stringtranslate.com

اسطوره

اسطوره ژانری از فولکلور است که عمدتاً از روایاتی تشکیل شده است که در یک جامعه نقش اساسی دارند. برای محققان، این بسیار متفاوت از کاربرد عامیانه اصطلاح «اسطوره» است که به باوری اشاره دارد که درست نیست. در عوض، صحت یک اسطوره معیار تعیین کننده ای نیست. [1]

اسطوره ها اغلب توسط مقامات سکولار و مذهبی تایید می شوند و ارتباط نزدیکی با دین یا معنویت دارند . [2] بسیاری از جوامع اسطوره ها، افسانه ها و تاریخ خود را با هم گروه بندی می کنند و اسطوره ها و افسانه ها را روایت های واقعی از گذشته دور خود می دانند. [6] به‌ویژه، اسطوره‌های خلقت در عصری ازلی اتفاق می‌افتند که جهان به شکل بعدی خود نرسیده بود. [10] اسطوره های مبدأ توضیح می دهند که چگونه آداب و رسوم ، نهادها و تابوهای یک جامعه پایه گذاری و تقدیس شدند. [2] [8] اسطوره های ملی روایت هایی درباره گذشته یک ملت هستند که نماد ارزش های ملت هستند. رابطه پیچیده ای بین اسطوره خوانی و اجرای آیین ها وجود دارد .

ریشه شناسی

غلبه بر اودیسه توسط آهنگ دمودوکوس ، اثر فرانچسکو هایز، 1813-1815

کلمه «اسطوره» از یونان باستان μῦθος ( mȳthos ) [11] به معنای «گفتار، روایت، داستان، افسانه، طرح» آمده است. به نوبه خود، μυθολογία یونان باستان ( mythología ، «داستان»، «داستان»، «افسانه‌ها» یا «گفتن داستان‌ها») کلمه mȳthos را با پسوند - λογία ( -logia ، «مطالعه») به معنای ترکیب می‌کند. "عاشقانه، داستانی، داستان سرایی." [12] بر این اساس، افلاطون از mythología به عنوان یک اصطلاح کلی برای «داستان» یا «داستان سرایی» از هر نوعی استفاده کرد . در شکل انگلیسی ، این کلمه یونانی در اوایل قرن نوزدهم در زبان انگلیسی (و به همین ترتیب در سایر زبان‌های اروپایی اقتباس شد) به معنای بسیار محدودتر، به عنوان یک اصطلاح علمی برای «[یک] داستان سنتی، به‌ویژه داستانی درباره تاریخ اولیه یک قوم یا توضیح یک پدیده طبیعی یا اجتماعی، و معمولاً شامل موجودات یا رویدادهای ماوراء طبیعی است." [13] [14]

اصطلاح یونانی mythología سپس به لاتین متأخر وام گرفته شد و در عنوان نویسنده لاتینی Fulgentius در قرن پنجم Mythologiæ به کار می‌رفت تا به چیزی که امروزه به عنوان اسطوره‌شناسی کلاسیک از آن یاد می‌شود - یعنی داستان‌های علت شناختی یونانی-رومی که شامل خدایانشان می‌شود، اشاره کند. Mythologiæ فولگنتیوس صراحتاً موضوع خود را به عنوان تمثیل هایی که نیاز به تفسیر دارند و نه به عنوان رویدادهای واقعی تلقی می کند. [15] سپس اصطلاح لاتین در فرانسه میانه به عنوان mythologie پذیرفته شد . انگلیسی در قرن پانزدهم، چه از کاربرد فرانسوی و چه لاتین، کلمه «اسطوره‌شناسی» را به کار برد، که در ابتدا به معنای «تعریف یک اسطوره یا اسطوره‌ها»، «تفسیر افسانه‌ها» یا «کتابی از این شرح‌ها» بود. این کلمه برای اولین بار در کتاب تروی جان لیدگیت ( حدود  1425 ) به اثبات رسیده است. [16] [18] [19]

از Lydgate تا قرن 17 یا 18، "اسطوره" به معنای اخلاقی ، افسانه ، تمثیل یا تمثیل ، یا مجموعه ای از داستان های سنتی بود، [16] [21] که به عنوان نادرست شناخته می شد. در نهایت به مجموعه‌های مشابهی از داستان‌های سنتی در میان سایر فرهنگ‌های چند خدایی در سراسر جهان اعمال شد . [16] بنابراین «اسطوره» قبل از «اسطوره» وارد زبان انگلیسی شد. برای مثال، فرهنگ لغت جانسون ، مدخلی برای اسطوره‌شناسی دارد، اما نه برای اسطوره. [24] در واقع، وام واژه یونانی mythos [26] ( شعر mythoi ) و لاتین mythus [28] (شعر mythi ) هر دو قبل از اولین نمونه از «افسانه» در سال 1830 در انگلیسی ظاهر شدند. [31]

قهرمانان و ساختار

شخصیت‌های اصلی اسطوره‌ها معمولاً غیرانسان هستند، مانند خدایان ، نیمه خدایان و دیگر شخصیت‌های ماوراء طبیعی . [32] [3] [33] [34] دیگران شامل انسان، حیوانات یا ترکیباتی در طبقه بندی اسطوره خود می شوند. [35] داستان‌های انسان‌های روزمره، اگرچه غالباً از نوع رهبرانی هستند، اما معمولاً در افسانه‌ها وجود دارند ، برخلاف افسانه‌ها. [32] [34] اسطوره‌ها گاهی از افسانه‌ها متمایز می‌شوند، زیرا اسطوره‌ها با خدایان سروکار دارند، معمولاً مبنای تاریخی ندارند، و در دنیایی از گذشته دور، بسیار متفاوت از دنیای حال حاضر می‌شوند. [34] [36]

تعاریف

تصنیف های شجاعت (1877) بخشی از اساطیر آرتور

اسطوره

تعاریف «اسطوره» در میان محققان تا حدی متفاوت است، اگرچه لئوری هونکو ، فولکلور فنلاندی ، تعریفی به طور گسترده ارائه می‌کند:

اسطوره، داستان خدایان، روایت دینی از آغاز جهان ، آفرینش ، وقایع اساسی، کردار مثال زدنی خدایان که در نتیجه آن جهان، طبیعت و فرهنگ همراه با همه اجزای آن خلق شده و به آن داده شده است. سفارش آنها که هنوز به دست می آید. اسطوره بیانگر و تأیید کننده ارزش ها و هنجارهای دینی جامعه است، الگوی رفتاری قابل تقلید ارائه می دهد، با اهداف عملی آن بر کارآمدی آیین گواهی می دهد و قداست آیین را تثبیت می کند . [37]

تعریف دیگر اسطوره از نظریه‌پرداز نقد اسطوره و پروفسور خوزه مانوئل لوسادا می‌آید . بر اساس نقد اسطوره های فرهنگی، مطالعات اسطوره باید «اسطوره از درون» را تبیین و درک کند، یعنی فقط «به عنوان یک اسطوره». لوسادا اسطوره را اینگونه تعریف می‌کند: «روایتی کارکردی، نمادین و موضوعی از یک یا چند رویداد خارق‌العاده با مرجعی متعالی، مقدس و ماوراء طبیعی؛ که اصولاً فاقد گواهی تاریخی است؛ و به یک کیهان فردی یا جمعی، اما همیشه مطلق اشاره دارد. یا معاد شناسی». [38] [39] بر اساس تحقیقات اسطوره‌ای هیلیستیک توسط آنت زگول آشورشناس و کریستین زگول فیلولوژیست کلاسیک، «اسطوره را می‌توان به عنوان یک Erzählstoff [ماده روایی] تعریف کرد که از طریق انواع آن چند شکلی است و - بسته به نوع آن - چند لایه است. یک Erzählstoff که در آن تفاسیر فراتر از آنچه می‌توان تجربه کرد، در یک دنباله‌ی هیلم با ادعای ضمنی مرتبط با تفسیر و تسلط بر شرایط انسانی ترکیب می‌شود.» [40]

محققان در زمینه های دیگر از اصطلاح "اسطوره" به روش های مختلف استفاده می کنند. [41] [42] [43] در معنای گسترده، این کلمه می تواند به هر داستان سنتی اشاره کند ، [44] [45] [46] تصور غلط رایج یا موجودیت خیالی . [47]

اگرچه اسطوره و سایر ژانرهای فولکلور ممکن است همپوشانی داشته باشند، اغلب تصور می شود که اسطوره با ژانرهایی مانند افسانه و داستان عامیانه تفاوت دارد زیرا هیچ یک از آنها به عنوان روایات مقدس در نظر گرفته نمی شوند . [48] ​​[49] برخی از انواع افسانه‌های عامیانه، مانند داستان‌های پریان ، توسط هیچ‌کس درست تلقی نمی‌شوند و ممکن است به همین دلیل از افسانه‌ها متمایز شوند. [50] [51] [52] شخصیت‌های اصلی اسطوره‌ها معمولاً خدایان ، نیمه خدایان یا انسان‌های فراطبیعی هستند، [2] [3] [33] در حالی که افسانه‌ها عموماً انسان‌ها را به عنوان شخصیت‌های اصلی خود نشان می‌دهند. [2] [53] بسیاری از استثناها و ترکیبات وجود دارد، مانند ایلیاد ، ادیسه و آئنید . [54] [55] علاوه بر این، همانطور که داستان‌ها بین فرهنگ‌ها پخش می‌شوند یا با تغییر ادیان، اسطوره‌ها می‌توانند به عنوان افسانه‌های عامیانه در نظر گرفته شوند، شخصیت‌های الهی آن‌ها به صورت انسان یا انسان‌های نیمه‌انسان مانند غول‌ها ، الف‌ها و پریان تغییر می‌یابند . [3] [56] [57] برعکس، مطالب تاریخی و ادبی ممکن است در طول زمان ویژگی‌های اسطوره‌ای پیدا کنند. به عنوان مثال، موضوع بریتانیا (تاریخ افسانه‌ای بریتانیای کبیر، به ویژه آن‌هایی که بر شاه آرتور و شوالیه‌های میز گرد متمرکز شده‌اند ) [58] و موضوع فرانسه ، به نظر می‌رسد که منشأ دوری از رویدادهای تاریخی پنجم و هشتم داشته باشند. به ترتیب قرن ها، و در طول قرون بعدی اسطوره شد.

در استفاده محاوره‌ای، «اسطوره» می‌تواند از یک باور جمعی استفاده شود که هیچ مبنای واقعی ندارد، یا هر داستان نادرستی. [13] این کاربرد، که اغلب تحقیرآمیز است ، [59] از برچسب زدن به اسطوره‌های مذهبی و باورهای سایر فرهنگ‌ها به عنوان نادرست سرچشمه می‌گیرد، اما به باورهای غیرمذهبی نیز گسترش یافته است. [60]

همانطور که معمولاً توسط فولکلورها و دانشگاهیان در سایر زمینه‌های مرتبط، مانند انسان‌شناسی استفاده می‌شود ، «اسطوره» هیچ دلالتی ندارد که آیا روایت را می‌توان به‌عنوان واقعی درک کرد یا غیر از آن. [61] در میان دانشمندان کتاب مقدس عهد عتیق و جدید، کلمه «اسطوره» معنای فنی دارد، به این معنا که معمولاً به «توصیف اعمال اخروی از نظر این جهان» مانند آفرینش و پاییز [62]

از آنجایی که "اسطوره" به طور عمومی برای توصیف داستان هایی استفاده می شود که از نظر عینی واقعی نیستند ، شناسایی یک روایت به عنوان یک اسطوره می تواند بسیار بحث برانگیز باشد. بسیاری از پیروان مذهبی معتقدند که روایاتی که در سنت‌های دینی مربوطه آنها گفته می‌شود، بدون تردید تاریخی است، و بنابراین با شناسایی آن‌ها به عنوان اسطوره مخالفت می‌کنند و در عین حال به روایت‌های سنتی سایر ادیان به این عنوان برچسب می‌زنند. از این رو، برخی از محققان ممکن است همه روایات مذهبی را به دلایل عملی، مانند اجتناب از بی ارزش ساختن هر یک از سنت ها، به عنوان "اسطوره" بدانند، زیرا فرهنگ ها نسبت به یکدیگر متفاوت تفسیر می کنند. [63] برخی دیگر از محققان ممکن است از به کار بردن واژه «اسطوره» به طور کلی خودداری کنند تا از قرار دادن مضامین تحقیرآمیز در روایات مقدس اجتناب کنند. [37]

اصطلاحات مرتبط

اساطیر

خطوط آغازین یکی از اسطوره های مابینوگی از کتاب سرخ هرجس (نوشته شده قبل از 13c، شامل اسطوره های پیش از روم خدایان سلتیک):
Gereint vab Erbin. Arthur a deuodes dala llys yg Caerllion ar Wysc...
(Geraint پسر اربین. آرتور عادت داشت دادگاه خود را در Caerlleon on Usk برگزار کند...)

در کاربرد کنونی، «اسطوره‌شناسی» معمولاً به مجموعه اسطوره‌های گروهی از مردم اطلاق می‌شود. [64] برای مثال، اساطیر یونان ، اساطیر رومی ، اساطیر سلتیک و اساطیر هیتی، همگی مجموعه اسطوره‌هایی را که در میان آن فرهنگ‌ها بازگو می‌شوند، توصیف می‌کنند. [65]

«اساطیر» می تواند به بررسی اساطیر و اساطیر نیز اشاره داشته باشد.

اسطوره نگاری

جمع‌آوری یا توصیف اسطوره‌ها گاهی اوقات به عنوان «اسطوره‌شناسی» شناخته می‌شود، اصطلاحی که برای گلچین علمی اسطوره‌ها یا به طور کلی مطالعه اسطوره‌ها نیز به کار می‌رود. [66]

اسطوره نویسان کلیدی در سنت کلاسیک عبارتند از: [67]

دیگر اسطوره‌های برجسته شامل نثر ادای قرن سیزدهمی است که به اسنوری استورلوسون ایسلندی نسبت داده می‌شود ، که بررسی اصلی بازمانده از اساطیر نورس از قرون وسطی است.

جفری جی. اسنودگرس (استاد مردم‌شناسی در دانشگاه ایالتی کلرادو [68] ) بات‌های هند را اسطوره‌نویسان نامیده است. [69]

نقد اسطوره

نقد اسطوره یک سیستم تفسیر انسان شناختی از فرهنگ است که توسط فیلسوف فرانسوی گیلبرت دوراند ایجاد شده است . محققان از نقد اسطوره برای توضیح ریشه های اسطوره ای داستان معاصر استفاده کرده اند، به این معنی که نقد اسطوره مدرن باید بین رشته ای باشد .

پروفسور لوسادا رویکرد روش شناختی، هرمنوتیکی و معرفت شناختی خود را به اسطوره ارائه می دهد. نقد اسطوره فرهنگی لوسادا در حالی که دیدگاه‌های اسطوره‌ای را در نظر می‌گیرد، گامی فراتر برمی‌دارد و مطالعه بعد متعالی (کارکرد آن، ناپدید شدن آن) را برای ارزیابی نقش اسطوره به‌عنوان آینه‌ای از فرهنگ معاصر در بر می‌گیرد.

نقد اسطوره های فرهنگی

نقد اسطوره‌های فرهنگی، بدون رها کردن تحلیل امر نمادین ، به همه مظاهر فرهنگی هجوم می‌آورد و به دشواری‌های درک اسطوره امروزی می‌پردازد. این نقد اسطوره فرهنگی جلوه‌های اسطوره‌ای را در حوزه‌هایی چون ادبیات ، سینما و تلویزیون ، تئاتر ، مجسمه‌سازی ، نقاشی ، بازی‌های ویدیویی ، موسیقی ، رقص ، اینترنت و دیگر حوزه‌های هنری مورد مطالعه قرار می‌دهد .

نقد اسطوره‌ای، رشته‌ای که به مطالعه اسطوره‌ها می‌پردازد (اسطوره‌شناسی شامل آن‌ها، مانند پانتئون مجسمه‌هایش)، طبیعتاً میان رشته‌ای است: مشارکت‌های نظریه ادبی، تاریخ ادبیات، هنرهای زیبا و شیوه‌های جدید انتشار در عصر را با هم ترکیب می‌کند. از ارتباطات به همین ترتیب، موضوع مطالعه خود را از ارتباط متقابل خود با سایر علوم انسانی و اجتماعی، به ویژه جامعه شناسی ، انسان شناسی و اقتصاد می گیرد . نیاز به رویکردی، برای روش شناسی که به ما امکان می دهد پیچیدگی اسطوره و مظاهر آن را در دوران معاصر درک کنیم، موجه است. [70]

اسطوره ها

از آنجا که «اسطوره» گاهی به معنای تحقیر آمیز به کار می رود ، برخی از محققان به جای آن «اسطوره» را انتخاب کرده اند. [65] "Mythos" اکنون بیشتر به معنای ارسطویی خود به عنوان "نقطه طرح" یا مجموعه ای از اسطوره ها یا داستان های به هم پیوسته اشاره می کند، به ویژه آنهایی که به یک سنت مذهبی یا فرهنگی خاص تعلق دارند. [14] گاهی اوقات به طور خاص برای اساطیر مدرن و تخیلی، مانند ساختمان جهانی HP Lovecraft استفاده می شود .

اسطوره

اسطوره ( mytho- + -poeia ، 'من اسطوره می سازم') توسط JRR Tolkien ، در میان دیگران، برای اشاره به "نسل آگاه" اساطیر نامیده شد . [71] [72] همچنین به طور جداگانه توسط ایدئولوگ نازی آلفرد روزنبرگ پیشنهاد شد .

تفاسیر

اسطوره شناسی تطبیقی

اسطوره شناسی تطبیقی ​​مقایسه ای منظم از اسطوره های فرهنگ های مختلف است. به دنبال کشف مضامین اساسی است که در اسطوره های فرهنگ های متعدد مشترک است. در برخی موارد، اسطوره شناسان تطبیقی ​​از شباهت های بین اسطوره های جداگانه استفاده می کنند تا استدلال کنند که آن اسطوره ها منبع مشترکی دارند. این منبع ممکن است الهام‌بخش اسطوره‌ها باشد یا یک «پروتومیتولوژی» مشترک ارائه دهد که در اساطیر هر فرهنگ متفاوت است. [73]

کارکردگرایی

تعدادی از مفسران استدلال کرده اند که اسطوره ها در شکل گیری و شکل دادن به جامعه و رفتار اجتماعی عمل می کنند. الیاده استدلال کرد که یکی از مهمترین کارکردهای اسطوره ایجاد مدل هایی برای رفتار است [74] [75] و این که اسطوره ها ممکن است تجربه ای مذهبی ارائه دهند. اعضای جوامع سنتی با گفتن یا بازآفرینی اسطوره ها خود را از زمان حال جدا می کنند و به عصر اسطوره ای باز می گردند و از این طریق به امر الهی نزدیک می شوند. [4] [75] [76]

هونکو اظهار داشت که در برخی موارد، جامعه در تلاش برای بازتولید شرایط عصر اسطوره، یک اسطوره را بازسازی می کند. به عنوان مثال، ممکن است شفای انجام شده توسط یک خدا را در آغاز زمان به منظور شفا دادن کسی در زمان حال دوباره به نمایش بگذارد. [37] به طور مشابه، بارت استدلال کرد که فرهنگ مدرن تجربه دینی را بررسی می کند. از آنجایی که وظیفه علم تعریف اخلاق انسانی نیست، تجربه دینی تلاشی است برای ارتباط با گذشته اخلاقی ادراک شده، که در تضاد با حال تکنولوژیک است. [77]

پاتانائیک اسطوره‌شناسی را این‌گونه تعریف می‌کند: «حقیقت ذهنی مردم که از طریق داستان‌ها، نمادها و آیین‌ها ارتباط برقرار می‌کند». [78] او می‌گوید، "حقایق، حقیقت همه هستند. تخیل، حقیقت هیچ‌کس نیست. اسطوره‌ها، حقیقت کسی هستند." [79]

Euhemerism

یک نظریه ادعا می کند که اسطوره ها گزارش های تحریف شده ای از رویدادهای تاریخی هستند. [80] [81] طبق این نظریه، داستان‌نویسان مکرراً گزارش‌های تاریخی را شرح می‌دهند تا زمانی که چهره‌های موجود در آن روایت‌ها جایگاه خدایان را به دست آورند. [80] [81] به عنوان مثال، اسطوره خدای باد آئولوس ممکن است از روایت تاریخی پادشاهی که به مردم خود استفاده از بادبان و تفسیر بادها را آموخته است، تکامل یافته باشد. [80] هرودوت (قرن پنجم پیش از میلاد) و پرودیکوس ادعاهایی از این دست داشتند. [81] این نظریه به افتخار اوهمروس اسطوره‌شناس ( حدود  320 پیش از میلاد )، که پیشنهاد کرد خدایان یونانی از افسانه‌های مربوط به انسان‌ها پدید آمده‌اند، euhemerism نامیده می‌شود . [81] [82]

تمثیل

برخی نظریه‌ها پیشنهاد می‌کنند که اسطوره‌ها به عنوان تمثیلی برای پدیده‌های طبیعی آغاز شده‌اند: آپولون نمایانگر خورشید، پوزیدون نماینده آب و غیره است. [81] طبق نظریه دیگری، اسطوره ها به عنوان تمثیلی برای مفاهیم فلسفی یا معنوی آغاز شدند: آتنا نشان دهنده قضاوت خردمندانه، میل عاشقانه آفرودیت و غیره است. [81] مولر از نظریه تمثیلی اسطوره حمایت کرد. او معتقد بود که اسطوره ها با توصیف تمثیلی از طبیعت آغاز می شوند و به تدریج به معنای واقعی کلمه تفسیر می شوند. به عنوان مثال، توصیف شاعرانه دریا به عنوان "خارش" در نهایت به معنای واقعی کلمه در نظر گرفته شد و سپس دریا به عنوان خدای خروشان در نظر گرفته شد. [83]

شخصیت پردازی

برخی از متفکران ادعا کردند که اسطوره ها از تجسم اشیا و نیروها ناشی می شود. به عقیده این متفکران، گذشتگان پدیده های طبیعی مانند آتش و هوا را می پرستیدند و به تدریج آنها را خدایی می کردند. [84] برای مثال، طبق این نظریه، باستانیان تمایل داشتند که اشیا را خدایان بدانند، نه به عنوان اشیاء صرف. [85] بنابراین، آنها رویدادهای طبیعی را به عنوان اعمال خدایان شخصی توصیف کردند که باعث پیدایش اسطوره ها می شود. [86]

تشریفات

بر اساس نظریه اسطوره-آیین، اسطوره با آیین گره خورده است. [87] این نظریه در شدیدترین شکل خود، ادعا می‌کند که اسطوره‌ها برای توضیح آیین‌ها پدید آمده‌اند. [88] این ادعا برای اولین بار توسط اسمیت مطرح شد ، [89] که استدلال کرد که مردم به دلایل غیر مرتبط با اسطوره شروع به انجام مناسک می کنند. آنها با فراموش كردن دليل اصلي يك آيين، آن را با ابداع افسانه و ادعاي اينكه اين آيين يادآور وقايع تشريح شده در آن افسانه است، تشريح مي كنند. [90] جیمز جورج فریزر - نویسنده شاخه طلایی ، کتابی در مورد مطالعه تطبیقی ​​اسطوره‌شناسی و مذهب - استدلال کرد که انسان‌ها با اعتقاد به آیین‌های جادویی شروع کردند. بعداً، آنها شروع به از دست دادن ایمان به جادو کردند و اسطوره هایی در مورد خدایان اختراع کردند، و مناسک خود را به عنوان مناسک مذهبی که هدف آنها راضی کردن خدایان بود، دوباره تفسیر کردند. [91]

تاریخچه رشته تحصیلی

از نظر تاریخی، رویکردهای مهم مطالعه اساطیر شامل رویکردهای ویکو ، شلینگ ، شیلر ، یونگ ، فروید ، لوی-برول ، لوی-استروس ، فرای ، مکتب شوروی و مکتب اسطوره و آیین بوده است . [92]

یونان باستان

اسطوره ها و افسانه های بابل و آشور (1916)
اسطوره ادیث همیلتون کانال اصلی برای انگلیسی زبانان برای یادگیری اساطیر کلاسیک یونان و روم بوده است.

تفسیر انتقادی اسطوره با پیشسوکرات ها آغاز شد . [93] اوهمروس یکی از مهم ترین اسطوره شناسان پیشامدرن بود. او اسطوره‌ها را به‌عنوان گزارش رویدادهای تاریخی واقعی تفسیر می‌کرد، اگرچه در بسیاری از بازگویی‌ها تحریف شده بود.

سالوستیوس اسطوره ها را به پنج دسته تقسیم کرد: [94]

افلاطون اسطوره شاعرانه را هنگام بحث از آموزش در جمهوری محکوم کرد . انتقاد او در درجه اول به این دلیل بود که افراد بی سواد ممکن است داستان خدایان و قهرمانان را به معنای واقعی کلمه بگیرند. با این وجود، او در سراسر نوشته هایش مدام به اسطوره ها اشاره می کرد. همانطور که افلاطونیسم در مراحلی که معمولاً افلاطونیسم میانی و نوافلاطونیسم نامیده می شود توسعه یافت ، نویسندگانی مانند پلوتارک ، پورفیری ، پروکلوس ، المپیودوروس و دماشیوس به صراحت درباره تفسیر نمادین اسطوره های سنتی و اورفیک نوشتند . [95]

مضامین اساطیری آگاهانه در ادبیات به کار گرفته شد که از هومر شروع شد . اثر حاصل ممکن است صریحاً به یک پیشینه اساطیری اشاره کند بدون اینکه خود بخشی از مجموعه ای از اسطوره ها شود ( کوپید و روان ). رمانس قرون وسطایی به ویژه با این روند تبدیل اسطوره به ادبیات بازی می کند. Euhemerism همانطور که قبلاً گفته شد به عقلانی کردن اسطوره ها اشاره دارد و مضامینی را که قبلاً با کیفیت های اساطیری آغشته بودند در زمینه های عمل گرایانه قرار می دهد. نمونه ای از این می تواند پیروی از یک تغییر پارادایم فرهنگی یا مذهبی باشد (به ویژه تفسیر مجدد اساطیر بت پرستی پس از مسیحیت ).

رنسانس اروپا

اووید، شاعر رومی باستان، در کتاب «مگردونه‌ها» داستان پوره آیو را تعریف می‌کند که توسط مشتری، پادشاه خدایان، فریفته شده بود. وقتی همسرش جونو حسادت کرد، مشتری آیو را به تلیسه تبدیل کرد تا از او محافظت کند. این پنل به نیمه دوم داستان مربوط می شود. در سمت چپ بالا، مشتری از میان ابرها بیرون می آید تا به عطارد دستور دهد آیو را نجات دهد. در سمت چپ پایین، مرکوری گله خود را به نقطه ای هدایت می کند که آیو توسط آرگوس صد چشم محافظت می شود. در مرکز بالا، مرکوری که به شکل یک چوپان مبدل شده بود، آرگوس را به خواب می برد و سر او را می برید. سپس جونو چشمان آرگوس را می گیرد تا پرهای دم طاووس خود را تزئین کند و Furies را برای تعقیب آیو می فرستد که به رودخانه نیل می گریزد. در نهایت، مشتری بر همسرش غلبه می کند تا از عذاب پوره دست بردارد، پوری که با از سرگیری شکل طبیعی خود، به جنگل می گریزد و در نهایت به ایزیس الهه مصری تبدیل می شود.
این تابلوی بارتولومئو دی جووانی به نیمه دوم دگردیسی ها می پردازد . در سمت چپ بالا، مشتری از میان ابرها بیرون می آید تا به عطارد دستور دهد آیو را نجات دهد. [96] [97]

علاقه به اساطیر چند خدایی در دوران رنسانس با آثار اولیه اساطیر در قرن شانزدهم، از جمله Theologia Mythologica (1532) ظاهر شد.

قرن 19

Väinämöinen ، نیمه خدای خردمند و یکی از شخصیت های مهم شعر حماسی اساطیری فنلاندی قرن نوزدهم، Kalevala ( نمایشنامه Väinämöinen ، رابرت ویلهلم اکمن، 1866)

اولین نظریه‌های مدرن و علمی غربی درباره اسطوره در نیمه دوم قرن نوزدهم [93] پدیدار شد - همزمان با پذیرش «اسطوره» به عنوان یک اصطلاح علمی در زبان‌های اروپایی. [13] [14] آنها تا حدی ناشی از علاقه جدید به گذشته باستانی اروپا و فرهنگ بومی بود که با ناسیونالیسم رمانتیک مرتبط بود و توسط تحقیقات ژاکوب گریم (1785-1863) مظهر آن بود. این جنبش توجه دانشمندان اروپایی را نه تنها به اسطوره های کلاسیک، بلکه مطالبی که اکنون با اساطیر نورس ، اساطیر فنلاند و غیره مرتبط است، جلب کرد. نظریه‌های غربی نیز تا حدودی ناشی از تلاش اروپایی‌ها برای درک و کنترل فرهنگ‌ها، داستان‌ها و مذاهبی بود که از طریق استعمار با آن‌ها مواجه بودند . این برخوردها شامل متون بسیار قدیمی مانند ریگودا سانسکریت و حماسه سومری گیلگمش و روایات شفاهی کنونی مانند اساطیر مردمان بومی قاره آمریکا یا داستانهایی بود که در ادیان سنتی آفریقا گفته می شد . [98]

زمینه فکری دانشمندان قرن نوزدهم عمیقاً با ایده های نوظهور در مورد تکامل شکل گرفت . این ایده‌ها شامل این بود که بسیاری از زبان‌های اوراسیا – و بنابراین، داستان‌های قابل تصور – همگی از یک اجداد مشترک گمشده ( زبان هندواروپایی ) نشأت گرفته‌اند که می‌توان آن را از طریق مقایسه زبان‌های نسل خود به‌طور عقلانی بازسازی کرد. آنها همچنین این ایده را شامل می‌شوند که فرهنگ‌ها ممکن است به روش‌هایی قابل مقایسه با گونه‌ها تکامل یابند. [98] به طور کلی، نظریه های قرن 19 اسطوره را به عنوان یک شیوه فکری شکست خورده یا منسوخ، غالباً با تفسیر اسطوره به عنوان همتای ابتدایی علم مدرن در چارچوبی تک خطی که تصور می کرد فرهنگ های بشری با سرعت های متفاوت در امتداد یک مسیر حرکت می کنند، چارچوب بندی می کردند. مسیر خطی توسعه فرهنگی [99]

طبیعت

یکی از نظریه‌های اسطوره‌ای غالب در قرن نوزدهم ، اسطوره‌شناسی طبیعت بود که برجسته‌ترین شارحان آن شامل ماکس مولر و ادوارد برنت تایلر بودند . این نظریه فرض می‌کند که «انسان بدوی» اساساً به جهان طبیعی توجه دارد. تمایل داشت اسطوره‌هایی را که برای ویکتوریایی‌های اروپایی ناپسند به نظر می‌رسید - مانند داستان‌های مربوط به رابطه جنسی، زنا با محارم یا آدم‌خواری - به عنوان استعاره‌هایی از پدیده‌های طبیعی مانند باروری کشاورزی تفسیر کند . [100] انسان‌های اولیه که قادر به درک قوانین طبیعی غیرشخصی نبودند، سعی کردند پدیده‌های طبیعی را با نسبت دادن روح به اجسام بی‌جان توضیح دهند و در نتیجه باعث پیدایش آنیمیسم شدند .

به عقیده تایلور، تفکر انسان طی مراحلی تکامل یافت، از ایده های اساطیری شروع شد و به تدریج به ایده های علمی پیش رفت. [101] مولر همچنین اسطوره را نشات گرفته از زبان می دانست، حتی اسطوره را «بیماری زبان» می خواند. او حدس زد که اسطوره ها به دلیل فقدان اسم های انتزاعی و جنسیت خنثی در زبان های باستانی به وجود آمده اند. شکل‌های گفتاری انسان‌شکل ، که در چنین زبان‌هایی ضروری بودند، در نهایت به معنای واقعی کلمه در نظر گرفته شدند و به این ایده منجر شد که پدیده‌های طبیعی در واقع آگاهانه یا الهی هستند. [83] نه همه دانشمندان، حتی همه دانشمندان قرن 19، این دیدگاه را قبول نداشتند. لوسین لوی برول ادعا کرد که «ذهنیت بدوی شرط ذهن انسان است و نه مرحله ای از رشد تاریخی آن». [102] پژوهش‌های اخیر، با اشاره به فقدان اساسی شواهد برای تفسیرهای «اسطوره‌شناسی طبیعت» در میان افرادی که در واقع اسطوره‌ها را می‌چرخانند، به همین ترتیب ایده‌های کلیدی «اسطوره‌شناسی طبیعت» را کنار گذاشته‌اند. [103] [100]

آیین

فریزر اسطوره ها را تفسیری نادرست از آیین های جادویی می دانست که خود بر اساس تصوری اشتباه از قانون طبیعی بود. این ایده در مکتب فکری « اسطوره و آیین » نقش اساسی داشت. [104] به گفته فریزر، انسان ها با اعتقادی بی اساس به قوانین جادویی غیرشخصی شروع می کنند. هنگامی که آنها متوجه می شوند که اعمال این قوانین کارساز نیست، از اعتقاد خود به قانون طبیعی دست می کشند و به نفع اعتقاد به خدایان شخصی که طبیعت را کنترل می کنند، در نتیجه اسطوره های مذهبی را به وجود می آورند. در همین حال، انسان‌ها از طریق نیروی عادت به انجام آیین‌های جادویی سابق ادامه می‌دهند و آن‌ها را به‌عنوان بازآفرینی رویدادهای اسطوره‌ای تفسیر می‌کنند. سرانجام، انسان ها متوجه می شوند که طبیعت از قوانین طبیعی پیروی می کند و ماهیت واقعی خود را از طریق علم کشف می کنند. در اینجا دوباره، علم اسطوره را منسوخ می‌کند، زیرا انسان‌ها «از جادو از طریق دین به علم» پیشرفت می‌کنند. [91] سگال اظهار داشت که با قرار دادن اندیشه اسطوره ای در برابر اندیشه علمی مدرن، چنین نظریه هایی به این معناست که انسان مدرن باید اسطوره را کنار بگذارد. [105]

قرن 20

پرومتئوس (1868) اثر گوستاو مورو . در اسطوره های هزیودوس و احتمالا آیسخولوس (سه گانه یونانی پرومتئوس مقید ، پرومتئوس بی بند و پرومتئوس پیرفوروس )، پرومتئوس به خاطر آتش دادن به بشریت مقید و شکنجه شده است.

اوایل قرن بیستم شاهد کار بزرگی بود که رویکردهای روانکاوی برای تفسیر اسطوره را توسعه داد، به رهبری زیگموند فروید ، که با الهام گرفتن از اسطوره کلاسیک، شروع به توسعه مفهوم عقده ادیپ در سال 1899 خود با عنوان «تفسیر رویاها» کرد . یونگ به همین ترتیب سعی کرد روانشناسی را که در پس اسطوره های جهان وجود دارد، درک کند. یونگ اظهار داشت که همه انسانها در برخی از نیروهای روانی ناخودآگاه ذاتی مشترکند که آنها را کهن الگو نامید . او معتقد بود شباهت‌های میان اسطوره‌های فرهنگ‌های مختلف وجود این کهن الگوهای جهانی را آشکار می‌کند. [106]

اواسط قرن بیستم شاهد توسعه تأثیرگذار نظریه ساختارگرایانه اسطوره‌شناسی به رهبری لوی استروس بود . استراوس استدلال می‌کرد که اسطوره‌ها الگوها را در ذهن منعکس می‌کنند و آن الگوها را بیشتر به عنوان ساختارهای ذهنی ثابت، به‌ویژه جفت‌های متضاد (خوب/بد، دلسوز/بی‌عاطفه) تفسیر می‌کنند تا احساسات یا تمایلات ناخودآگاه. [107] در همین حال، برونیسلاو مالینوفسکی تحلیل هایی از اسطوره ها با تمرکز بر کارکردهای اجتماعی آنها در دنیای واقعی توسعه داد. او با این ایده مرتبط است که اسطوره‌هایی مانند داستان‌های مبدأ ممکن است یک «منشور اسطوره‌ای» - یک مشروعیت - برای هنجارهای فرهنگی و نهادهای اجتماعی فراهم کنند . [108] بنابراین، پس از دوران ساختارگرایی ( حدود  دهه های 1960 تا 1980)، رویکردهای غالب مردم شناختی و جامعه شناختی به اسطوره به طور فزاینده ای اسطوره را به عنوان شکلی از روایت تلقی می کردند که می تواند مانند ایدئولوژی، تاریخ و فرهنگ مورد مطالعه، تفسیر و تحلیل قرار گیرد. به عبارت دیگر، اسطوره شکلی از درک و گفتن داستان هایی است که با قدرت، ساختارهای سیاسی و منافع سیاسی و اقتصادی مرتبط است. [ نیازمند منبع ]

این رویکردها در تضاد با رویکردهایی مانند رویکردهای جوزف کمبل و الیاده هستند که معتقدند اسطوره نوعی ارتباط اساسی با معانی مقدس نهایی دارد که فراتر از ویژگی‌های فرهنگی است. به ویژه، اسطوره در رابطه با تاریخ از علوم اجتماعی گوناگون مورد مطالعه قرار گرفت. اکثر این مطالعات در این فرض مشترک هستند که تاریخ و اسطوره به این معنا که تاریخ واقعی، واقعی، دقیق و حقیقت است، متمایز نیستند، در حالی که اسطوره برعکس است. [ نیازمند منبع ]

در دهه 1950، بارت مجموعه‌ای از مقالات را در مورد بررسی اسطوره‌های مدرن و روند خلق آن‌ها در کتاب اسطوره‌ها منتشر کرد که به‌عنوان اثری اولیه در رویکرد نوظهور پساساختارگرایی به اسطوره‌شناسی بود که وجود اسطوره‌ها را در دنیای مدرن و مدرن به رسمیت می‌شناخت. در فرهنگ عامه . [77]

قرن بیستم شاهد سکولاریزاسیون سریع در فرهنگ غربی بود . این امر باعث شد دانشمندان غربی تمایل بیشتری به تحلیل روایات موجود در ادیان ابراهیمی به عنوان اسطوره داشته باشند. الهی‌دانانی مانند رودولف بولتمن استدلال می‌کردند که مسیحیت مدرن باید اسطوره‌زدایی کند . [109] و دیگر علمای دینی این ایده را پذیرفتند که جایگاه اسطوره ای روایات ابراهیمی از ویژگی های مشروع اهمیت آنهاست. [105] الیاده در پیوست خود به اسطوره‌ها، رویاها و اسرار ، و در اسطوره بازگشت ابدی ، اضطراب انسان‌های مدرن را به رد اسطوره‌ها و حس قدسی نسبت داد. [ نیازمند منبع ]

کنراد هایرز ، متکلم مسیحی، نوشت: [110]

اسطوره امروزه معانی منفی پیدا کرده است که کاملاً مخالف معنای آن در زمینه دینی است... در بافت مذهبی، اسطوره ها ابزارهای داستانی حقیقت عالی هستند، اساسی ترین و مهم ترین حقایق. مردم به وسیله آنها زندگی خود را تنظیم و تفسیر می کنند و در وجود خود ارزش و هدف می یابند. اسطوره ها انسان را با واقعیت های مقدس، منابع بنیادی هستی، قدرت و حقیقت در تماس قرار می دهند. آنها نه تنها به‌عنوان مخالف خطا، بلکه به‌وضوح از داستان‌هایی که برای سرگرمی گفته می‌شوند و از زبان روزمره، خانگی و عملی مردم قابل تشخیص هستند. آنها به رازهای بودن و شدن پاسخ می دهند، رازهایی که به عنوان اسرار پنهان هستند، اما رازهایی که از طریق داستان و آیین آشکار می شوند. اسطوره ها نه تنها با حقیقت بلکه با حقیقت نهایی سروکار دارند.

قرن 21

هم در تحقیقات قرن نوزدهم، که تمایل داشت سوابق موجود از داستان ها و فولکلور را به عنوان تکه های ناقص اسطوره های نیمه گمشده ببیند، و هم در آثار ساختارگرایانه قرن بیستم، که به دنبال شناسایی الگوها و ساختارهای زیربنایی در نسخه های اغلب متنوع از یک اسطوره بود. تمایلی به ترکیب منابع برای تلاش برای بازسازی آنچه که محققان تصور می‌کردند کامل‌تر یا شکل‌های زیربنایی اسطوره‌ها هستند، وجود داشت. از اواخر قرن بیستم، محققانی که تحت تأثیر پست مدرنیسم قرار داشتند، به جای این استدلال می‌کردند که هر روایتی از یک اسطوره دارای اهمیت و معنای فرهنگی خاص خود است، و استدلال می‌کردند که اسطوره‌ها به جای نمایش تنزل از یک شکل کامل‌تر، ذاتاً پلاستیک و متغیر هستند. [111] در نتیجه، چیزی به نام «نسخه اصلی» یا «شکل اصلی» یک اسطوره وجود ندارد. یکی از نمونه های بارز این جنبش، مقاله AK Ramanujan " سیصد رامایانا " بود. [112] [113]

به همین ترتیب، محققان اولویتی را که زمانی به متون به‌عنوان رسانه‌ای برای اسطوره‌شناسی قائل شده بود، به چالش کشیدند و استدلال کردند که رسانه‌های دیگر، مانند هنرهای تجسمی یا حتی منظره‌سازی و نام‌گذاری مکان، می‌توانند به همان اندازه یا مهم‌تر باشند. [114] اسطوره ها متون نیستند، بلکه مواد روایی ( Erzählstoffe ) هستند که می توانند در رسانه های مختلف (مانند حماسه ها، سرودها، کتاب های راهنما، فیلم ها، رقص ها و غیره) اقتباس شوند. [115] برخلاف سایر رویکردهای آکادمیک، که عمدتاً بر کارکرد (اجتماعی) اسطوره ها تمرکز می کنند، هدف پژوهش اسطوره های هیلیستیک درک اسطوره ها و ماهیت آنها از درون خود است. به عنوان بخشی از تحقیقات اسطوره ای گوتینگن، آنت و کریستین زوگل روش هیلیستیک (تحقیق مواد روایی) را برای استخراج مطالب اسطوره ای از رسانه های خود و امکان مقایسه فرارسانه ای توسعه دادند. [116]  محتوای رسانه به کوچک‌ترین اجزای طرح ممکن ( hylemes ) تقسیم می‌شود که به شکل استاندارد شده (به اصطلاح تجزیه و تحلیل hyleme ) فهرست شده‌اند. [117] [118]   ناهماهنگی در محتوا می‌تواند نشان‌دهنده قشربندی باشد، یعنی همپوشانی چندین ماده، انواع روایت و لایه‌های ویرایش در یک بتن میانی یکسان. [119]   تا حدی می توان از این برای بازسازی انواع قبلی و جایگزین همان مواد که در رقابت بودند و/یا با یکدیگر ترکیب شده بودند نیز استفاده کرد. [120]  کنار هم قرار گرفتن دنباله های hyleme امکان مقایسه سیستماتیک انواع مختلف یک ماده یا چندین ماده مختلف را که به یکدیگر مرتبط یا از نظر ساختاری مشابه هستند، می دهد. [121] در ارائه کلی خود از تاریخ صد ساله اسطوره پژوهی، فیلولوژیست کلاسیک و اسطوره پژوه Udo Reinhardt از اثر اساسی کریستین زگول Tractatus mythologicus به عنوان "آخرین کتاب راهنمای نظریه اسطوره" با "اهمیت برجسته" برای تحقیقات اسطوره ای مدرن یاد می کند. . [122]

مدرنیته

اسکناس بلژیکی 1929 که سرس ، نپتون و کادوسئوس را نشان می دهد

محققان در زمینه مطالعات فرهنگی به این موضوع می پردازند که چگونه اسطوره خود را در گفتمان های مدرن قرار داده است. گفتمان اسطوره ای می تواند از طریق رسانه های دیجیتال به مخاطبان بیشتری نسبت به گذشته برسد. عناصر مختلف اسطوره ای در فرهنگ عامه و همچنین تلویزیون ، سینما و بازی های ویدیویی ظاهر می شوند . [123]

اگرچه اسطوره به طور سنتی از طریق سنت شفاهی در مقیاس کوچک منتقل می شد، صنعت فیلم به فیلمسازان این امکان را داده است که اسطوره ها را از طریق فیلم به مخاطبان بزرگ منتقل کنند. [124] در روانشناسی یونگ ، اسطوره ها بیانگر اهداف، ترس ها، جاه طلبی ها و رویاهای یک فرهنگ یا جامعه هستند. [125]

اساس داستان سرایی بصری مدرن ریشه در سنت اساطیری دارد. بسیاری از فیلم‌های معاصر برای ساختن روایت‌ها بر اسطوره‌های باستانی تکیه می‌کنند. شرکت والت دیزنی در میان محققان مطالعات فرهنگی به دلیل «اختراع مجدد» اسطوره های سنتی دوران کودکی مشهور است. [126] در حالی که تعداد کمی از فیلم ها به اندازه افسانه های دیزنی آشکار هستند، طرح های بسیاری از فیلم ها بر اساس ساختار خشن اسطوره ها است. کهن الگوهای اساطیری، مانند داستان هشدار دهنده در مورد سوء استفاده از فناوری، نبرد بین خدایان و داستان های خلقت، اغلب موضوع تولیدات عمده فیلم هستند. این فیلم ها اغلب تحت پوشش فیلم های اکشن سایبرپانک ، فانتزی ، درام و داستان های آخرالزمانی ساخته می شوند . [127]

فیلم‌های قرن بیست و یکمی مانند برخورد تایتان‌ها ، جاودانه‌ها و ثور روند استفاده از اسطوره‌های سنتی را برای قاب‌بندی توطئه‌های مدرن ادامه می‌دهند. نویسندگان از اسطوره‌شناسی به‌عنوان پایه‌ای برای کتاب‌های خود استفاده می‌کنند، مانند ریک ریوردان ، که مجموعه‌های پرسی جکسون و المپیان‌ها در دنیای امروزی قرار دارند که خدایان یونانی آشکار هستند. [128]

محققان، به‌ویژه آنهایی که در زمینه مطالعات طرفداران هستند ، و طرفداران فرهنگ عامه نیز به ارتباطی بین فن تخیلی و اسطوره اشاره کرده‌اند. [129] ایکا ویلیس سه مدل از این را شناسایی کرد: فن تخیلی به عنوان بازپس گیری داستان های عامه پسند از شرکت ها، اسطوره به عنوان وسیله ای برای نقد یا از بین بردن قدرت هژمونیک، و اسطوره به عنوان "اشتراک داستان و جهان داستان جهانی". [129] ویلیس از مدل سوم، یک جهان داستان جهانی، حمایت می‌کند و استدلال می‌کند که فن تخیلی را می‌توان به‌خاطر فراسریالی بودنش، اسطوره‌ای دانست – اصطلاحی که سارا ایلز جانستون برای توصیف جهان بیش‌پیوسته‌ای که در آن شخصیت‌ها و داستان‌ها در هم تنیده شده‌اند، ابداع کرد. در مصاحبه ای با نیویورک تایمز ، هنری جنکینز اظهار داشت که فن تخیلی "روشی از فرهنگ است که آسیب های وارد شده در سیستمی را که در آن اسطوره های معاصر به جای مالکیت مردم، در اختیار شرکت ها قرار می گیرد، ترمیم می کند." [130]

همچنین ببینید

یادداشت ها

  1. ^ درتیک، ایرینا. "چرا اسطوره ها درست هستند: افلاطون در مورد صحت اسطوره ها." وستنیک از دانشگاه سن پترزبورگ. فلسفه و مطالعات تعارض (2020): جلد. 36، شماره 3، صص 441-451.
  2. ^ abcdef Bascom 1965, p. 9.
  3. ^ abcd سیمپسون، ژاکلین ، و استیو رود ، ویراستاران. 2003. "افسانه ها." در فرهنگ لغت فولکلور انگلیسی . آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد. شابک  978-0191726644 .
  4. ^ ab Eliade 1998، ص. 23.
  5. ↑ پتازونی 1984، ص. 102.
  6. ^ [2] [3] [4] [5]
  7. ^ داندز 1984، ص. 1.
  8. ^ ab Eliade 1998، ص. 6.
  9. ↑ لیمینگ، دیوید آدامز و دیوید آدامز. فرهنگ لغت اسطوره های آفرینش. انتشارات دانشگاه آکسفورد، 1994.
  10. ^ [2] [7] [8] [9]
  11. ↑ «اسطوره | تعریف، تاریخ، مثال‌ها و حقایق». دایره المعارف بریتانیکا . بازیابی شده در 11 ژانویه 2021 .
  12. ↑ "-logy, comb. form. " در فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد ( ویرایش اول ). آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد. 1903.
  13. ^ abc "اسطوره." واژگان . آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد . 2020. بازیابی شده در 21 مه 2020. § 2.
  14. ^ abc "mythos, n. " 2003. در فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد ( ویرایش سوم ). آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد .
  15. ↑ Fulgentius، Fabius Planciades (1971). فولگنتیوس اسطوره‌نویس. انتشارات دانشگاه ایالتی اوهایو شابک 978-0-8142-0162-6.
  16. ↑ abc "mythology, n. بایگانی شده در 13 ژوئیه 2021 در Wayback Machine ." فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد (ویرایش سوم). آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد. 2003. مشاهده شده در 20 آگوست 2014.
  17. ^ لیدگیت، جان. کتاب تروی ، جلد. II ، ll. 2487 . (به انگلیسی میانه) تجدید چاپ شده در کتاب تروی Lydgate اثر هنری برگن، جلد. من، ص. 216. Kegan Paul, Trench, Trübner, & Co. (لندن)، 1906. مشاهده شده در 20 اوت 2014.
  18. ^ "... من [ پاریس ] در بهشت ​​ها راویش کردم.
    "و Þus Þis god [ sc. مرکوری ]، دیوئرهای مشابه،
    «بیشتر از آن که می‌توانم بیان کنم،
    «در قیافه‌اش به او نگاه می‌کند، «
    چون او را در فولگنس می‌خوانند،
    «در کتاب روش‌شناسی‌اش ...» [17]
  19. ^ هارپر، داگلاس. 2020. "Mythology بایگانی شده در 2 ژوئیه 2017 در ماشین Wayback ." دیکشنری ریشه شناسی آنلاین .
  20. ^ براون، توماس . Pseudodoxia Epidemica: or, Inquiries into many Received Tenets and Commonly Presumed Truths, Vol. من، چ. هشتم. ادوارد دود (لندن)، 1646. تجدید چاپ 1672.
  21. ^ همه که [ sc. حمایت جان ماندویل از ادعاهای کتزیاس ] ممکن است هنوز در برخی از پذیرش اخلاقیات پذیرفته شود، و ممکن است برای یک اختراع باردار، اسطوره شناسی قابل ستایشی وجود داشته باشد . اما در یک توضیح طبیعی و مناسب، محالات و چیزهای ناسازگار با حقیقت را در خود دارد. [20]
  22. ↑ جانسون، ساموئل. «اسطوره‌شناسی» در فرهنگ لغت زبان انگلیسی: که در آن کلمات از اصل‌هایشان استنباط می‌شوند و با نشانه‌های متفاوتشان با نمونه‌هایی از بهترین نویسندگان که پیشوند تاریخ زبان و دستور زبان انگلیسی به آن‌ها آمده است، نشان داده شده است. 1345. بایگانی شده در 1 ژوئیه 2017 در Wayback Machine W. Strahan (لندن)، 1755.
  23. ↑ جانسون، ساموئل. فرهنگ لغت زبان انگلیسی، ص. 1345 بایگانی شده در 1 ژوئیه 2017 در Wayback Machine . W. Strahan (لندن)، 1755. مشاهده شده در 20 اوت 2014.
  24. ↑ فرهنگ لغت جانسون ، برای مثال، دارای مدخل هایی برای اساطیر، [22] اسطوره شناس ، اساطیر، اساطیر، و اسطوره شناسی [23] است.
  25. ↑ شاکفورد، ساموئل. خلقت و سقوط انسان. گفتار تکمیلی بر مقدمه جلد اول تاریخ مقدس و اهانت آمیز جهان متصل، صفحات xx–xxi. بایگانی‌شده در 13 ژوئیه 2021 در Wayback Machine J. & R. Tonson & S. Draper (لندن)، 1753. مشاهده شده در 20 اوت 2014.
  26. ↑ «این اسطوره‌شناسی به این تغییر در الهیات [ الهیات مصریان ] آنها وارد شد ، بدیهی است: برای آمیختن تاریخ انسان‌ها، زمانی که فانی‌ها، با آنچه که در زمان خدایان به آن‌ها نسبت داده می‌شد، به طور طبیعی این اتفاق می‌افتد. به‌طور کلی می‌بینیم که اسطوره‌هایی که از آنها گفته شده است...» [25]
  27. ↑ کولریج، ساموئل تیلور. "درباره پرومتئوس اشیلوس: مقاله ای، مقدماتی برای مجموعه ای از بررسی های مربوط به مصری ها، در ارتباط با مقدسات، الهیات، و در تضاد با اسرار یونان باستان." انجمن سلطنتی ادبیات (لندن)، 18 مه 1825. تجدید چاپ در کولریج، هنری نلسون (1836). بقایای ادبی ساموئل تیلور کولریج: شکسپیر، با موضوعی مقدماتی در مورد شعر، نمایشنامه و صحنه. یادداشت هایی در مورد بن جانسون؛ بومونت و فلچر؛ در مورد پرومتئوس اشیلوس [و دیگران. W. Pickering. ص 335–.
  28. ↑ «خیلی پیش از جدایی کامل متافیزیک از شعر، یعنی در عین حال که شعر، در تمام انواع شعر، موسیقی، تندیس و غیره به اسطوره ادامه می‌داد - در حالی که شعر اتحاد ذهن حسی و ذهن فلسفی باقی ماند. ؛- حضور مؤثر دومی در ترکیب این دو، در اسطوره والای περὶ γενέσεως τοῦ νοῦ ἐν ἀνθρωποῖς در مورد پیدایش ، یا تولد νοῦς یا عقل در انسان، خود را نشان داده بود.» [27]
  29. ↑ ابراهیم حکل (1651). تاریخ عربوم (تاریخ اعراب)». Chronicon orientale, nunc primum Latinitate donatum ab Abrahamo Ecchellensi Syro Maronita e Libano, linguarum Syriacae, ... cui accessit eiusdem Supplementum historiae orientalis (The Oriental Chronicles . e Typographia regia. pp. 175–. (به لاتین) ترجمه شده در بلکول، توماس (1748). "نامه هفدهم". نامه های مربوط به اساطیر . چاپ شده در سال ص 269–.
  30. ↑ بررسی ناشناس Upham, Edward (1829). تاریخچه و دکترین بودیسم: مصور عامه: با اطلاعیه هایی درباره کاپوئیسم، یا شیطان پرستی، و بالی، یا افسون های سیاره ای، سیلان. R. Ackermann.در بررسی وست مینستر، شماره XXIII، هنر. III، ص. 44. Rob't Heward (لندن)، 1829. مشاهده شده در 20 اوت 2014.
  31. ↑ «به گفته خاخام موسی بن میمون ، انوس که در مورد شکوه اجسام آسمانی صحبت می کرد، اصرار داشت که از آنجایی که خداوند بدین ترتیب آنها را بر سایر اجزای خلقت برتری داده است، معقول است که ما باید ستایش، تمجید و تکریم کنیم. خاخام می گوید که نتیجه این توصیه، ساختن معابد برای ستارگان، و برپایی بت پرستی در سراسر جهان بود بیرون آمدن از غار تاریکی که در آن بزرگ شده بود، از دیدن ستارگان چنان شگفت زده شد که هسپروس، ماه و خورشید را به طور متوالی در حین طلوع آن ها پرستش کرد [29 ] منشأ «اسطوره‌ها » که حتی طبیعی‌ترین احساسات را در شرایط تاریخ افسانه‌ای به دنبال دارد.
  32. ^ ab Bascom 1965, p. 4،5، اسطوره ها اغلب با الهیات و مناسک همراه هستند. شخصیت های اصلی آنها معمولاً انسان نیستند، اما اغلب دارای ویژگی های انسانی هستند. آنها حیوانات، خدایان یا قهرمانان فرهنگی هستند، که اعمالشان در دنیایی قبلی رخ می دهد، زمانی که زمین با آنچه امروز است متفاوت بود، یا در دنیای دیگری مانند آسمان یا جهان زیرین... افسانه ها اغلب سکولار هستند. مقدس است و شخصیت های اصلی آنها انسانی است. آنها از مهاجرت ها، جنگ ها و پیروزی ها، اعمال قهرمانان، رؤسای و پادشاهان گذشته و جانشینی در سلسله های حاکم می گویند.
  33. ↑ ab Doniger O'Flaherty، Wendy (1975). اسطوره های هندو پنگوئن. ص 19. شابک 978-0-14-044306-6. من فکر می‌کنم که می‌توان به‌خوبی به‌عنوان یک اصل بحث کرد که، همانطور که «زندگی‌نامه درباره‌ی چپ‌ها» است، اسطوره‌شناسی نیز درباره خدایان است.
  34. ↑ abc Baldick، Chris (2015). افسانه (ویرایش چهارم). انتشارات دانشگاه آکسفورد – مرجع آنلاین آکسفورد. شابک 978-0-19-871544-3. داستان یا گروهی از داستان‌ها که از طریق سنت شفاهی رایج نقل شده‌اند، که معمولاً شامل روایتی اغراق‌آمیز یا غیرقابل اعتماد از یک شخص واقعی یا احتمالاً تاریخی - اغلب یک قدیس، پادشاه یا قهرمان محبوب است. افسانه‌ها گاهی از این جهت که به انسان‌ها مربوط می‌شوند تا خدایان، از اسطوره‌ها متمایز می‌شوند، و گاهی از این جهت که نوعی مبنای تاریخی دارند، در حالی که اسطوره‌ها اینطور نیستند. اما حفظ این تمایزات به طور مداوم دشوار است. این اصطلاح در ابتدا به شرح زندگی قدیسان اطلاق می شد. {{cite book}}: |website=نادیده گرفته شد ( کمک )
  35. ↑ Winzeler, Robert L. (2008). انسان شناسی و دین: آنچه می دانیم، فکر می کنیم و پرسش می کنیم. رومن آلتامیرا. ص 120. شابک 978-0-7591-1046-5.
  36. ^ بسکام 1965، ص. 4-5، اسطوره ها غالباً با الهیات و آیین همراه هستند... شخصیت های اصلی آنها معمولاً انسان نیستند، اما اغلب دارای ویژگی های انسانی هستند. آنها حیوانات، خدایان یا قهرمانان فرهنگی هستند که اعمالشان در دنیایی پیشین اتفاق می‌افتد، زمانی که زمین با آنچه امروز است متفاوت بود، یا در دنیای دیگری مانند آسمان یا عالم اموات. اسطوره ها منشا جهان، بشریت، مرگ را بیان می کنند...
  37. ^ abc Honko 1984، صفحات 41-42، 49.
  38. ↑ لوسادا، خوزه مانوئل (2022). فرهنگی میتوکریتیکا Una definición del mito (به اسپانیایی). مادرید: آکال. ص 195. شابک 978-84-460-5267-8.
  39. ↑ لوسادا، خوزه مانوئل (2014). "اسطوره و رویداد خارق العاده". مجله بین المللی زبان و ادبیات . 2 ژوئن: 31–55.
  40. ↑ زگول، کریستین (2020). زگول، آنت و کریستین (ویرایشگر). Mythische Sphärenwechsel. Methodisch neue Zugänge zu antiken Mythen in Orient und Okzident . برلین/بوستون: Walter de Gruyter GmbH. صص 75-76. شابک 978-3-11-065252-9.
  41. ^ داندز 1984، ص. 147.
  42. ↑ Doty 2004, pp. 11-12.
  43. ^ سگال 2015، ص. 5.
  44. ↑ کرک 1984، ص. 57.
  45. ↑ کرک 1973، ص. 74.
  46. ^ آپولودوروس 1976، ص. 3.
  47. ^ "اسطوره". فرهنگ لغت دانشگاهی مریام وبستر (ویرایش دهم). Springfield, Massachusetts : Merriam-Webster , Inc. 1993. p. 770.
  48. ^ سالمون، هاجر؛ گلدبرگ، هاروی ای (2012). «اسطوره-آیین-نماد». در بندیکس، رجینا اف. حسن روکم، گالیت (ویرایش). همراهی با فولکلور . وایلی بلکول . ص 125. شابک 978-1405194990.
  49. ^ بسکام 1965، ص. 7.
  50. ↑ Bascom 1965، صفحات 9، 17.
  51. ^ الیاده 1998، صفحات 10-11.
  52. ^ Pettazzoni 1984، صفحات 99-101.
  53. ↑ بالدیک، کریس (2015). افسانه (ویرایش چهارم). انتشارات دانشگاه آکسفورد – مرجع آنلاین آکسفورد. شابک 978-0-19-871544-3. داستان یا گروهی از داستان‌ها که از طریق سنت شفاهی رایج نقل شده‌اند، که معمولاً شامل روایتی اغراق‌آمیز یا غیرقابل اعتماد از یک شخص واقعی یا احتمالاً تاریخی - اغلب یک قدیس، پادشاه یا قهرمان محبوب است. افسانه‌ها گاهی از این جهت که به انسان‌ها مربوط می‌شوند تا خدایان، از اسطوره‌ها متمایز می‌شوند، و گاهی از این جهت که نوعی مبنای تاریخی دارند، در حالی که اسطوره‌ها اینطور نیستند. اما حفظ این تمایزات به طور مداوم دشوار است. این اصطلاح در ابتدا به شرح زندگی قدیسان اطلاق می شد. {{cite book}}: |website=نادیده گرفته شد ( کمک )
  54. ↑ کرک 1973، ص 22، 32.
  55. ↑ کرک 1984، ص. 55.
  56. ^ دوتی 2004، ص. 114.
  57. ^ بسکام 1965، ص. 13.
  58. ↑ «عاشقانه | ادبیات و اجرا». دایره المعارف بریتانیکا . بازبینی شده در 6 نوامبر 2017 .
  59. ↑ هاولز، ریچارد (1999). اسطوره کشتی تایتانیک. مک میلان. شابک 978-0-312-22148-5.
  60. ^ الیاده، میرچا . 1967. اسطوره ها، رویاها و اسرار . ص 23، 162.
  61. ↑ Winzeler, Robert L. 2012. انسان شناسی و دین: آنچه می دانیم، فکر می کنیم و پرسش . رومن و لیتلفیلد صص 105-106.
  62. ^ براونینگ، WRF (2010). اسطوره انتشارات دانشگاه آکسفورد – مرجع آنلاین آکسفورد. شابک 978-0-19-954398-4. در اصطلاح امروزی، اسطوره یک افسانه یا داستان پریان است که باور نکردنی و نادرست است، اما با این وجود منتشر شده است. در مطالعات کتاب مقدس معنای فنی تری دارد و آن داستان ها یا روایت هایی را پوشش می دهد که اعمال دنیای ماوراء را از نظر این جهان، هم در OT و هم در NT توصیف می کنند. در پیدایش، آفرینش و سقوط افسانه‌هایی هستند و به‌طور مشخصی شبیه داستان‌های خلقت همسایگان اسرائیل در خاور نزدیک هستند. {{cite book}}: |website=نادیده گرفته شد ( کمک )
  63. ↑ دیوید لیمینگ (2005). "پیشگفتار". همراه آکسفورد برای اسطوره های جهانی . انتشارات دانشگاه آکسفورد ص vii، xii. شابک 978-0-19-515669-0.
  64. ↑ کرک 1973، ص. 8.
  65. ^ ab Grassie، ویلیام (مارس 1998). "علم به مثابه حماسه؟ آیا کیهان شناسی تکاملی مدرن می تواند داستانی اسطوره ای برای زمان ما باشد؟". علم و روح 9 (1). واژه «اسطوره» عموماً به معنای تخیل بیهوده، تخیلی یا دروغ است. اما معنای دیگری از این کلمه در گفتمان دانشگاهی وجود دارد... استفاده از اصطلاح یونانی اصلی mythos شاید راه بهتری برای تشخیص این تعریف مثبت تر و فراگیرتر از کلمه باشد.
  66. ↑ «اسطوره‌شناسی». واژگان . آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد. 2020. بازیابی شده در 31 مه 2020.
  67. ^ شانس، جین . 1994-2000. اساطیر قرون وسطی ، 2 جلد. گینزویل.
  68. ↑ هورتون، کتی (3 اوت 2015). «دکتر اسنودگرس سردبیر سری جدید وبلاگ: بیوفرهنگ گرایی». دانشگاه ایالتی کلرادو . بازیابی شده در 28 اکتبر 2020 .
  69. ↑ اسنودگراس، جفری جی (2004). "درود بر رئیس؟: سیاست و شاعرانگی یک "فدای کودک" راجستانیفرهنگ و دین​​​​​ ​​ ​​ ​
  70. ↑ لوسادا، خوزه مانوئل (2015). "Mitocrítica y Metología". Nuevas formas del mito لوگوهای Verlag. ص 9. ISBN 978-3-8325-4040-1.
  71. ↑ «افسانه» واژگان . آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد. 31 مه 2020.
  72. ^ همچنین ببینید: Mythopeia (شعر) ; رجوع کنید به Tolkien, JRR [1964] 2001. Tree and Leaf; افسانه; The Homecoming of Beorhtnoth Beorhthelm's Son در 11 دسامبر 2022 در Wayback Machine بایگانی شد . لندن: هارپر کالینز . ISBN 978-0-00-710504-5 . 
  73. ^ لیتلتون 1973، ص. 32.
  74. ^ الیاده 1998، ص. 8.
  75. ^ ab Honko 1984, p. 51.
  76. ^ الیاده 1998، ص. 19.
  77. ^ ab Barthes 1972, p.  [ صفحه مورد نیاز ] .
  78. ↑ سینها، نامیا (4 ژوئیه 2016). Devdutt Pattanaik می گوید: "هیچ جامعه ای بدون اسطوره نمی تواند وجود داشته باشد." هندوستان تایمز بازبینی شده در 13 آوریل 2020 .
  79. ↑ شیخ، جمال (8 ژوئیه 2018). "مصاحبه: Devdutt Pattanaik "حقایق حقیقت همه هستند. تخیل حقیقت هیچ کس نیست. افسانه ها حقیقت یک نفر هستند"". هندوستان تایمز بازبینی شده در 13 آوریل 2020 .
  80. ^ abc Bulfinch 2004, p. 194.
  81. ^ abcdef Honko 1984, p. 45.
  82. ↑ "Euhemerism." فرهنگ لغت مختصر آکسفورد ادیان جهان .
  83. ^ ab Segal 2015, p. 20.
  84. ↑ Bulfinch 2004, p. 195.
  85. ^ فرانکفورت و همکاران 2013، ص. 4.
  86. ^ فرانکفورت و همکاران 2013، ص. 15.
  87. ^ سگال 2015، ص. 61.
  88. ^ گراف 1996، ص. 40.
  89. ↑ Meletinsky 2014، صفحات 19-20.
  90. ^ سگال 2015، ص. 63.
  91. ^ ab Frazer 1913, p. 711.
  92. ^ لانو، گای. پیشگفتار در ملتینسکی (2014)، ص. viii. .
  93. ^ ab Segal 2015, p. 1.
  94. ↑ «درباره خدایان و جهان». فصل 5 نگاه کنید به: مجموعه‌ای از نوشته‌ها درباره خدایان و جهان . Frome: The Prometheus Trust. 1995.
  95. ↑ شاید گسترده‌ترین قسمت تفسیر فلسفی اسطوره را می‌توان در مقالات پنجم و ششم تفسیر پروکلوس بر جمهوری یافت (در آثار افلاطون اول ، ترجمه توماس تیلور، اعتماد پرومتئوس، فروم، 1996)؛ تحلیل پورفیری از غار هومری پورفی کار مهم دیگری در این زمینه است ( انتخاب آثار پورفیری ، توماس تیلور، اعتماد پرومتئوس، فروم، 1994). برای ترجمه کامل انگلیسی به لینک های خارجی زیر مراجعه کنید.
  96. ↑ «اسطوره آیو». موزه هنر والترز بایگانی شده از نسخه اصلی در 16 مه 2013 . بازبینی شده در 18 دسامبر 2015 .
  97. ^ برای اطلاعات بیشتر در مورد این پانل، لطفاً به کاتالوگ زیری شماره 64، صفحات 100–101 مراجعه کنید.
  98. ^ آب شیپی، تام . 1384. «یک انقلاب بازنگری شده: اسطوره و اسطوره شناسی در قرن نوزدهم». صفحات 1-28 در Shadow-Walkers: Jacob Grimm's Mythology of the Monstrous ، ویرایش شده توسط T. Shippey. تمپ، AZ: مرکز مطالعات قرون وسطی و رنسانس آریزونا . صص 4-13.
  99. ^ سگال 2015، صفحات 3-4.
  100. ^ اب مک کینل، جان. 2005. ملاقات با دیگری در اسطوره و افسانه نورس . کمبریج: برویر . ص 14-15.
  101. ^ سگال 2015، ص. 4.
  102. ↑ ماچه، فرانسوا-برنارد (1992). موسیقی، اسطوره و طبیعت، یا دلفین های آریون. تیلور و فرانسیس ص 8. ISBN 978-3-7186-5321-8.
  103. ↑ دورسون، ریچارد ام. 1955. «کسوف اساطیر خورشیدی». صفحات 25-63 در Myth: A Symposium ، ویرایش شده توسط TA Sebeok . بلومینگتون: انتشارات دانشگاه ایندیانا .
  104. ^ سگال 2015، صفحات 67-68.
  105. ^ ab Segal 2015, p. 3.
  106. ^ بوری. [ نیازمند استناد کامل ]
  107. ^ سگال 2015، ص. 113.
  108. ↑ بیرنباوم، هاروی. 1988. اسطوره و ذهن . Lanham، MD: انتشارات دانشگاه آمریکا . صص 152-153.
  109. ↑ بولتمن، رودولف . 1958. عیسی مسیح و اساطیر . نیویورک: اسکریبنر .
  110. ^ هایرز 1984، ص. 107.
  111. ^ به عنوان مثال: مک کینل، جان. 1994. هر دو یک و چند: مقالاتی در مورد تغییر و تنوع در دین پرستی نورس متأخر ، ( Philologia: saggi, ricerche, edizioni 1, ویرایش شده توسط T. Pàroli). رم
  112. ↑ Ramanujan، AK 1991. "سیصد رامایانا: پنج مثال و سه تفکر در مورد ترجمه." صفحات 22-48 در بسیاری از رامایاناها: تنوع یک سنت روایی در آسیای جنوبی ، ویرایش شده توسط پی. ریچمن. برکلی: انتشارات دانشگاه کالیفرنیا . ark: 13030/ft3j49n8h7/ بایگانی شده در 14 مه 2008 در Wayback Machine
  113. ↑ Ramanujan، AK [1991] 2004. «سه صد رامایانا در 5 اکتبر 2018 در ماشین راه‌اندازی بایگانی شد .» صفحات 131-160 در مجموعه مقالات آک رامانوجان . آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد. شابک 978-0-19-566896-4 . 
  114. ^ به عنوان مثال: داودن، کن . 1992. کاربردهای اساطیر یونانی . لندن: روتلج.
  115. ↑ زگول، کریستین (2019). Tractatus mythologicus. Theorie und Methodik zur Erforschung von Mythen als Grundlegung einer allgemeinen, transmedialen und komparatistischen Stoffwissenschaft (= مطالعات اساطیری 1). برلین/بوستون: Walter de Gruyter GmbH. صص 25-31. شابک 978-3-11054119-9.
  116. ↑ «Auszeichnung in der Altorientalistik und Klassischen Philologie». Informationsdienst Wissenschaft . 17 نوامبر 2023.
  117. ↑ زگول، کریستین (2019). Tractatus mythologicus. Theorie und Methodik zur Erforschung von Mythen als Grundlegung einer allgemeinen, transmedialen und komparatistischen Stoffwissenschaft (= مطالعات اساطیری 1). برلین/بوستون: Walter de Gruyter GmbH. صص 109-118. شابک 978-3-11054119-9.
  118. ^ زگول، آنت؛ کوپرلی، بندیکت؛ کوستر-گیلبرت، آنیکا (14 مارس 2023)، "در جستجوی دوموزی: مقدمه ای بر روایت شناسی هیلیستیک"، شکل داستان ها ، بریل، صفحات 285-350، doi : 10.1163/9789004539761 ، ISBN3 978-90-04-53976-1، بازیابی شده در 8 آوریل 2024
  119. ↑ زگول، کریستین (2019). Tractatus mythologicus. Theorie und Methodik zur Erforschung von Mythen als Grundlegung einer allgemeinen, transmedialen und komparatistischen Stoffwissenschaft (= مطالعات اساطیری 1). برلین/بوستون: Walter de Gruyter GmbH. صص 316-369. شابک 978-3-11054119-9.
  120. ↑ زگول، کریستین (2019). Tractatus mythologicus. Theorie und Methodik zur Erforschung von Mythen als Grundlegung einer allgemeinen, transmedialen und komparatistischen Stoffwissenschaft (= مطالعات اساطیری 1). برلین/بوستون: Walter de Gruyter GmbH. ص 508-516. شابک 978-3-11054119-9.
  121. ↑ زگول، کریستین (2019). Tractatus mythologicus. Theorie und Methodik zur Erforschung von Mythen als Grundlegung einer allgemeinen, transmedialen und komparatistischen Stoffwissenschaft (= مطالعات اساطیری 1). برلین/بوستون: Walter de Gruyter GmbH. ص 164-204. شابک 978-3-11054119-9.
  122. ↑ راینهارت، اودو (2022). : Hundert Jahre Forschungen zum antiken Mythos (1918/20–2018/20). Ein selektiver Überblick (Altertum – Rezeption – Narratologie) (= مطالعات اساطیری 5). برلین/بوستون: Walter de Gruyter GmbH. صص 325-322. شابک 978-3-11-078634-7
  123. ↑ اوستنسون، جاناتان (2013). "کاوش در مرزهای روایت: بازی های ویدئویی در کلاس درس انگلیسی" (PDF) . www2.ncte.org/ .
  124. ↑ سینگر، ایروینگ (2008). اسطوره سازی سینمایی: فلسفه در فیلم . مطبوعات MIT. صص 3-6.
  125. ↑ ایندیک، ویلیام (2004). "قهرمانان کلاسیک در فیلم های مدرن: الگوهای اسطوره ای ابرقهرمان". مجله روانشناسی رسانه .
  126. ↑ کوون، مایکل (2003). مطالعات فولکلور و فیلم و تلویزیون عامه پسند: بررسی انتقادی ضروری . انتشارات دانشگاه ایلینویز صص 176-195.
  127. ^ گوشه 1999، صفحات 47-59.
  128. ↑ مید، ربکا (22 اکتبر 2014). "مشکل پرسی جکسون". نیویورکر . ISSN  0028-792X . بازبینی شده در 6 نوامبر 2017 .
  129. ↑ اب ویلیس، ایکا (15 مارس 2016). «اسطوره‌های آماتور: فن تخیلی و اسطوره اسطوره». آثار و فرهنگ های تحول آفرین . 21 . doi : 10.3983/twc.2016.0692 . ISSN  1941-2258.
  130. ↑ هارمون، امی (18 اوت 1997). «در روزهای کسل‌کننده تابستان تلویزیون، توطئه‌ها در شبکه بال می‌گیرند». نیویورک تایمز . ISSN  0362-4331 . بازبینی شده در 12 ژوئیه 2023 .

منابع

لینک های خارجی

اسطوره  یا اساطیر را در ویکیواژه، فرهنگ لغت رایگان جستجو کنید .
ویکی‌دانشگاه منابع آموزشی درباره مدرسه: اسطوره‌شناسی تطبیقی ​​دارد
ویکی نقل قول‌هایی در رابطه با اسطوره دارد .
در ویکی‌انبار رسانه‌های مرتبط با اسطوره‌ها وجود دارد .