stringtranslate.com

ژان بودین

ژان بودن ( به فرانسوی: [ʒɑ̃ bɔdɛ̃] ؛ حدود  ۱۵۳۰ - ۱۵۹۶) حقوق‌دان و فیلسوف سیاسی فرانسوی ، عضو پارلمان پاریس و استاد حقوق در تولوز بود . بودین در دوران پس از اصلاحات پروتستان زندگی کرد و در پس زمینه درگیری مذهبی در فرانسه نوشت . به نظر می‌رسید که او در طول زندگی‌اش یک کاتولیک اسمی بود ، اما از قدرت پاپ بر دولت‌ها انتقاد داشت و شواهدی وجود داشت که او ممکن است در زمان حضورش در ژنو به مذهب پروتستان گرویده باشد. [2] [3] [4] او که به دلیل نظریه حاکمیتش شناخته شده بود ، از کنترل مرکزی قوی سلطنت ملی به عنوان پادزهر درگیری‌های جناحی حمایت می‌کرد.

در اواخر عمرش گفتگویی را در میان ادیان مختلف از جمله نمایندگان یهودیت، اسلام و الهیات طبیعی نوشت که در آن همه موافق همزیستی مشترک بودند، اما منتشر نشد. او همچنین نویسنده‌ای تأثیرگذار در علم شیطان‌شناسی [5] بود، زیرا سال‌های آخر عمر او در اوج محاکمه‌های جادوگران مدرن اولیه سپری شد .

زندگی

ژان بودن متوالی یک راهب، دانشگاهی، وکیل حرفه ای و مشاور سیاسی بود. او در یک سفر به عنوان یک سیاستمدار که شکست خورده بود، زندگی خود را به عنوان یک قاضی استانی سپری کرد .

اوایل زندگی

بودین در نزدیکی آنجرز به دنیا آمد ، احتمالاً پسر یک خیاط چیره دست، [ نیاز به نقل از ] در یک پس‌زمینه‌ی متوسط ​​و مرفه طبقه متوسط. او تحصیلات مناسبی را دریافت کرد، ظاهراً در صومعه کارملیت آنجرز، جایی که او یک راهب تازه کار شد . برخی از ادعاهای مطرح شده در مورد زندگی اولیه او مبهم باقی مانده است. شواهدی دال بر دیدار وی از ژنو در سالهای 1547-1548 وجود دارد که در آن او در یک محاکمه بدعت شرکت کرد . سوابق این قسمت اما تاریک است و ممکن است مربوط به شخص دیگری باشد.

پاریس و تولوز

بودین از عهد خود در سال 1549 رهایی یافت و به پاریس رفت. او در دانشگاه ، و همچنین در کالج اومانیستی کواتر زبان (در حال حاضر کالج دو فرانس ) تحصیل کرد. او به مدت دو سال زیر نظر گیوم پروست، استاد ناشناخته فلسفه، شاگرد بود. [6] تحصیلات او نه تنها تحت تأثیر رویکرد اسکولاستیک ارتدوکس بود، بلکه ظاهراً با فلسفه رامیست (اندیشه پتروس راموس ) نیز در ارتباط بود .

بعدها، در دهه 1550، او حقوق رومی را در دانشگاه تولوز ، زیر نظر آرنو دو فریر ، خواند و در آنجا تدریس کرد. به نظر می رسد موضوع خاص ایشان در آن زمان فقه تطبیقی ​​بوده است. متعاقباً، زیر نظر گابریل بووری ، اسقف آنجر ، بر روی ترجمه لاتین اوپیان آپامیا کار کرد . بودین طرحی برای مدرسه‌ای با اصول اومانیستی در تولوز داشت، اما نتوانست حمایت محلی را جلب کند. او در سال 1560 آنجا را ترک کرد. [7] [8]

جنگ های مذهبی وسیاست ها

از سال 1561، بودین به عنوان وکیل پارلمان پاریس مجوز گرفت. اعتقادات مذهبی او در مورد شروع جنگ های مذهبی در سال 1562 قابل تعیین نیست، اما او رسماً اعتقاد کاتولیک خود را تأیید کرد و در آن سال همراه با سایر اعضای پارلمان سوگند یاد کرد. [9] او همچنان به دنبال علایق خود در نظریه حقوقی و سیاسی در پاریس بود و آثار مهمی در تاریخ نگاری و اقتصاد منتشر کرد.

بودین به عضویت محافل بحث پیرامون شاهزاده فرانسوا دالنسون (یا d'Anjou از 1576) درآمد. او جوانترین پسر باهوش و جاه طلب هنری دوم بود و در سال 1574 با مرگ برادرش چارلز نهم در صف تاج و تخت بود . او ادعای خود را پس گرفت، اما به نفع برادر بزرگترش هنری سوم ، که اخیراً از تلاش نافرجام خود برای سلطنت به عنوان پادشاه لهستان بازگشته بود . آلنسون رهبر جناح سیاست عملگرایان سیاسی بود. [10]

زیر نظر هنری سوم

پس از شکست امیدهای شاهزاده فرانسوا برای بر تخت نشستن، بودین وفاداری خود را به پادشاه جدید هنری سوم منتقل کرد . با این حال، در سیاست عملی، او در 1576-1577، به عنوان نماینده سومین دولت در املاک ژنرال در بلوا ، و رهبری املاک خود در حرکات فوریه 1577 برای جلوگیری از جنگ جدید علیه هوگنوت ها، لطف پادشاه را از دست داد . [11] او تلاش کرد تا نفوذی تعدیل کننده بر حزب کاتولیک اعمال کند، و همچنین سعی کرد تصویب مالیات تکمیلی را برای پادشاه محدود کند. بودین سپس از زندگی سیاسی بازنشسته شد. او در فوریه 1576 ازدواج کرده بود. همسرش فرانسوا ترویار، بیوه کلود بایار و خواهر نیکلاس ترویار بود که در سال 1587 درگذشت. هر دو وکیل سلطنتی در پروست لائون و وکیل دادگستری در بایلیویک ورماندویس بودند و بودین مسئولیت را بر عهده گرفت. [12]

ژان بودن در زمان انتشار کتاب شش لیور (1576) با ویلیام وید در پاریس، تماس لرد بورگلی در تماس بود . [13] او بعداً با شاهزاده فرانسوا، دوک آنژو، در سال 1581، در دومین تلاش خود برای جلب نظر الیزابت اول انگلستان، به انگلستان رفت . بودین در این بازدید از پارلمان انگلیس دیدن کرد. [14] او با توجه به اینکه ادموند کمپیون در آن زمان در زندان بود، درخواستی برای اطمینان از برخورد بهتر با کاتولیک‌های انگلیسی را رد کرد، [15] که باعث ناراحتی رابرت پرسونز شد. [16] بودین برخی از محاکمه کامپیون را دید، [14] گفته می شود که او همچنین شاهد اعدام کمپیون در دسامبر 1581 بوده است، [17] که حلق آویز کردن را به مناسبت نامه ای عمومی علیه استفاده از زور در مسائل مذهبی تبدیل کرد. [18] بودین خبرنگار فرانسیس والسینگهام شد . و میشل دو کاستلناو در زمان توطئه بابینگتون، پیشگویی را به ماری، ملکه اسکاتلند منتقل کردند که گمان می‌رفت از بودین باشد . [19]

با این حال، شاهزاده فرانسوا در سال 1582 دوک برابانت شد و کارزار یک ماجراجو را برای گسترش قلمرو خود آغاز کرد. بودین ناراضی او را همراهی کرد و در یورش فاجعه بار شاهزاده به آنتورپ به دام افتاد که به تلاش پایان داد و به دنبال آن شاهزاده در سال 1584 درگذشت. [20]

سالهای گذشته

در جنگ‌هایی که پس از مرگ هنری سوم (1589) رخ داد، اتحادیه کاتولیک تلاش کرد تا با قرار دادن یک پادشاه دیگر بر تاج و تخت، از جانشینی هانری پروتستان ناوارا جلوگیری کند. بودین در ابتدا از لیگ قدرتمند حمایت کرد. او احساس می کرد که پیروزی سریع آنها اجتناب ناپذیر است.

ژان بودن در لائون در جریان یکی از اپیدمی‌های طاعون بسیاری در آن زمان درگذشت. [7]

کتاب ها

بودین عموماً به زبان فرانسوی و با ترجمه های لاتین بعدی می نوشت. [21] برخی از آثار حداقل از نظر ساختار تحت تأثیر رامیسم دیده شده اند.

بودین به نوبه خود کتاب هایی در زمینه تاریخ، اقتصاد، سیاست، شیطان شناسی و فلسفه طبیعی نوشت. [22] و همچنین اثری (بعداً بدنام) در دست نوشته ای در مورد دین از خود به جای گذاشت (به بخش «تساهل مذهبی» مراجعه کنید). یک نسخه مدرن از آثار بودین در سال 1951 با عنوان Oeuvres philosophiques de Jean Bodin توسط پیر مسنارد  [fr] آغاز شد ، اما تنها یک جلد منتشر شد.

روش به آسانی تاریخچه شناخت

در فرانسه، بودین به دلیل Methodus ad facilem historiarum cognitionem (1566) ( روش برای دانش آسان تاریخ ) به عنوان یک مورخ شناخته شد . او نوشته است: «در تاریخ، یعنی روایت واقعی اشیا، سه قسم است: انسانی، طبیعی و الهی». این کتاب یکی از مهم ترین کمک ها به ars historica آن دوره بود و به طور مشخص بر نقش دانش سیاسی در تفسیر نوشته های تاریخی تأکید داشت. [7] او اشاره کرد که دانش نظام های حقوقی تاریخی می تواند برای قانون گذاری معاصر مفید باشد.

متدوس یک کتابچه راهنمای موفق و تأثیرگذار در نوشتن تاریخ فنی بود. [23] این کتاب با توصیه‌های تاریخ‌نگاری دقیق به خط مشکوکی درباره امکان دانش تاریخی ارائه شده توسط فرانچسکو پاتریزی پاسخ داد . [24] همچنین دیدگاه «داده‌های» تاریخی را که در اومانیست‌های پیشین یافت می‌شد ، با بی‌واسطگی نگرانی‌های آن برای جنبه اجتماعی زندگی بشر، گسترش داد. [25]

ژان بودن مدل چهار پادشاهی کتاب مقدس را رد کرد و در آن زمان موضعی نامطلوب داشت [26] و همچنین نظریه کلاسیک عصر طلایی را به دلیل ساده لوحی آن. [27] او همچنین بسیاری از دستگاه های بلاغی اومانیست ها را کنار گذاشت.

اندیشه اقتصادی:پاسخ به Malestroit

پاسخ J. Bodin aux paradoxes de M. de Malestroit (1568) رساله ای بود که توسط نظریه های ژان دو مالسترویت برانگیخته شد و در آن بودین یکی از اولین تحلیل های علمی از پدیده تورم را ارائه کرد که تا قبل از قرن شانزدهم ناشناخته بود. . پیشینه بحث در دهه 1560 این بود که تا سال 1550 افزایش عرضه پول در اروپای غربی مزایای کلی را به همراه داشت. [28] اما تورم قابل توجهی نیز وجود داشت. نقره وارد شده از طریق اسپانیا از معدن پوتوسی در آمریکای جنوبی ، همراه با سایر منابع نقره و طلا، از دیگر منابع جدید، باعث تغییرات پولی شد.

بودین پس از مارتین د آزپیلیکوئتا بود که در سال 1556 به این موضوع اشاره کرده بود (چیزی که گومارا در سالنامه‌های منتشرنشده‌اش نیز به آن توجه کرده بود )، [29] [30] یک ناظر اولیه که افزایش قیمت‌ها تا حد زیادی به دلیل هجوم مردم بود. فلزات گرانبها [31] وی در تحلیل این پدیده از جمله عوامل دیگر به رابطه بین مقدار کالا و مقدار پول در گردش اشاره کرد. بحث های آن زمان پایه و اساس « نظریه کمیت پول » را ایجاد کرد. [32] بودین عوامل دیگری را ذکر کرد: افزایش جمعیت، تجارت، امکان مهاجرت اقتصادی ، و مصرف که به نظر او بیهوده است. [33]

اینتئاتر

Theatrum Universae Naturae بیانیه بودین از فلسفه طبیعی است. این شامل بسیاری از دیدگاه های شخصی خاص و حتی خاص است، به عنوان مثال که کسوف به رویدادهای سیاسی مربوط می شود. [34] بر خلاف قطعیت نظریه نجومی اختلاف منظر ستارگان ، و منشأ زمینی "دنباله دار 1573" (یعنی ابرنواختر SN 1572 ) استدلال کرد. [35] این اثر تأثیرات عمده رامیست ها را نشان می دهد . توجه به عظمت منظم خداوند منجر به دایره المعارفی درباره جهان هستی و شبیه یک سیستم حافظه می شود . [36]

مسائل بودین به برخی از نسخه های رنسانس مسائل ارسطویی در فلسفه طبیعی پیوست شد. علاوه بر این، دامیان سیفرت پروبلاتا بودینی را که بر اساس Theatrum ساخته شده بود، گردآوری کرد . [37]

Les Six Livres de la République

شناخته‌شده‌ترین اثر ژان بودن «شش کتاب جمهوری» (Les Six livres de la République) بود که در سال 1576 نوشته شد . کشتار روز (1572) الهام بخش بود. تعریف کلاسیک بودین از حاکمیت این است: " la puissance absolue et perpetuelle d'une République " (قدرت مطلق و همیشگی یک جمهوری). ایده های اصلی او در مورد حاکمیت در فصل هشتم و دهم کتاب اول یافت می شود، از جمله بیانیه او "شاهزاده مقتدر فقط در برابر خدا مسئول است".

شش لیور فوراً به موفقیت دست یافت و بارها تجدید چاپ شد. ترجمه لاتین اصلاح شده و توسعه یافته توسط نویسنده در سال 1586 ظاهر شد. با این اثر، بودین یکی از بنیانگذاران گروه عملگرایانه بین اعترافات معروف به سیاست شد ، که در نهایت موفق شد به جنگ های مذهبی در زمان پادشاه هنری چهارم پایان دهد . فرمان نانت (1598). در برابر پادشاهانی که در زمان او به سلطنت حمله می کردند، مانند تئودور بزا و فرانسوا هوتمن بودن، موفق به نگارش رساله ای اساسی و تأثیرگذار از نظریه اجتماعی و سیاسی شدند. در استدلال خود علیه انواع قانون اساسی مختلط و تئوری مقاومت ، یک ضدحمله مؤثر علیه موضع سلطنتی بود که به «حاکمیت مردمی» استناد می کرد. [39]

ساختار کتاب‌های پیشین در ساختار رامیست توصیف شده است. کتاب ششم شامل استدلال نجومی و عددی است. [40] بودین از فیثاغورث در بحث عدالت استفاده کرد و در کتاب چهارم از ایده های مربوط به آرمان شهر توماس مور استفاده کرد . [41] استفاده از زبانی که از città (لاتین civitas ) نیکولو ماکیاولی گرفته شده یا جایگزین آن به عنوان واحد سیاسی ( فرانسوی cité یا ville ) اندیشمندانه است. بودین جمهوری (فرانسوی république ، لاتین respublica ) را به عنوان اصطلاحی برای موضوعات حقوق عمومی معرفی کرد (تعبیر انگلیسی معاصر Commonweal(th) بود ). [42] بودین، اگرچه به تاسیتوس اشاره کرد ، اما در اینجا به سنت جمهوری خواهی کلاسیک نمی نوشت . امپراتوری عثمانی به عنوان یک "سلطنت سلطنتی" تحلیل می شود. [43] جمهوری ونیز از نظر گاسپارو کنتارینی پذیرفته نیست : آن را قانون اساسی اشرافی می نامند، نه مختلط، با ساختاری متحدالمرکز، و ثبات ظاهری آن قابل انتساب به شکل حکومت نبود. [44]

ایده‌های شش کتاب درباره اهمیت آب و هوا در شکل‌دهی شخصیت مردم نیز تأثیرگذار بودند و جایگاه برجسته‌ای در آثار جووانی بوترو (1544-1617) و بعداً در بارون دو مونتسکیو (1689-1755) یافتند. جبر اقلیمی . بودین بر اساس این فرض که آب و هوای یک کشور شخصیت جمعیت آن را شکل می‌دهد، و بنابراین تا حد زیادی مناسب‌ترین شکل حکومت است، بودین فرض می‌کرد که سلطنت موروثی رژیم ایده‌آل برای یک کشور معتدل مانند فرانسه است. این قدرت باید «حاکمیت» باشد، یعنی تابع هیچ شعبه دیگری نباشد، هرچند تا حدی توسط نهادهایی مانند دادگاه‌های عالی ( پارلمان ) و مجامع نمایندگی ( États ) محدود شده باشد. بالاتر از همه، پادشاه "فقط در برابر خدا مسئول است"، یعنی باید بالاتر از جناح های اعترافی بایستد.

این اثر به زودی به طور گسترده ای شناخته شد. گاسپار دو آناسترو در سال 1590 ترجمه ای به زبان اسپانیایی انجام داد . این بر اساس نسخه لاتین 1586 بود، اما در جاهایی از نسخه های دیگر پیروی می کند. این کتاب تحت عنوان The Six Bookes of a Common-ale ظاهر شد . [46] [47] [48]

De la démonomanie des sociers

صفحه عنوان De la démonomanie des sociers (1580)

کار اصلی بودین در مورد جادوگری و آزار و شکنجه‌های جادوگری « از شیدایی جادوگران » ( De la démonomanie des sorciers ) بود که برای اولین بار در سال 1580 منتشر شد، با ده نسخه منتشر شده در سال 1604. [49] او در آن مفهوم تأثیرگذار را توضیح می‌دهد. "جادوگری پیمان" مبتنی بر معامله با شیطان [50] و این باور که روح شیطانی از راهبردی برای تحمیل شک و تردید به قضات استفاده می‌کند تا جادوگران را دیوانه‌ها و آدم‌های دورافتاده‌ای که به جای تنبیه مستحق شفقت هستند نگاه کنند. [51]

این کتاب به تاریخچه جادوگران می پردازد، [52] اما فاوست و پیمان او را ذکر نمی کند . [53] گزارشی از جن گیری عمومی در سال 1552 در پاریس، [54] و پرونده ماگدالنا د لا کروز از کوردووا ، صومعه ای که بیش از سه دهه به رابطه جنسی با شیطان اعتراف کرده بود، ارائه کرد. [55] بودین از پیر مارنر در روایت‌های گرگینه از ساووی استناد کرد . [56] او کارهای کورنلیوس آگریپا ، و ترافیک درک شده در "سحر و جادو" انجام شده در امتداد جاده اسپانیایی ، که در امتداد شرق فرانسه در بیشتر طول آن انجام می شود، محکوم کرد. [57]

او با عبارات افراطی در مورد رویه‌های محاکمه‌های جادوگری، مخالفت با پادمان‌های عادی عدالت نوشت. [58] این حمایت از آرامش مستقیماً با استانداردهای موجود تعیین شده توسط پارلمان پاریس (شواهد فیزیکی یا مکتوب، اعترافاتی که با شکنجه به دست نیامده ، شاهدان غیرقابل استیضاح) هدف قرار گرفت. [59] او اظهار داشت که حتی یک جادوگر را نمی‌توان اشتباهاً محکوم کرد اگر رویه‌های صحیح رعایت شود، زیرا شایعات مربوط به جادوگران تقریباً همیشه درست بودند. نگرش بودین را استراتژی جمعیت گرایانه معمول مرکانتیلیسم می نامند . [60] [61] [ مبهم ]

این کتاب در بحث جادوگری تأثیرگذار بود. این کتاب توسط یوهان فیشارت (1581)، [62] [63] به آلمانی و در همان سال توسط فرانسوا دو جون با عنوان De magorum dæmonomania libri IV به لاتین ترجمه شد . [64] توسط ژان دو لری نقل شده است که در مورد مردم توپینامبا در برزیل کنونی نوشته شده است . [65]

یکی از نسخه‌های باقی‌مانده از متن، که در کتابخانه مجموعه‌های ویژه دانشگاه کالیفرنیای جنوبی قرار دارد، یک نسخه ارائه نادر است که توسط خود بودین امضا شده است، و یکی از دو متن شناخته شده‌ای است که دارای چنین کتیبه‌ای از نویسنده است. [66] تقدیم USC ​​Démonomanie به یک CL Varroni است که تصور می شود همکار قانونی Bodin باشد.

بازدیدها

قانون و سیاست

ژان بودن به دلیل تحلیل خود از حاکمیت، که آن را غیرقابل تقسیم و شامل قدرت قانونگذاری کامل (هرچند با شرایط و اخطارها) می دانست، به شهرت رسید. از سوی دیگر، با فرانسوا هوتمن (1524-1590) و فرانسوا بودوئن (1520-1573)، بودین نیز از نیروی حقوق عرفی حمایت کرد و قانون روم را به تنهایی ناکافی می‌دانست. [67] [68]

او ماهیت مطلق‌گرایانه نظریه حاکمیت خود را که مفهومی تحلیلی بود، حفظ کرد. اگر بعداً ایده‌های او به شیوه‌ای متفاوت و هنجاری مورد استفاده قرار گرفت، دلیل آن در بودین آشکارا نبود. [69] حاکمیت را می‌توان به عنوان «بسته‌ای از صفات» در نظر گرفت. [70] در این پرتو، نقش قانونگذاری در مرکز قرار گرفت و سایر «علائم حاکمیت» را می‌توان به عنوان موضوعات جداگانه مورد بحث قرار داد. او از نظر تئوری یک سیاستمدار بود که موقعیت معتدل آن دوره در سیاست فرانسه بود. اما به این نتیجه رسید که فقط مقاومت منفعلانه در برابر اقتدار موجه است. [71]

کار بودین روی نظریه سیاسی، مفهوم مدرن «دولت» را معرفی کرد، اما در واقع در آستانه استفاده بود (با مفهوم کوراسیوس )، با معنای قدیمی‌تر پادشاه «حفظ دولت خود» که از بین نرفته بود. [72] مناصب دولتی متعلق به کشورهای مشترک المنافع بود و دارندگان آن مسئولیت شخصی در قبال اعمال خود داشتند. [73] سیاست مختار است، و حاکم تابع قوانین الهی و طبیعی است، اما نه به هیچ کلیسایی. وظيفه، تأمين عدالت و عبادت ديني در دولت است. [74]

بودین تعادل آزادی و اختیار را مطالعه کرد. [75] او هیچ دکترینی مبنی بر تفکیک قوا نداشت و به شیوه ای سنتی در مورد اختیارات سلطنتی و حوزه مناسب و محدود آن بحث می کرد. دکترین او تعادل به عنوان هماهنگی، با شرایط متعدد بود. به این ترتیب می توان آن را به شیوه های مختلف استفاده کرد، و بود. نکته کلیدی این بود که نقطه مرکزی قدرت باید بالاتر از جناح باشد. [76] رز سیاست بودین را در نهایت تئوکراتیک می‌بیند ، [77] و مطلق‌گرایان که از او پیروی می‌کردند سوء تفاهم شده بود. [40]

در جایی که ارسطو برای شش نوع دولت استدلال می کرد، بودین فقط سلطنت ، اشرافیت و دموکراسی را مجاز دانست . با این حال، او از تمایز شکل دولت (قانون اساسی) از شکل حکومت (اداری) حمایت می کرد. [78] بودین نظر کمی نسبت به دموکراسی داشت. [79]

خانواده ها واحد و الگوی اساسی دولت بودند. [80] از سوی دیگر جان میلتون در بودین متحدی در موضوع طلاق یافت . [81] احترام به آزادی و دارایی های فردی، ویژگی بارز دولت منظم بود، دیدگاهی که بودین با هاتمن و جورج بوکانن مشترک بود . [82] او علیه برده داری استدلال می کرد . [83]

در مسائل حقوقی و سیاسی، بودین دین را به عنوان یک تکیه گاه اجتماعی می دید، که احترام به قانون و حکومت را تشویق می کرد. [84]

در مورد تغییر و پیشرفت

بودین چاپ را به عنوان برجسته‌تر از هر دستاورد پیشینیان ستود. [85] این ایده که اصلاحات پروتستان توسط نیروهای اقتصادی و سیاسی هدایت می شد به او نسبت داده می شود. [86] او به عنوان اولین فردی شناخته می شود که به سرعت تغییرات اروپای مدرن اولیه پی برد. [87]

در فیزیک، او به عنوان اولین نویسنده مدرن شناخته می شود که از مفهوم قوانین فیزیکی برای تعریف تغییر استفاده کرد، [88] اما ایده او از طبیعت شامل کنش ارواح بود. در سیاست، او در بررسی یک انقلاب سیاسی در ماهیت یک چرخه نجومی، به ایده های زمان خود پایبند بود: یک تغییر (فرانسوی) یا صرفاً یک تغییر (به عنوان ترجمه 1606) به انگلیسی. [89] از Polybius Bodin ایده anacyclosis یا تغییر چرخه ای ساختار را گرفت. [۹۰] نظریه بودین این بود که حکومت‌ها به‌عنوان سلطنتی آغاز شده‌اند، سپس دموکراتیک بوده‌اند، قبل از اینکه اشرافی شوند. [91]

تحمل مذهبی

موقعیت عمومی

در سال 1576، بودین به سیاست فرانسه مشغول بود، و سپس علیه استفاده از اجبار در مسائل مذهبی، اگر ناموفق بود، استدلال کرد. او معتقد بود که جنگ‌ها باید تابع حکومت‌داری باشد و مسائل دینی به دولت مربوط نمی‌شود.

بودین استدلال کرد که یک دولت ممکن است دارای چندین دین باشد. این موضع بسیار غیرعادی برای زمان او بود، اگر میشل دو هوپیتال و ویلیام ساکت مشترک بودند . پدرو دی ریوادنیرا و خوان دی ماریانا از موضع متضاد متعارف تعهد دولت برای ریشه‌کن کردن مخالفت‌های مذهبی به آن حمله کردند . [92] او در کتاب شش کتاب استدلال کرد که محاکمه شوالیه‌های معبد نمونه‌ای از آزار و شکنجه غیرقابل توجیه بود، مشابه آزار و اذیت یهودیان و برادری‌های قرون وسطایی. [93]

موقعیت خصوصی درکنفرانس

در سال 1588، بودین یک اثر لاتین Colloquium heptaplomeres de rerum sublimium arcanis abditis (کلوکیوم هفت در مورد اسرار متعالی) را به صورت دستنویس تکمیل کرد. این مکالمه ای است درباره ماهیت حقیقت بین هفت مرد تحصیل کرده، که هر کدام دارای جهت گیری مذهبی یا فلسفی مشخصی هستند - یک فیلسوف طبیعی، یک کالوینیست، یک مسلمان، یک کاتولیک رومی، یک لوتری، یک یهودی و یک شکاک. [94] به دلیل این کار، بودین اغلب به عنوان یکی از اولین طرفداران تساهل مذهبی در جهان غرب شناخته می شود. حقیقت، از نظر بودین، حکم به توافق جهانی داشت. و ادیان ابراهیمی بر عهد عتیق (تناخ) توافق کردند. [95] Vera religio (دین واقعی) وفاداری را تا سرحد مرگ فرمان می‌دهد. تصور او از آن تحت تأثیر فیلو و میمونیدس بود . [96] نظرات او در مورد اختیار نیز با مطالعات او در فلسفه یهود پیوند خورده است. [97] برخی از محققان امروزی تألیف او را بر متن به چالش کشیده اند. «کلوکیوم هفت در باب اسرار پنهان اشیای متعالی» گفتگوی مسالمت آمیزی را با هفت نماینده از مذاهب و جهان بینی های مختلف ارائه می دهد که در پایان بر شباهت اساسی باورهای خود اتفاق نظر دارند.

نظریه بودین، همانطور که در ملاحظات هماهنگی استوار است، شبیه نظریه سباستین کاستلیو است . [98] او با مونتن و پیر شارون به عنوان یک نسبی‌گرای کتاب مقدس و دئیست دیده می‌شود . [99] همچنین در گروه عبریان مسیحی دانشمند با جان سلدن ، کارلو جوزپه ایمبوناتی ، و گرهارد ووسیوس . [100] حداقل از نظر شهرت، نویسندگان مسیحی از بودین به عنوان کافر، دئیست یا ملحد یاد می کردند که او را با سنت آزاداندیشی و شکاک ماکیاولی و پیترو پومپونازی ، لوسیلیو وانینی ، توماس هابز و باروخ اسپینوزا مرتبط می کردند : پیر- دانیل هوئت ، [101] ناتانیل فالک، [102] کلود فرانسوا هوتویل. [103] پیر بیل به بودین یک اصل را در مورد پیامدهای فکری عدم وجود خدا نسبت داد (پیشروی ولتر ، اما بر اساس معمول سنتی متفکران فرانسوی). [104] ویلهلم دیلتای بعداً نوشت که قهرمان‌های داستان در Colloquium پیش‌بینی می‌کنند که گوتولد افرایم لسینگ ، ناتان در وایز . [105]

Colloquium یکی از اصلی‌ترین و محبوب‌ترین نسخه‌های خطی در تیراژ مخفیانه در اوایل دوره مدرن بود که بیش از 100 نسخه فهرست‌بندی شده بود. [106] پس از ورود به مد فکری، گردش پنهانی گسترده ای داشت. دایره المعارف بریتانیکا در سال 1911 بیان می کند: «جالب است که لایب نیتس ، که در ابتدا کولوکیوم را کار دشمن ادعایی مسیحیت می دانست، متعاقباً آن را به عنوان ارزشمندترین اثر توصیف کرد». [107] انتشار آن پس از سال 1700 افزایش یافت، حتی اگر محتوای آن تا آن زمان تاریخ داشته باشد. [108] در قرن هجدهم این گونه تفسیر شد که حاوی استدلال هایی برای دین طبیعی است ، به گونه ای که گویی نظریات بیان شده توسط تورالبا (طرفدار دین طبیعی) نظرات بودین است. به اشتباه، طبق گفته رز، که بازسازی دیدگاه های مذهبی بودین با اعتقاد به خدایی جدا فاصله دارد. [109] گروتیوس یک نسخه خطی داشت. گوتفرید لایبنیتز ، که از گفتگوی ژاکوب توماس و هرمان کانرینگ انتقاد کرد ، چند سال بعد کار ویراستاری را روی دست‌نویس انجام داد. هنری اولدنبورگ می‌خواست آن را برای انتقال به جان میلتون و احتمالاً جان دوری ، [ 110 ] یا برای ارتباط دیگری در سال 1659 کپی کند . [112] این کتاب تا سال 1857 به طور کامل توسط لودویگ نواک، از روی دست نوشته های جمع آوری شده توسط هاینریش کریستین فون سکنبرگ منتشر نشد. [113]

اعتقادات مذهبی شخصی

بودین تحت تأثیر یهودیت فلسفی قرار گرفت و به نابودی "post exacta supplicia" شرور اعتقاد داشت. [114]

نویسنده قرن 19، الیفاس لوی، بودین را به عنوان دانش‌آموز باطنی یهودی می‌دانست: «بودین کابالیست که به اشتباه ذهنی ضعیف و خرافی تلقی می‌شود، انگیزه‌ای جز هشدار دادن به مردم در برابر بی‌باوری خطرناک نداشت. با مطالعه کابالا در اسرار واقعی جادو، او از خطری که جامعه با رها کردن این قدرت در برابر شرارت انسانها در معرض آن قرار گرفت، به خود لرزید. [115]

تاریخ و جغرافیای فرهنگی و جهانی

بودین مردی بود که به تاریخ جهانی که به عنوان یک حقوقدان به آن توجه می کرد، توجه داشت. او متعلق به یک مکتب فرانسوی باستانی و تاریخ فرهنگی قابل شناسایی بود ، با لانسلوت ووآزین د لا پوپلینیر ، لویی لو کارون، لویی لو روی، اتین پاسکویه و نیکلاس ویگنیه . [116]

نظریه بودین در مورد "گلهای فرانک" که یک شجره نامه غیر آلمانی را برای فرانسه پیشنهاد می کرد، هنوز توسط لایب نیتس در قرن 18 مورد تحقیر قرار می گرفت. بودین استدلال کرد که فرانک در واقع به معنای «آزاد» در زبان گالی است و بر اساس سزار ، او گفت که گول‌ها برای فرار از یوغ روم از رود راین عبور کرده‌اند و به این ترتیب فرانک نامیده می‌شوند و کشور فرانسه نام خود را از آنها گرفته است. که در اصل گول بودند). لئون پولیاکوف این موضوع را در اسطوره آریایی مورد بحث قرار داده است : [117]

گمانه‌زنی ریشه‌شناسی و بازی‌های کودکانه از این دست در تاریخ غرب از زمان پدران کلیسا رایج بوده است، اما این اومانیست‌های رنسانس بودند که برای اولین بار از آن‌ها در خدمت یک شوونیسم تازه متولد شده استفاده کردند. علاوه بر این، ممکن است یادآوری شود که نظریه بودین به گول‌های فرانک فضایل خاصی را نسبت می‌دهد که برای گول‌های برده شده ناشناخته بود.

شاگردان تاریخی شامل ژاک آگوست دو تو و ویلیام کامدن بودند . ژانری که به این ترتیب پایه گذاری شد، با نتیجه گیری اجتماعی، خود را به عنوان "تاریخ مدنی" معرفی کرد و به ویژه تحت تأثیر پولیبیوس قرار گرفت . [118] روش اولین کتابی است که «نظریه ای از تاریخ جهانی را بر اساس مطالعه صرفاً سکولار رشد تمدن» ارائه کرد. [119] بنابراین نگرش سکولار بودین به تاریخ تا حدی می تواند رابطه ادراکی او با ماکیاولی را توضیح دهد. در حالی که زمینه مشترک بودین با ماکیاولی چندان بزرگ نیست، و در واقع بودین با بینش بی خدا از جهان در ماکیاولی مخالف بود، [120] آنها اغلب به اندازه کافی جفت می شوند، برای مثال توسط ای سی کروبی به عنوان مورخان فلسفی با دغدغه های معاصر. کروبی همچنین بودین را با فرانسیس بیکن ، به عنوان مورخان منطقی و انتقادی، مرتبط می کند. [121] هم بودین و هم ماکیاولی، دین را آن‌گونه که از نظر تاریخی قرار گرفته است، می‌دانند. [122]

بودین تا حد زیادی از یوهان بوئموس و همچنین نویسندگان کلاسیک و همچنین گزارش هایی از لئو آفریقانوس و فرانسیسکو آلوارس استفاده کرد . با این حال، او علاقه کمی به دنیای جدید نشان داد . [123] از نظر تئوری های اشاعه فرهنگی، او ناتانائل کارپنتر ، و متعاقباً بر بسیاری از آنها، با نظریه "منشا جنوب شرقی" خود در مورد انتقال از مردم خاورمیانه به یونان و روم (و از این رو به شمال اروپا) تأثیر گذاشت. [124] یکی دیگر از پیروان پیتر هیلین در جهان کوچک (1621) بود . [125] در انسان شناسی، بودین نشانه هایی از چندجنسیت را به عنوان نظریه منشأ انسانی نشان داد. [126] از سوی دیگر، به عبارت واضح‌تر، او معتقد بود که نوع بشر در حال متحد شدن است، محرک‌ها تجارت هستند، و نشانه‌هایی از respublica mundana (مشترک‌المنافع جهانی) و حقوق بین‌الملل در حال توسعه است. این در طرحی از Vaticinium Eliae یا سه دوره 2000 ساله برای تاریخ جهانی بود، که او تعهد کمی به آن داشت، اگرچه نشان دهنده ارتباط آن با سه منطقه آب و هوایی و غلبه آنها بود. [127]

نظریه "جنوب شرقی" برای توضیحش به نظریه آب و هوا و طالع بینی بودین بستگی داشت: این نظریه در روش ارائه شد و در کتاب ششم از شش لیور توسعه یافت . او در کتاب پنجم از شش لیور ، مردم و بخش های جغرافیایی را با تأثیرات سیاره ای شناسایی کرد . [128] نظریه طالع بینی او با سنت بقراط ترکیب شده است . اما نه به روش مرسوم بطلمیوس . گفته شده است که او آنها را از یکی از پیروان کاردانو ، اوگر فریر ، گرفته است . [129]

پذیرایی

مفهوم بودین از حاکمیت به طور گسترده در اروپا پذیرفته شد. در شکلی که توسط دیگران، مانند حقوقدانان فرانسوی شارل لویسو (1564-1627) و کاردین لو برت (1558-1655) ساده شده و اقتباس شده بود، نقش مهمی در توسعه مطلق گرایی ایفا کرد . [130]

در فرانسه

بودین به طور مؤثری از سلطنت منظم گالیکا در برابر هوگنوت ها و هرگونه دخالت خارجی دفاع کرد. [131] [132] این ایده‌های عمومی در زمان سلطنت هنری چهارم فرانسه به ارتدکس سیاسی تبدیل شدند و به آغاز مطلق‌گرایی گرایش داشتند . بودن به عنوان نظریه پرداز سیاسی پیروان زیادی داشت، از جمله پیر گرگوآر ، که با فرانسوا گریماوده، قدرت قانونگذاری شروع به نزدیکتر شدن به حق الهی پادشاهان می کند ، و ویلیام بارکلی . [133] [134] پیر شارون در La Sagesse در سال 1601 از ایده دولت از Bodin استفاده می کند اما با محدودیت های کمتر در قدرت سلطنتی. [135] شارون در این اثر برای نئواستویسیسم سکولار استدلال کرد و ایده‌های مونتین و لیپسیوس را با ایده‌های بودین کنار هم گذاشت. [136] چارلز لویسو در سال های 1608-1010 آثار مطلق گرایانه را با تأکید بر نظم در جامعه منتشر کرد، که بسیار فراتر از نوشته های بودین در سی سال قبل بود، روندی که تا قرن 17 ادامه یافت. [137]

به عنوان یک شیطان شناس، کار او معتبر و مبتنی بر تجربه به عنوان یک پزشک شکار جادوگر بود. به عنوان مورخ، نیکلاس لنگلت دوفرنوی در 1713 Methode pour etudier l'Histoire از او استناد کرد . [138] مونتسکیو بودین را از نزدیک خواند. جامعه شناسی مدرنی که در بودین به آن اشاره شده است، که از رابطه بین دستگاه دولتی از یک سو و جامعه از سوی دیگر ناشی می شود، در مونتسکیو توسعه یافته است. [139]

در آلمان

با توجه به سرمایه گذاری آلمان در امپراتور مقدس روم به عنوان چهارمین پادشاه، [140] نگرش یوهانس اسلیدانوس ، رد مدل چهار پادشاهی توسط ژان بودین محبوبیت نداشت . نیاز به تطبیق ساختار موجود امپراتوری با بودین به عنوان نظریه پرداز حاکمیت منجر به مناقشه ای شد که تقریباً نیم قرن طول کشید. با شروع هنینگ آرنیسائوس , تا سال 1626 و زمان کریستوفر بسولدوس حل نشده ادامه یافت . او با اتخاذ مفهوم چندسالاری مرکب که متعاقباً تحت تأثیر قرار گرفت، زیر آن خط کشید. [141] لایب نیتس دیدگاه بودین در مورد حاکمیت را رد کرد و اظهار داشت که ممکن است فقط کنترل سرزمینی باشد، و نتیجه ای که نویسندگان سنت بودین نشان می دهند که فدرالیسم کایمریک است. [142]

در انگلستان

به طور کلی، انگلیسی ها علاقه زیادی به جنگ های مذهبی فرانسه داشتند. ادبیات آن‌ها در بحث‌های سیاسی انگلیسی رایج شد [143] و آمیاس پائولت تلاش‌های فوری برای یافتن شش کتاب برای ادوارد دایر انجام داد . [144] مدت کوتاهی آثار بودین در انگلستان شناخته شد: فیلیپ سیدنی ، والتر رالگ ، و گابریل هاروی که گزارش کردند در آکسفورد مد بودند. ایده‌های او در مورد تورم تا سال 1581 آشنا بود. [145] سامرویل به این نکته اشاره می‌کند که همه کسانی که در این دوره درباره حاکمیت در انگلستان بحث می‌کردند، لزوماً نظرات خود را از بودین نمی‌گرفتند. à ساراویا و کریستوفر لور استدلال خاص خود را برای نتایج مشابه داشتند. [146] ریچارد هوکر به آثار دسترسی داشت، اما به آنها اشاره نمی کرد. [147] جان دان در بیاتاناتوس خود از بودین استناد کرد . [148]

نظر بودین در مورد موازی بودن پادشاهی های فرانسه و انگلیس توسط رالگ پذیرفته شد. [149] راجر تویسدن مخالف بود: به نظر او، سلطنت انگلیس هرگز با تعریف بودین از حاکمیت مطابقت نداشت. [150] ریچارد بیکن در Solon His Follie (1594)، که به سمت استعمار انگلیسی در ایرلند هدایت می‌شود، از متنی برگرفته از شش کتاب و همچنین نظریه‌های بسیاری از ماکیاولی استفاده می‌کند. او همچنین علیه بودین استدلال کرد که فرانسه یک سلطنت مختلط است . [ 151] بودین بر تعاریف بحث برانگیز جان کاول در کتابش به نام مترجم در سال 1607 تأثیر گذاشت که در طول سال 1610 باعث خشم در پارلمان شد . و مانند او با مفهوم سلطنت مختلط مخالف بود. [153]

در حالی که ایده های بودین در مورد اقتدار با نظریه حق الهی پادشاهان مطابقت داشت ، نگرانی اصلی او انتخاب حاکم نبود. اما این بدان معنا بود که آنها می توانند هر دو راه را قطع کنند، که توسط نمایندگان پارلمان و همچنین سلطنت طلبان مورد استناد قرار می گیرند. هنری پارکر در سال 1642 حاکمیت پارلمان را با استدلال بودینی تأیید کرد. [154] جیمز وایتلاک از اندیشه بودین در بحث درباره پادشاه در پارلمان استفاده کرد . [153] سلطنت طلب رابرت فیلمر تا حد زیادی از بودین برای استدلال پدرسالار خود وام گرفت . جان لاک در بحث و جدل چندین دهه بعد علیه فیلمر در دو رساله حکومت، از کار خود برای حمله به بودین عقب نشینی نکرد. اما متحدش جیمز تایرل و الجرنون سیدنی این کار را کرد . [155] یکی دیگر از کاربران سلطنتی بودین مایکل هادسون بود . جان میلتون پس از مرگ الیور کرامول از نظریه بودین برای دفاع از طرح ضد دموکراتیک خود برای شورای بزرگ استفاده کرد . [156]

سر جان الیوت کار آرنیسائوس را به عنوان منتقد بودین خلاصه کرد، [149] و در برج لندن به دنبال بودین نوشت که یک پادشاه قانونی، برخلاف یک ظالم ، در De iure majestatis خود، «آنچه را که ممکن است انجام دهد، انجام نخواهد داد». . [157] رابرت بروس کاتن در مورد ارزش پول از بودین نقل قول کرد. [158] رابرت برتون در مورد سیاست در آناتومی مالیخولیا . [159]

ریچارد نولز در مقدمه ترجمه خود در سال 1606 این کتاب را به عنوان نوشته مردی با تجربه در امور عمومی تحسین کرد. [160] ویلیام لو ، در موعظه پارلمان در سال 1621، شکایت کرد که بودین با لیپسیوس و ماکیاولی بیش از حد مورد مطالعه قرار گرفت و کتاب مقدس نادیده گرفته شد. [161] ریچارد باکستر از سوی دیگر خواندن بودین، هوگو گروتیوس و فرانسیسکو سوارز را به عنوان یک آموزش مناسب در سیاست برای وکلا در نظر گرفت. [162]

در اوایل دهه 1580، برایان دارسی، شکارچی جادوگر، برایان دارسی، در انگلستان، دیدگاه های بودین در مورد جادوگری را مطرح کرد، که به جای حلق آویز کردن، سوزاندن را به عنوان روشی برای اعدام مطرح کرد و از برخی پیشنهادات بودین در بازجویی از اورسولا کمپ پیروی کرد . [163] [164] همچنین رجینالد اسکات در اثر شکاکانه خود کشف جادو (1584) به شدت با آنها مخالفت کرد . [165] بعدها فرانسیس هاچینسون منتقد او بود و روش شناسی او را مورد انتقاد قرار داد.

در ایتالیا

Bodin در صفحه عنوان کتاب Discorsi سیاستی فابیو آلبرگاتی در سال 1602 ذکر شده است. آلبرگاتی از سال 1595 علیه بودین نوشت و نظریات سیاسی او را به طرز نامطلوبی با نظریه های ارسطو مقایسه کرد . [166]

در ایتالیا بودین به عنوان یک مورخ سکولار مانند ماکیاولی دیده می شد. در زمان ونیز ، ونیزی ها با تعریف قانونی حاکمیت موافق بودند. به ویژه پائولو سارپی استدلال کرد که وسعت محدود ونیز از نظر سرزمینی نقطه مناسبی برای اقداماتی نیست که ونیز می‌تواند به اختیار خود انجام دهد. [167]

بعدها، Giambattista Vico قرار بود رویکرد تاریخ فرهنگی بودین را به طور قابل توجهی بیشتر کند. [168]

پاپی

آثار بودین به دلایل مختلف، از جمله بحث در مورد فورچون (برخلاف اراده آزاد )، و دلیل دولت ، به زودی در فهرست ممنوعه فهرست قرار گرفتند . روش در سال 1590 روی ایندکس رفت. [169] رابرت بلارمین به عنوان سانسور، آن را در یادگیری خود دارای شایستگی می دانست، اما نویسنده یک بدعت گذار یا ملحد، منتقد حکومت پاپ و به ویژه نسبت به چارلز دو مولن بسیار همدرد بود. [170] آثار دیگر در سال 1593 دنبال شد . ممنوعیت تئاتر تا قرن بیستم ادامه یافت. [172] الاهیات ونیزی توسط جیووانی آماتو به عنوان پیروان ماکیاولی و بودین توصیف شدند. [173]

Bellarmine Tractatus de potestate summi pontificis in temporalibus بر خلاف نظریه حاکمیت بودین، شکلی غیرمستقیم از قدرت خلع کننده سنتی پاپ برای رهایی افراد از وظیفه اطاعت از ظالمان را تکرار کرد. [174] یاکوب کلر ، در اثری عذرخواهی به نمایندگی از توجیهات محدود برای استبداد ، با بودین به عنوان یک مخالف جدی در این استدلال برخورد کرد که رعایا فقط می توانند منفعلانه در برابر ظالم مقاومت کنند، با دیدگاه هایی که در مورد امپراتوری توهین آمیز بود. [175]

در اسپانیا

در سال 1583، بودین در شاخص Quiroga قرار گرفت. [176] در برابر استبداد، اندیشه بودین از تفکر متعارف در اسپانیا در آن زمان خارج بود. [177] در گفتگوی منتشر نشده ای که بین بودین و حقوقدان کاستیا تصور می شد، مشخص شد که دولت اسپانیا به دلیل ساختار پیچیده تر پادشاهی، سخت تر از فرانسه، دیگر قدرت بزرگ اروپایی است. [178]

دیدگاه ژان بودین در مورد جادوگری تا قرن هجدهم به سختی در اسپانیا شناخته شده بود. [179]

همچنین ببینید

یادداشت ها

  1. ↑ هاول آ. لوید، ژان بودین ، انتشارات دانشگاه آکسفورد، 2017، ص. 36.
  2. ↑ ژان بودن و انقلاب قرن شانزدهم در روش شناسی حقوق و تاریخ. انتشارات دانشگاه کلمبیا 1963. شابک 978-0-231-91664-6.
  3. ↑ تئاتر طبیعت: ژان بودن و علم رنسانس. انتشارات دانشگاه پرینستون 14 مارس 2017. شابک 9781400887507.
  4. ↑ راههای دروغگویی: تقلب، آزار و اذیت و همنوایی در اروپای مدرن اولیه. انتشارات دانشگاه هاروارد. 1990. شابک 9780674948341.
  5. ↑ انگلستان)، جیمز I. (پادشاه (1603). Daemonologie. ادینبورگ 1597. A. Hatfield برای R. Waldgrave.
  6. ^ (به فرانسوی) Jacobsen, p. 55 ، ص. PA55، در Google Books
  7. ↑ abc Turchetti, Mario (2006-12-12). "ژان بودین". در زالتا، ادوارد N. (ویرایش). دایره المعارف فلسفه استنفورد .
  8. ↑ رابرت آلن اشنایدر، زندگی عمومی در تولوز، 1463-1789: از جمهوری شهرداری تا شهر جهان وطنی (1989)، صفحات 56-7; Google Books.
  9. ^ کونتز ، ص. xxi; Google Books.
  10. ↑ کونتز، مقدمه ص. xxii. Google Books.
  11. ↑ مک پی هولت، دوک آنژو و مبارزه سیاسی در طول جنگ های مذهبی (2005)، ص. 85; Google Books.
  12. ^ (به فرانسوی) Jacobsen, p. 47 ، ص. PA47، در Google Books
  13. ↑ «واد، ویلیام»  . دیکشنری بیوگرافی ملی . لندن: اسمیت، الدر و شرکت 1885–1900.
  14. ^ اب پورکیس، ص. 196 تبصره 14; Google Books
  15. ↑ توماس ام. مک کوگ، جامعه عیسی در ایرلند، اسکاتلند، و انگلستان 1541-1588: "روش ما برای ادامه؟" (1996)، ص. 156; Google Books.
  16. ↑ ریچارد داتون، آلیسون فایندلی، ریچارد ویلسون، تئاتر و دین: لنکستریان شکسپیر (2003)، ص. 120; Google Books.
  17. ↑ لئونارد اف. دین، «روش» بودین در انگلستان قبل از ۱۶۲۵ ، مطالعات فیلولوژی جلد. 39، شماره 2 (آوریل 1942)، ص 160-166; یادداشت در ص 160.
  18. ^ Kuntz, pp.xxiii–xxiv; Google Books
  19. ↑ جان بوسی، زیر خال: یک داستان جاسوسی الیزابتی (2001)، ص. 110 و توجه داشته باشید.
  20. ^ (به فرانسوی) Jacobsen, p. 49 ، ص. PA49، در Google Books
  21. ^ ترور-روپر، ص. 114.
  22. ↑ بلر، آن (1994). "سنت نوآوری در فلسفه طبیعی اولیه مدرن: ژان بودین و ژان سیسیل فری" (PDF) . دیدگاه های علم . 2 (4): 428-454. doi :10.1162/posc_a_00468. S2CID  143299403.
  23. ↑ دنیس هی ، سال نگاران و مورخان ، صص 129-31.
  24. ^ هی، ص. 170.
  25. ↑ لارنس مانلی، کنوانسیون، 1500-1750 (1980)، ص. 214; آرشیو اینترنت
  26. ^ ترور-روپر، ص. 137.
  27. ^ بریساچ، ص. 182.
  28. ^ هولت، ص. 194.
  29. ^ دیویس.
  30. ^ الیوت، ص. 62.
  31. ^ Bodin J., La Response de Joan Bodin a M. De Malestroit , 1568. نقل شده در تاریخ اقتصادی اروپا: اسناد و خواندن ، ص. 22. (1965). ویراستاران: Clough SB، Moiide CG.
  32. ↑ فرناند برودل ، مدیترانه ، ص. 521.
  33. ^ الیوت، ص 65-6.
  34. ↑ کیت توماس ، دین و زوال جادو ، ص. یادداشت 386.
  35. ^ رز، ص. 274.
  36. ↑ پائولو روسی، منطق و هنر حافظه: جستجوی زبان جهانی ، (ترجمه انگلیسی، 2000)، ص. 79-80.
  37. ↑ آن بلر، پروبلمتاتا به عنوان یک ژانر فلسفی طبیعی ، در گرافتون و سیرایسی (ویرایشگر) خصوصیات طبیعی (1999).
  38. ↑ Les six liures de la republique de I. Bodin. پاریس: Chez Iacques du Puys، libraire iuré، à la Samaritaine. 1577 . بازیابی شده در 10 فوریه 2018 – از طریق اینترنت آرشیو.
  39. ^ کلی، ص. 309.
  40. ^ اب رز، ص. 277.
  41. ^ مازوتا، ص. 177-8.
  42. ↑ ویرایش های بوک، اسکینر و ویرولی، ماکیاولی و جمهوری خواهی ، ص. 71.
  43. ↑ پیتر بورک ، رنسانس اروپایی ص 214.
  44. ↑ ادوارد مویر، آیین مدنی در ونیز رنسانس (1986)، ص. 50; Google Books.
  45. ↑ جی اچ الیوت، کنت دوک اولیوارس (1986)، ص. 182.
  46. ↑ The Six Bookes of a Commonweale نوشته I. Bodin، وکیل مشهور و مردی با تجربه عالی در امور دولتی، از زبان فرانسوی و لاتین Coplet به انگلیسی توسط Richard Knolles. لندن: Impensis G. Bishop. 1606 . بازیابی شده در 10 فوریه 2018 – از طریق اینترنت آرشیو.
  47. ^ وودهد، کریستین. "نولز، ریچارد". دیکشنری بیوگرافی ملی آکسفورد (ویرایش آنلاین). انتشارات دانشگاه آکسفورد doi :10.1093/ref:odnb/15752. (اشتراک یا عضویت در کتابخانه عمومی انگلستان لازم است.)
  48. ^ رز، ص. 288 تبصره 26.
  49. ^ 1580 ویرایش. از De la Demonomanie des Sorciers
  50. ^ پورکیس، ص. 64.
  51. ↑ کالمت، آگوستین (1751). رساله درباره ظهور ارواح و خون آشام ها یا بازگشته ها: از مجارستان، موراویا، و همکاران. ترجمه کشیش هنری کریسمس و برت آر وارن. 2016 (1 ویرایش). بستر انتشار مستقل CreateSpace. ص 45. شابک 1-5331-4568-7.
  52. ↑ EM Butler ، The Fortunes of Faust (1998)، ص. 7.
  53. ^ EM Butler, Myth of the Magus , p. 129.
  54. ↑ سارا فربر، تسخیر شیطانی و جن‌گیری در فرانسه مدرن اولیه (2004)، ص. 30.
  55. ↑ فربر، ص ۱۱۸.
  56. ^ s: The Book of Were-Wolves/فصل پنجم
  57. ↑ Owen Davies، Grimoires: A History of Magic Books (2009)، ص. 68 و ص. 78.
  58. ↑ پنتورن هیوز، جادوگری (1969)، ص. 181.
  59. ↑ باربارا ال. برنیر، پراکسیس کلیسا و دولت در (تحت)توسعه دین زنان از فرانسه تا دنیای جدید (PDF) ص. 676-7 مقاله.
  60. ^ هاینسون، گونار؛ استایگر، اتو (1999). "کنترل زاد و ولد: منطق سیاسی-اقتصادی پشت دیمونومنی ژان بودن". تاریخ اقتصاد سیاسی . 31 (3): 423-448. doi :10.1215/00182702-31-3-423. PMID  21275210. S2CID  31013297.
  61. ^ https://www.researchgate.net/publication/246957308_Inflation_and_witchcraft_The_case_of_Jean_Bodin%7C"Inflation and Witchcraft - The Case of Jean Bodin" نوشته گونار هاینسون و اتو اشتایگر
  62. ↑ پیتر بورک ، رنسانس اروپایی ، ص. 137.
  63. ^ (به آلمانی) متن آنلاین.
  64. ^ (به زبان فرانسوی) صفحه BVH
  65. ^ پورکیس، ص. 252.
  66. ^ بودین، ژان؛ Du Puys، Jacques (01-01-2000). De La Démonomanie Des Sorciers: a Monseignevr M. Chrestofle de Thou Cheualier Seigneur de Coeli، رئیس جمهور برتر en la Cour de Parlement، و Conseiller du Roy en son priué Conseil. یک پاریس: Chez Iacques du Puys Libraire Iuré.[ لینک مرده دائمی ]
  67. ^ بحران عمومی ، ص. 124
  68. ^ الیوت، ص. 92.
  69. ↑ گلن برگس، قانون اساسی باستان، ص. 123.
  70. ^ هولت، ص. 160.
  71. ^ الیوت، ص. 224.
  72. ^ توپ و غیره. نوآوری سیاسی ، ص. 120.
  73. ^ ورنهام، ص. 502.
  74. ^ ورنهام، ص. 490.
  75. ↑ آیزایا برلین ، آزادی و خیانت ، ص. 29.
  76. ↑ نیکلاس هنشال، اسطوره مطلق گرایی (1992)، ص 126-127، ص. 204.
  77. ^ رز، ص. 276.
  78. ^ ورنهام، ص. 503-4.
  79. ↑ شلدون وولین (2003)، توکویل، بین دو جهان ، صص 59-60.
  80. ^ کلی، ص. 72.
  81. ↑ هیل، میلتون و انقلاب انگلیسی ، ص. 123.
  82. ^ ورنهام، ص. 506.
  83. ↑ پیتر گی ، روشنگری 2: علم آزادی (1996)، ص. 408; دیوید بریون دیویس ، مسئله برده داری در فرهنگ غرب (1966)، ص 111-114.
  84. ↑ هولمز، استفان (1988). "ژان بودن: پارادوکس حاکمیت و خصوصی سازی دین". در پنوک، جیمز رولند; چپمن، جان دبلیو (ویرایش‌ها). دین، اخلاق و قانون. سری Nomos. جلد 30. NYU Press. ص 28. شابک 9780814766064. بازیابی شده در 2015-09-04 . حداقل در Republique ، مذهب به دلیل تأثیر آن بر ظرفیت حاکم برای حفظ صلح، توجه بودین را به خود جلب می کند. با این حال، یک دین نادرست مفید است زیرا «مردان را هم از قوانین و هم از قضات در ترس و وحشت می‌گیرد [...]» (IV، 7، 539). اگر ترس از آتش جهنم به قانون اعتبار می بخشد، پس دین یک متحد خوشایند است [...] به عبارت دیگر، بودین یک نظریه حمایت اجتماعی از دین را ارائه می کند. فایده دین منوط به حقیقت آن نیست.
  85. ^ کلی، ص. 232.
  86. ^ هیل، مشکلات اقتصادی کلیسا ، ص. ix
  87. ^ گلاکن 446.
  88. ^ رز، ص. 273، به نقل از d'Entrèves.
  89. ↑ پرز زاگورین ، دادگاه و کشور ، ص. 14.
  90. ^ کلی، ص. 64.
  91. ^ مازوتا، ص. 168.
  92. ^ دیویس، ص. 134 تبصره و ص. 278.
  93. ↑ مارشا کیت شوچارد، بازسازی معبد بینش: فراماسونری کابالیست و فرهنگ استوارت (2002)، ص. 212; Google Books.
  94. ^ کونتز.
  95. ^ ورنهام، ص. 486.
  96. ^ رز، ص. 281-2.
  97. ^ رز، ص. 269.
  98. ^ رز، ص. 270.
  99. ^ بدفورد، ص. 244.
  100. ^ مازوتا، ص. 102.
  101. ^ اسرائیل، ص. 454 .
  102. ^ اسرائیل، ص. 632.
  103. ^ اسرائیل، ص. 498.
  104. ↑ جاناتان اسرائیل ، رقابت روشنگری (2006)، ص. 364.
  105. ↑ پیتر گی ، روشنگری I: ظهور بت پرستی مدرن (1973) ص. 298.
  106. ^ اسرائیل، ص. 690
  107. ^ چیشولم، هیو ، ویرایش. (1911). "بودن، ژان"  . دایره المعارف بریتانیکا . جلد 4 (ویرایش یازدهم). انتشارات دانشگاه کمبریج صص 149-150.
  108. ^ اسرائیل، ص. 695.
  109. ^ رز.
  110. ↑ Garber and Ayers I, pp. 415-6
  111. ^ لوالسکی، ص. 670 تبصره 35.
  112. ^ لوالسکی، ص. 406.
  113. ^ کورتز ص. lxx.
  114. ^ DP Walker زوال جهنم بحث های قرن هفدهم درباره عذاب ابدی (9780226871066) صفحه 74 پانوشت 1857 Megaloburgiensium p341-4.
  115. ^ https://Dogme [ پیوند مرده دائمی ] و Rituel de la Haute Magi قسمت اول: دکترین جادوی متعالی نوشته الیفاس لوی (آلفونس لوئیس کنستانت)، ترجمه AE Waite، انگلستان، رایدر و شرکت، انگلستان، 1896، ص . 77
  116. ↑ آیزایا برلین ، مطالعه صحیح ، ص. 333.
  117. ↑ لئون پولیاکوف، اسطوره آریایی: تاریخ ایده های نژادپرستانه و ناسیونالیستی در اروپا، ترجمه. ای. هوارد (کتابهای پایه، 1974)، ص. 22.
  118. ^ ترور-روپر، ص. 135-6
  119. ↑ پل دی ال آویس، مبانی اندیشه تاریخی مدرن: از ماکیاولی تا ویکو (1986)، ص. 56; Google Books
  120. ^ مازوتا، ص. 194.
  121. ^ کروبی، ص. 35 و ص. 383.
  122. ↑ شلومو آوینری ، ۱۶.
  123. ^ هاجن، ص. 133 و صص 113-4.
  124. ^ هاجن، ص. 256)
  125. ^ هاجن، ص 284-5.
  126. ^ هاجن، ص. 272.
  127. ↑ ارنست بریساچ، تاریخ نگاری: باستان، قرون وسطی، و مدرن (2007)، ص. 183-4; Google Books.
  128. ↑ بول، آینه خدایان ، ص. 26.
  129. ^ گلاکن، ص. یادداشت 435
  130. ↑ "پاسخ ها - مورد اعتمادترین مکان برای پاسخگویی به سوالات زندگی". Answers.com​
  131. ^ هولت، ص. 102.
  132. ^ الیوت، ص 341-2.
  133. ↑ ریچارد تاک (1993)، فلسفه و حکومت (1572-1651) ، ص. 28; Google Books.
  134. ↑ داگلاس ام. جانستون، مبانی تاریخی نظم جهانی: برج و عرصه (2008)، ص. 413; Google Books.
  135. ^ JH Elliott ، Richelieu and Olivares (1991)، ص. 44
  136. ^ مک کریا، ص. 27.
  137. ↑ Mack P. Holt، The French Wars of Religion ، 1562-1629 (1995)، صفحات 215-6.
  138. ↑ هربرت باترفیلد ، انسان و گذشته اش (1969)، ص. 3.
  139. ↑ WG Runciman (1963)، علوم اجتماعی و نظریه سیاسی ، ص. 26.
  140. ^ بریساچ، ص. 181.
  141. ↑ جی اچ فرانکلین، حاکمیت و قانون اساسی مختلط: بودین و منتقدانش ، فصل 10 در برنز.
  142. ↑ پاتریک رایلی، نوشته‌های سیاسی لایب‌نیتس (۱۹۸۱)، ص. 27 و ص. یادداشت 117.
  143. ^ ورنهام، ص. 505.
  144. ↑ می، استیون دبلیو «دایر، سر ادوارد». دیکشنری بیوگرافی ملی آکسفورد (ویرایش آنلاین). انتشارات دانشگاه آکسفورد doi :10.1093/ref:odnb/8346. (اشتراک یا عضویت در کتابخانه عمومی انگلستان لازم است.)
  145. ^ الیوت، ص. 63.
  146. ↑ جی پی سامرویل، سیاست و ایدئولوژی در انگلستان 1603-1640 (1986)، ص. 38.
  147. ↑ سکور، ریچارد هوکر ، ص. 246 و ص. 274.
  148. ↑ یوهان سامرویل در کولکلاف (ویراستار)، زندگی حرفه‌ای جان دان ، ص. 88.
  149. ^ آب کوپر، ص. 100.
  150. ^ کوپر، ص. 109.
  151. ↑ سیدنی آنگلو، راه‌حلی ماکیاولیایی برای مسئله ایرلندی: ریچارد بیکن، سولون خود بی‌توجهی (1594) ، صفحات 5-154 و یادداشت، در ادوارد چانی و پیتر مک (ویراستاران)، انگلستان و رنسانس قاره‌ای (1990).
  152. ↑ GR التون ، مطالعات در سیاست تودور و استوارت و دولت I (1974)، ص. 268.
  153. ^ آب کوپر، ص. 98-102.
  154. ↑ درک هرست، انگلستان در درگیری 1603-1660 (1999)، ص. 24.
  155. ↑ جان لاک ، ویراستار پیتر لاسلت ، دو رساله دولت (1990)، ص. یادداشت 181.
  156. ^ لوالسکی، ص. 393.
  157. ↑ جان موریل ، ماهیت انقلاب انگلیسی ، ص/ 288-9.
  158. ↑ جویس اولدهام اپلبی، اندیشه اقتصادی و ایدئولوژی در انگلستان قرن هفدهم (1978) ص. 49.
  159. ^ ترور-روپر، ص. 247.
  160. ↑ کنت چارلتون، آموزش در انگلستان رنسانس (1965) ص 250-1.
  161. ^ مک کریا، ص. 31.
  162. ↑ ویلیام لامونت، ریچارد باکستر و هزاره (1979)، ص. 114.
  163. ^ گیبسون، ماریون. "دارسی، برایان". دیکشنری بیوگرافی ملی آکسفورد (ویرایش آنلاین). انتشارات دانشگاه آکسفورد doi :10.1093/ref:odnb/68939. (اشتراک یا عضویت در کتابخانه عمومی انگلستان لازم است.)
  164. ↑ باربارا روزن، جادوگری در انگلستان، 1558-1618 (1969)، ص. یادداشت 121–2; Google Books.
  165. ^ ووتن، دیوید. "اسکات، رجینالد". دیکشنری بیوگرافی ملی آکسفورد (ویرایش آنلاین). انتشارات دانشگاه آکسفورد doi :10.1093/ref:odnb/24905. (اشتراک یا عضویت در کتابخانه عمومی انگلستان لازم است.)
  166. ^ بووسما، ص. 300 و ص. 330.
  167. ^ بووسما، ص. 438.
  168. ↑ آیزایا برلین ، در برابر جریان، ص. 104.
  169. ^ بووسما، ص. 305.
  170. ↑ پیتر گودمن، قدیس به عنوان سانسور: رابرت بلارمین بین تفتیش عقاید و فهرست (2000)، ص 123-4; Google Books.
  171. ^ بووسما، ص. 330.
  172. ↑ هربرمن، چارلز، ویرایش. (1913). "ژان بودین"  . دایره المعارف کاتولیک . نیویورک: شرکت رابرت اپلتون.
  173. ^ بووسما، ص. 445.
  174. ↑ رولاند موسنیر، ترور هانری چهارم ، (ترجمه انگلیسی 1973)، ص. 253.
  175. ↑ هارو هوپفل، اندیشه سیاسی یسوعی: جامعه عیسی و دولت، ج. 1540-1630 (2004)، ص. 332; Google Books.
  176. ↑ هنری کامن ، تفتیش عقاید و جامعه در اسپانیا، ص. 85.
  177. ^ کوپر، ص. 101.
  178. ↑ JH Elliott, Richelieu and Olivares (1991), p. 118.
  179. ↑ آنکارلو و هنینگسن (ویراستاران)، جادوگری اروپای مدرن اولیه ، ص. 34.

مراجع

لینک های خارجی

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی مربوط به ژان بودین موجود است .