اسپانیا

اسپانیا ، ^[f] به طور رسمی پادشاهی اسپانیا ، ^[a]^[g] کشوری در جنوب غربی اروپا با قلمروهایی در شمال آفریقا است . ^[11]^[h] این بزرگترین کشور در جنوب اروپا و چهارمین کشور پرجمعیت عضو اتحادیه اروپا است . قلمرو آن که در سراسر شبه جزیره ایبری قرار دارد ، شامل جزایر قناری در اقیانوس اطلس، جزایر بالئاریک در دریای مدیترانه و شهرهای خودمختار سئوتا و ملیلا در آفریقا است. شبه جزیره اسپانیا از شمال با فرانسه ، آندورا و خلیج بیسکای همسایه است . در شرق و جنوب توسط دریای مدیترانه و جبل الطارق . و از غرب توسط پرتغال و اقیانوس اطلس. پایتخت و بزرگترین شهر اسپانیا مادرید است و سایر مناطق شهری اصلی شامل بارسلونا ، والنسیا و ساراگوسا است .

در اوایل دوران باستان، شبه جزیره ایبری توسط سلت ها ، ایبری ها و دیگر مردمان پیش از روم سکونت داشت . با فتح شبه جزیره ایبری توسط رومیان ، استان هیسپانیا تأسیس شد. پس از رومی شدن و مسیحی شدن هیسپانیا، سقوط امپراتوری روم غربی باعث مهاجرت درونی قبایل از اروپای مرکزی، از جمله ویزیگوت ها شد ، که پادشاهی ویزیگوتی را با مرکزیت تولدو تشکیل دادند . در اوایل قرن هشتم، بیشتر شبه جزیره توسط خلافت اموی مورد هجوم قرار گرفت و در دوران حکومت اولیه اسلامی، اندلس به یک قدرت غالب شبه جزیره با مرکزیت قرطبه تبدیل شد . چندین پادشاهی مسیحی در ایبریای شمالی پدید آمدند که از جمله آنها می توان به آستوریاس ، لئون ، کاستیل ، آراگون ، ناوارا و پرتغال اشاره کرد . گسترش نظامی متناوب و تجدید جمعیت به سمت جنوب، معروف به Reconquista ، دفع حکومت اسلامی در ایبریا، که با تصرف پادشاهی ناصری گرانادا توسط مسیحیان در سال 1492 به اوج رسید. اتحاد خاندانی تاج کاستیل و تاج آراگون در 1479 در زمان پادشاهان کاتولیک اغلب اتحاد عملی اسپانیا به عنوان یک دولت-ملت در نظر گرفته می شود .

در دوران اکتشاف ، اسپانیا پیشگام اکتشاف دنیای جدید بود ، اولین دور زدن کره زمین را انجام داد و یکی از بزرگترین امپراتوری های تاریخ را تشکیل داد . ^[12] امپراتوری اسپانیا به مقیاس جهانی رسید و در تمام قاره ها گسترش یافت، که زیربنای ظهور یک سیستم تجارت جهانی بود که عمدتاً توسط فلزات گرانبها تغذیه می شد . در قرن هجدهم، اصلاحات بوربون سرزمین اصلی اسپانیا را متمرکز کرد. ^[13] در قرن نوزدهم، پس از اشغال ناپلئون و جنگ پیروزمندانه استقلال اسپانیا ، اختلافات سیاسی زیر بین لیبرال ها و مطلق گرایان منجر به جدایی بیشتر مستعمرات آمریکا شد . این تقسیمات سیاسی سرانجام در قرن بیستم با جنگ داخلی اسپانیا به هم نزدیک شدند و دیکتاتوری فرانکوئیستی را به وجود آورد که تا سال 1975 ادامه یافت. با احیای دموکراسی و ورود آن به اتحادیه اروپا، این کشور رونق اقتصادی را تجربه کرد که عمیقاً آن را از نظر اجتماعی متحول کرد. و از نظر سیاسی از زمان Siglo de Oro ، هنر ، معماری ، موسیقی ، شعر ، نقاشی ، ادبیات و آشپزی اسپانیایی در سراسر جهان، به ویژه در اروپای غربی و قاره آمریکا تأثیرگذار بوده است . به عنوان بازتابی از ثروت فرهنگی بزرگ خود، اسپانیا دومین کشور پربازدید جهان است ، دارای یکی از بزرگترین سایت های میراث جهانی در جهان است و محبوب ترین مقصد برای دانشجویان اروپایی است. ^[14] نفوذ فرهنگی آن به بیش از 600 میلیون اسپانیایی‌فون گسترش می‌یابد ، و اسپانیایی را به دومین زبان مادری و پرگویش‌ترین زبان عاشقانه جهان تبدیل می‌کند . ^[15]

اسپانیا یک دموکراسی پارلمانی سکولار و یک سلطنت مشروطه است ، ^[16] با پادشاه فیلیپه ششم به عنوان رئیس دولت . یک کشور توسعه یافته ، یک اقتصاد سرمایه داری پیشرفته است، ^{[17] با}پانزدهمین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید ناخالص داخلی اسمی و پانزدهمین اقتصاد بزرگ از نظر PPP . اسپانیا عضو سازمان ملل متحد ، اتحادیه اروپا، منطقه یورو ، سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، میهمان دائمی گروه 20 ، و بخشی از بسیاری از سازمان های بین المللی دیگر مانند شورای اروپا (CoE) است. سازمان کشورهای ایبری-آمریکایی (OEI)، اتحادیه مدیترانه ، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD)، سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) و سازمان تجارت جهانی (WTO) ).

ریشه شناسی

نام اسپانیا ( España ) از Hispania گرفته شده است , نامی که رومی ها برای شبه جزیره ایبری و استان های آن در دوران امپراتوری روم استفاده می کردند . منشأ ریشه‌شناسی اصطلاح هیسپانیا نامشخص است، اگرچه فنیقی‌ها به این منطقه به عنوان اسپانیا (به معنی سرزمین خرگوش‌ها ) اشاره می‌کردند، بنابراین، پذیرفته‌شده‌ترین نظریه، نظریه فنیقی است . ^[18] تعدادی از روایات و فرضیه ها در مورد منشأ آن وجود دارد:

ژسوس لوئیس کانچیلوس [es] استدلال کرد که ریشه اصطلاح span کلمه فینیقی spy است که به معنای " جعل فلزات " است. بنابراین، i-spn-ya به معنای "زمینی است که در آن فلزات جعل می شود". ^[19] ممکن است اشتقاقی از I-Shpania فنیقی باشد ، به معنای «جزیره خرگوش‌ها»، «سرزمین خرگوش‌ها» یا «لبه»، اشاره‌ای به موقعیت اسپانیا در انتهای مدیترانه. سکه های رومی که از زمان سلطنت هادریان در این منطقه ضرب شده است ، یک زن را نشان می دهد که خرگوش در پای او قرار دارد، ^[20] و استرابون آن را «سرزمین خرگوش ها» نامیده است. ^[21] کلمه مورد بحث در واقع به معنای « هیراکس » است، احتمالاً به دلیل اشتباه گرفتن این دو حیوان توسط فنیقی ها. ^[22]

همچنین این ادعا وجود دارد که "Hispania" از کلمه باسکی Ezpanna به معنای "لبه" یا "مرز" گرفته شده است، که اشاره دیگری به این واقعیت است که شبه جزیره ایبری گوشه جنوب غربی قاره اروپا را تشکیل می دهد. ^[23]

تاریخچه

پیش از تاریخ و اقوام پیش از روم

تحقیقات باستان‌شناسی در آتاپورکا نشان می‌دهد که شبه جزیره ایبری 1.3 میلیون سال پیش توسط انسان‌ها پر جمعیت بوده است . ^[24]

انسان مدرن برای اولین بار حدود 35000 سال پیش از شمال با پای پیاده وارد ایبریا شد. ^[25]^{[ تایید ناموفق ]} شناخته شده ترین آثار باستانی این سکونتگاه های انسانی ماقبل تاریخ، نقاشی های غار آلتامیرا در کانتابریا در شمال ایبریا است که از 35600 تا 13500 قبل از میلاد توسط کرومانیون خلق شده است . ^[26]^[27] شواهد باستان شناسی و ژنتیکی نشان می دهد که شبه جزیره ایبری به عنوان یکی از چندین پناهگاه بزرگی که اروپای شمالی پس از پایان آخرین عصر یخبندان از آنجا سکنی گزیده شد، عمل کرده است .

دو گروه بزرگ که در شبه جزیره ایبری قبل از فتح رومیان ساکن بودند، ایبری ها و سلت ها بودند . ایبری ها در سمت مدیترانه شبه جزیره ساکن بودند. سلت ها در بیشتر قسمت های داخلی و اقیانوس اطلس شبه جزیره ساکن بودند. باسک ها ناحیه غربی رشته کوه پیرنه و نواحی مجاور آن را اشغال کردند. تارتسیان تحت تأثیر فنیقی در جنوب غربی شکوفا شدند. و Lusitanians و Vettones مناطقی را در غرب مرکزی اشغال کردند. چندین شهر در امتداد ساحل توسط فنیقی ها تأسیس شد و پایگاه های تجاری و مستعمرات توسط یونانیان در شرق ایجاد شد. سرانجام، فنیقی ها- کارتاژینی ها به سمت مستا در داخل سرزمین گسترش یافتند. با این حال، به دلیل قبایل جنگ طلب داخلی، کارتاژنی ها در سواحل شبه جزیره ایبری ساکن شدند.

اسپانیای رومی و پادشاهی ویزیگوتیک

در طول جنگ دوم پونیک ، تقریباً بین سال‌های 210 تا 205 پیش از میلاد، جمهوری روم در حال گسترش مستعمرات تجاری کارتاژینی را در امتداد سواحل مدیترانه به تصرف خود درآورد. اگرچه رومیان نزدیک به دو قرن طول کشید تا فتح شبه جزیره ایبری را کامل کنند ، آنها کنترل آن را برای بیش از شش قرن حفظ کردند. حکومت روم توسط قانون، زبان و جاده رومی به هم پیوند خورده بود . ^[28]

فرهنگ‌های جمعیت‌های پیش از روم به‌تدریج با نرخ‌های متفاوتی بسته به بخشی از شبه‌جزیره که در آن زندگی می‌کردند رومی‌سازی (لاتینی‌سازی) شد و رهبران محلی در طبقه اشراف رومی پذیرفته شدند. ^[من]^[29]

هیسپانیا به عنوان انبار غله برای بازار روم خدمت می کرد و بنادر آن طلا، پشم ، روغن زیتون و شراب صادر می کرد. تولیدات کشاورزی با ارائه طرح های آبیاری افزایش یافت که برخی از آنها همچنان در حال استفاده هستند. امپراتوران هادریان ، تراژان ، تئودوسیوس اول و فیلسوف سنکا در هیسپانیا به دنیا آمدند. ^[j] مسیحیت در قرن اول میلادی به اسپانیا وارد شد و در قرن دوم در شهرها رایج شد. ^[29] بیشتر زبان‌ها و مذاهب کنونی اسپانیا و همچنین اساس قوانین آن از این دوره سرچشمه می‌گیرد. ^[28] از سال 170 پس از میلاد، تهاجمات مائوری آفریقای شمالی در استان بئتیکا صورت گرفت. ^[30]

سوئبی ها و وندال های ژرمنی ، همراه با آلان های سرماتی ، پس از سال 409 وارد شبه جزیره شدند و صلاحیت امپراتوری روم غربی بر هیسپانیا را تضعیف کردند. سوئبی ها پادشاهی را در شمال غربی ایبری تأسیس کردند، در حالی که وندال ها در سال 420 قبل از عبور از شمال آفریقا در سال 429 در جنوب شبه جزیره مستقر شدند. رژیم‌های جانشین بسیاری از نهادها و قوانین امپراتوری متأخر، از جمله مسیحیت و جذب فرهنگ روم در حال تکامل را حفظ کردند.

بیزانسی ها با هدف احیای حکومت روم در سراسر ایبریا ، استانی غربی به نام اسپانیا را در جنوب تأسیس کردند. با این حال، در نهایت، هیسپانیا تحت حکومت ویزیگوت ها دوباره متحد شد .

دوران مسلمانی وReconquista

از سال 711 تا 718، به عنوان بخشی از گسترش خلافت اموی که شمال آفریقا را از امپراتوری بیزانس تسخیر کرده بود ، تقریباً تمام شبه جزیره ایبری توسط مسلمانان از آن سوی تنگه جبل الطارق فتح شد و در نتیجه پادشاهی ویزیگوتی فروپاشید. تنها منطقه کوچکی در شمال کوهستانی شبه جزیره از قلمرو تصرف شده در تهاجم اولیه خارج بود. پادشاهی آستوریاس-لئون در این قلمرو تثبیت شد. سایر پادشاهی‌های مسیحی، مانند ناوارا و آراگون در شمال کوهستانی، سرانجام با تجمیع شهرستان‌های کارولینژی Marca Hispanica ، افزایش یافتند . ^[31] برای چندین قرن، مرزهای نوسانی بین مناطق تحت کنترل مسلمانان و مسیحیان شبه جزیره در امتداد دره‌های ابرو و دورو بود .

گرویدن به اسلام با سرعت فزاینده ای پیش رفت. اعتقاد بر این است که مولادی ها (مسلمانان قومی ایبریایی) تا پایان قرن دهم اکثریت جمعیت اندلس را تشکیل می دادند. ^[32]^[33]

یک سری از حملات وایکینگ ها به سواحل شبه جزیره ایبری در قرن 9 و 10 حمله کردند. ^[34] اولین حمله ثبت شده وایکینگ ها به ایبریا در سال 844 انجام شد. با شکست بسیاری از وایکینگ ها توسط بالیستای گالیسیایی ها به پایان رسید . و هفتاد کشتی بلند وایکینگ ها در ساحل اسیر شده و توسط سربازان پادشاه رامیرو اول آستوریاس سوزانده شدند .

در قرن یازدهم، خلافت قرطبه سقوط کرد و به یک سری از پادشاهی‌های کوچک ( طایفا ) تقسیم شد، ^[35] که اغلب مشروط به پرداخت نوعی پول حفاظتی ( Parias ) به پادشاهی‌های مسیحی شمالی بود، که در غیر این صورت به سمت جنوب متعهد شدند. گسترش سرزمینی تصرف شهر استراتژیک تولدو در سال 1085 تغییر قابل توجهی در موازنه قوا به نفع پادشاهی های مسیحی نشان داد. ^{[ نیاز به نقل از ]} ورود فرقه‌های حاکم اسلامی آلموراود و الموحد از شمال آفریقا ، با اعمال سخت‌گیرانه‌تر و کمتر تساهل‌آمیز اسلام، به وحدت موقت در قلمرو تحت سلطه مسلمانان دست یافت و تا حدی برخی از دستاوردهای سرزمینی مسیحی را معکوس کرد.

پادشاهی لئون قوی ترین پادشاهی مسیحی برای قرن ها بود. در سال 1188، اولین شکل (محدود به اسقف‌ها، بزرگان، و «شهروندان منتخب هر شهر») جلسه پارلمان مدرن در اروپا در لئون ( کورتس لئون ) برگزار شد. ^[36] پادشاهی کاستیل ، که از قلمرو لئون تشکیل شد، جانشین آن به عنوان قوی‌ترین پادشاهی بود. شاهان و اشراف در این دوره برای قدرت و نفوذ جنگیدند. نمونه امپراتوران روم بر هدف سیاسی تاج تأثیر گذاشت، در حالی که اشراف از فئودالیسم سود می بردند .

دژهای مسلمانان در دره گوادالکیویر مانند کوردوبا (1236) و سویل (1248) در قرن سیزدهم به دست کاستیل افتاد. شهرستان بارسلونا و پادشاهی آراگون در یک اتحادیه سلسله ای وارد شدند و قلمرو و قدرت را در دریای مدیترانه به دست آوردند. در سال 1229 مایورکا فتح شد و والنسیا نیز در سال 1238 فتح شد. در قرن سیزدهم و چهاردهم، مارینیدهای آفریقای شمالی مناطقی را در اطراف تنگه جبل الطارق ایجاد کردند. پس از پایان جنگ گرانادا ، سلطنت ناصری گرانادا (حکومت باقیمانده تحت حکومت مسلمانان در شبه جزیره ایبری پس از 1246) در سال 1492 تسلیم قدرت نظامی پادشاهان کاتولیک شد و از آن پس در تاج پادشاهی ادغام شد. کاستیا ^[37]

امپراتوری اسپانیا

در سال 1469، تاج‌های پادشاهی مسیحی کاستیل و آراگون به ترتیب با ازدواج پادشاهان خود، ایزابلا اول و فردیناند دوم، متحد شدند. در سال 1492، یهودیان مجبور شدند بین تغییر مذهب کاتولیک یا اخراج یکی را انتخاب کنند. ^[38] حدود 200000 یهودی از کاستیل و آراگون اخراج شدند . سال 1492 همچنین ورود کریستف کلمب به دنیای جدید ، در طول سفری که توسط ایزابلا تأمین شده بود، نشان داد. اولین سفر کلمب از اقیانوس اطلس عبور کرد و به جزایر کارائیب رسید و اکتشاف اروپا و فتح قاره آمریکا را آغاز کرد. معاهده گرانادا تسامح دینی را نسبت به مسلمانان تضمین کرد، ^[39] چند سال قبل از اینکه اسلام در سال 1502 در کاستیا و 1527 در آراگون غیرقانونی شود، و باعث شد که جمعیت مسلمان باقیمانده اسماً مسیحی موریسکو شوند . حدود چهار دهه پس از جنگ آلپوجاراس (1568-1571)، بیش از 300000 موریسکو اخراج شدند که عمدتاً در شمال آفریقا ساکن شدند. ^[40]

اتحاد تاج‌های آراگون و کاستیا با ازدواج حاکمانشان، پایه‌های اسپانیای مدرن و امپراتوری اسپانیا را ایجاد کرد، اگرچه هر پادشاهی اسپانیا از نظر اجتماعی، سیاسی، قانونی و از نظر پول و زبان کشوری جداگانه باقی ماند. ^[41]^[42]

هابسبورگ اسپانیا یکی از قدرت‌های پیشرو جهانی در قرن شانزدهم و بیشتر قرن هفدهم بود، موقعیتی که با تجارت و ثروت از دارایی‌های استعماری تقویت شد و به قدرت برتر دریایی جهان تبدیل شد . در طول سلطنت دو هابسبورگ اسپانیایی - چارلز پنجم / اول (1516-1556) و فیلیپ دوم (1556-1598) به اوج خود رسید. این دوره شاهد جنگ های ایتالیا ، جنگ اشمالکالدیک ، شورش هلند ، جنگ جانشینی پرتغال ها ، درگیری با عثمانی ها ، مداخله در جنگ های مذهبی فرانسه و جنگ انگلیس و اسپانیا بود . ^[43]

از طریق اکتشاف و فتح یا اتحادهای ازدواج سلطنتی و ارث، امپراتوری اسپانیا در مناطق وسیعی در قاره آمریکا، هند و اقیانوسیه، آفریقا و همچنین قاره اروپا (از جمله مالکیت در شبه جزیره ایتالیا، کشورهای پایین و فرانچ-کونته) گسترش یافت. ). به اصطلاح عصر اکتشاف ، اکتشافات از طریق دریا و خشکی، گشودن مسیرهای تجاری جدید در سراسر اقیانوس ها، فتوحات و آغاز استعمار اروپا بود . فلزات گرانبها ، ادویه جات ترشی جات، تجملات، و گیاهان ناشناخته قبلی که به کلان شهر آورده شد، نقش مهمی در دگرگونی درک اروپایی از جهان داشتند. ^[44] شکوفایی فرهنگی که در این دوره شاهد بودیم اکنون به عنوان عصر طلایی اسپانیا نامیده می شود . گسترش امپراتوری باعث تحولات عظیمی در قاره آمریکا شد زیرا فروپاشی جوامع و امپراتوری‌ها و بیماری‌های جدید از اروپا جمعیت‌های بومی آمریکا را ویران کرد. ظهور اومانیسم ، ضد اصلاحات و اکتشافات و فتوحات جدید جغرافیایی مسائلی را مطرح کرد که توسط جنبش فکری که اکنون به نام مکتب سالامانکا شناخته می شود ، مورد توجه قرار گرفت و اولین نظریه های مدرن در مورد آنچه امروزه به عنوان حقوق بین الملل و حقوق بشر شناخته می شود را توسعه داد.

" *Comuneros* Padilla، Bravo و Maldonado در *Patíbulo* "، اثر آنتونیو گیسبرت ، 1860.

برتری دریایی اسپانیا در قرن شانزدهم با پیروزی بر امپراتوری عثمانی در نبرد لپانتو در سال 1571 و بر پرتغال در نبرد پونتا دلگادا در سال 1582 و سپس پس از شکست ناوگان اسپانیایی در سال 1588 در یک سری از جنگ ها نشان داده شد. پیروزی در برابر انگلیس در جنگ انگلیس و اسپانیا 1585-1604 . با این حال، در طول دهه‌های میانی قرن هفدهم، قدرت دریایی اسپانیا با شکست‌های فزاینده در برابر جمهوری هلند ( نبرد داونز ) و سپس انگلستان در جنگ انگلیس و اسپانیا در سال‌های 1654-1660، رو به افول گذاشت . در دهه 1660، برای دفاع از دارایی های خود در خارج از کشور در برابر دزدان دریایی و خصوصی ها تلاش می کرد.

اصلاحات پروتستانی مشارکت اسپانیا را در جنگ‌های مذهبی افزایش داد و تلاش‌های نظامی رو به گسترش در سراسر اروپا و مدیترانه را وادار کرد. ^[45] در دهه‌های میانی اروپای قرن هفدهم که درگیر جنگ و طاعون بود، هابسبورگ‌های اسپانیا کشور را درگیر درگیری‌های مذهبی-سیاسی سراسر قاره کرده بودند. این درگیری ها منابع آن را تخلیه کرد و به طور کلی اقتصاد را تضعیف کرد. اسپانیا توانست بیشتر امپراتوری پراکنده هابسبورگ را حفظ کند و به نیروهای امپراتوری امپراتوری مقدس روم کمک کند تا بخش بزرگی از پیشروی های نیروهای پروتستان را معکوس کنند، اما در نهایت مجبور شد جدایی پرتغال و استان های متحد را به رسمیت بشناسد. (جمهوری هلند)، و سرانجام در مراحل آخر جنگ سی ساله بسیار ویرانگر در سراسر اروپا، در برابر فرانسه دچار عقب‌نشینی‌های نظامی جدی شد . ^[46] در نیمه دوم قرن هفدهم، اسپانیا به تدریج رو به زوال رفت و طی آن چندین قلمرو کوچک را به فرانسه و انگلیس تسلیم کرد. با این حال، امپراتوری فرامرزی خود را که تا آغاز قرن نوزدهم دست نخورده باقی ماند، حفظ کرد و آن را گسترش داد.

قرن 18

این افول با مناقشه بر سر جانشینی تاج و تخت که در سال های اول قرن هجدهم به پایان رسید، به اوج خود رسید. جنگ جانشینی اسپانیا یک درگیری بین المللی گسترده بود که با یک جنگ داخلی ترکیب شد و به قیمت تمام شدن اموال اروپایی پادشاهی و موقعیت آن به عنوان یک قدرت پیشرو اروپایی تمام شد. ^[47]

در طول این جنگ، سلسله جدیدی که منشأ آن در فرانسه بود، بوربن ها برپا شد. تاج‌های کاستیا و آراگون مدت‌هاست که تنها توسط سلطنت و نهاد مشترک اداره مقدس تفتیش عقاید متحد شده بودند . ^[48] تعدادی از سیاست های اصلاحی (اصطلاحات بوربونی ) توسط سلطنت با هدف کلی اقتدار متمرکز و یکنواختی اداری دنبال شد. ^[49] آنها شامل لغو بسیاری از امتیازات و قوانین منطقه ای قدیمی، ^[50] و همچنین مانع گمرکی بین تاج های آراگون و کاستیا در سال 1717 و به دنبال آن وضع مالیات بر دارایی جدید در پادشاهی آراگون شد. ^[51]

قرن هجدهم شاهد بهبود تدریجی و افزایش رفاه در بسیاری از امپراتوری بود. سیاست اقتصادی غالب یک سیاست مداخله جویانه بود و دولت نیز سیاست هایی را با هدف توسعه زیرساخت ها و همچنین لغو گمرکات داخلی و کاهش تعرفه های صادراتی دنبال کرد. ^[52] پروژه های استعمار کشاورزی با سکونتگاه های جدید در جنوب سرزمین اصلی اسپانیا انجام شد. ^{[53] ایده های} روشنگری در میان برخی از نخبگان و سلطنت پادشاهی شروع به یافتن کرد.

لیبرالیسم و دولت ملی

در سال 1793، اسپانیا به عنوان یکی از اعضای اولین ائتلاف به جنگ با جمهوری جدید انقلابی فرانسه رفت . جنگ بعدی پیرنه، کشور را در واکنشی علیه نخبگان گالیزه شده قطبی کرد و پس از شکست در میدان، صلح با فرانسه در سال 1795 در صلح بازل منعقد شد که در آن اسپانیا کنترل دو سوم جزیره هیسپانیولا را از دست داد . در سال 1807، یک معاهده محرمانه بین ناپلئون و نخست وزیر منفور منجر به اعلان جنگ جدید علیه بریتانیا و پرتغال شد. نیروهای فرانسوی برای حمله به پرتغال وارد کشور شدند اما در عوض قلعه های اصلی اسپانیا را اشغال کردند. پادشاه اسپانیا از سلطنت کنار رفت و یک ماهواره پادشاهی دست نشانده به امپراتوری فرانسه با جوزف بناپارت به عنوان پادشاه نصب شد.

شورش 2 مه 1808 یکی از بسیاری از قیام ها در سراسر کشور علیه اشغال فرانسه بود. ^[54] این شورش ها آغاز یک جنگ ویرانگر استقلال علیه رژیم ناپلئونی بود. ^[55] اقدامات نظامی بیشتر توسط ارتش اسپانیا، جنگ چریکی و ارتش متحد انگلیس و پرتغال، همراه با شکست ناپلئون در جبهه روسیه ، منجر به عقب‌نشینی ارتش‌های امپراتوری فرانسه از شبه جزیره ایبری در سال 1814 و بازگشت پادشاه فردیناند شد . VII . ^[56]

در طول جنگ، در سال 1810، یک نهاد انقلابی، کورتس کادیز ، برای هماهنگ کردن تلاش ها علیه رژیم بناپارتیستی و تهیه یک قانون اساسی تشکیل شد. ^[57] به عنوان یک هیئت تشکیل جلسه داد و اعضای آن نماینده کل امپراتوری اسپانیا بودند. ^[58] در سال 1812، قانون اساسی برای نمایندگی جهانی تحت یک سلطنت مشروطه اعلام شد، اما پس از سقوط رژیم بناپارتیستی، پادشاه اسپانیا کورتس ژنرال را برکنار کرد و تصمیم گرفت به عنوان یک پادشاه مطلق حکومت کند .

اشغال سرزمین اصلی اسپانیا توسط فرانسه فرصتی را برای نخبگان کریولو در خارج از کشور ایجاد کرد که از امتیاز نخبگان شبه جزیره ناراضی بودند و خواستار بازگرداندن حاکمیت به مردم بودند . از سال 1809، مستعمرات آمریکا مجموعه‌ای از انقلاب‌ها را آغاز کردند و اعلام استقلال کردند، که منجر به جنگ‌های استقلال اسپانیایی آمریکا شد که به تسلط کلان‌شهر بر منطقه اصلی اسپانیا پایان داد . تلاش‌ها برای اعمال مجدد کنترل با مخالفت‌ها نه تنها در مستعمرات، بلکه در شبه جزیره ایبری و شورش‌های ارتش در پی آن بی‌ثمر بود. در پایان سال 1826، تنها مستعمرات آمریکا در اسپانیا، کوبا و پورتوریکو بودند . جنگ ناپلئون اسپانیا را از نظر اقتصادی ویران کرد، عمیقاً تقسیم شد و از نظر سیاسی ناپایدار شد. در دهه‌های 1830 و 1840، کارلیسم (یک جنبش مشروعیت‌گرای ارتجاعی حامی شاخه‌های جایگزین بوربن)، علیه نیروهای دولتی حامی حقوق خاندان ملکه ایزابلا دوم در جنگ‌های کارلیست جنگید . نیروهای دولتی غالب شدند، اما درگیری بین ترقی خواهان و میانه روها در دوره ضعیف اولیه مشروطه پایان یافت. انقلاب باشکوه 1868 توسط Sexenio Democrático مترقی 1868-1874 (شامل اولین جمهوری کوتاه مدت اسپانیا ) دنبال شد که به یک دوره سلطنتی پایدار، یعنی بازسازی (1875-1931) منتهی شد. ^[59]

در اواخر قرن نوزدهم جنبش های ملی گرایانه در فیلیپین و کوبا به وجود آمد. در سال های 1895 و 1896 جنگ استقلال کوبا و انقلاب فیلیپین آغاز شد و در نهایت ایالات متحده نیز درگیر آن شد. جنگ اسپانیا و آمریکا در بهار 1898 درگرفت و منجر به از دست دادن اسپانیا در آخرین امپراتوری استعماری خود در خارج از شمال آفریقا شد. El Desastre (فاجعه)، همانطور که جنگ در اسپانیا شناخته شد، انگیزه بیشتری به نسل 98 داد . اگرچه دوران حول و حوش قرن بیستم دوران شکوفایی فزاینده ای بود، اما قرن بیستم صلح اجتماعی کمی به ارمغان آورد. اسپانیا نقش کوچکی در تقلا برای آفریقا داشت . در طول جنگ جهانی اول بی طرف باقی ماند . خسارات سنگینی که نیروهای استعماری در درگیری‌های شمال مراکش علیه نیروهای ریفیان متحمل شدند، باعث بی‌اعتباری دولت شد و سلطنت را تضعیف کرد.

صنعتی شدن، توسعه راه‌آهن و سرمایه‌داری آغازین در چندین منطقه از کشور، به ویژه در بارسلونا ، و همچنین جنبش کارگری و ایده‌های سوسیالیستی و آنارشیستی توسعه یافت. کنگره کارگران بارسلون 1870 و نمایشگاه جهانی بارسلون 1888 نمونه های خوبی از این موضوع هستند. در سال 1879 حزب کارگران سوسیالیست اسپانیا تأسیس شد. یک اتحادیه کارگری مرتبط با این حزب، اتحادیه ژنرال تراباجادورس ، در سال 1888 تأسیس شد. در روند آنارکو سندیکالیستی جنبش کارگری در اسپانیا، Confederación Nacional del Trabajo در سال 1910 و Federación Anarquista Ibérica در سال 1927 تأسیس شد .

کاتالانیسم و واسکوئیسم، در کنار سایر ملی گرایی ها و منطقه گرایی ها در اسپانیا، در آن دوره به وجود آمدند: حزب ناسیونالیست باسک در سال 1895 و اتحادیه منطقه گرایان کاتالونیا در سال 1901 تشکیل شد.

فساد و سرکوب سیاسی، نظام دموکراتیک سلطنت مشروطه یک نظام دو حزبی را تضعیف کرد. ^{[60] رویدادهای}هفته غم انگیز و سرکوب ژوئیه 1909 نمونه ای از بی ثباتی اجتماعی آن زمان بود.

اعتصاب La Canadiense در سال 1919 منجر به اولین قانون محدود کردن روز کاری به هشت ساعت شد. ^[61]

پس از یک دوره دیکتاتوری تحت حمایت ولیعهد از 1923 تا 1931، اولین انتخابات از سال 1923، که عمدتاً به عنوان همه‌پرسی در مورد سلطنت شناخته می‌شد، برگزار شد: انتخابات شهرداری 12 آوریل 1931 . اینها به نامزدهای جمهوری خواه-سوسیالیست در شهرهای بزرگ و مراکز استان ها، با اکثریت شوراهای سلطنت طلب در مناطق روستایی، پیروزی چشمگیری بخشید. پادشاه کشور را ترک کرد و اعلام جمهوری در 14 آوریل و با تشکیل دولت موقت صورت گرفت.

قانون اساسی این کشور در اکتبر 1931 پس از انتخابات عمومی مؤسسان در ژوئن 1931 به تصویب رسید و مجموعه ای از کابینه ها به ریاست مانوئل آزانا با حمایت احزاب جمهوری خواه و PSOE دنبال شد. در انتخاباتی که در سال 1933 برگزار شد، راست پیروز شد و در سال 1936، چپ. در طول جمهوری دوم، یک تحول سیاسی و اجتماعی بزرگ رخ داد که با رادیکالیزه شدن شدید چپ و راست مشخص شد. موارد خشونت سیاسی در این دوره شامل آتش زدن کلیساها، کودتای نافرجام 1932 به رهبری خوزه سانجورجو ، انقلاب 1934 و حملات متعدد علیه رهبران سیاسی رقیب بود. از سوی دیگر، در زمان جمهوری دوم نیز بود که اصلاحات مهمی برای نوسازی کشور آغاز شد: قانون اساسی دموکراتیک، اصلاحات ارضی، بازسازی ارتش، تمرکززدایی سیاسی و حق رأی زنان .

جنگ داخلی و دیکتاتوری فرانکویست

جنگ داخلی اسپانیا در سال 1936 آغاز شد: در 17 و 18 ژوئیه، بخشی از ارتش یک کودتا انجام داد که تنها در بخشی از کشور پیروز شد. این وضعیت منجر به یک جنگ داخلی شد که در آن قلمرو به دو منطقه تقسیم شد: یکی تحت اقتدار دولت جمهوری خواه ، که بر حمایت خارجی اتحاد جماهیر شوروی و مکزیک (و از سوی تیپ های بین المللی ) حساب می کرد، و دیگری تحت کنترل دولت جمهوری خواه. کودتاچیان ( جناح ناسیونالیست یا شورشی ) که بیشتر مورد حمایت آلمان نازی و ایتالیای فاشیست قرار گرفتند . جمهوری به دلیل سیاست عدم مداخله تحت رهبری بریتانیا مورد حمایت قدرت های غربی قرار نگرفت . ژنرال فرانسیسکو فرانکو در 1 اکتبر 1936 به عنوان رهبر عالی شورشیان سوگند یاد کرد. رابطه ناآرامی بین دولت جمهوری خواه و آنارشیست های مردمی که یک انقلاب اجتماعی جزئی را آغاز کرده بودند نیز به وجود آمد.

جنگ داخلی به طرز وحشیانه ای در جریان بود و جنایات زیادی توسط همه طرف ها انجام شد . این جنگ جان بیش از 500000 نفر را گرفت و باعث فرار نیم میلیون شهروند از کشور شد. ^[62]^[63] در 1 آوریل 1939، پنج ماه قبل از آغاز جنگ جهانی دوم ، طرف شورشی به رهبری فرانکو پیروز شد و دیکتاتوری را بر کل کشور تحمیل کرد. هزاران نفر پس از جنگ داخلی در اردوگاه های کار اجباری فرانکوئیستی زندانی شدند .

رژیم در بیشتر جنگ جهانی دوم اسماً «بی‌طرف» باقی ماند، اگرچه با محور همدل بود و داوطلبان اسپانیایی را در جبهه شرقی به ورماخت نازی ارائه داد . تنها حزب قانونی تحت دیکتاتوری فرانکو، Falange Española Tradicionalista y de las JONS (FET y de las JONS) بود که در سال 1937 با ادغام فاشیست فالانژ اسپانولا د لاس JONS و سنت گرایان کارلیست و بقیه راستگرایان تشکیل شد. گروه های جناحی حامی شورشیان نیز افزودند. نام " Movimiento Nacional " که گاهی اوقات به عنوان ساختاری گسترده تر از FET y de las JONS شناخته می شود، عمدتاً بر نام بعدی در اسناد رسمی در طول دهه 1950 تحمیل شده است.

پس از جنگ، اسپانیا از نظر سیاسی و اقتصادی منزوی شد و از سازمان ملل دور ماند. این در سال 1955، در طول دوره جنگ سرد ، زمانی که برای ایالات متحده از اهمیت راهبردی برخوردار شد، ایجاد یک حضور نظامی در شبه جزیره ایبری به عنوان مقابله با هرگونه حرکت احتمالی اتحاد جماهیر شوروی به حوزه مدیترانه شد. اولویت‌های استراتژیک جنگ سرد ایالات متحده شامل انتشار ایده‌های آموزشی آمریکایی برای تقویت مدرنیزاسیون و گسترش بود. ^[64] در دهه 1960، اسپانیا نرخ بی‌سابقه‌ای از رشد اقتصادی را ثبت کرد که با صنعتی شدن ، مهاجرت داخلی گسترده از مناطق روستایی به مادرید ، بارسلون و کشور باسک و ایجاد صنعت گردشگری انبوه پیش رفت . مشخصه حکومت فرانکو نیز اقتدارگرایی ، ترویج هویت ملی واحد ، کاتولیک ملی و سیاست های تبعیض آمیز زبانی بود .

احیای دموکراسی

در سال 1962، گروهی از سیاستمداران درگیر در مخالفت با رژیم فرانکو در داخل کشور و در تبعید در کنگره جنبش اروپا در مونیخ گرد هم آمدند و در آنجا قطعنامه ای به نفع دموکراسی صادر کردند. ^[65]^[66]^[67]

با مرگ فرانکو در نوامبر 1975، خوان کارلوس بر طبق قانون فرانکوئیست به سمت پادشاه اسپانیا و رئیس دولت رسید. با تصویب قانون اساسی جدید اسپانیا در سال 1978 و احیای دموکراسی ، دولت اختیارات زیادی را به مناطق واگذار کرد و یک سازمان داخلی مبتنی بر جوامع خودمختار ایجاد کرد . قانون عفو 1977 اسپانیا به افراد رژیم فرانکو اجازه داد بدون عواقب در داخل نهادها ادامه دهند، حتی مرتکبان برخی جنایات در دوران گذار به دموکراسی مانند کشتار 3 مارس 1976 در ویتوریا یا کشتار 1977 آتوچا .

در کشور باسک، ناسیونالیسم معتدل باسک با یک جنبش ملی گرای رادیکال به رهبری سازمان مسلح ETA تا زمان انحلال سازمان مسلح ETA در ماه مه 2018 همزیستی داشت ^. احیای دموکراسی و بازگرداندن مقدار زیادی از خودمختاری منطقه ای.

در 23 فوریه 1981، عناصر شورشی در میان نیروهای امنیتی، کورتس را در تلاش برای تحمیل یک دولت تحت حمایت ارتش، تصرف کردند . پادشاه خوان کارلوس شخصاً فرماندهی ارتش را بر عهده گرفت و با موفقیت از طریق تلویزیون ملی به کودتاچیان دستور تسلیم داد. ^[69]

در طول دهه 1980، احیای دموکراتیک یک جامعه باز رو به رشد را ممکن کرد. جنبش های فرهنگی جدید مبتنی بر آزادی ظاهر شدند، مانند La Movida Madrileña . در ماه مه 1982 اسپانیا به ناتو ملحق شد و پس از یک همه پرسی پس از مخالفت شدید اجتماعی. در آن سال حزب کارگران سوسیالیست اسپانیا (PSOE) به قدرت رسید که اولین دولت چپ پس از 43 سال بود. در سال 1986 اسپانیا به جامعه اقتصادی اروپا پیوست که بعداً به اتحادیه اروپا تبدیل شد . PSOE در سال 1996 پس از رسوایی های مربوط به مشارکت دولت فیلیپه گونزالس در جنگ کثیف علیه ETA توسط حزب مردمی (PP) در دولت جایگزین شد .

در 1 ژانویه 2002، اسپانیا به طور کامل یورو را پذیرفت و اسپانیا رشد اقتصادی قوی، بسیار بالاتر از میانگین اتحادیه اروپا در اوایل دهه 2000 را تجربه کرد. با این حال، نگرانی‌های منتشر شده توسط بسیاری از مفسران اقتصادی در اوج رونق، هشدار داد که قیمت‌های فوق‌العاده ملک و کسری بالای تجارت خارجی احتمالاً منجر به فروپاشی اقتصادی دردناکی می‌شود. ^[70]

در سال 2002، نشت نفت پرستیژ با پیامدهای زیست محیطی بزرگ در امتداد خط ساحلی اقیانوس اطلس اسپانیا رخ داد. در سال 2003 خوزه ماریا آزنار از جورج دبلیو بوش رئیس جمهور ایالات متحده در جنگ عراق حمایت کرد و جنبشی قوی علیه جنگ در جامعه اسپانیا شکل گرفت. در مارس 2004 یک گروه تروریستی اسلامگرای محلی با الهام از القاعده بزرگترین حمله تروریستی در تاریخ اروپای غربی را انجام داد که با بمباران قطارهای شهری مادرید 191 نفر را کشت و بیش از 1800 نفر را زخمی کرد. ^[71] اگرچه سوء ظن اولیه بر گروه تروریستی باسک ETA متمرکز بود ، شواهدی مبنی بر دخالت اسلامگرایان به زودی ظاهر شد. به دلیل نزدیک بودن به انتخابات عمومی اسپانیا در سال 2004 ، موضوع مسئولیت به سرعت به یک بحث سیاسی تبدیل شد و احزاب اصلی رقیب PP و PSOE در مورد رسیدگی به این حادثه اتهاماتی را با هم تبادل کردند. ^[72] PSOE در انتخابات به رهبری خوزه لوئیس رودریگز زاپاترو پیروز شد . ^[73]

در اوایل دهه 2000، نسبت جمعیت خارجی اسپانیا در طول رونق اقتصادی آن به سرعت افزایش یافت، اما سپس به دلیل بحران مالی کاهش یافت. ^[74] در سال 2005، دولت اسپانیا ازدواج همجنس گرایان را قانونی کرد و سومین کشوری در سراسر جهان شد که این کار را انجام می دهد. ^[75] تمرکززدایی با مقاومت بسیار دادگاه قانون اساسی و مخالفان محافظه‌کار حمایت شد، سیاست‌های جنسیتی مانند سهمیه‌بندی یا قانون علیه خشونت جنسیتی نیز از آن حمایت کردند. مذاکرات دولت با ETA اتفاق افتاد و این گروه در سال 2010 توقف دائم خشونت خود را اعلام کرد. ^[76]

ترکیدن حباب املاک اسپانیا در سال 2008 منجر به بحران مالی 2008-2016 اسپانیا شد . سطوح بالای بیکاری، کاهش هزینه‌های دولتی و فساد در خانواده سلطنتی و حزب مردم به عنوان پس‌زمینه اعتراضات اسپانیا در سال‌های 2011-2012 عمل کرد . ^[77] استقلال گرایی کاتالان نیز افزایش یافت. در سال 2011، حزب محافظه کار خلق ماریانو راخوی با 44.6 درصد آرا پیروز انتخابات شد. ^[78] به عنوان نخست وزیر، او اقدامات ریاضتی را برای کمک مالی اتحادیه اروپا، پیمان ثبات و رشد اتحادیه اروپا اجرا کرد. ^[79] در 19 ژوئن 2014، پادشاه، خوان کارلوس، به نفع پسرش، که فیلیپه ششم شد، از سلطنت کناره‌گیری کرد . ^[80]

در اکتبر 2017 یک همه پرسی استقلال کاتالونیا برگزار شد و پارلمان کاتالونیا به اعلام استقلال یکجانبه از اسپانیا برای تشکیل جمهوری کاتالان رای داد ^[81]^[82] در روزی که مجلس سنای اسپانیا در مورد تایید حکومت مستقیم بر کاتالونیا به درخواست اسپانیایی ها بحث می کرد. نخست وزیر ^[83]^[84] در همان روز سنا قدرت تحمیل حکومت مستقیم را اعطا کرد و راخوی پارلمان کاتالونیا را منحل کرد و انتخابات جدیدی را برگزار کرد. ^[85] هیچ کشوری کاتالونیا را به عنوان یک ایالت جداگانه به رسمیت نشناخت. ^[86]

در ژوئن 2018، کنگره نمایندگان یک طرح عدم اعتماد به راخوی را تصویب کرد و پدرو سانچز ، رهبر PSOE را جایگزین او کرد . ^[87] در سال 2019، اولین دولت ائتلافی در اسپانیا بین PSOE و Unidas Podemos تشکیل شد. بین سال‌های 2018 و 2024، اسپانیا با یک بحران نهادی در پیرامون مأموریت شورای عمومی قوه قضائیه (CGPJ) مواجه شد تا اینکه سرانجام این حکم تجدید شد. ^[88] در ژانویه 2020، تایید شد که ویروس کووید-19 به اسپانیا سرایت کرده است و باعث شد امید به زندگی بیش از یک سال کاهش یابد. ^[89] بسته بازیابی اقتصادی کمیسیون اروپا نسل بعدی اتحادیه اروپا برای حمایت از کشورهای عضو اتحادیه اروپا برای بهبودی از همه‌گیری کووید-19 ایجاد شد و در دوره 2021-2026 مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در مارس 2021، اسپانیا ششمین کشور در جهان شد که اتانازی فعال را قانونی کرد . ^[90] پس از انتخابات عمومی در 23 ژوئیه 2023 ، نخست وزیر پدرو سانچز بار دیگر یک دولت ائتلافی، این بار با سومار (جانشینان Unidas Podemos ) تشکیل داد. ^{[91] در سال 2024،}سالوادور ایلا ، اولین رئیس‌جمهور منطقه‌ای کاتالونیایی غیرمستقل در بیش از یک دهه ، انتخاب شد و روابط قانونی و نهادی بین دولت‌های ملی و منطقه‌ای را عادی کرد. بر اساس آخرین نظرسنجی ها، ^[92] تنها 17.3٪ از کاتالان ها خود را "فقط کاتالان" می دانند. 46 درصد از مردم کاتالونیا پاسخ "به اسپانیایی به اندازه کاتالان" را می دهند، در حالی که 21.8٪ "کاتالان تر از اسپانیایی". ^[93] بر اساس یک نظرسنجی در سال 2024 از دانشگاه بارسلونا، بیش از 50٪ از مردم کاتالونیا به استقلال رای منفی دادند، در حالی که کمتر از 40٪ به آن رای مثبت دادند. ^[94]

جغرافیا

اسپانیا با 505992 کیلومتر ^{مربع (195365 مایل مربع)،}پنجاه و یکمین کشور بزرگ جهان و چهارمین کشور بزرگ اروپا است . حدود 47000 کیلومتر ^مربع (18000 مایل مربع) کوچکتر از فرانسه است . کوه تید ( تنریف ) با ارتفاع 3715 متر (12188 فوت) بلندترین قله کوه اسپانیا و سومین آتشفشان بزرگ جهان از پایه خود است. اسپانیا یک کشور بین قاره ای است که هم در اروپا و هم در آفریقا قلمرو دارد .

اسپانیا بین عرض جغرافیایی 27 درجه و 44 درجه شمالی و طول جغرافیایی 19 درجه غربی و 5 درجه شرقی قرار دارد .

در غرب، اسپانیا با پرتغال هم مرز است . در جنوب، با جبل‌الطارق و مراکش همسایه است، و از طریق مناطق زیرزمینی آن در شمال آفریقا ( سوتا و ملیلا ، و شبه جزیره دولز د لا گومرا ) همسایه است. در شمال شرقی، در امتداد رشته کوه پیرنه ، با فرانسه و آندورا هم مرز است . در امتداد Pyrenees در Girona ، یک شهر کوچک به نام Llívia توسط فرانسه احاطه شده است.

مرز پرتغال-اسپانیا با 1214 کیلومتر (754 مایل) طولانی ترین مرز بدون وقفه در اتحادیه اروپا است . ^[95]

جزایر

اسپانیا همچنین شامل جزایر بالئاریک در دریای مدیترانه ، جزایر قناری در اقیانوس اطلس و تعدادی جزایر خالی از سکنه در سمت مدیترانه تنگه جبل الطارق ، معروف به plazas de soberanía ("مکان های حاکمیت" یا سرزمین های تحت اسپانیا است. حاکمیت)، مانند جزایر Chafarinas و Alhucemas . شبه جزیره ولز د لا گومرا نیز به عنوان میدان سوبرانیا در نظر گرفته می شود . جزیره آلبوران ، واقع در دریای مدیترانه بین اسپانیا و شمال آفریقا، نیز توسط اسپانیا، به ویژه توسط شهرداری آلمریا ، اندلس اداره می شود. جزیره کوچک قرقاول در رودخانه بیداسوآ یک آپارتمان اسپانیایی-فرانسوی است .

11 جزیره اصلی در اسپانیا وجود دارد که همه آنها دارای نهادهای حاکمیتی خود هستند ( Cabildos insulares در قناری ها، Consells insulars در Baleares). این جزایر به طور خاص توسط قانون اساسی اسپانیا، هنگام تعیین نمایندگی سناتوری آن ذکر شده است (ایبیزا و فورمنترا گروه بندی می شوند، زیرا با هم جزایر پیتیوسیک ، بخشی از مجمع الجزایر بالئاری را تشکیل می دهند). این جزایر عبارتند از تنریف ، گران کاناریا ، لانزاروته ، فوئرتونتورا ، لا پالما ، لاگومرا و ال هیرو در مجمع الجزایر قناری و مایورکا ، ایبیزا ، منورکا و فورمنترا در مجمع الجزایر بالئاری.

کوه ها و رودخانه ها

سرزمین اصلی اسپانیا یک خشکی نسبتاً کوهستانی است که فلات‌های مرتفع و زنجیره‌های کوهستانی بر آن حاکم است. پس از پیرنه، رشته کوه های اصلی عبارتند از Cordillera Cantábrica (محدوده Cantabrian)، Sistema Ibérico (سیستم ایبری)، Sistema Central (سیستم مرکزی)، Montes de Toledo ، Sierra Morena و Sistema Bético (سیستم بئتیک) که بلندترین قله آن، Mulhacén با ارتفاع 3478 متر (11411 فوت) ، واقع در سیرا نوادا ، بلندترین ارتفاع در شبه جزیره ایبری است. بلندترین نقطه اسپانیا تید است، آتشفشان فعال 3718 متری (12198 فوت) در جزایر قناری. مستا مرکزی (که اغلب به عنوان "فلات داخلی" ترجمه می شود) یک فلات وسیع در قلب شبه جزیره اسپانیا است که توسط سیستم مرکزی به دو قسمت تقسیم شده است.

چندین رودخانه مهم در اسپانیا وجود دارد مانند تاگوس ( تاجو )، ابرو ، گوادیانا ، دورو ( دورو )، گوادالکیویر ، جوکار ، سگورا ، توریا و مینهو ( مینیو ). دشت های آبرفتی در امتداد ساحل یافت می شوند که بزرگترین آنها دشت گوادالکیویر در اندلس است .

آب و هوا

با توجه به موقعیت جغرافیایی و شرایط کوه نگاری ، سه ناحیه اصلی آب و هوایی قابل تفکیک هستند : ^[96]

آب و هوای مدیترانه ای با تابستان های گرم/گرم و خشک مشخص می شود و آب و هوای غالب این کشور است. این دو گونه دارد: Csa و Csb طبق طبقه بندی آب و هوای کوپن .
- منطقه Csa با مناطقی با تابستان های گرم همراه است. در جنوب دریای مدیترانه (به جز جنوب شرقی) و سواحل اقیانوس اطلس جنوبی و در سرتاسر اندلس ، اکسترمادورا و بیشتر مرکز کشور غالب است . برخی از مناطق Csa، عمدتاً مناطق داخلی، مانند برخی از مناطق اکسترمادورا، کاستیا-لامانچا، مادرید و حتی بخش‌هایی از اندلس، زمستان‌های خنک با تأثیرات قاره‌ای دارند، در حالی که مناطقی با آب و هوای مدیترانه‌ای نزدیک به دریا دارای آب و هوای معتدل هستند. زمستان ها
- منطقه Csb دارای تابستان‌های گرم به جای گرم است و به مناطق زمستانی خنک دیگری که معمولاً با آب‌وهوای مدیترانه‌ای مرتبط نیستند، مانند بسیاری از مناطق مرکزی و شمال مرکزی اسپانیا (به عنوان مثال غرب کاستیل-لئون ، شمال شرقی کاستیا-لامانچا و شمال مادرید ) و به مناطق بسیار بارانی تر (به ویژه گالیسیا ).
آب و هوای نیمه خشک ( BSk ، BSh ) در بخش جنوب شرقی کشور غالب است، اما در سایر مناطق اسپانیا نیز گسترده است. بیشتر منطقه مورسیا ، جنوب و مرکز شرقی والنسیا ، شرق اندلس، مناطق مختلف کاستیا-لا-مانچا، مادرید و برخی از مناطق اکسترمادورا را پوشش می دهد. بیشتر در شمال، در بخش بالایی و میانی دره ابرو که از جنوب ناوار ، مرکز آراگون و کاتالونیای غربی عبور می کند، غالب است. همچنین در یک منطقه کوچک در شمال اندلس و در یک منطقه کوچک در مرکز کاستیل-لئون یافت می شود. بارش با فصل خشک که فراتر از تابستان است محدود است و میانگین دما به ارتفاع و عرض جغرافیایی بستگی دارد.
آب و هوای اقیانوسی ( Cfb ) در بخش شمالی کشور، به ویژه در منطقه اقیانوس اطلس ( کشور باسک ، کانتابریا ، آستوریاس ، و تا حدی گالیسیا و کاستیل-لئون) واقع شده است. همچنین در شمال ناوارا، در بیشتر مناطق مرتفع در امتداد سیستم ایبری و در دره‌های پیرنه ، که در آن گونه مرطوب نیمه گرمسیری ( Cfa ) نیز دیده می‌شود. دمای زمستان و تابستان تحت تأثیر اقیانوس است و خشکسالی فصلی ندارد.

به غیر از این انواع اصلی، انواع فرعی دیگری مانند آب و هوای آلپ در مناطق با ارتفاع بسیار زیاد، آب و هوای نیمه گرمسیری مرطوب در مناطق شمال شرقی اسپانیا و آب و هوای قاره ای ( Dfc ، Dfb / Dsc ، Dsb ) در پیرنه یافت می شود. و همچنین بخشهایی از رشته کوه کانتابریا ، سیستم مرکزی ، سیرا نوادا و سیستم ایبری ، و آب و هوای بیابانی معمولی ( BWk ، BWh ) در منطقه آلمریا ، مورسیا و جزایر قناری شرقی . مناطق کم ارتفاع جزایر قناری در سردترین ماه خود میانگین دمای بالای 18 درجه سانتیگراد (64.4 درجه فارنهایت) دارند، بنابراین تأثیرات آب و هوای گرمسیری را دارند ، اگرچه نمی توان آنها را به درستی به عنوان آب و هوای گرمسیری طبقه بندی کرد، زیرا طبق AEMET، خشکی آنها بالا است. بنابراین متعلق به آب و هوای خشک یا نیمه خشک است. ^[97]

تغییر آب و هوا

اسپانیا یکی از کشورهایی است که بیشترین آسیب را از بحران آب و هوا در اروپا می بیند. اسپانیا ممکن است در بیست سال آینده شاهد 2 درجه سانتیگراد (3.6 درجه فارنهایت) گرم شدن در مقایسه با سطوح پیش از صنعتی شدن باشد، در بدترین سناریو اسپانیا تا پایان قرن به 4 درجه سانتیگراد (7.2 درجه فارنهایت) گرمایش خواهد رسید. به دلیل کاهش بارندگی، خشکسالی های اسپانیا که در حال حاضر یکی از بدترین خشکسالی های اروپاست، در مقایسه با سال 2023 ده برابر بدتر خواهد بود. سازمان جهانی بهداشت تخمین زد که 4000 نفر در سال 2022 به دلیل استرس ناشی از گرما در اسپانیا جان باختند. ^[98] 74 درصد از کشور در معرض خطر بیابان زایی است ^[99]

انتشار سرانه اسپانیا 4.92 تن در سال 2021 بود که حدود 1.5 تن کمتر از میانگین اتحادیه اروپا است. اسپانیا در سال 2021 مسئول 0.87 درصد از انتشار تجمعی جهانی بود. اسپانیا متعهد شد که در سال 2030 23 درصد از انتشار را در مقایسه با سطوح سال 1990 کاهش دهد و در سال 2050 به صفر برسد. ^[100]

جانوران و گیاهان

جانوران تنوع گسترده ای را ارائه می دهند که تا حد زیادی به دلیل موقعیت جغرافیایی شبه جزیره ایبری بین اقیانوس اطلس و مدیترانه و بین آفریقا و اوراسیا و تنوع زیاد زیستگاه ها و بیوتوپ ها ، نتیجه تنوع قابل توجه آب و هوا و مناطق خوب متمایز

پوشش گیاهی اسپانیا به دلیل عوامل متعددی از جمله تنوع زمین، آب و هوا و عرض جغرافیایی متفاوت است . اسپانیا شامل مناطق جغرافیایی گیاهی مختلفی است که هر کدام دارای ویژگی های گلی خاص خود هستند که عمدتاً ناشی از تعامل آب و هوا، توپوگرافی، نوع خاک و آتش سوزی و عوامل زیستی است. این کشور در سال 2019 دارای میانگین امتیاز 4.23/10 در شاخص یکپارچگی چشم انداز جنگلی بود که از بین 172 کشور در رتبه 130 جهان قرار گرفت. ^[101]

در قلمرو اروپا، اسپانیا بیشترین تعداد گونه های گیاهی (7600 گیاه آوندی) را در بین کشورهای اروپایی دارد. ^[102]

در اسپانیا 17.804 میلیارد درخت وجود دارد و به طور متوسط سالانه 284 میلیون درخت دیگر رشد می کنند. ^[103]

سیاست

تاریخ مشروطه اسپانیا به قانون اساسی 1812 برمی گردد. در ژوئن 1976، پادشاه جدید اسپانیا، خوان کارلوس، کارلوس آریاس ناوارو را برکنار کرد و اصلاح طلب آدولفو سوارز را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد. ^[104]^[105] انتخابات عمومی نتیجه در سال 1977، Cortes مؤسسان (پارلمان اسپانیا، در مقام خود به عنوان مجلس قانون اساسی) را به منظور تدوین و تصویب قانون اساسی 1978 تشکیل داد ^{. [106]} پس از همه پرسی ملی در 6 دسامبر 1978، 88 درصد رأی دهندگان قانون اساسی جدید را تأیید کردند. در نتیجه، اسپانیا با موفقیت از یک دیکتاتوری فردی تک حزبی به یک دموکراسی پارلمانی چند حزبی متشکل از 17 جامعه خودمختار و دو شهر خودمختار تبدیل شد . این مناطق به لطف قانون اساسی اسپانیا از درجات متفاوتی از خودمختاری برخوردارند، که با این وجود به صراحت وحدت تجزیه ناپذیر ملت اسپانیا را بیان می کند.

حکومت داری

تاج

استقلال تاج، بی طرفی سیاسی و تمایل آن به پذیرش و آشتی دادن دیدگاه های مختلف ایدئولوژیک، آن را قادر می سازد تا به ثبات نظام سیاسی ما کمک کند، تعادل را با سایر نهادهای قانون اساسی و ارضی تسهیل کند، و عملکرد منظم دولت را ارتقا دهد. و ایجاد کانالی برای انسجام بین اسپانیایی ها. ^[107]

پادشاه فیلیپه ششم ، 2014

قانون اساسی اسپانیا تفکیک قوا را بین پنج قوه دولت پیش بینی کرده است که از آن به عنوان "موسسات دولتی اساسی" یاد می کند. ^[k]^[108]^[109] مهمترین این مؤسسات تاج ( La Corona )، نماد دولت اسپانیا و ماندگاری آن است. ^[110] "پادشاهی پارلمانی" اسپانیا یک نظام مشروطه است که به موجب آن پادشاه یا ملکه حاکم تجسم زنده تاج و در نتیجه رئیس دولت است . ^[l]^[111]^[110]^[112] اما برخلاف برخی از پادشاهی های مشروطه دیگر، یعنی مانند بلژیک ، دانمارک ، لوکزامبورگ ، هلند ، نروژ ، یا در واقع بریتانیا ، پادشاه منبع حاکمیت ملی نیست. یا حتی رئیس اجرایی اسمی . ^[113]^[114]^[115]^[116]^[117]^[118] بلکه، تاج، به عنوان یک نهاد، "... داوری و تعدیل عملکرد منظم نهادها..." دولت اسپانیا است. ^[110] به این ترتیب، پادشاه اختلافات بین شاخه های متفاوت را حل می کند، بحران های قانون اساسی را میانجی گری می کند و از سوء استفاده از قدرت جلوگیری می کند . ^[119]^[120]^[121]^[122]

از این جهات، تاج و تخت پنجمین شاخه تعدیل کننده را تشکیل می دهد که خط مشی عمومی را تنظیم نمی کند یا خدمات عمومی را اداره نمی کند ، وظایفی که به درستی در اختیار قوه مقننه و دولت های منتخب اسپانیا در سطح ملی و منطقه ای است. در عوض، ولیعهد دولت دموکراتیک اسپانیا را به تصویر می‌کشد، اقتدار قانونی را تحریم می‌کند، قانونی بودن ابزارها را تضمین می‌کند و اجرای اراده عمومی را تضمین می‌کند. ^[123]^[124] به بیان دیگر، پادشاه وحدت ملی را در داخل تقویت می‌کند، نماینده اسپانیایی‌ها در خارج از کشور (به ویژه با توجه به ملت‌های جامعه تاریخی آنها )، تسهیل عملیات منظم و تداوم دولت اسپانیا ، دفاع از دموکراسی نمایندگی ، و حمایت از آن است. حاکمیت قانون . ^[109] به عبارت دیگر، تاج حافظ قانون اساسی اسپانیا و حقوق و آزادی های همه اسپانیایی ها است. ^[125]^{[m] این نقش تثبیت کننده مطابق با}سوگند رسمی پادشاه پس از الحاق است : «... به انجام وظایف [خود] صادقانه، اطاعت از قانون اساسی و قوانین و اطمینان از رعایت آنها، و احترام به حقوق شهروندان و جوامع خودگردان." ^[127]

تعدادی از اختیارات، وظایف، حقوق، مسئولیت ها و وظایف بر اساس قانون اساسی به عنوان رئیس دولت به پادشاه واگذار می شود. با این حال، ولیعهد در اجرای این اختیارات از مصونیت برخوردار است و نمی توان آن را در همان دادگاه هایی که عدالت را به نام آن اجرا می کنند تحت پیگرد قرار داد. ^[128] به همین دلیل، هر اقدام رسمی انجام شده توسط پادشاه مستلزم امضای متقابل نخست وزیر یا در صورت اقتضا، رئیس کنگره نمایندگان برای داشتن قدرت قانون است. رویه امضای متقابل یا بازفراندو به نوبه خود مسئولیت سیاسی و حقوقی اختیارات سلطنتی را به طرفین تأیید کننده منتقل می کند. ^{[129] این ماده در مورد}خاندان سلطنتی که پادشاه از کنترل و نظارت مطلق بر آن برخوردار است، یا عضویت در سفارش پشم طلایی ، که یک فرمان سلسله ای در هدیه شخصی خاندان بوربون انژو است ، اعمال نمی شود. . ^[130]

اختیارات سلطنتی ممکن است بر اساس اعمال وزارتی یا اختیارات ذخیره طبقه بندی شوند. اعمال وزیری آن دسته از اختیارات سلطنتی هستند که بر اساس کنوانسیون تعیین شده توسط خوان کارلوس اول ، توسط پادشاه پس از درخواست مشاوره از دولت، کنگره نمایندگان، سنا، شورای عمومی قوه قضائیه یا دادگاه قانون اساسی انجام می شود. ، حسب مورد. از سوی دیگر، اختیارات ذخیره تاج، آن دسته از اختیارات سلطنتی است که به صلاحدید شخصی پادشاه اعمال می شود. ^[125] بیشتر اختیارات سلطنتی ولیعهد در عمل وزارت است، به این معنی که پادشاه در اجرای آنها اختیاری ندارد و در درجه اول آنها را به عنوان یک امر تشریفاتی دولتی انجام می دهد. ^[p] با این وجود، هنگام انجام اقدامات وزارتی مذکور، پادشاه این حق را دارد که قبل از اقدام به توصیه با او مشورت شود، حق تشویق یک اقدام خاص، و حق هشدار به مقامات مسئول قانون اساسی دارد.

محدودیت های ذکر شده در مورد اختیارات ذخیره ولیعهد که ممکن است توسط پادشاه در صورت لزوم برای حفظ تداوم و ثبات نهادهای دولتی مورد استناد قرار گیرد، اعمال نمی شود. ^[150] برای مثال، پادشاه این حق را دارد که از طریق مخاطبان منظم دولت در جریان امور دولتی قرار گیرد. برای این منظور، پادشاه می تواند در هر زمان ریاست جلسات شورای وزیران را بر عهده بگیرد، اما فقط در صورت درخواست نخست وزیر. ^[151] علاوه بر این، پادشاه ممکن است پیش از موعد، کنگره نمایندگان، سنا، یا هر دو مجلس کورتس را به طور کامل قبل از پایان دوره چهار ساله خود منحل کند و در نتیجه، همزمان خواستار انتخابات زودهنگام شود . پادشاه این اختیار را به درخواست نخست وزیر و پس از بررسی موضوع در شورای وزیران اعمال می کند. پادشاه ممکن است درخواست را بپذیرد یا رد کند. ^[152] پادشاه همچنین ممکن است به درخواست نخست وزیر دستور برگزاری همه پرسی ملی بدهد، اما فقط با مجوز قبلی کورتس ژنرال. باز هم، پادشاه ممکن است درخواست نخست وزیر را بپذیرد یا رد کند. ^[153]

اختیارات ذخیره تاج بیشتر به تفسیر قانون اساسی و اجرای عدالت گسترش می یابد . پادشاه 20 عضو شورای عمومی قوه قضائیه را منصوب می کند . از میان این مشاوران، دوازده نفر توسط دادگاه عالی، استیناف و بدوی، چهار نفر توسط کنگره نمایندگان با اکثریت سه پنجم اعضای آن و چهار نفر توسط مجلس سنا با همان اکثریت پیشنهاد می شوند. پادشاه ممکن است هر گونه نامزدی را بپذیرد یا رد کند. ^[154] به روشی مشابه، پادشاه دوازده قاضی دادگاه قانون اساسی را منصوب می کند . از بین این قضات، چهار قاضی توسط کنگره نمایندگان با اکثریت سه پنجم اعضای آن، چهار قاضی توسط مجلس سنا با همان اکثریت، دو قاضی توسط دولت و دو قاضی توسط مجلس پیشنهاد می شوند. شورای عمومی قوه قضائیه پادشاه ممکن است هر گونه نامزدی را بپذیرد یا رد کند. ^[155]

با این حال، این اختیارات ذخیره پادشاه در مورد تشکیل دولت است که شاید بیشترین اعمال را داشته باشد. پادشاه نامزدی را برای نخست وزیری معرفی می کند و بر حسب مورد، بر اساس توانایی نخست وزیر برای حفظ اعتماد کنگره نمایندگان، او را منصوب یا از سمت خود برکنار می کند . ^[156] اگر کنگره نمایندگان نتواند در مدت دو ماه به دولت جدید اعتماد کند، و در نتیجه در نتیجه بن بست پارلمانی قادر به حکومت نباشد، پادشاه ممکن است کورتس ژنرال را منحل کند و خواستار انتخابات جدید شود. پادشاه پس از مشورت با رئیس کنگره نمایندگان در قضاوت مشورتی خود از این اختیارات ذخیره استفاده می کند. ^[157]

کورتس ژنرال

قدرت قانونگذاری در اختیار Cortes Generales (به انگلیسی: Spanish Parliament , به معنای «دادگاههای عمومی»)، پارلمانی دو مجلسی منتخب دموکراتیک است که به عنوان نماینده عالی مردم اسپانیا عمل می کند. جدا از تاج، این تنها نهاد اساسی دولتی است که از مصونیت برخوردار است. ^[158] این شامل کنگره نمایندگان ( Congreso de los Diputados )، یک مجلس سفلی با 350 نماینده، و مجلس سنا ( سنادو )، یک مجلس علیا با 259 سناتور است. ^[159]^[160] نمایندگان با رای مردم در لیست های بسته از طریق نمایندگی تناسبی برای دوره های چهار ساله انتخاب می شوند. ^[161] از سوی دیگر، 208 سناتور مستقیماً با رای مردم و با استفاده از روش رای گیری محدود انتخاب می شوند و 51 سناتور باقی مانده توسط مجالس قانونگذاری منطقه ای نیز برای دوره های چهار ساله منصوب می شوند. ^[162]

دولت

اقتدار اجرایی بر عهده دولت ( Gobierno de España ) است که مجموعاً در مقابل کنگره نمایندگان مسئول است. ^[163]^[164] این شامل نخست وزیر ، یک یا چند معاون نخست وزیر ، و وزیران مختلف دولت است . ^[165] این شخصیت‌ها با هم شورای وزیران را تشکیل می‌دهند که به‌عنوان مقام اجرایی مرکزی اسپانیا ، کار دولت را انجام می‌دهد و خدمات دولتی را اداره می‌کند . ^[166] دولت تا زمانی که بتواند اعتماد کنگره نمایندگان را حفظ کند، بر سر کار باقی می ماند.

نخست‌وزیر، به‌عنوان رئیس دولت ، به‌دلیل توانایی‌اش در مشاوره به پادشاه در مورد انتصاب و عزل آنها، از اولویت بر سایر وزرا برخوردار است. ^[167] علاوه بر این، نخست وزیر دارای اختیارات عمومی است که توسط قانون اساسی اسپانیا برای هدایت و هماهنگی سیاست ها و اقدامات اداری دولت اعطا شده است. ^[168] پادشاه اسپانیا پس از مشورت با نمایندگان گروه‌های مختلف پارلمانی، نخست‌وزیر را نامزد می‌کند و به نوبه خود او را به‌طور رسمی پس از رأی‌گیری در کنگره نمایندگان به سمت منصوب می‌کند. ^[169]

تقسیمات اداری

جوامع خودمختار

جوامع خودمختار اسپانیا بخش‌های اداری سطح اول این کشور هستند. آنها پس از اجرایی شدن قانون اساسی فعلی (در سال 1978) با به رسمیت شناختن حق خودگردانی "ملیت ها و مناطق اسپانیا " ایجاد شدند. ^[170] جوامع خودمختار باید شامل استان های مجاور با ویژگی های تاریخی، فرهنگی و اقتصادی مشترک می شدند. این سازمان سرزمینی، بر اساس تفویض اختیار ، در اسپانیا به عنوان "ایالت خودمختار" ( Estado de las Autonomías ) شناخته می شود. قانون نهادی اساسی هر جامعه خودمختار، اساسنامه خودمختاری است . اساسنامه خودمختاری نام جامعه را با توجه به هویت تاریخی و معاصر آن، حدود قلمرو آن، نام و تشکیلات نهادهای حکومتی و حقوقی که طبق قانون اساسی از آن برخوردارند، تعیین می‌کند. ^[171] این روند مستمر واگذاری به این معنی است که، در حالی که اسپانیا به طور رسمی یک کشور واحد است، با این حال یکی از غیرمتمرکزترین کشورهای اروپا، همراه با فدراسیون هایی مانند بلژیک ، آلمان و سوئیس است . ^[172]

کاتالونیا، گالیسیا و کشور باسک که خود را به عنوان ملیت معرفی می کردند ، از طریق یک فرآیند سریع به خودگردانی اعطا شدند. اندلس همچنین در اولین اساسنامه خودمختاری خود را به عنوان یک ملیت معرفی کرد، حتی اگر روند طولانی تری را که در قانون اساسی برای بقیه کشور مقرر شده بود دنبال کرد. به تدریج، سایر جوامع در بازنگری در اساسنامه خودمختاری خود نیز این فرقه را مطابق با هویت تاریخی و مدرن خود انتخاب کردند، مانند جامعه والنسیا، ^[173] جزایر قناری، ^[174] جزایر بالئار، ^[175] و آراگون. . ^[176]

جوامع خودمختار دارای خودمختاری گسترده قانونگذاری و اجرایی هستند، با پارلمان ها و دولت های منتخب خود و همچنین ادارات دولتی اختصاصی خود . توزیع قدرت ممکن است برای هر جامعه متفاوت باشد، همانطور که در اساسنامه خودمختاری آنها آمده است، زیرا در نظر گرفته شده است که تفویض اختیار نامتقارن باشد. به عنوان مثال، تنها دو جامعه - کشور باسک و ناوار - بر اساس مقررات قدیمی کهن دارای استقلال مالی کامل هستند . با این وجود، هر جامعه خودمختار مسئول مراقبت های بهداشتی و آموزش، در میان سایر خدمات عمومی است. ^[177] فراتر از این صلاحیت‌ها، ملیت‌ها - اندلس ، کشور باسک ، کاتالونیا و گالیسیا - نیز نسبت به بقیه جوامع دارای اختیارات بیشتری بودند، از جمله توانایی رئیس‌جمهور منطقه برای انحلال پارلمان و دعوت به انتخابات در هر زمان علاوه بر این، کشور باسک، جزایر قناری ، کاتالونیا و ناوارا هر کدام دارای نیروهای پلیس خودمختار هستند: Ertzaintza ، Policía Canaria ، Mossos d'Esquadra ، و Policía Foral . جوامع دیگر نیروهای محدودتری دارند یا اصلاً وجود ندارند، مانند Policía Autónoma Andaluza در اندلس یا BESCAM در مادرید. ^[178]

استان ها و شهرداری ها

جوامع خودمختار به استان هایی تقسیم می شوند که به عنوان بلوک های ساختمانی سرزمینی آنها عمل می کردند. به نوبه خود، استان ها به شهرداری ها تقسیم می شوند . وجود استان‌ها و شهرداری‌ها توسط قانون اساسی تضمین و محافظت می‌شود، نه لزوماً توسط خود اساسنامه خودمختاری. به شهرداری ها برای اداره امور داخلی خود خودمختاری اعطا می شود و استان ها تقسیمات سرزمینی هستند که برای انجام فعالیت های دولت طراحی شده اند. ^[179]

ساختار تقسیم استانی کنونی - با تغییرات جزئی - بر اساس تقسیم ارضی 1833 توسط خاویر دی بورگوس است و در کل، قلمرو اسپانیا به 50 استان تقسیم شده است. جوامع آستوریاس، کانتابریا، لاریوخا، جزایر بالئاریک، مادرید، مورسیا و ناواره تنها جوامعی هستند که یک استان واحد را تشکیل می‌دهند که هم‌زمان با خود جامعه است. در این موارد، نهادهای اداری استان با نهادهای دولتی جامعه جایگزین می شوند.

روابط خارجی

نشست غیررسمی شورای اروپا گرانادا، 6 اکتبر 2023، در طول سال 2023 ریاست اسپانیا بر شورای اتحادیه اروپا .

پس از بازگشت دموکراسی پس از مرگ فرانکو در سال 1975، اولویت های سیاست خارجی اسپانیا خروج از انزوای دیپلماتیک سال های فرانکو و گسترش روابط دیپلماتیک ، ورود به جامعه اروپا و تعریف روابط امنیتی با غرب بود.

اسپانیا به عنوان یکی از اعضای ناتو از سال 1982، خود را به عنوان یک شرکت کننده در فعالیت های امنیتی بین المللی چندجانبه تثبیت کرده است. عضویت اسپانیا در اتحادیه اروپا نشان دهنده بخش مهمی از سیاست خارجی آن است. حتی در بسیاری از مسائل بین المللی فراتر از اروپای غربی، اسپانیا ترجیح می دهد تلاش های خود را با شرکای اتحادیه اروپا از طریق مکانیسم های همکاری سیاسی اروپایی هماهنگ کند. ^{[ مبهم ]}

اسپانیا روابط ویژه خود را با آمریکای اسپانیایی تبار و فیلیپین حفظ کرده است . سیاست آن بر مفهوم جامعه ایبری-آمریکایی تأکید دارد ، اساساً تجدید مفهوم « هیسپانیداد » یا « هیسپانیسمو » ، همانطور که اغلب در انگلیسی به آن اشاره می‌شود، که به دنبال پیوند شبه جزیره ایبری با آمریکای اسپانیایی تبار از طریق زبان بوده است. تجارت، تاریخ و فرهنگ. اساساً "بر پایه ارزش های مشترک و بازیابی دموکراسی استوار است." ^[180]

این کشور درگیر تعدادی از مناقشات ارضی است . اسپانیا مدعی جبل الطارق ، قلمروی ماوراء بحری از بریتانیا ، در جنوبی ترین قسمت شبه جزیره ایبری است. ^[181]^[182]^[183] اختلاف دیگری پیرامون جزایر وحشی وجود دارد . اسپانیا ادعا می کند که آنها به جای جزایر صخره هستند و بنابراین منطقه اقتصادی انحصاری پرتغال (200 مایل دریایی) تولید شده توسط جزایر را نمی پذیرد . ^[184]^[185] اسپانیا ادعای حاکمیت بر جزیره پرجیل ، یک جزیره صخره ای کوچک و خالی از سکنه است که در ساحل جنوبی تنگه جبل الطارق قرار دارد . این موضوع موضوع یک حادثه مسلحانه بین اسپانیا و مراکش در سال 2002 بود. مراکش مدعی است شهرهای اسپانیایی سئوتا و ملیلا و جزایر میدان سوبرانیا در سواحل شمالی آفریقا هستند. پرتغال حاکمیت اسپانیا بر قلمرو اولیونزا را به رسمیت نمی شناسد . ^[186]

نظامی

نیروهای مسلح اسپانیا به سه شاخه تقسیم می شوند: ارتش ( Ejército de Tierra ) . نیروی دریایی ( آرمادا ) ; و نیروی هوایی و فضایی ( Ejército del Aire y del Espacio ) . ^[187]

نیروهای مسلح اسپانیا به عنوان نیروهای مسلح اسپانیا ( Fuerzas Armadas Españolas ) شناخته می شوند. فرمانده کل آنها ، پادشاه اسپانیا، فیلیپه ششم است . ^[188] مقامات نظامی بعدی در صف نخست وزیر و وزیر دفاع هستند. چهارمین مقام نظامی دولت، رئیس ستاد دفاع (جماد) است. ^[189] ستاد دفاع ( Estado Mayor de la Defensa ) به JEMAD به عنوان بدن کمکی کمک می کند.

نیروهای مسلح اسپانیا یک نیروی حرفه ای با قدرت در سال 2017 از 121900 پرسنل فعال و 4770 پرسنل ذخیره است. این کشور همچنین دارای 77000 گارد غیرنظامی قوی است که در مواقع اضطراری ملی تحت کنترل وزارت دفاع قرار می گیرد. بودجه دفاعی اسپانیا 5.71 میلیارد یورو (7.2 میلیارد دلار آمریکا) است که یک درصد افزایش برای سال 2015 است. این افزایش به دلیل نگرانی های امنیتی در این کشور است. ^[190] خدمت سربازی در سال 2001 سرکوب شد. ^[191]

بر اساس شاخص صلح جهانی 2024 ، اسپانیا بیست و سومین کشور صلح آمیز در جهان است. ^[192]

حقوق بشر

قانون اساسی اسپانیا در سال 1978 "از همه اسپانیایی ها و همه مردم اسپانیا در اعمال حقوق بشر، فرهنگ ها و سنت ها، زبان ها و نهادهای آنها حمایت می کند". ^[193]

به گفته عفو بین‌الملل (AI)، تحقیقات دولت در مورد سوءاستفاده‌های ادعایی پلیس اغلب طولانی است و مجازات‌ها سبک هستند. ^[194] خشونت علیه زنان مشکلی بود که دولت اقداماتی را برای رفع آن انجام داد. ^[195]^[196]

اسپانیا یکی از بالاترین درجه های آزادی را برای جامعه دگرباشان جنسی خود فراهم می کند . در میان کشورهایی که توسط مرکز تحقیقاتی پیو در سال 2013 مورد بررسی قرار گرفت، اسپانیا رتبه اول را در پذیرش همجنس گرایی دارد، به طوری که 88 درصد از افراد مورد بررسی گفته اند که همجنس گرایی باید پذیرفته شود. ^[197]

Cortes Generales قانون برابری جنسیتی را در سال 2007 با هدف افزایش برابری جنسیت در زندگی سیاسی و اقتصادی اسپانیا تصویب کرد. ^[198] بر اساس داده های اتحادیه بین پارلمانی تا 1 سپتامبر 2018، 137 نفر از 350 عضو کنگره زن (39.1٪) بودند، در حالی که در سنا، 101 زن از 266 (39.9٪) وجود داشت که اسپانیا را به خود اختصاص داد. شانزدهم در فهرست کشورهایی که بر اساس نسبت زنان در مجلس پایین (یا مجرد ) رتبه بندی شده اند. ^[199] معیار توانمندسازی جنسیتی اسپانیا در گزارش توسعه انسانی سازمان ملل متحد 0.794، دوازدهمین در جهان است. ^[200]

اقتصاد

اقتصاد مختلط سرمایه داری اسپانیا پانزدهمین اقتصاد بزرگ جهان و چهارمین اقتصاد بزرگ اتحادیه اروپا و همچنین چهارمین اقتصاد بزرگ منطقه یورو است . دولت راست میانه نخست وزیر سابق خوزه ماریا آزنار با موفقیت کار کرد تا در گروه کشورهایی که یورو را در سال 1999 راه اندازی کردند، پذیرفته شود. بیکاری در جولای 2024 به 11.27 درصد رسید. ^[201] نرخ بیکاری جوانان (26.5 درصد در آوریل 2024). ) در مقایسه با استانداردهای اتحادیه اروپا بسیار بالا است. ^[202] نقاط ضعف دائمی اقتصاد اسپانیا شامل اقتصاد غیررسمی بزرگ ، ^[203]^[204]^[205] و یک سیستم آموزشی است که گزارش های OECD در میان فقیرترین کشورهای توسعه یافته، همراه با ایالات متحده قرار می دهد. ^[206]

از دهه 1990، برخی از شرکت‌های اسپانیایی موقعیت چند ملیتی به دست آورده‌اند و اغلب فعالیت‌های خود را در آمریکای لاتین نزدیک از نظر فرهنگی گسترش می‌دهند. اسپانیا بعد از ایالات متحده دومین سرمایه گذار خارجی بزرگ در آنجاست. شرکت های اسپانیایی نیز در آسیا به ویژه چین و هند گسترش یافته اند. ^[207] شرکت‌های اسپانیایی در زمینه‌هایی مانند تجاری‌سازی انرژی‌های تجدیدپذیر ( Iberdrola بزرگترین اپراتور انرژی‌های تجدیدپذیر در جهان بود ^[208] )، شرکت‌های فناوری مانند Telefónica ، Abengoa ، Mondragon Corporation (که بزرگترین تعاونی متعلق به کارگران در جهان است )، Movistar ، Hisdesat سرمایه‌گذاری کردند. ، ایندرا ، تولید کنندگان قطار مانند CAF ، Talgo ، شرکت های جهانی مانند شرکت نساجی Inditex ، شرکت های نفتی مانند Repsol یا Cepsa و زیرساخت ها، با شش شرکت از ده شرکت بزرگ بین المللی ساخت و ساز متخصص در حمل و نقل اسپانیایی مانند Ferrovial ، Acciona ، ACS ، OHL و FCC . ^[209]

صنعت خودرو در اسپانیا یکی از بزرگترین کارفرمایان این کشور است. در سال 2023، اسپانیا 2.45 میلیون خودرو تولید کرد که آن را به هشتمین کشور بزرگ تولیدکننده خودرو در جهان و دومین خودروساز بزرگ اروپا پس از آلمان تبدیل کرد ، ^[210] که در رتبه بندی هنوز در سال 2024 آن را حفظ کرده بود. ^[211] در مجموع، 89 درصد از وسایل نقلیه و 60 درصد از قطعات خودروهای تولید شده در اسپانیا در سال 2023 به سراسر جهان صادر شد. در مجموع 2201802 خودروی ساخت اسپانیا در سال 2023 صادر شد. در سال 2023، صنعت خودروسازی اسپانیا 10 درصد از اسپانیا را تولید کرد. تولید ناخالص داخلی و 18٪ از کل صادرات اسپانیا (شامل وسایل نقلیه و قطعات خودرو) را به خود اختصاص داده است. مازاد تجارت خارجی وسایل نقلیه در سال 2023 به 18.8 میلیارد یورو رسید. این صنعت 9 درصد از کل اشتغال را ایجاد می کند، نزدیک به 2 میلیون شغل به این صنعت مرتبط است. ^[210]

گردشگری

در سال 2023، اسپانیا با ثبت 85 میلیون گردشگر، پس از فرانسه ، دومین کشور پربازدید جهان بود . مقر سازمان جهانی گردشگری در مادرید واقع شده است.

موقعیت جغرافیایی اسپانیا، سواحل محبوب، مناظر متنوع، میراث تاریخی، فرهنگ پر جنب و جوش و زیرساخت های عالی، صنعت گردشگری بین المللی این کشور را به یکی از بزرگترین صنعت های جهان تبدیل کرده است. در پنج دهه گذشته، گردشگری بین‌المللی در اسپانیا رشد کرده و به دومین کشور بزرگ جهان از نظر هزینه تبدیل شده است، به ارزش تقریبی 40 میلیارد یورو یا حدود 5 درصد از تولید ناخالص داخلی در سال 2006. ^[212]^[213]

کاستیل و لئون رهبر اسپانیایی در گردشگری روستایی است که به میراث زیست محیطی و معماری آن مرتبط است.

انرژی

مجتمع سولوکار ، با نیروگاه خورشیدی PS10 در پیش‌زمینه و PS20 در پس‌زمینه

در سال 2010، اسپانیا با پیشی گرفتن از ایالات متحده با یک نیروگاه عظیم نیروگاهی به نام لا فلوریدا در نزدیکی آلوارادو، باداخوز ، رهبر جهان انرژی خورشیدی شد . ^[214]^[215] اسپانیا همچنین تولید کننده اصلی انرژی باد در اروپا است. ^[216]^[217] در سال 2010 توربین های بادی آن 16.4 درصد از کل انرژی الکتریکی تولید شده در اسپانیا را تولید کردند. ^[218]^[219]^[220] در 9 نوامبر 2010، انرژی باد به اوج تاریخی رسید که 53 درصد تقاضای برق سرزمین اصلی را پوشش داد ^[221] و مقداری انرژی تولید کرد که معادل انرژی 14 راکتور هسته ای است . ^[222] دیگر انرژی های تجدیدپذیر مورد استفاده در اسپانیا عبارتند از : برق آبی ، زیست توده و دریایی . ^[223]

منابع انرژی تجدید ناپذیر مورد استفاده در اسپانیا عبارتند از: هسته ای (8 راکتور فعال)، گاز ، زغال سنگ و نفت . سوخت‌های فسیلی در مجموع 58 درصد از برق اسپانیا را در سال 2009 تولید کردند، یعنی درست کمتر از میانگین 61 درصدی OECD. انرژی هسته ای 19 درصد دیگر و باد و آبی هر کدام حدود 12 درصد تولید کردند. ^[224]

علم و فناوری

Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC) آژانس عمومی پیشرو است که به تحقیقات علمی در کشور اختصاص دارد. این موسسه در رتبه‌بندی مؤسسات SCImago در سال ۲۰۱۸ به‌عنوان پنجمین مؤسسه علمی برتر دولتی در سراسر جهان (و در مجموع سی و دوم) قرار گرفت. ^[225] اسپانیا در رتبه 28 در شاخص جهانی نوآوری در سال 2024 قرار گرفت. ^[226]

موسسات آموزش عالی حدود 60 درصد از تحقیقات پایه را در کشور انجام می دهند. ^[227] به همین ترتیب، سهم بخش خصوصی در هزینه های تحقیق و توسعه بسیار کمتر از سایر کشورهای اتحادیه اروپا و OECD است. ^[228]

حمل و نقل

سیستم جاده ای اسپانیا عمدتاً متمرکز است، با شش بزرگراه که مادرید را به کشور باسک ، کاتالونیا ، والنسیا ، اندلس غربی ، اکسترمادورا و گالیسیا متصل می کند . علاوه بر این، بزرگراه هایی در امتداد سواحل اقیانوس اطلس ( فرول به ویگو )، کانتابریا ( اویدو به سن سباستین ) و مدیترانه ( ژیرونا به کادیز ) وجود دارد . اسپانیا قصد دارد تا سال 2014 یک میلیون خودروی الکتریکی را به عنوان بخشی از برنامه دولت برای صرفه جویی در انرژی و افزایش بهره وری انرژی در جاده ها عرضه کند . ^[229] وزیر سابق صنعت، میگل سباستین گفت که "خودروهای الکتریکی آینده و موتور یک انقلاب صنعتی است." ^[230]

از جولای 2024 ^{[به روز رسانی]}، شبکه ریلی پرسرعت اسپانیا طولانی ترین شبکه HSR در اروپا با 3966 کیلومتر (2464 مایل) ^[231] و دومین شبکه طولانی در جهان پس از چین است. مالاگا ، سویا ، مادرید، بارسلونا ، والنسیا و وایادولید را با قطارهایی که با سرعت تجاری تا 330 کیلومتر در ساعت (210 مایل در ساعت) حرکت می کنند، به هم متصل می کند . ^[232] به طور متوسط، قطار سریع السیر اسپانیا سریعترین قطار در جهان است و پس از آن قطار گلوله ژاپنی و TGV فرانسوی قرار دارند . ^[233] از نظر وقت شناسی، پس از شینکانسن ژاپنی (99٪) در جهان (98.5٪ ورود به موقع) در رتبه دوم قرار دارد. ^[234]

47 فرودگاه عمومی در اسپانیا وجود دارد. شلوغ ترین فرودگاه مادرید (باراخاس) با 60 میلیون مسافر در سال 2023 است که پانزدهمین فرودگاه شلوغ جهان و همچنین سومین فرودگاه شلوغ اتحادیه اروپا است. فرودگاه بارسلون (ال پرات) نیز مهم است، با 50 میلیون مسافر در سال 2023، سی امین فرودگاه پرتردد جهان است. سایر فرودگاه های اصلی در مایورکا ، مالاگا ، لاس پالماس (گران کاناریا) و آلیکانته قرار دارند .

قطار پرسرعت AVE کلاس 103 در نزدیکی Vinaixa ، خط مادرید-بارسلونا . اسپانیا دارای طولانی ترین شبکه راه آهن پرسرعت در اروپا است . ^[231]
بندر والنسیا ، یکی از شلوغ ترین بندرهای موز طلایی

جمعیت شناسی

در سال 2024، جمعیت اسپانیا 48،797،875 نفر بود که توسط موسسه ملی اسپانیا ثبت شده است . ^[235] تراکم جمعیت اسپانیا، در 96/km ² (249.2 / مایل مربع)، کمتر از اکثر کشورهای اروپای غربی است و توزیع آن در سراسر کشور بسیار نابرابر است. به استثنای منطقه اطراف پایتخت، مادرید، پرجمعیت ترین مناطق در اطراف ساحل قرار دارند. جمعیت اسپانیا 2 نفر افزایش یافته است+1/2 برابر از سال 1900، زمانی که به 18.6 میلیون رسید، عمدتاً به دلیل رونق جمعیتی چشمگیر در دهه 1960 و اوایل دهه 1970 . ^[236]

در سال 2022، میانگین نرخ باروری کل (TFR) در سراسر اسپانیا 1.16 فرزند متولد شده به ازای هر زن بود، ^[237] که یکی از پایین‌ترین نرخ‌ها در جهان است، زیر نرخ جایگزینی 2.1، این نرخ به‌طور قابل‌توجهی زیر بالای 5.11 فرزند متولد شده برای هر زن باقی می‌ماند. در سال 1865. ^[238] پس از آن اسپانیا با میانگین سنی 43.1 سال، یکی از مسن ترین جمعیت های جهان را دارد. ^[239]

بومیان اسپانیا 86.5 درصد از کل جمعیت اسپانیا را تشکیل می دهند. پس از کاهش نرخ زاد و ولد در دهه 1980 و کاهش نرخ رشد جمعیت اسپانیا، در ابتدا با بازگشت بسیاری از اسپانیایی‌هایی که در دهه 1970 به دیگر کشورهای اروپایی مهاجرت کرده بودند، جمعیت مجدداً رو به افزایش بود و اخیراً توسط تعداد زیادی از مهاجران افزایش یافت. 12 درصد از جمعیت. مهاجران عمدتاً از آمریکای لاتین (39٪)، شمال آفریقا (16٪)، اروپای شرقی (15٪) و جنوب صحرای آفریقا (4٪) هستند. ^[240]

در سال 2008، اسپانیا به 84170 نفر شهروندی اعطا کرد که عمدتاً به افرادی از اکوادور، کلمبیا و مراکش بودند. ^[241] اسپانیا تعدادی از نوادگان جمعیت مستعمرات سابق، به ویژه آمریکای لاتین و شمال آفریقا دارد. تعداد کمتری از مهاجران از چندین کشور جنوب صحرا اخیراً در اسپانیا مستقر شده اند. همچنین تعداد قابل توجهی از مهاجران آسیایی وجود دارد که بیشتر آنها از خاورمیانه، آسیای جنوبی و چینی هستند. بزرگترین گروه مهاجران اروپایی هستند. تعداد زیادی از رومانیایی ها، بریتانیایی ها، آلمانی ها ، فرانسوی ها و دیگران نمایندگی می کنند. ^[242]

شهرنشینی

مهاجرت

بر اساس آمار رسمی اسپانیا ( INE ) در سال 2024، 6.6 میلیون ساکن خارجی در اسپانیا (13.5 درصد) وجود داشته است ^[243] در حالی که تمام شهروندانی که خارج از اسپانیا متولد شده اند، 8.9 میلیون نفر در سال 2024 بوده اند، یعنی 18.31 درصد از کل جمعیت. ^[244]

بر اساس داده های اجازه اقامت برای سال 2011، بیش از 860000 نفر رومانیایی، حدود 770000 مراکشی ، تقریباً 390000 بریتانیایی و 360000 نفر اکوادوری بودند . ^[245] دیگر جوامع خارجی قابل توجه عبارتند از کلمبیایی، بولیوی، آلمانی، ایتالیایی، بلغاری ، و چینی. بیش از 200000 مهاجر از کشورهای جنوب صحرای آفریقا در اسپانیا زندگی می کنند که عمدتاً سنگالی و نیجریه ای هستند . ^[246] از سال 2000، اسپانیا با وجود نرخ زاد و ولد که تنها نصف سطح جایگزینی است، رشد جمعیت بالایی را در نتیجه جریان های مهاجرت تجربه کرده است. این هجوم ناگهانی و مداوم مهاجران، به ویژه مهاجرانی که به طور غیرقانونی از طریق دریا وارد می شوند، تنش های اجتماعی قابل توجهی را ایجاد کرده است. ^[247]

در داخل اتحادیه اروپا، اسپانیا دومین نرخ مهاجرت از نظر درصدی پس از قبرس را داشت ، اما با اختلاف زیاد، بالاترین میزان مهاجرت تا سال 2008. ^[248] تعداد مهاجران در اسپانیا از 500000 نفر در سال 1996 افزایش یافته بود. به 5.2 میلیون نفر در سال 2008 از کل جمعیت 46 میلیون نفری. ^[249] تنها در سال 2005، یک برنامه منظم، جمعیت مهاجر قانونی را 700000 نفر افزایش داد. ^[250] دلایل زیادی برای سطح بالای مهاجرت وجود دارد، از جمله پیوندهای فرهنگی اسپانیا با آمریکای لاتین، موقعیت جغرافیایی آن، تخلخل مرزهای آن، اندازه بزرگ اقتصاد زیرزمینی آن و قدرت بخش کشاورزی و ساخت و ساز. که نیاز به نیروی کار کم هزینه بیشتری نسبت به نیروی کار ملی دارند.

یکی دیگر از عوامل آماری مهم، تعداد زیادی از ساکنان اتحادیه اروپا است که معمولاً در سواحل مدیترانه اسپانیا بازنشسته می شوند. در واقع، اسپانیا از سال 2002 تا 2007 بزرگترین جذب کننده مهاجر در اروپا بود و جمعیت مهاجر آن بیش از دو برابر شد و 2.5 میلیون نفر وارد شدند. ^[251] در سال 2008، قبل از شروع بحران اقتصادی، فایننشال تایمز گزارش داد که اسپانیا بهترین مقصد برای اروپای غربی است که به فکر مهاجرت از کشور خود و جستجوی شغل در سایر نقاط اتحادیه اروپا است. ^[252]

در سال 2008، دولت "طرح بازگشت داوطلبانه" را تنظیم کرد که مهاجران بیکار از خارج از اتحادیه اروپا را تشویق می کرد به کشورهای خود بازگردند و مشوق های متعددی دریافت کنند، از جمله حق حفظ مزایای بیکاری و انتقال هر آنچه که به تامین اجتماعی اسپانیا کمک می کنند. . ^[253] این برنامه تأثیر کمی داشت. ^[254] اگرچه این برنامه شکست خورد، اما بحران اقتصادی شدید و طولانی از سال 2010 تا 2011 منجر به ترک ده ها هزار مهاجر به دلیل کمبود شغل شد. تنها در سال 2011 بیش از نیم میلیون نفر اسپانیا را ترک کردند. ^[255] برای اولین بار در دهه ها انتظار می رفت که نرخ خالص مهاجرت منفی باشد و از هر 10 مهاجر 9 نفر خارجی بودند. ^[255]

زبان ها

اسپانیا یک کشور چند زبانه است. ^[^256] اسپانیایی - که در قانون اساسی 1978 اسپانیا به عنوان castellano ( "کاستیلی" ) مشخص شده است - از سال 1931 به طور مؤثر زبان رسمی کل کشور بوده است . ' همچنین می توانند در جوامع خودمختار مربوطه رسمی شوند . قلمرویی ایجاد شده توسط شکل رسمیت مشترک که در قانون اساسی 1978 تدوین شده است، عدم تقارن ایجاد می کند، که در آن حقوق اسپانیایی زبانان برای کل قلمرو اعمال می شود، در حالی که در مقابل بقیه زبان های رسمی مشترک، حقوق گویندگان آنها فقط اعمال می شود. در قلمروهای خود ^[258]

علاوه بر اسپانیایی، سایر زبان‌های قلمروی‌شده عبارتند از آراگونی ، آرانی ، آستور-لئونی ، باسکی ، عربی سئوتان ( داریجا )، کاتالان ، گالیسی ، پرتغالی ، والنسیایی و تامازیت ، که ممکن است رومی کالو و زبان‌های اشاره به آن‌ها اضافه شوند. ^[259] تعداد سخنرانان به طور گسترده ای متفاوت است و به رسمیت شناختن قانونی آنها نابرابر است، به طوری که برخی از آسیب پذیرترین زبان ها فاقد هر نوع محافظت مؤثری هستند. ^[260] کسانی که در برخی از جوامع خودمختار به عنوان زبان رسمی شناخته می شوند عبارتند از کاتالان/والنسیا (در کاتالونیا و جزایر بالئاریک رسماً کاتالان نامیده می شود و در جامعه والنسیا رسماً والنسیا نامیده می شود ). گالیسی (در گالیسیا )؛ باسک (در کشور باسک و بخشی از ناوار )؛ و Aranese در کاتالونیا.

اسپانیایی بومی توسط 74٪، کاتالان/والنسیا توسط 17٪، گالیسی توسط 7٪ و باسک توسط 2٪ از جمعیت اسپانیا صحبت می شود. ^[261]

برخی از رایج ترین زبان های خارجی که توسط جوامع مهاجر استفاده می شود عبارتند از عربی مراکشی ، رومانیایی و انگلیسی . ^[262]

آموزش و پرورش

تحصیل دولتی در اسپانیا از شش تا شانزده سالگی رایگان و اجباری است. سیستم آموزشی فعلی توسط قانون آموزشی 2006، LOE ( Ley Orgánica de Educación )، یا قانون اساسی برای آموزش تنظیم می شود. ^[263] در سال 2014، LOE تا حدی توسط قانون جدیدتر و بحث برانگیز LOMCE ( Ley Orgánica para la Mejora de la Calidad Educativa )، یا قانون اساسی برای بهبود سیستم آموزشی، که معمولاً Ley Wert (قانون Wert) نامیده می شود، اصلاح شد. ^[264] از سال 1970 تا 2014، اسپانیا دارای هفت قانون آموزشی مختلف (LGE، LOECE، LODE، LOGSE، LOPEG، LOE و LOMCE) بوده است. ^[265]

سطوح آموزش عبارتند از: آموزش پیش دبستانی، آموزش ابتدایی، ^[266] آموزش متوسطه ^[267] و آموزش پس از 16 سال. ^[268] در مورد آموزش توسعه حرفه ای یا آموزش حرفه ای، سه سطح علاوه بر مدارک دانشگاهی وجود دارد: Formación Profesional Básica (آموزش حرفه ای پایه). Ciclo Formativo de Grado Medio یا CFGM (آموزش حرفه ای سطح متوسط) که می تواند پس از تحصیل در دوره متوسطه مطالعه شود و Ciclo Formativo de Grado Superior یا CFGS (آموزش حرفه ای سطح عالی) که می تواند پس از تحصیل در دوره بعد از 16 سال تحصیلی باشد. سطح تحصیلات ^[269]

برنامه ارزیابی دانش آموزان بین المللی که توسط OECD هماهنگ شده است در حال حاضر دانش و مهارت های کلی نوجوانان 15 ساله اسپانیایی را به طور قابل توجهی کمتر از میانگین OECD 493 در سواد خواندن، ریاضیات و علوم رتبه بندی می کند. ^[270]^[271]

سلامتی

سیستم مراقبت های بهداشتی اسپانیا ( نظام ملی بهداشت اسپانیا ) یکی از بهترین ها در جهان محسوب می شود و در رتبه هفتم سازمان بهداشت جهانی قرار دارد . ^[272] مراقبت های بهداشتی عمومی، جهانی و رایگان برای هر شهروند قانونی اسپانیا است. ^[273] کل هزینه های بهداشتی 9.4٪ از تولید ناخالص داخلی است، که کمی بالاتر از میانگین 9.3٪ OECD است .

دین

خودتعریف مذهبی در اسپانیا ( نظرسنجی CIS ؛ حجم نمونه: 3935؛ فوریه 2023) ^[274]

کاتولیک (18.5% )

کاتولیک غیر اهل سنت (37.5%)

معتقد به دین دیگر (2.7%)

آگنوستیک (12.6%)

بی تفاوت/بی ایمان (12.3%)

آتئیست (14.9%)

پاسخ نداده (1.5%)

مذهب کاتولیک رومی ، که سابقه طولانی در اسپانیا دارد، مذهب غالب باقی مانده است. اگرچه این مدرسه دیگر طبق قانون رسمیت ندارد، اما در همه مدارس دولتی اسپانیا دانش آموزان باید کلاس دین یا اخلاق را انتخاب کنند. کاتولیک مذهبی است که بیشتر تدریس می شود، اگرچه آموزه های اسلام، ^[275] یهودیت، ^[276] و مسیحیت انجیلی ^[277] نیز در قانون به رسمیت شناخته شده است. بر اساس یک مطالعه در سال 2020 توسط مرکز تحقیقات جامعه‌شناسی اسپانیا، حدود 61 درصد از اسپانیایی‌ها خود را کاتولیک ، 3 درصد دیگر مذاهب و حدود 35 درصد خود را بدون دین معرفی می‌کنند . ^[278] اکثر اسپانیایی ها به طور منظم در مراسم مذهبی شرکت نمی کنند. ^[279] نظرسنجی ها و نظرسنجی های اخیر نشان می دهد که حدود 30 درصد از جمعیت اسپانیا بی دین هستند. ^[279]^[280]^[281]

قانون اساسی اسپانیا سکولاریسم را در حکومت داری و همچنین آزادی مذهب یا عقیده را برای همه تأیید می کند و می گوید که هیچ دینی نباید «خصلت دولتی» داشته باشد، در حالی که به دولت اجازه می دهد با گروه های مذهبی «همکاری» کند.

کلیساهای پروتستان حدود 1200000 عضو دارند. ^{[282] حدود 105000}شاهد یهوه وجود دارد . کلیسای عیسی مسیح مقدسین روزهای آخر تقریباً 46000 پیرو در 133 جماعت دارد. ^[283]

مطالعه ای که توسط اتحادیه جوامع اسلامی اسپانیا انجام شد نشان داد که تا سال 2019 بیش از 2,100,000 نفر با پیشینه مسلمان در اسپانیا زندگی می کردند ^{[به روز رسانی]}که 4 تا 5 درصد از کل جمعیت اسپانیا را تشکیل می دادند. اکثریت قریب به اتفاق مهاجران و نوادگان از مغرب (به ویژه مراکش ) و دیگر کشورهای آفریقایی تشکیل شده بودند. بیش از 879000 (42%) از آنها ملیت اسپانیایی داشتند. ^[284]

یهودیت عملاً در اسپانیا از اخراج 1492 تا قرن 19 وجود نداشت، زمانی که یهودیان دوباره اجازه ورود به این کشور را پیدا کردند. در حال حاضر حدود 62000 یهودی در اسپانیا زندگی می کنند که 0.14 درصد از کل جمعیت را تشکیل می دهد.

فرهنگ

اسپانیا کشوری غربی و یکی از کشورهای بزرگ لاتین اروپا است و به دلیل نفوذ فرهنگی بین المللی خود مورد توجه قرار گرفته است. ^[285] فرهنگ اسپانیایی با پیوندهای تاریخی قوی با کلیسای کاتولیک مشخص شده است ، که نقشی اساسی در شکل گیری و هویت بعدی کشور ایفا کرد. ^[286] هنر، معماری، آشپزی و موسیقی اسپانیا توسط امواج متوالی مهاجمان خارجی و همچنین آب و هوا و جغرافیای مدیترانه ای این کشور شکل گرفته است. دوران استعمار قرن‌ها زبان و فرهنگ اسپانیایی را جهانی کرد و اسپانیا نیز محصولات فرهنگی و تجاری امپراتوری متنوع خود را جذب کرد.

سایت های میراث جهانی

اسپانیا 49 مکان میراث جهانی دارد . اینها عبارتند از چشم انداز مونت پردیدو در پیرنه ، که با فرانسه مشترک است، مکان های هنری صخره ای ماقبل تاریخ در دره کوا و سیگا ورد ، که با پرتغال مشترک است، میراث عطارد ، مشترک با اسلوونی و راش باستانی و اولیه. جنگل های مشترک با سایر کشورهای اروپایی. ^[287] علاوه بر این، اسپانیا همچنین دارای 14 میراث فرهنگی ناملموس یا "گنجینه های انسانی" است. ^[288]

ادبیات

برخی از نمونه‌های اولیه ادبیات مبتنی بر رمان‌های بومی شامل بریده‌های کوتاهی از عاشقانه‌های مزاربی (مانند رفرنس) است که در متون عربی و عبری پاشیده شده‌اند. ^[289] نمونه‌های دیگر رمانس اولیه ایبری عبارتند از Glosas Emilianenses که به زبان‌های لاتین، باسکی و رومی نوشته شده‌اند. ^[290]

ادبیات قرون وسطی اولیه در ایبریای مسیحی به زبان لاتین نوشته می شد که تا اواسط قرن سیزدهم به عنوان زبان استاندارد ادبی باقی ماند، در حالی که به زبان های عامیانه ایبرو-رومنس و باسک صحبت می شد. ^[291] تحولی تعیین کننده در قرن سیزدهم در تولدو رخ داد، جایی که دانش عربی به زبان محلی محلی، کاستیلیایی ترجمه شد . در حوزه غزل، کاستیلیان تا قرن شانزدهم در کنار گالیسی-پرتغالی در سراسر تاج کاستیا همزیستی داشتند. ^[292] گونه رمانس که در ایبریای شرقی برای شعر غنایی ترجیح داده می شد، اکسیتان ، در قرن 14 و 15 به طور فزاینده ای کاتالانی شد . ^[293] آثار ادبی مهم قرون وسطی عبارتند از Cantar de Mio Cid ، Tirant lo Blanch ، The Book of Good Love و Coplas por la muerte de su padre . ژانرهایی مانند Mester de Juglaría و Mester de Clerecía پرورش داده شدند.

زبان کاستیلی (که تصور می‌شود از قرن شانزدهم به بعد به عنوان اسپانیایی شناخته می‌شود) که توسط پادشاهان در اواخر قرون وسطی ترویج شد و حتی در اواخر قرن پانزدهم تدوین شد، به تدریج به زبان نخبگان در شبه جزیره ایبری تبدیل شد. دوران طلایی ادبیات کاستیلی در قرن‌های 16 و 17، همچنین در حوزه علم، که زبان‌های گالیسی و کاتالانی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. ^[294] آثار معروف اوایل مدرن عبارتند از La Celestina و Lazarillo de Tormes . کتاب معروف Don Quijote de La Mancha اثر میگل دو سروانتس در این زمان نوشته شد. سایر نویسندگان این دوره عبارتند از: فرانسیسکو د کوودو ، لوپه د وگا ، کالدرون د لا بارکا یا تیرسو د مولینا . بنیتو جرونیمو فیجو ، گاسپار ملکور دی جوولانوس و لئاندرو فرناندز د موراتین در طول دوران روشنگری نویسندگانی را شامل می‌شوند .

قدم‌های ادبیات رمانتیک اسپانیایی (در ابتدا شورشی علیه کلاسیک گرایی فرانسوی) به ربع آخر قرن هجدهم بازمی‌گردد، حتی اگر این جنبش بین سال‌های 1835 و 1850 اوج خود را داشت و پس از آن رو به زوال بود. ^[295] در یک تعریف گسترده‌تر که دوره 1868 یا 1874 تا 1936 را در بر می‌گیرد، عصر نقره‌ای فرهنگ اسپانیایی نامیده می‌شود. ^[296]^[297]

رو به زوال ادبیات رمانتیک با توسعه رئالیسم اسپانیایی همراه شد که به جای ارائه های رمانتیک یا تلطیف شده، تصاویری از زندگی و جامعه معاصر را «آنگونه که بودند» ارائه می کرد. ^{[ نیازمند منبع ]} نویسنده اصلی رئالیست بنیتو پرز گالدوس بود . ^[298] نیمه دوم قرن نوزدهم همچنین شاهد تجدید حیات استفاده ادبی از زبان های محلی به جز اسپانیایی تحت جنبش های فرهنگی الهام گرفته از رمانتیسیسم مانند Renaixença کاتالان یا Rexurdimento گالیسی بود . ^[299] که قبلاً به ندرت در یک رسانه نوشتاری استفاده می شد، تقویت واقعی استفاده ادبی از زبان باسک باید تا دهه 1960 منتظر می ماند، حتی اگر در اواخر قرن نوزدهم برخی علاقه به این زبان ایجاد شده بود. ^[300] نویسندگان قرن بیستم در نسل های ادبی آزاد مانند نسل 98 ، نسل 27 ، نسل 36 و نسل 50 طبقه بندی شدند . جایزه Premio Planeta de Novela و Miguel de Cervantes دو جایزه اصلی ادبیات اسپانیا هستند.

فلسفه

ساختار مربوط به یک تفکر متمایز فلسفی اسپانیایی توسط دانشگاهیان به طور متفاوتی مورد توجه قرار گرفته است، یا با ردیابی دوره‌ای توسعه آن در طول قرن‌ها از زمان فتح هیسپانیا توسط رومیان به بعد (با نمایندگان اولیه مانند سنکا ، تراژان ، لوکان یا مارسیال ). با مشخص کردن ریشه های آن به اواخر قرن 19 (مرتبط با نسل 98 )؛ یا صرفاً با انکار صریح وجود آن. ^[301] موضوع اصلی وجود یک فلسفه اسپانیایی، افرادی مانند مارسلینو منندز و پلایو (معمار اصلی اسطوره های پیرامون آن) ^[302] را در مقابل آنتونیو پرز قرار داد. ^[303] واردات خارجی مانند کراوسیسم در قرن 19 و اوایل قرن 20 در اسپانیا بسیار تأثیرگذار بود. ^[304]

هنر

هنرمندان اسپانیایی در توسعه جنبش های هنری مختلف اروپایی و آمریکایی بسیار تأثیرگذار بوده اند . با توجه به تنوع تاریخی، جغرافیایی و نسلی، هنر اسپانیایی تأثیرات زیادی داشته است. میراث مدیترانه ای با تأثیرات یونانی-رومی و برخی مورها در اسپانیا، به ویژه در اندلس ، امروزه نیز مشهود است. تأثیرات اروپایی شامل ایتالیا، آلمان و فرانسه، به ویژه در دوره رنسانس، باروک اسپانیا و دوره نئوکلاسیک است . بسیاری از سبک‌های خودکار دیگر مانند هنر و معماری پیش رومانسک ، معماری هرری یا گوتیک ایزابل وجود دارد . ^[^{نیازمند منبع}^]

در طول دوران طلایی نقاشانی که در اسپانیا کار می کردند شامل ال گرکو ، خوزه دی ریبرا ، بارتولومه استبان موریلو و فرانسیسکو زورباران بودند . همچنین در دوره باروک، دیگو ولاسکز برخی از معروف‌ترین پرتره‌های اسپانیایی مانند Las Meninas و Las Hilanderas را خلق کرد . ^[305]

فرانسیسکو گویا در یک دوره تاریخی که شامل جنگ استقلال اسپانیا ، جنگ بین لیبرال‌ها و مطلق‌گرایان، و ظهور ملت‌ها-دولت‌های معاصر می‌شود، نقاشی کرد. ^{[ نیازمند منبع ]}

خواکین سورولا یک نقاش امپرسیونیست مدرن شناخته شده است و بسیاری از نقاشان مهم اسپانیایی متعلق به جنبش هنر مدرنیسم هستند، از جمله پابلو پیکاسو ، سالوادور دالی ، خوان گریس و خوان میرو . ^{[ نیازمند منبع ]}

مجسمه سازی

سبک Plateresque از آغاز قرن شانزدهم تا یک سوم پایانی قرن گسترش یافت و تأثیر سبکی آن بر آثار همه هنرمندان بزرگ اسپانیایی آن زمان نفوذ کرد. آلونسو بروگته ( مدرسه وایادولید ) "شاهزاده مجسمه سازی اسپانیایی" نامیده می شود. کارهای اصلی او غرفه های بالای گروه کر کلیسای جامع تولدو ، مقبره کاردینال تاورا در همان کلیسای جامع، و محراب بازدید در کلیسای سانتا اورسولا در همان محل بود. دیگر مجسمه سازان برجسته عبارتند از Bartolomé Ordóñez , Diego de Siloé , Juan de Juni و Damián Forment . ^{[ نیازمند منبع ]}

دو مدرسه وجود داشت: مدرسه سویل ، که خوان مارتینز مونتانس به آن تعلق داشت، که مشهورترین آثار آن صلیب در کلیسای جامع سویل، دیگری در ورگارا، و سنت جان است. و مکتب گرانادا ، که آلونسو کانو به آن تعلق داشت، که لقاح پاک و باکره تسبیح به او نسبت داده شده است. ^{[ نیازمند منبع ]}

دیگر مجسمه سازان برجسته باروک اندلسی پدرو د منا ، پدرو رولدان و دخترش لویزا رولدان ، خوان د مسا و پدرو دوکو کورنیخو بودند . در قرن بیستم مهمترین مجسمه سازان اسپانیایی خولیو گونزالس ، پابلو گارگالو ، ادواردو چیلیدا و پابلو سرانو بودند .

سینما

پس از اولین نمایش فیلمبردار در اسپانیا در سال 1896، سینما در سالهای بعد توسعه یافت و بارسلونا در آستانه جنگ جهانی اول به بزرگترین مرکز تولید در کشور (و همچنین مرکز اصلی اروپا) تبدیل شد. ^[306] این درگیری به صنعت فیلم های صامت اسپانیا فرصتی برای رشد بیشتر داد. ^[307] استودیوهای محلی برای فیلم های صوتی در سال 1932 ایجاد شدند. ^[308] تحمیل دوبله فیلم های خارجی توسط دولت در سال 1941، مخاطبان اسپانیایی را به تماشای فیلم های دوبله عادت داد . ^[309]

سینمای اسپانیا به موفقیت‌های بین‌المللی بزرگی از جمله اسکار برای فیلم‌هایی مانند هزارتوی پان و ولور دست یافته است . ^[310]

ژانرهای استثماری متمایز که در نیمه دوم قرن بیستم شکوفا شدند عبارتند از Fantaterror ، سینما کوینکی و به‌اصطلاح فیلم‌های destape [es] . ^[311]

از سال 2021، جشنواره های سن سباستین و مالاگا در زمره ابتکارات فرهنگی برتر در این کشور قرار می گیرند. ^[312]

معماری

خاک و گچ مصالح بسیار متداول معماری بومی سنتی در اسپانیا (به ویژه در شرق کشور که بیشتر ذخایر گچ در آن قرار دارد) هستند. ^[313] با توجه به تنوع تاریخی و جغرافیایی، معماری اسپانیایی از تأثیرات زیادی گرفته شده است. نمونه های زیبایی از معماری اسلامی که متعلق به سنت اسلامی غربی است در قرون وسطی در مکان هایی مانند کوردوبا ، سویا یا گرانادا ساخته شده است . مانند مغرب، تزئینات گچبری در اندلس به یک سبک معماری در قرون وسطی تبدیل شد. ^[314]

به طور همزمان، پادشاهی های مسیحی نیز سبک های خود را توسعه دادند. زمانی که برای مدتی از تأثیرات معماری رایج معاصر اروپا در قرون وسطی اولیه جدا شده بودند، سبکی پیش رومانسک را توسعه دادند ، آنها بعداً جریان های رومنسکی و گوتیک را ادغام کردند . سپس شکوفایی خارق‌العاده‌ای در سبک گوتیک رخ داد که منجر به ساخت نمونه‌های متعددی در سراسر قلمرو شد. سبک موسوم به «مودجار» به آثار مسلمانان، مسیحیان و یهودیان در سرزمین‌هایی که از مسلمانان فتح شده بودند، وارد شد. ^[315]

ورود مدرنیسم بیشتر معماری قرن بیستم را به وجود آورد. یک سبک تأثیرگذار در بارسلون ، معروف به مدرنیسم ، تعدادی معمار مهم را به وجود آورد که گائودی یکی از آنهاست. سبک بین المللی توسط گروه هایی مانند GATEPAC رهبری می شد . اسپانیا در حال حاضر در حال تجربه یک انقلاب در معماری معاصر است و معماران اسپانیایی مانند رافائل مونئو ، سانتیاگو کالاتراوا ، ریکاردو بوفیل و بسیاری دیگر شهرت جهانی پیدا کرده‌اند. ^{[ نیازمند منبع ]}

موسیقی و رقص

موسیقی اسپانیایی اغلب در خارج از کشور مترادف با فلامنکو ، یک ژانر موسیقی غرب اندلس است که در خارج از آن منطقه گسترده نیست. سبک های مختلف موسیقی محلی محلی فراوان است. پاپ، راک، هیپ هاپ و هوی متال نیز محبوب هستند.

در زمینه موسیقی کلاسیک، اسپانیا تعدادی آهنگساز برجسته مانند ایزاک آلبنیز ، مانوئل دی فالا و انریکه گرانادوس و خوانندگان و نوازندگانی مانند پلاسیدو دومینگو ، خوزه کارراس ، مونتسرات کابالیه ، آلیشیا د لاروشا ، آلفردو کراوس ، پابلو کاسال را تولید کرده است. ریکاردو وینس ، خوزه ایتوربی ، پابلو د ساراساته ، جوردی ساوال و ترزا برگانزا . در اسپانیا بیش از چهل ارکستر حرفه ای از جمله Orquestra Simfònica de Barcelona ، Orquesta Nacional de España و Orquesta Sinfónica de Madrid وجود دارد . خانه های اپرای اصلی عبارتند از Teatro Real , Gran Teatre del Liceu , Teatro Arriaga و El Palau de les Arts Reina Sofía .

هزاران نفر از طرفداران موسیقی نیز هر ساله برای فستیوال‌های موسیقی تابستانی بین‌المللی به رسمیت شناخته‌شده Sónar که شامل هنرهای پاپ و تکنو است، و Benicàssim که تمایل به اجرای موسیقی آلترناتیو راک و رقص دارد، به اسپانیا سفر می‌کنند. ^[316] جشنواره جاز Vitoria-Gasteiz یکی از اصلی‌ترین جشنواره‌ها در سبک خود است.

محبوب ترین ساز سنتی موسیقی ، گیتار، در اسپانیا منشا گرفته است. ^[317] نمونه‌ای از شمال، لوله‌های کیسه‌ای سنتی یا گاتروس هستند ، عمدتاً در آستوریاس و گالیسیا.

آشپزی

غذاهای اسپانیایی شامل تنوع زیادی از غذاها است که از تفاوت های جغرافیایی، فرهنگ و آب و هوا سرچشمه می گیرد. این به شدت تحت تأثیر غذاهای دریایی موجود از آب های اطراف کشور است و ریشه های عمیق مدیترانه ای کشور را منعکس می کند . تاریخ گسترده اسپانیا با تأثیرات فرهنگی فراوان منجر به غذاهای بی نظیری شده است. به طور خاص، سه بخش اصلی به راحتی شناسایی می شوند:

مدیترانه اسپانیا – مناطق ساحلی، از کاتالونیا تا اندلس – استفاده زیاد از غذاهای دریایی، مانند pescaíto frito (ماهی سرخ شده). سوپ های سرد مانند گازپاچو ؛ و بسیاری از غذاهای مبتنی بر برنج مانند پائلا از والنسیا^[318] و arròs negre (برنج سیاه) از کاتالونیا.^[319]

داخلی اسپانیا – کاستیا – سوپ‌های داغ و غلیظ مانند سوپ کاستیلیایی بر پایه نان و سیر ، همراه با خورش‌های قابل توجهی مانند کوسیدو مادریلنو . غذا به طور سنتی با نمک زدن، مانند ژامبون اسپانیایی ، یا غوطه ور در روغن زیتون ، مانند پنیر مانچگو ، حفظ می شود .

اقیانوس اطلس اسپانیا - سواحل شمالی، از جمله غذاهای آستوریایی ، باسکی ، کانتابریایی و- خورش های سبزیجات و ماهی مانند کالدو گالگو و مارمیتاکو . همچنین، ژامبون لاکون که کمی پخته شده است . بهترین غذاهای شناخته شده در کشورهای شمالی اغلب به غذاهای دریایی اقیانوسی متکی هستند، مانند ماهی کاد به سبک باسک ، آلباکور یا آنچوی یا اختاپوس گالیسی، پولبو á feira و غذاهای صدف دار.

ورزش

در حالی که از زمان رومیان در اسپانیا انواع فوتبال بازی می شده است، ورزش در اسپانیا از اوایل قرن بیستم تحت سلطه فوتبال بوده است. رئال مادرید سی اف و بارسلونا دو تا از موفق ترین باشگاه های فوتبال در جهان هستند. تیم ملی فوتبال مردان این کشور قهرمان جام ملت‌های اروپا در سال‌های 1964، 2008، 2012 و 2024 و جام جهانی فوتبال در سال 2010 شد و اولین تیمی است که در سه تورنمنت بزرگ بین‌المللی پیاپی قهرمان شده است. ^{[ نیاز به منبع ]} تیم ملی زنان اسپانیا قهرمان جام جهانی فوتبال 2023 شد و به یکی از تنها پنج کشوری تبدیل شد که جام جهانی زنان را برده است . بارسلونا فمنی رکورد 20 جام داخلی را کسب کرده است.

بسکتبال ، تنیس ، دوچرخه‌سواری، هندبال ، فوتسال ، موتورسواری و اخیراً فرمول یک نیز می‌توانند به قهرمانان اسپانیا ببالند. امروزه، اسپانیا یک نیروگاه بزرگ ورزش جهان است، به ویژه از زمان بازی های المپیک تابستانی و پارالمپیک 1992 که در بارسلونا میزبانی شد ، که علاقه زیادی را به ورزش در این کشور برانگیخت. صنعت گردشگری منجر به بهبود زیرساخت های ورزشی، به ویژه برای ورزش های آبی ، گلف و اسکی شده است . در مناطق مربوطه خود، بازی های سنتی پلوتای باسکی و پیلوتا والنسیا هر دو محبوب هستند. ^[^{نیازمند منبع}^]

تعطیلات رسمی و جشنواره ها

تعطیلات رسمی در اسپانیا شامل ترکیبی از مراسم مذهبی ( کاتولیک رومی )، ملی و محلی است. هر شهرداری مجاز است حداکثر 14 روز تعطیل رسمی در سال اعلام کند. حداکثر 9 مورد از آنها توسط دولت ملی و حداقل دو مورد به صورت محلی انتخاب می شوند. ^[323] روز ملی اسپانیا ( Fiesta Nacional de España ) در 12 اکتبر جشن گرفته می شود. ^[324]^[325]

فستیوال ها و جشن های زیادی در اسپانیا برگزار می شود. یکی از معروف ترین آنها سان فرمین در پامپلونا است . در حالی که مشهورترین رویداد آن Encierro یا دویدن گاو نر است . این جشن با بیش از 1,000,000 نفر هر ساله به یکی از مشهورترین فستیوال های بین المللی در اسپانیا تبدیل شده است.

جشنواره های دیگر عبارتند از جشنواره گوجه فرنگی La Tomatina در بونوئل ، والنسیا ، کارناوال ها در جزایر قناری ، فالز در والنسیا یا هفته مقدس در اندلس و کاستیل و لئون .

همچنین ببینید

یادداشت ها

^ ab
در اسپانیا، برخی از زبان های دیگر در مناطق خاصی از وضعیت رسمی مشترک برخوردار هستند (مطابق با اساسنامه خودمختاری دومی ) یا درجاتی از به رسمیت شناخته شدن دارند. در هر یک از اینها، نام بلند متعارف اسپانیا برای امور بین‌الملل در قوانین اسپانیا و بیشترین استفاده (اسپانیایی: Reino de España ، تلفظ: تلفظ اسپانیایی: [ˈrejno ð(e) esˈpaɲa] ) به شرح زیر است:
- آراگون : Reino d'Espanya ، IPA: [ˈrejno ðesˈpaɲa]
- اتریشی : Reinu d'España ، IPA: [ˈrejnu ðesˈpaɲa]
- کاتالان : Regne d'Espanya ، IPA: [ˈreŋnə ðəsˈpaɲə]
- باسک : Espainiako Erresuma ، IPA: [es̺paɲiako eres̺uma]
- گالیسی : Reino de España ، IPA: [ˈrejnʊ ð(ɪ) esˈpaɲɐ]
- اکسیتان : Reiaume d'Espanha ، IPA: [reˈjawme ðesˈpaɲɔ]
- والنسیا : Regne d'Espanya ، IPA: [ˈreŋne ðesˈpaɲa]
^ زبان رسمی این ایالت در بخش 3 قانون اساسی اسپانیا به زبان کاستیلی تعیین شده است. ^[2]
^ در برخی از جوامع خودمختار ، باسک ، کاتالان ، گالیسی ، والنسیا ، و اکسیتان (که در محلی به عنوان آرانی شناخته می‌شود ) زبان‌های رسمی مشترک هستند. آراگون ، آستوریا ، و لئونی درجاتی از به رسمیت شناختن دولت در سطح منطقه ای دارند.
^ پستا قبل از 2002
^ دامنه .eu نیز استفاده می شود، زیرا با سایر کشورهای عضو اتحادیه اروپا به اشتراک گذاشته شده است . همچنین دامنه .cat در کاتالونیا ، .gal در گالیسیا و .eus در مناطق خودمختار کشور باسک استفاده می شود .
^ اسپانیایی: España , [esˈpaɲa] ^ⓘ
^ قانون اساسی اسپانیا هیچ نام رسمی برای اسپانیا ندارد. در عوض، واژه‌های España (اسپانیا)، Estado español (ایالت اسپانیا) و Nación española (ملت اسپانیایی) در سراسر سند استفاده می‌شوند، گاهی اوقات به جای یکدیگر. در سال 1984، وزارت امور خارجه اسپانیا اعلام کرد که فرقه‌های اسپانیایی (اسپانیا) و رینو د اسپانیا (پادشاهی اسپانیا) برای تعیین اسپانیا در معاهدات بین‌المللی به یک اندازه معتبر هستند. اصطلاح اخیر به طور گسترده توسط دولت در امور ملی و بین المللی از همه نوع، از جمله معاهدات خارجی و همچنین اسناد رسمی ملی استفاده می شود، و به همین دلیل توسط بسیاری از سازمان های بین المللی به عنوان نام متعارف شناخته شده است. ^[326]
^ لیست کشورهای بین قاره ای را ببینید .
↑ latifundia (خواننده، latifundium )، املاک بزرگی که توسط اشراف کنترل می‌شد، بر سیستم زمین‌داری موجود ایبری قرار گرفتند.
↑ شاعران مارسیال ، کوئینتیلیان و لوکان نیز در هیسپانیا به دنیا آمدند.
این نهادهای سراسری عبارتند از: تاج، کورتس ژنرال، دولت، قوه قضائیه و دادگاه قانون اساسی.
^ بیشتر پادشاهان اسپانیا پادشاه بوده اند. با این حال، یک ملکه - در حالی که غیر معمول است - به دلیل پایبندی اسپانیا به نخست‌زادگی ترجیحی مرد امکان‌پذیر است . لئونور، پرنسس آستوریاس ، اولین ملکه اسپانیا پس از ایزابلا دوم خواهد بود که از سال 1833 تا 1868 سلطنت کرد، اگر روزی مطابق انتظار، جانشین پدرش فیلیپه ششم شود.
↑ مداخله پادشاه سابق خوان کارلوس اول و خنثی کردن تلاش برای کودتای اسپانیا در سال 1981 تنها یکی از نمونه های اعمال نفوذ ولیعهد به عنوان شاخه میانه رو برای دفاع از دموکراسی و حمایت از حاکمیت قانون است. ^[126]
↑ نظام افتخارات دولتی اسپانیا شامل نشان چارلز سوم ، نشان ایزابلا کاتولیک ، نشان شایستگی مدنی ، نشان مدنی آلفونسو X، حکیم ، نشان سنت ریموند پنافورت ، و نشان شایستگی قانون اساسی است. ، در میان سایر سفارش ها، نشان ها و مدال ها. نخست وزیر به صورت رسمی صدراعظم چارلز سوم است. از سوی دیگر، وزرای امور خارجه ، آموزش و پرورش و دادگستری صدراعظم مربوطه برای احکام ایزابلا کاتولیک و شایستگی مدنی، حکم مدنی آلفونسو X، حکیم، و احکام سنت ریموند پنافورت و شایستگی قانون اساسی، به ترتیب.
↑ آنها آکادمی واقعی Bellas Artes de San Fernando ، Real Academia de Ciencias Morales y Políticas ، آکادمی سلطنتی مهندسی اسپانیا ، آکادمی واقعی de la Historia ، آکادمی سلطنتی فقه و قانونگذاری ، آکادمی سلطنتی داروسازی هستند . ، آکادمی سلطنتی اسپانیا و آکادمی سلطنتی علوم اسپانیا
↑
اقدامات وزارتی انجام شده توسط پادشاه اسپانیا به شرح زیر است:
1. لوایح تصویب شده توسط کورتس ژنرال را تحریم و منتشر کنید و آنها را به قانون تبدیل کنید . قانون اساسی اسپانیا، پادشاه را موظف می کند که برای هر لایحه ظرف پانزده روز پس از تصویب، موافقت سلطنتی اعطا کند. او حق وتوی قوانین را ندارد. ^[131]^[132]
2. پس از یک انتخابات عمومی، کورتس ژنرال ها را به جلسه دعوت کنید ، پس از پایان دوره چهار ساله آن، آن را منحل کنید و انتخاب کورتس بعدی را اعلام کنید . این وظایف مطابق با محدودیت های قانون اساسی اسپانیا انجام می شود. ^[133]^[134]^[135]^[136]^[137]
3. انتصاب و عزل وزرای کشور به توصیه نخست وزیر. ^[138]
4. تعیین رئیس دیوان عالی کشور به پیشنهاد شورای عمومی قوه قضائیه. ^[139]
5. رئيس دادگاه قانون اساسي را از بين اعضاي آن به توصيه رييس كامل براي مدت سه سال تعيين كنيد. ^[140]
6. به توصیه دولت، ژنرال مالی را که وزارت دادستانی را رهبری می کند، منصوب کنید . قبل از پیشنهاد مناقصه، دولت موظف است با شورای عمومی قوه قضائیه مشورت کند. ^[141]
7. رؤسای جوامع خودمختار را که توسط پارلمان مربوطه انتخاب می شوند منصوب کنید . ^[142]
8. صدور احکامی که در شورای وزیران به تصویب می رسد، اعطای انتصابات خدمات کشوری و نظامی و اعطای افتخارات و امتیازات در هدایای دولتی، همه به توصیه نخست وزیر یا وزیر دیگری که توسط آن تعیین شده است انجام می شود. ^[n]^[143]
9. اعمال فرماندهی و کنترل عالی بر نیروهای مسلح به توصیه نخست وزیر. ^[144]
10. به توصیه نخست وزیر و با مجوز قبلی کورتس ژنرال اعلام جنگ و صلح کنید . ^[145]
11. به توصیه نخست وزیر معاهدات را تصویب کنید . ^[146]
12. به توصیه نخست وزیر، سفرا و وزرای اسپانیا در کشورهای خارجی را معتبر کنید و استوارنامه دیپلمات های خارجی در اسپانیا را دریافت کنید . ^[147]
13. اعمال حق عفو ، اما بدون اختیار عفو عمومی ، به توصیه نخست وزیر. ^[148]
14. از آکادمی های سلطنتی حمایت کنید. ^[o]^[149]

مراجع

↑ ریاست دولت (11 اکتبر 1997). "Real Decreto 1560/1997, de 10 de octubre, por el que se regula el Himno Nacional" (PDF) . Boletín Official del Estado Núm. 244 (به اسپانیایی). بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 24 سپتامبر 2015.
↑ «قانون اساسی اسپانیا». Lamoncloa.gob.es. بایگانی شده از نسخه اصلی در 25 مارس 2013 . بازبینی شده در 26 آوریل 2013 .
↑ «Estadística Continua de Población (ECP) 1 آوریل 2024. Datos Provisionales».
^ CIS "Barómetro de Enero de 2023"، 3961 پاسخ دهنده. سؤال این بود: «Cómo se define Ud. en materia religiosa: católico/a practicante، católico/a no practicante، creyente de otra religión، agnóstico/a، indiferente o no creyente، o ateo/a؟».
↑ «Anuario estadístico de España 2008. 1ª parte: entorno físico y medio ambiente» (PDF) . Instituto Nacional de Estadística (اسپانیا ) بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 24 سپتامبر 2015 . بازبینی شده در 14 آوریل 2015 .
↑ «تغییر آب های سطحی و سطحی». سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD). بایگانی شده از نسخه اصلی در 24 مارس 2021 . بازیابی شده در 11 اکتبر 2020 .
↑ «INEbase / آمار مستمر جمعیت (CPS). 1 ژوئیه 2024. داده های موقت». ine.es . بازیابی شده در 1 ژوئیه 2024 .
↑ abcd "پایگاه داده چشم انداز اقتصادی جهان، نسخه آوریل 2024. (اسپانیا)". www.imf.org . صندوق بین المللی پول . 16 آوریل 2024 . بازبینی شده در 16 آوریل 2024 .
↑ «ضریب جینی درآمد قابل تصرف معادل – بررسی EU-SILC». ec.europa.eu . یورواستات بازبینی شده در 10 ژوئیه 2024 .
↑ «گزارش توسعه انسانی 2023/24» (PDF) . برنامه توسعه سازمان ملل متحد . 13 مارس 2024. ص. 288 . بازبینی شده در 13 مارس 2024 .
↑ "اسپانیا | حقایق، فرهنگ، تاریخ و نکات جالب". دایره المعارف بریتانیکا . 26 ژوئیه 2023. بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 اوت 2014 . بازبینی شده در 17 مارس 2019 .
↑ «اکتشاف اروپایی - عصر اکتشاف، سفرها، گسترش». britannica.com بازبینی شده در 16 مه 2024 .
↑ فلین، دنیس او. منبع گیرالدز، آرتورو (1995). "متولد با "قاشق نقره ای": خاستگاه تجارت جهانی در سال 1571". مجله تاریخ جهان . 6 (2): 202. JSTOR 20078638.
↑ اسپانیا قهرمان دانشجویان خارجی شد. این به لطف دانشگاه هایی مانند بارسلونا، والنسیا، مادرید، گرانادا و سالامانکا است. اگرچه هیچ جایی به اندازه اسپانیا محبوب نیست، اما آلمان را در رتبه دوم قرار می دهیم. این کشور دارای تعداد زیادی دانشگاه معتبر است که در بسیاری از شهرها پراکنده شده اند. این واقعیت که آلمان یک نیروگاه اقتصادی است، آن را به مقصدی جذاب برای کسانی که پس از تحصیل به دنبال شغل هستند تبدیل می کند. فرانسه، انگلستان و ایتالیا در رده های سوم، چهارم و پنجم قرار دارند. بقیه کشورها با فاصله قابل توجهی عقب هستند. محبوب ترین مقاصد اراسموس کدامند؟ بایگانی شده در 30 ژوئن 2023 در Wayback Machine
↑ «572 میلیون نفر از شخصیت‌های اسپانیایی، cinco millones más que hace un año، y aumentarán a 754 millones a mediados de siglo». www.cervantes.es . بایگانی شده از نسخه اصلی در ۱۳ مه ۲۰۲۱.
^ قانون اساسی اسپانیا 1978، ماده 1.
↑ Whitehouse, Mark (6 نوامبر 2010). "تعداد هفته: 10.2 تریلیون دلار وام جهانی". وال استریت ژورنال . بایگانی شده از نسخه اصلی در 20 سپتامبر 2017.
↑ ABC (28 اوت 2014). "I-span-ya"، el misterioso origen de la palabra España. بایگانی شده از نسخه اصلی در 13 نوامبر 2016.
^ #لینچ، جان (کارگردان)، فرناندز کاسترو، ماریا کروز (del segundo tomo)، Historia de España، El País، جلد دوم، La península Ibérica en época prerromana، ص. 40. پرونده. La etimología de España; ¿tierra de conejos?, ISBN 978-84-9815-764-2
↑ بورک، اولیک رالف (۱۸۹۵). تاریخ اسپانیا از دوران اولیه تا مرگ فردیناند کاتولیک، جلد 1 . لندن: Longmans, Green & Co. p. 12. hdl :2027/hvd.fl29jg.
↑ هربرمن، چارلز، ویرایش. (1913). "اسپانیا" . دایره المعارف کاتولیک . نیویورک: شرکت رابرت اپلتون.
↑ «خرگوش، ماهی و موش، اما هیراکس سنگی وجود ندارد». درک تحقیقات حیوانی . بایگانی شده از نسخه اصلی در 31 اکتبر 2018 . بازبینی شده در 31 اکتبر 2018 .
↑ آنتون، چارلز (1850). سیستم جغرافیای باستان و قرون وسطی برای استفاده از مدارس و دانشکده ها . نیویورک: هارپر و برادرز. ص 14.
↑ «اولین دندان اروپای غربی» پیدا شد. بی بی سی. 30 ژوئن 2007. بایگانی شده از نسخه اصلی در 21 اکتبر 2009 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
↑ اقلام معمولی اوریگناسیایی در کانتابریا (مورین، الپندو، ال کاستیو )، کشور باسک (سانتیمینی) و کاتالونیا یافت شد. داده‌های کربن رادیویی تاریخ‌های زیر را نشان می‌دهند: 32425 و 29515 BP. ^{[ تأیید ناموفق ]}
^ پایک، AWG؛ هافمن، دی.ال. گارسیا دیز، م. پتیت، پی بی؛ Alcolea، J. دی بالبین، آر. گونزالس-ساینز، سی. د لاس هراس، سی. Lasheras، JA; مونتس، آر. Zilhao، J. (2012). "سری U تاریخ گذاری هنر پارینه سنگی در 11 غار در اسپانیا". علم . 336 (6087): 1409-1413. Bibcode :2012Sci...336.1409P. doi :10.1126/science.1219957. ISSN 0036-8075. PMID 22700921. S2CID 7807664.
↑ برنالدو دی کویروس گویدولتی، فدریکو؛ کابررا والدس، ویکتوریا (1994). "Cronología del arte paleolítico" (PDF) . Complutum . 5 : 265-276. ISSN 1131-6993. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 سپتامبر 2023 . بازبینی شده در 17 نوامبر 2012 .
^ آب پین، استنلی جی (1973). "تاریخ اسپانیا و پرتغال؛ فصل 1 هیسپانیا باستان". کتابخانه منابع ایبری آنلاین. بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 اکتبر 2018 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
^ آب راینهارت، رابرت؛ سیلی، جو آن براونینگ (1998). "مطالعه کشوری: اسپانیا. فصل 1 - هیسپانیا". مجموعه کشوری کتابخانه کنگره. بایگانی شده از نسخه اصلی در 22 سپتامبر 2008 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
↑ آلونسو ویلالوبوس، کارلوس (1984). "Contribución al estudio de las invasiones mauritanas de la Bética en el siglo II" (PDF) . Actas del II Congreso Andaluz deEstudios Cásicos . جلد II. ال کلاسیکوهای سوسیداد اسپانیا. بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 5 ژوئیه 2022 . بازبینی شده در 5 ژوئیه 2022 .
↑ راینهارت، رابرت؛ سیلی، جو آن براونینگ (1998). "مطالعه کشوری: اسپانیا - کاستیل و آراگون". مجموعه کشوری کتابخانه کنگره. بایگانی شده از نسخه اصلی در 22 سپتامبر 2008 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
↑ اسپانیای اسلامی و مسیحی در اوایل قرون وسطی. فصل 5: روابط قومی بایگانی شده در 3 آوریل 2017 در Wayback Machine , Thomas F. Glick
↑ پین، استنلی جی (1973). «تاریخ اسپانیا و پرتغال؛ چ 2 اندلس». کتابخانه منابع ایبری آنلاین. بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 اکتبر 2018 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
↑ شین، رولف (1996). "حمله وایکینگ ها در شبه جزیره اسپانیا". نظامی. Revista de Cultura Militar (8): 67–73. بایگانی شده از نسخه اصلی در 13 آوریل 2022 . بازبینی شده در 13 آوریل 2022 .
↑ کلاسن، آلبرشت (31 اوت 2015). کتاب راهنمای فرهنگ قرون وسطی. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. شابک 9783110267303. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 سپتامبر 2023 . بازیابی شده در 10 دسامبر 2018 - از طریق Google Books.
↑ VAN ZANDEN، JAN LUITEN; برینگ، ELTJO; BOSKER، MAARTEN (29 ژوئیه 2011). "ظهور و افول پارلمان های اروپا، 1188-17891". بررسی تاریخ اقتصاد . 65 (3): 835-861. doi :10.1111/j.1468-0289.2011.00612.x. ISSN 0013-0117. S2CID 154956049. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 سپتامبر 2023 . بازبینی شده در 24 نوامبر 2022 .
↑ Salicrú i Lluch، Roser (2020). "گرانادا و ارتباطات بین المللی آن". پادشاهی ناصری گرانادا بین شرق و غرب . بریل . صص 124-125. doi :10.1163/9789004443594_006. شابک 9789004443594. S2CID 243153050. بایگانی شده از نسخه اصلی در 13 آوریل 2022 . بازبینی شده در 13 آوریل 2022 .
↑ «تفتیش عقاید اسپانیا میراث ژنتیکی را در ایبریا به جا گذاشت». دانشمند جدید . 4 دسامبر 2008. بایگانی شده از نسخه اصلی در 28 مارس 2014 . بازبینی شده در 18 ژانویه 2014 .
↑ «پیمان گرانادا، 1492». تمدن اسلامی بایگانی شده از نسخه اصلی در 24 سپتامبر 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ راینهارت، رابرت؛ سیلی، جو آن براونینگ (1998). "مطالعه کشوری: اسپانیا - عصر طلایی". مجموعه کشوری کتابخانه کنگره. بایگانی شده از نسخه اصلی در 9 اوت 2008 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
↑ «اسپانیا امپراتوری». دانشگاه کلگری بایگانی شده از نسخه اصلی در 29 ژوئن 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ کتابچه راهنمای تاریخ اروپا. سرمقاله Penguin Random House Grupo España. 1994. شابک 90-04-09760-0. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 سپتامبر 2023 . بازبینی شده در 4 ژانویه 2022 .
↑ پین، استنلی جی (1973). "تاریخ اسپانیا و پرتغال؛ فصل 13 امپراتوری اسپانیا". کتابخانه منابع ایبری آنلاین. بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 اکتبر 2018 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
↑ توماس، هیو (2003). رودخانه های طلا: ظهور امپراتوری اسپانیا . لندن: جورج ویدنفلد و نیکلسون. صص passim. شابک 978-0-297-64563-4.
↑ «انحطاط قرن هفدهم». کتابخانه منابع ایبری به صورت آنلاین. بایگانی شده از نسخه اصلی در 21 سپتامبر 2013 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ پین، استنلی جی (1973). "تاریخ اسپانیا و پرتغال؛ فصل 14 جامعه و اقتصاد اسپانیا در عصر امپراتوری". کتابخانه منابع ایبری آنلاین. بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 اکتبر 2018 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
↑ راینهارت، رابرت؛ سیلی، جو آن براونینگ (1998). "مطالعه کشوری: اسپانیا - اسپانیا در حال افول". مجموعه کشوری کتابخانه کنگره. بایگانی شده از نسخه اصلی در 9 اوت 2008 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
↑ سرانو دائورا، جوزپ (2019). "تعریف تقریبی از آراگون د فرناندو ال کاتولیکو". Revista de Dret Històric Català . 18 (18). Societat Catalana d'Estudis Jurídics: 75. doi :10.2436/20.3004.01.119. ISSN 1578-5300.
^ فیلیپس، ویلیام دی. فیلیپس، کارلا ران (2010). تاریخ مختصر اسپانیا . انتشارات دانشگاه کمبریج ص 175. شابک 9780521845137.
↑ راینهارت، رابرت؛ سیلی، جو آن براونینگ (1998). "مطالعه کشوری: اسپانیا - بوربون اسپانیا". مجموعه کشوری کتابخانه کنگره. بایگانی شده از نسخه اصلی در 9 اوت 2008 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
↑ کیسی، جیمز (1999). اسپانیا مدرن اولیه: یک تاریخ اجتماعی . راتلج . ص 83. شابک 9780415138130.
↑ مارتینز شاو، کارلوس (2016). "El Despotismo Ilustrado en España: entre la continuidad y el cambio" (PDF) . El Siglo de las Luces: III Centenario del Nacimiento de José de Hermosilla (1715-1776) . Sociedad Extremeña de Historia. ص 14. شابک 978-84-608-8037-0. بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 19 آوریل 2022 . بازبینی شده در 13 آوریل 2022 .
↑ Martínez Shaw 2016، ص 14، 23.
^ دیوید ای بل. "جنگ تمام عیار ناپلئون". TheHistoryNet.com
^ (گیتس 2001، ص 20.)
^ (گیتس 2001، ص 467.)
↑ آلوار ازکورا، جیمی (2001). Diccionario de historia de España. نسخه های آکال . ص 209. شابک 978-84-7090-366-3.کورتس کادیز (1812) اولین پارلمان اسپانیا با قدرت مستقل بود
^ رودریگز. استقلال آمریکای اسپانیایی انتشارات دانشگاه کمبریج. بایگانی شده از نسخه اصلی در 10 مارس 2020 . بازبینی شده در 20 ژوئن 2013 . این سازمان به عنوان یک نهاد تشکیل جلسه داد و اعضای آن نماینده کل جهان اسپانیا بودند
↑ کروز آرتاچو، سالوادور (2003). "Caciquismo y mundo rural durante la restauración". در گوتیرز، رزا آنا; زوریتا، رافائل؛ کاموری، رناتو (ویرایشگران). Elecciones y cultura Política en España e Italia (1890-1923) . والنسیا: Universitat de València . ص 33. شابک 84-370-5672-1. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 سپتامبر 2023 . بازبینی شده در 13 سپتامبر 2020 .
^ کاستا، خواکین . Oligarquía y caciquismo, Colectivismo agrario y otros escritos: (Antología) .
↑ میکر، جرالد اچ. (1974). چپ انقلابی در اسپانیا، 1914-1923 . انتشارات دانشگاه استنفورد ص 159 ff. شابک 0-8047-0845-2.
↑ مبارزان جنگ داخلی اسپانیا به عقب نگاه می کنند ^{[ پیوند مرده دائمی ]} ، بی بی سی نیوز، 23 فوریه 2003
↑ «بستگان اسپانیایی‌هایی که از فرانکو فرار کردند، تابعیت دادند». دیلی تلگراف . لندن. 28 دسامبر 2008. بایگانی شده از نسخه اصلی در 23 جولای 2013 . بازبینی شده در 18 ژانویه 2014 .
↑ اسکار، مارتین گارسیا (مه 2023). "قدرت نرم، نوسازی و امنیت: سیاست خارجی آموزشی ایالات متحده در قبال اسپانیا مستبد در جنگ سرد". فصلنامه تاریخ آموزش و پرورش . 63 (2): 198-220. doi :10.1017/heq.2023.5. hdl : 10251/201668 . ISSN 0018-2680. S2CID 258190145.
↑ Villena، Miguel Ángel (9 ژوئن 2012). "El contubernio que preparó la democracia". EL PAÍS . بایگانی شده از نسخه اصلی در 5 آوریل 2013.
↑ «Contubernio de Múnich: 50 Años». بایگانی شده از نسخه اصلی در 21 اکتبر 2014.
↑ «El contubernio de Munich». لا ونگاردیا 4 ژوئن 2012. بایگانی شده از نسخه اصلی در 26 اکتبر 2014 . بازبینی شده در 17 سپتامبر 2014 .
↑ «سخنرانی خانم نیکول فونتین، رئیس پارلمان اروپا به مناسبت اعطای جایزه ساخاروف 2000 به باستا یا!». بایگانی شده از نسخه اصلی در 2 اکتبر 2016.
↑ «پادشاه به ارتش دستور می دهد کودتا را سرکوب کنند». نگهبان . 23 فوریه 1981. بایگانی شده از نسخه اصلی در 5 اکتبر 2017 . بازبینی شده در 19 مارس 2020 .
↑ Pfanner, Eric (11 ژوئیه 2002). "اقتصاد از مزایای ورود به "باشگاه" بهره می برد: سود یورو اسپانیا". اینترنشنال هرالد تریبون بایگانی شده از نسخه اصلی در 1 مه 2011 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .همچنین ببینید: "اقتصاد اسپانیا / دیگر دریانوردی ساده نیست". اکونومیست 3 مه 2007. بایگانی شده از نسخه اصلی در 13 ژوئن 2008 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
↑ «القاعده مسئولیت بمب گذاری های مادرید را بر عهده گرفت». بی بی سی 14 مارس 2004. بایگانی شده از نسخه اصلی در 24 ژوئن 2006 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .همچنین ببینید: "بمب افکنان مادرید احکام طولانی می گیرند". بی بی سی 31 اکتبر 2007. بایگانی شده از نسخه اصلی در 14 ژانویه 2021 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ بیلی، دومینیک (14 مارس 2004). "اسپانیا زیر سایه رای می دهد". بی بی سی. بایگانی شده از نسخه اصلی در 25 اوت 2004 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ «یک بمب انتخاباتی». اکونومیست 18 مارس 2004. بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 مارس 2020 . بازبینی شده در 19 مارس 2020 .
↑ اورتیز، فیونا (22 آوریل 2013). جمعیت اسپانیا با فرار مهاجران از بحران کاهش می یابد. رویترز . بایگانی شده از نسخه اصلی در 2 سپتامبر 2017 . بازبینی شده در 2 سپتامبر 2017 .
↑ «اسپانیا ازدواج همجنس گرایان را قانونی کرد». نگهبان . 30 ژوئن 2005. بایگانی شده از نسخه اصلی در 21 فوریه 2020 . بازبینی شده در 19 مارس 2020 .
↑ ترملت، گیلز (5 سپتامبر 2010). جدایی طلبان باسک اتا آتش بس را اعلام کردند. نگهبان . بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 مارس 2020 . بازبینی شده در 19 مارس 2020 .
↑ «مزاحمین اسپانیا برای ماندن اینجا اعتراض می‌کنند». اخبار بی بی سی . 15 مه 2012. بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 مارس 2020 . بازبینی شده در 19 مارس 2020 .
↑ «راخوی آهوی». اکونومیست 21 نوامبر 2011. بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 مارس 2020 . بازبینی شده در 19 مارس 2020 .
↑ ترملت، گیلز (11 ژوئیه 2012). ماریانو راخوی 65 میلیارد یورو ریاضت اقتصادی برای اسپانیا اعلام کرد. نگهبان . بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 مارس 2020 . بازبینی شده در 19 مارس 2020 .
↑ «پادشاه اسپانیا: خوان کارلوس کناره گیری خود را امضا کرد». اخبار بی بی سی . 18 ژوئن 2014. بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 مارس 2020 . بازبینی شده در 19 مارس 2020 .
↑ آلاندته، دیوید (27 اکتبر 2017). "Análisis. آیا کاتالونیا مستقل است؟". ال پایس بایگانی شده از نسخه اصلی در 28 اکتبر 2017.
^ ریوس، پره؛ پینول، آنجلز (27 اکتبر 2017). "El Parlament de Cataluña Aprueba la Resolución Para Declarar La Independencia". El País (به اسپانیایی). بایگانی شده از نسخه اصلی در 29 اکتبر 2017.
↑ «بحران کاتالان: نمایندگان پارلمان منطقه در مورد پیشنهاد تصاحب اسپانیا بحث می کنند». بی بی سی 26 اکتبر 2017. بایگانی شده از نسخه اصلی در 26 اکتبر 2017 . بازبینی شده در 27 اکتبر 2017 .
↑ «بحران کاتالان: راخوی نخست وزیر اسپانیا خواستار حکومت مستقیم است». بی بی سی 27 اکتبر 2017. بایگانی شده از نسخه اصلی در 29 اکتبر 2017 . بازبینی شده در 27 اکتبر 2017 .
↑ «استقلال کاتالونیا: راخوی پارلمان کاتالونیا را منحل کرد». اخبار بی بی سی . بارسلونا، مادرید 27 اکتبر 2017. بایگانی شده از نسخه اصلی در 28 اکتبر 2017 . بازبینی شده در 27 اکتبر 2017 .
↑ سندفورد، آلاسدیر (27 اکتبر 2017). کاتالونیا: حکمرانی مستقیم مادرید به چه معناست؟ یورونیوز بایگانی شده از نسخه اصلی در 27 اکتبر 2017 . بازبینی شده در 27 اکتبر 2017 .
↑ مایندر، رافائل (ژوئن ۲۰۱۸). نخست وزیر اسپانیا، ماریانو راخوی، با رای عدم اعتماد برکنار شد. نیویورک تایمز . بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 ژوئن 2018 . بازبینی شده در 18 ژوئن 2018 .
↑ «بحران نهادی اسپانیا ناشی از بلوک قانونی اصلاحات قضایی». آیریش تایمز بایگانی شده از نسخه اصلی در 4 اوت 2023 . بازبینی شده در 4 اوت 2023 .
^ وولف، استیون اچ. مستر، رایان کی. Aron, Laudan Y. (24 ژوئن 2021). "تأثیر همه گیری کووید-19 در سال 2020 بر امید به زندگی در میان جمعیت در ایالات متحده آمریکا و سایر کشورهای با درآمد بالا: شبیه سازی داده های مرگ و میر موقت". بی ام جی . 373 : n1343. doi : 10.1136/bmj.n1343 . ISSN 1756-1833. PMC 8220857 . PMID 34162598.
↑ براز، مارتا (18 مارس 2021). "Luz verde definitiva: la ley de eutanasia ya es una realidad en spaña tras superar su último trámite en el congreso". ElDiario.es (به زبان اسپانیایی). بایگانی شده از نسخه اصلی در 18 مارس 2021 . بازبینی شده در 19 مارس 2021 .
↑ بایر، لیلی (16 نوامبر 2023). «پدرو سانچز، رهبر سوسیالیست، پس از قمار انتخاباتی - همانطور که اتفاق افتاد - در دوره جدید نخست‌وزیر اسپانیا پیروز شد.» نگهبان . ISSN 0261-3077. بایگانی شده از نسخه اصلی در 7 دسامبر 2023 . بازبینی شده در 7 دسامبر 2023 .
↑ "La mitad de los catalanes se siente tan español como catalán، از 8.4% در انتخابات 2012". می 2024.
↑ "La mitad de los catalanes se siente tan español como catalán، از 8.4% در انتخابات 2012". می 2024.
↑ «El apoyo a la independencia de Catalunya baja del 40%, según una encuesta del ICPS». 13 ژانویه 2023.
↑ مدینه گارسیا، اوسبیو (2006). «Orígenes históricos y ambigüedad de la frontera hispano-lusa (La Raya)» بایگانی‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۷ در Wayback Machine . Revista de Estudios Extremeños . Tomo LXII (II Mayo-Agosto). ISSN 0210-2854، صفحات 713-723.
↑ "نقشه جهانی طبقه بندی آب و هوای کوپن-گیگر به روز شد - (به صفحه 3 مراجعه کنید)" (PDF) . بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 12 آوریل 2019 . بازبینی شده در 30 آوریل 2011 .
↑ «Evolucion de los climas de Koppen en España: 1951-2020» (PDF) . Agencia Estatal de Meteorologia بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 13 فوریه 2024 . بازبینی شده در 8 فوریه 2024 .
↑ فراست، رزی (6 ژوئیه 2023). صلح سبز هشدار می دهد که اسپانیا به دلیل تغییرات آب و هوایی داغ تر، خشک تر و قابل اشتعال تر می شود. یورونیوز . بایگانی شده از نسخه اصلی در 7 ژوئیه 2023 . بازبینی شده در 9 ژوئیه 2023 .
↑ «اسپانیا در مواجهه با موج گرمای اولیه و خشکسالی بزرگ، مدیریت آب خود را زیر سوال می برد». لوموند . fr 29 آوریل 2023. بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 ژوئیه 2023 . بازبینی شده در 10 ژوئیه 2023 .
↑ «اسپانیا لایحه آب و هوای انرژی پاک «نقطه عطف» را تصویب کرد. www.aljazeera.com . بایگانی شده از نسخه اصلی در 10 ژوئیه 2023 . بازبینی شده در 10 ژوئیه 2023 .
^ Grantham، HS; و همکاران (2020). "اصلاحات انسانی جنگل ها به این معنی است که تنها 40 درصد از جنگل های باقی مانده دارای یکپارچگی اکوسیستم بالایی هستند - مواد تکمیلی". ارتباطات طبیعت . 11 (1): 5978. Bibcode :2020NatCo..11.5978G. doi : 10.1038/s41467-020-19493-3 . ISSN 2041-1723. PMC 7723057 . PMID 33293507.
↑ «تنوع زیستی در اسپانیا». Climatechangepost.com . بایگانی شده از نسخه اصلی در 24 سپتامبر 2022 . بازبینی شده در 24 سپتامبر 2022 .
↑ Biodiversidad, Fundación (18 فوریه 2014). "بنیاد". Fundación Biodiversidad . بایگانی شده از نسخه اصلی در 24 سپتامبر 2022 . بازبینی شده در 24 سپتامبر 2022 .
↑ جان هوپر، اسپانیایی‌های جدید ، 2001، از دیکتاتوری تا دموکراسی
↑ پادشاه پرشور اسپانیا 70 ساله شد. بایگانی شده در 6 ژانویه 2010 در Wayback Machine News BBC جمعه، 4 ژانویه 2008 استخراج شده در 18 ژوئن 2009
↑ قانون اساسی اسپانیا 1978.
↑ «خطاب شاه خطاب به کورتس ژنرال به مناسبت الحاق او». Casa de Su Majestad El Rey. 19 ژوئن 2014.
↑ «بخش 86، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
^ ab "موسسات اسپانیا". La Moncloa، دفتر رئیس جمهور دولت . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
^ abc "بخش 56 (1)، قانون اساسی اسپانیا". پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 1 (3)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ شلی، فرد ام. (2015). دولت‌ها در سراسر جهان: از دموکراسی تا تئوکراسی ABC-CLIO. ص 197. شابک 978-1-4408-3813-2. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 سپتامبر 2023 . بازبینی شده در 2 اکتبر 2018 .
↑ «ماده 37 قانون اساسی پادشاهی بلژیک». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «ماده 3، قانون اساسی پادشاهی دانمارک». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «ماده 33، قانون اساسی دوک اعظم لوکزامبورگ». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «ماده 42 قانون اساسی پادشاهی هلند». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «ماده 3، قانون اساسی پادشاهی نروژ». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ رابرت بلکبرن (2022). O. Lepsius; A. Nußberger; سی. شونبرگر; C. Waldhoff & C. Walter (ویرایش‌ها). "نقش اساسی و عملکرد سلطنت در بریتانیا". Jahrbuch des Öffentlichen Rechts der Gegenwart . Neue Folge. 70 . Mohr Siebeck (منتشر شده در 2 ژوئن 2022): 181–201. doi :10.1628/joer-2022-0009. S2CID 257830288. بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 ژوئن 2023 . بازبینی شده در 19 ژوئن 2023 .
↑ سودره، نلسون ورنک (2004). Panorama do Segundo Império (به پرتغالی) (2 ویرایش). ریودوژانیرو: گرافیا. ص 91.
↑ تورس، ژائو کامیلو د اولیویرا (2017). A democracia coroada (PDF) (به پرتغالی). برازیلیا: Câmara dos Deputados. صص 105-106. شابک 978-85-402-0667-0.
↑ سوزا، گالوائو (1962). História do Direito Político Brasileiro (به پرتغالی) (2 ویرایش). سائوپائولو: سارایوا. صص 125-126.
↑ فائورو، ریموندو (2001). Os Donos do Poder (PDF) (به پرتغالی). گلوبو. صص 343-344. بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 4 اوت 2016.
↑ مک‌کاهی، جی دیویس (1993). تاج در سطح ایالتی (سخنرانی). سخنرانی یادبود هوگو ولفسون. ملبورن، ویکتوریا، استرالیا: دانشگاه لا تروب . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ آرتور بوسفیلد و گری تافولی، ویرایش. (1991). مشاهدات سلطنتی: کانادایی ها و سلطنتی ها . تورنتو، انتاریو، کانادا: Dundurn Press.
^ ab Walther L. Bernecker (ژانويه 1998). "سلطنت و دموکراسی: نقش سیاسی پادشاه خوان کارلوس در دوران گذار اسپانیا". مجله تاریخ معاصر . 33 (1): 65-84. doi :10.1177/003200949803300104. JSTOR 260997.
↑ هیئت تحریریه مانیتور (4 ژوئن 2019). "پادشاه اسپانیایی که دموکراسی را تنظیم کرد و سپس نجات داد". کریستین ساینس مانیتور . کریستین ساینس مانیتور . بازبینی شده در 17 اوت 2024 .
↑ «بخش 61 (1)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 56 (3)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 64، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 65، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 62 (الف)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 91، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 62 (ب)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 68 (4)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 69 (6)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 116 (5)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 168، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 62 (ه)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 123 (2)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 160، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 124 (4)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 152 (1)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 62 (f)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 62 (h)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 63 (3)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 63 (2)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 63 (1)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 62 (i)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 62 (j)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «وظایف رئیس دولت». خاندان سلطنتی اسپانیا بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 62 (ز)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 115، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 92، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 122 (3)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 159 (1)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 62 (د)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 99، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 66، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ «بخش 68، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ «بخش 69، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ «توابع». کنگره نمایندگان اسپانیا بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ «ترکیب مجلس سنا». سنای اسپانیا بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ «بخش 97، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ «قسمت پنجم. روابط بین دولت و کورتس ژنرال، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ «بخش 98 (1)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ «بخش 97، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 15 آوریل 2024 .
↑ «بخش 100، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ «بخش 98 (2)، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ «بخش 99، قانون اساسی اسپانیا». پروژه را تشکیل دهید . بازبینی شده در 11 آوریل 2024 .
↑ قانون اساسی اسپانیا 1978، ماده 143.
↑ قانون اساسی اسپانیا 1978، ماده 147.
↑ «کاتالونیایی‌ها به خودمختاری بیشتر رأی می‌دهند». CNN. 18 ژوئن 2006. بایگانی شده از نسخه اصلی در 4 ژوئن 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .همچنین نگاه کنید به: "بررسی اقتصادی: اسپانیا 2005". سازمان همکاری و توسعه اقتصادی. بایگانی شده از نسخه اصلی در 17 آوریل 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .و "توضیحات کشور: اسپانیا". اکونومیست بایگانی شده از نسخه اصلی در 14 اکتبر 2012 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .و "تجربه سوئیس با دولت غیرمتمرکز" (PDF) . بانک جهانی. بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 19 اوت 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ «Estatut» (PDF) (به زبان اسپانیایی). بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 26 مارس 2009 . بازیابی شده در 20 ژوئیه 2009 .
↑ «Nuevo Estatuto de Autonomía de Canarias». .gobiernodecanarias.org. بایگانی شده از نسخه اصلی در 20 ژانویه 2011 . بازبینی شده در 30 آوریل 2011 .
↑ «BOCAe32.QXD» (PDF) (به زبان کاتالان). بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 11 جولای 2009 . بازیابی شده در 20 ژوئیه 2009 .
↑ « Estatuto de Autonomía de Aragón». Narros.congreso.es. بایگانی شده از نسخه اصلی در 11 دسامبر 2009 . بازیابی شده در 20 ژوئیه 2009 .
↑ «اسپانیا: نهادهای اجرایی و مقننه اصلی». کمیسیون اروپا بازبینی شده در 16 آوریل 2024 .
↑ «Unidad de Policía de la Comunidad Autónoma de Andalucía» (به اسپانیایی). Cartujo.org. بایگانی شده از نسخه اصلی در 7 نوامبر 2007 . بازیابی شده در 23 اکتبر 2007 .
^ مواد 140 و 141. قانون اساسی اسپانیا 1978
↑ گارسیا کانتالاپیدرا، دیوید و رامون پاچکو پاردو، سیاست خارجی معاصر اسپانیا (راتلج، 2014). صفحه 126
↑ «قطعنامه 2070: سؤال جبل الطارق» (PDF) . سازمان ملل متحد 16 دسامبر 1965. بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 3 مه 2011 . بازبینی شده در 19 فوریه 2010 .
↑ «قطعنامه ۲۲۳۱: سؤال جبل الطارق» (PDF) . سازمان ملل متحد 20 دسامبر 1966. بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 3 مه 2011 . بازبینی شده در 19 فوریه 2010 .
↑ «La cuestión de Gibraltar» (به اسپانیایی). وزارت امور خارجه و همکاری اسپانیا ژانویه 2008. بایگانی شده از نسخه اصلی در 29 مه 2009 . بازیابی شده در 3 ژانویه 2010 .
↑ نامه اسپانیا به سازمان ملل (PDF) (به زبان اسپانیایی)، سازمان ملل متحد، سپتامبر 2013، بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 25 مه 2017
↑ «اسپانیا با جزایر پرتغال مناقشه می‌کند» بایگانی‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۱۳ در Wayback Machine The Portugal News . بازبینی شده در 9 سپتامبر 2013.
↑ Fernández Liesa، Carlos R. (2004). "La cuestión de Olivenza، a la luz del Derecho internacional público" (PDF) . Encuentros: Revista luso-española de investigadores en Ciencias humanas y sociales. جدایی ها (4). Ayuntamiento de Olivenza: 234–235. ISSN 1138-6622. بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 29 اوت 2014.
↑ قانون اساسی اسپانیا 1978، ماده 8.
↑ قانون اساسی اسپانیا 1978، ماده 62.
↑ «El jefe del Estado Mayor del Ejército de Tierra y 11 tenientes generales aspiran a JEMAD». لا ونگاردیا 6 نوامبر 2016. بایگانی شده از نسخه اصلی در 1 فوریه 2020 . بازیابی شده در 1 فوریه 2020 .
↑ «به‌روزرسانی: اسپانیا هزینه‌های دفاعی را افزایش می‌دهد». janes.com . بایگانی شده از نسخه اصلی در 18 مه 2015 . بازبینی شده در 8 مه 2015 .
↑ Julve، Rafa (9 مارس 2016). "Señores, se acabó la mili". ال پریودیکو بایگانی شده از نسخه اصلی در 1 فوریه 2020 . بازیابی شده در 1 فوریه 2020 .
↑ «شاخص صلح جهانی 2024» (PDF) .
↑ پیشگفتار قانون اساسی اسپانیا 1978.
↑ اسپانیا 2015/2016 در 8 اوت 2016 در Wayback Machine عفو بین‌الملل بایگانی شد. بازبینی شده در 22 ژوئن 2016.
↑ "تحلیل 8 سال قانون خشونت جنسیتی در اسپانیا | خشونت جنسیتی و عدالت". justiciadegenero.com. 4 مارس 2015. بایگانی شده از نسخه اصلی در 25 مه 2017 . بازبینی شده در 9 مه 2017 .
↑ Rincón، Reyes (25 نوامبر 2015). "موفقیت ها و شکست های مبارزه اسپانیا با آزار خانگی". EL PAÍS . بایگانی شده از نسخه اصلی در 25 مه 2017 . بازبینی شده در 9 مه 2017 .
↑ «پذیرش جهانی همجنسگرایی». مرکز تحقیقات پیو 4 ژوئن 2013. بایگانی شده از نسخه اصلی در 10 نوامبر 2014.
↑ «اسپانیا: بدون بازگشت از مسیر برابری جنسیتی». Ipsnews.net. 15 مارس 2007. بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 آوریل 2014 . بازبینی شده در 5 مه 2014 .
↑ «زنان در پارلمان های ملی». Ipu.org. 28 فوریه 2010. بایگانی شده از نسخه اصلی در 28 مارس 2014 . بازیابی شده در 1 مه 2010 .
↑ «گزارش توسعه انسانی 2007/2008» (PDF) . Hdr.undp.org. ص 330. بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 29 آوریل 2011 . بازبینی شده در 18 ژانویه 2014 .
↑ «بررسی جمعیت فعال اقتصادی. سه ماهه دوم 2024». INE Instituto Nacional de Estadística . بازبینی شده در 27 ژوئیه 2024 .
↑ «گسترش / بیکاری، کل جوانان (درصد کل نیروی کار 15 تا 24 ساله) (برآورد ملی) - اسپانیا».
↑ بنتون، لورن ای. (1990). کارخانه های نامرئی: اقتصاد غیررسمی و توسعه صنعتی در اسپانیا . مطبوعات SUNY.
↑ روبرتو آ. فردمن ، ارزش اقتصاد بازار سیاه اسپانیا 20 درصد از تولید ناخالص داخلی آن است : یک میلیون اسپانیایی در اقتصاد زیرزمینی شغل دارند .
↑ Angel Alañón & M. Gómez-Antonio، [برآورد اندازه اقتصاد سایه در اسپانیا: یک مدل ساختاری با متغیرهای پنهان]، Applies Economics ، جلد 37، شماره 9، صفحات 1011-1025 (2005).
↑ «گزارش OECD برای سال 2006» (PDF) . OECD. بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 19 اوت 2008 . بازیابی شده در 9 اوت 2008 .
^ "شرط خوب؟". اکونومیست تجارت. مادرید. 30 آوریل 2009. بایگانی شده از نسخه اصلی در 4 مه 2009 . بازبینی شده در 14 مه 2009 .
↑ «ایبردرولای اسپانیا با گروه خلیج تاقا توافقنامه سرمایه گذاری امضا کرد». فوربس 25 مه 2008. بایگانی شده از نسخه اصلی در 7 ژوئن 2010.
↑ «بزرگ در آمریکا؟». اکونومیست تجارت. مادرید. 8 آوریل 2009. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 آوریل 2009 . بازبینی شده در 14 مه 2009 .
^ ab "اسپانیا دومین خودروساز بزرگ اروپا و هشتمین خودروساز بزرگ در جهان است". ICEX-Invest در اسپانیا 22 ژوئیه 2024 - از طریق investinspain.org.
↑ «تولید خودرو بر اساس کشور 2024». worldpopulationreview.com . بازبینی شده در 26 مارس 2024 .
↑ «گوروی جهانی | تحلیل». گورو جهانی. بایگانی شده از نسخه اصلی در 6 ژانویه 2011 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ «گزارش اقتصادی» (PDF) . بانک اسپانیا بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 26 ژوئیه 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ «اسپانیا پیشرو جهان در انرژی خورشیدی است». NPR.org NPR 15 جولای 2010. بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 سپتامبر 2010 . بازبینی شده در 4 سپتامبر 2010 .
↑ «اسپانیا رهبر جهان انرژی خورشیدی شد». Europeanfutureenergyforum.com. 14 جولای 2010. بایگانی شده از نسخه اصلی در 24 نوامبر 2010 . بازبینی شده در 4 سپتامبر 2010 .
↑ ویالوبوس، آلوارو (6 مه 2018). "بیلبائو اسپانیا برای رهبری بخش انرژی بادی اروپا مبارزه می کند". Phys.org (به زبان اسپانیایی). بایگانی شده از نسخه اصلی در 24 دسامبر 2022 . بازبینی شده در 6 جولای 2018 .
↑ AFP (6 مه 2018). "بیلبائو اسپانیا برای رهبری بخش انرژی بادی اروپا مبارزه می کند". محلی (به اسپانیایی). بایگانی شده از نسخه اصلی در 6 ژوئیه 2018 . بازبینی شده در 6 جولای 2018 .
↑ «اسپانیا پس از غلبه بر آلمان برای اولین بار به اولین تولیدکننده انرژی بادی اروپا تبدیل شد». اخبار انرژی ائولیک. 31 دسامبر 2010. بایگانی شده از نسخه اصلی در 27 آوریل 2011 . بازبینی شده در 30 آوریل 2011 .
↑ «Asociación Empresarial Eólica – انجمن انرژی بادی اسپانیا – Energía Eólica». آئولیکا. بایگانی شده از نسخه اصلی در 20 اکتبر 2021 . بازبینی شده در 28 سپتامبر 2018 .
↑ مندز، رافائل (9 نوامبر 2009). "La eólica supera por primera vez la mitad de la producción electrica". El País (به اسپانیایی). نسخه های ال پایس. بایگانی شده از نسخه اصلی در 13 مه 2011 . بازیابی شده در 8 آگوست 2010 .
↑ «نیروی باد در اسپانیا رکورد جدید برق آنی را شکست». renovablesmadeinspain.es. 9 نوامبر 2010. بایگانی شده از نسخه اصلی در 14 دسامبر 2011 . بازبینی شده در 5 ژوئن 2011 .
↑ «۱۴ رآکتور هسته‌ای موویدو برای ال وینتو». ال پایس 9 نوامبر 2010. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 سپتامبر 2023 . بازبینی شده در 5 ژوئن 2011 .
↑ « La Fuerza del Mar». revista.consumer.es. بایگانی شده از نسخه اصلی در 26 اوت 2011 . بازبینی شده در 5 ژوئن 2011 .
^ انرژی در سوئد، حقایق و ارقام، آژانس انرژی سوئد، (به سوئدی: Energiläget i siffror)، جدول برای شکل 49. منبع: IEA/OECD [1]. بایگانی شده در 16 اکتبر 2013 در Wayback Machine
↑ "رتبه بندی موسسه Scimago". بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 مارس 2020 . بازبینی شده در 5 ژانویه 2018 .
↑ سازمان جهانی مالکیت فکری (2024). شاخص جهانی نوآوری 2024. بازگشایی وعده کارآفرینی اجتماعی (PDF) . ژنو. ص 18. doi :10.34667/tind.50062. شابک 978-92-805-3681-2. بازیابی شده در 1 اکتبر 2024 . {{cite book}}: |website=نادیده گرفته شد ( کمک )CS1 maint: مکان از دست رفته ناشر ( پیوند )
↑ آنون هیگون، دولورس؛ دیز-مینگوئلا، آلفونسو (2021). "آیا دانشگاه ها برای محل تحقیق و توسعه خارجی اهمیت دارند؟" فصلنامه تحقیقات بازرگانی . 27 (2): 1; 5. doi : 10.1177/23409444211042382 . hdl : 10550/88686 . S2CID 239695136.
^ جیاچی، ساندرو؛ فرناندز-اسکیناس، مانوئل (2020). "نقشه برداری ناهمگونی در یک سیستم تحقیقاتی: ظهور یک میدان سازمانی "ترکیبی" بین علم و صنعت". ارزشیابی تحقیق . 29 (4): 392-405. doi : 10.1093/reseval/rvaa014 . بایگانی شده از نسخه اصلی در 11 مه 2022 . بازبینی شده در 11 مه 2022 .
↑ «سوخت‌های زیستی مبتنی بر جلبک به زبان انگلیسی ساده: چرا مهم است، چگونه کار می‌کند. Triplepundit.com. 30 جولای 2008. بایگانی شده از نسخه اصلی در 18 مه 2013 . بازیابی شده در 19 نوامبر 2008 .
↑ «اسپانیا ۱ میلیون خودروی الکتریکی را در جاده‌ها قرار می‌دهد». Triplepundit.com. 30 جولای 2008. بایگانی شده از نسخه اصلی در 23 نوامبر 2008 . بازیابی شده در 19 نوامبر 2008 .
^ ab "Red de Alta Velocidad". ADIF. بایگانی شده از نسخه اصلی در 20 دسامبر 2021 . بازبینی شده در 7 مه 2023 .
↑ لارا گالرا، آنتونیو ال. (2015). "El AVE Madrid-Barcelona, una obra de merito" (PDF) . Revista de Obras Públicas (3569): 57. ISSN 0034-8619. بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 1 فوریه 2020 . بازیابی شده در 1 فوریه 2020 .
↑ «El AVE español، el más veloz del mundo y el segundo en puntualidad». ال موندو اسپانیا 10 نوامبر 2010. بایگانی شده از نسخه اصلی در 9 نوامبر 2011 . بازبینی شده در 5 ژوئن 2011 .
↑ «اسپانیا با راه‌آهن پرسرعت در پیش است». railpro.co.uk ژانویه 2010. بایگانی شده از نسخه اصلی در 21 جولای 2011 . بازبینی شده در 5 ژوئن 2011 .
↑ «ارقام جمعیت». Instituto Nacional de Estadística (موسسه ملی آمار) . بازبینی شده در 7 اوت 2024 .
↑ جوزف هریسون، دیوید کورکیل (2004). اسپانیا: اقتصاد مدرن اروپایی انتشارات اشگیت. ص 23. شابک 0-7546-0145-5 .
↑ «Indice coyuntural de fecundidad». موسسه ملی استادیستیکا بازبینی شده در 19 ژوئن 2024 .
↑ روزر، مکس (2014)، «نرخ باروری کل در سراسر جهان طی قرن‌های گذشته»، دنیای ما در داده‌ها ، بنیاد گپ‌میندر ، بایگانی‌شده از نسخه اصلی در 7 اوت 2018 ، بازیابی شده در 8 مه 2019
↑ «World Factbook EUROPE: SPAIN»، The World Factbook ، 12 ژوئیه 2018، بایگانی شده از نسخه اصلی در 27 سپتامبر 2021 ، بازیابی شده در 23 ژانویه 2021
↑ «Población extranjera por sexo, país de nacionalidad y edad». موسسه ملی استادیستیکا بایگانی شده از نسخه اصلی در 25 مارس 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ «کشورهای عضو اتحادیه اروپا در سال 2008 به 696000 نفر شهروندی اعطا کردند که در 6 سپتامبر 2014 در Wayback Machine بایگانی شد » (PDF). یورواستات 6 جولای 2010.
↑ «آمار مهاجرت». بی بی سی 11 دسامبر 2006. بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 آوریل 2013 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ "Instituto Nacional de Estadística. Estadística del Padrón Continuo". ine.es . موسسه ملی استادیستیکا بازبینی شده در 20 ژوئن 2024 .
↑ «Cifras de Población (CP) a 1 de abril de 2024 Estadística de Migraciones (EM). Datos provisionales». ine.es (به اسپانیایی). موسسه ملی استادیستیکا بازبینی شده در 20 ژوئن 2024 .
↑ INE بایگانی شده در 23 ژوئیه 2013 در Wayback Machine ، 2011.
↑ "بحران مالی آسیب پذیری مهاجران اسپانیا را آشکار می کند - ویژگی". زمین تایمز. 18 نوامبر 2009.
↑ «Avance del Padrón Municipal a 1 de enero de 2006. Datos provisionales» (PDF) . موسسه ملی استادیستیکا بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 26 ژوئیه 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .و "اسپانیا: مهاجران خوش آمدید". هفته کسب و کار . بایگانی شده از نسخه اصلی در 6 اکتبر 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .و «مهاجران به برخورد تمدنی اروپا دامن می زنند». MSNBC. بایگانی شده از نسخه اصلی در 13 مه 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .و «درگیری جوانان اسپانیایی با باندهای مهاجر». اینترنشنال هرالد تریبون بایگانی شده از نسخه اصلی در 3 ژوئن 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ «جمعیت اروپا در سال 2005» (PDF) . یورواستات بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 19 اوت 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ اسپانیا بودجه مهاجرت را افزایش می دهد بایگانی شده در 30 اوت 2008 در Wayback Machine ، 10 اکتبر 2007
↑ ترملت، گیلز (9 مه 2005). اسپانیا 700000 مهاجر را عفو کرد. نگهبان . لندن. بایگانی شده از نسخه اصلی در 29 اوت 2013 . بازیابی شده در 20 ژوئیه 2009 .
↑ «سریال جمعیت از سال 1998». موسسه آماری INE اسپانیا بایگانی شده از نسخه اصلی در 2 نوامبر 2007 . بازبینی شده در 14 اوت 2008 .
↑ «اروپایی‌ها از اسپانیا برای مشاغل خارجی حمایت می‌کنند». News.bg. بایگانی شده از نسخه اصلی در 10 اکتبر 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ Plan de Retorno Voluntario بایگانی شده در 18 اکتبر 2011 در Wayback Machine Gobierno de España
↑ بحران شغلی اسپانیا مهاجران را بیکار می‌کند بایگانی‌شده در 10 ژوئیه 2017 در Wayback Machine ، وال استریت ژورنال، 24 ژانویه 2009
↑ ab 580.000 persons se van de España بایگانی شده در 15 نوامبر 2011 در Wayback Machine . ال پایس. Edición Impresa. 8 اکتبر 2011
↑ Conversi، Daniele (2002). "انتقال هموار: قانون اساسی 1978 اسپانیا و مسئله ملیت ها" (PDF) . هویت های ملی، جلد 4، شماره 3 . Carfax Publishing, Inc. بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 11 مه 2008 . بازیابی شده در 28 ژانویه 2008 .
↑ Casado Velarde، Manuel (2011). "اسپانیا، یک کشور چند زبانه: اسپانیایی و سایر زبان های رسمی". در استیکل، گرهارد (ویرایش). زبان های ملی، منطقه ای و اقلیت در اروپا . فرانکفورت: پیتر لانگ . ص 129. شابک 978-3-631-60365-9. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 سپتامبر 2023 . بازبینی شده در 24 ژوئیه 2021 .
^ راملو 2018، ص. 465.
↑ راملو، فرناندو (2018). "17. تنوع زبانی در اسپانیا". در آیرس-بنت، وندی؛ کاروترز، جانیس (ویرایشگران). کتابچه راهنمای زبان شناسی اجتماعی عاشقانه . دی گروتر . ص 462. doi :10.1515/9783110365955-018. شابک 9783110365955. S2CID 158999790.
^ راملو 2018، ص. 463.
↑ «سیا – کتاب حقایق جهان – ۵ درد». Cia.gov. بایگانی شده از نسخه اصلی در 27 سپتامبر 2021 . بازبینی شده در 30 آوریل 2011 .
↑ Recalde Fernández، Montserrat (2016). "یک مشارکت در مهاجرت به چند زبان در Estado Español" (PDF) . در Recalde Fernández، Montserrat; سیلوا دومینگز، کارمه (ویرایشگران). Ser inmigrante en tempos de crise: Unha ollada multidisciplinar . خدمات عمومی و اینترکامبیو سینتیفیکو دا Universidade de Compostela. ص 175. doi :10.15304/9788416533015. شابک 9788416533015. بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 25 ژوئیه 2021 . بازبینی شده در 12 ژوئیه 2021 .
↑ La Ley Orgánica 2/2006 بایگانی شده در 25 مه 2011 در Wayback Machine . بازبینی شده در 23 سپتامبر 2009
↑ Ley Orgánica 8/2013 بایگانی شده در 12 فوریه 2015 در Wayback Machine . بازبینی شده در 9 دسامبر 2013
↑ De la LGE a la LOMCE: Así son las siete leyes educativas españolas de la democracia بایگانی شده در 12 فوریه 2015 در Wayback Machine . teinteresa.es
↑ «Educación Primaria │Ministerio de Educación y Formación Profesional» (به زبان اسپانیایی). بایگانی شده از نسخه اصلی در 5 نوامبر 2020 . بازبینی شده در 26 نوامبر 2020 .
↑ «Educación Secundaria Obligatoria (ESO)│Ministerio de Educación y Formación Profesional» (به اسپانیایی). بایگانی شده از نسخه اصلی در 16 نوامبر 2020 . بازبینی شده در 26 نوامبر 2020 .
↑ «Bachillerato│Ministerio de Educación y Formación Profesional». بایگانی شده از نسخه اصلی در 26 نوامبر 2020 . بازبینی شده در 26 نوامبر 2020 .
↑ «La Formación Profesional actual en el sistema educativo – TodoFP│Ministerio de Educación y Formación Profesional» (به زبان اسپانیایی). بایگانی شده از نسخه اصلی در 31 اکتبر 2020 . بازبینی شده در 26 نوامبر 2020 .
↑ «کشور خود را مقایسه کنید - PISA 2018». www2.compareyourcountry.org . بایگانی شده از نسخه اصلی در 27 سپتامبر 2021 . بازبینی شده در 29 سپتامبر 2021 .
↑ «برنامه ارزیابی دانشجویان بین المللی (PISA): اسپانیا» (PDF) . بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 29 سپتامبر 2021 . بازبینی شده در 29 سپتامبر 2021 .
^ سازمان بهداشت جهانی، کارکنان بهداشت جهانی، (2000)، هادن، آنجلا; کامپانینی، باربارا، ویرایش‌ها، گزارش بهداشت جهانی 2000 – سیستم‌های سلامت: بهبود عملکرد (PDF)، ژنو: سازمان بهداشت جهانی، ISBN 92-4-156198-X
↑ «مراقبت های بهداشتی در اسپانیا: ذینفعان». seg-social.es. بایگانی شده از نسخه اصلی در 25 مه 2017 . بازبینی شده در 24 سپتامبر 2017 .
^ CIS "Barómetro de Enero de 2023"، 3961 پاسخ دهنده. سؤال این بود: «Cómo se define Ud. en materia religiosa: católico/a practicante، católico/a no practicante، creyente de otra religión، agnóstico/a، indiferente o no creyente، o ateo/a؟». صفحه 19.
↑ Ley 26/1992 بایگانی شده در 26 نوامبر 2016 در Wayback Machine , Documento BOE-A-1992-24855, Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado
↑ Ley 25/1992 بایگانی شده در 27 دسامبر 2016 در Wayback Machine , Documento BOE-A-1992-24854, Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado
↑ Ley 24/1992 بایگانی شده در 26 نوامبر 2016 در Wayback Machine , Documento BOE-A-1992-24853, Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado
↑ Centro de Investigaciones Sociológicas: Barómetro de Julio 2020، صفحه 21. بایگانی شده در 20 ژوئیه 2020 در Wayback Machine ¿Cómo se define Ud. en materia religiosa: católico/a practicante، católico/a no practicante، creyente de otra religión، agnóstico/a، indiferente o no creyente، o ateo/a؟
^ ab Centro de Investigaciones Sociológicas (مرکز تحقیقات جامعه شناسی) (اکتبر 2019). "Macrobarómetro de octubre 2019, Banco de datos" (به اسپانیایی). ص 160. بایگانی شده از نسخه اصلی در 14 ژوئن 2020 . بازبینی شده در 17 دسامبر 2019 .سوال این بود "¿Cómo se define Ud. en materia religiosa: católico/a practicante، católico/a no practicante، creyente de otra مذهب، agnóstico/a، indiferente o no creyente، o ateo/a؟"، وزن استفاده شده عبارت بود از "PESOCCAA" که نشان دهنده اندازه جمعیت جوامع خودمختار اسپانیا است .
↑ «پایگاه داده WVS». بررسی ارزش های جهانی موسسه تحقیقات پیمایشی تطبیقی. مارس 2015. بایگانی شده از نسخه اصلی در 5 ژانویه 2016.
↑ «شاخص دینداری بین المللی گالوپ» (PDF) . واشنگتن پست . WIN-Gallup International. آوریل 2015. بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 1 فوریه 2016.
↑ «Federación de Entidades Religiosas Evangélicas de España – FEREDE». Ferede.org. بایگانی شده از نسخه اصلی در 30 سپتامبر 2011 . بازبینی شده در 4 سپتامبر 2010 .
↑ «اسپانیا – اتاق خبر». Churchofjesuschrist.org. بایگانی شده از نسخه اصلی در 14 ژوئن 2020 . بازبینی شده در 4 سپتامبر 2010 .
↑ «Los musulmanes en España superan por primera vez los 2 millones de personas». ال هرالدو سپتامبر 2020. بایگانی شده از نسخه اصلی در 4 اکتبر 2020 . بازیابی شده در 30 سپتامبر 2020 .
↑ «کشورهای با بیشترین تأثیر فرهنگی». اخبار آمریکا 1 ژانویه 2024 . بازبینی شده در 7 اوت 2024 .
↑ تاونسون، ن. (2007). اسپانیا دگرگون شد: دیکتاتوری فرانکو، 1959-1975 . راتلج. ص 7. ISBN 9780230592643.
↑ «اسپانیا». بخش فرهنگ یونسکو بایگانی شده از نسخه اصلی در 26 سپتامبر 2014 . بازبینی شده در 14 سپتامبر 2014 .
↑ «اسپانیا – میراث فرهنگی ناملموس». بخش فرهنگ یونسکو بایگانی شده از نسخه اصلی در 14 سپتامبر 2014 . بازبینی شده در 14 سپتامبر 2014 .
↑ گیز، دیوید تی (2004). تاریخ ادبیات اسپانیایی کمبریج . انتشارات دانشگاه کمبریج صص 73-74. شابک 0-521-80618-6.
↑ داپوئتو ریس، ماریا د لس آنجلس (2015). "Literatura hispanorromance primigenia: la glosa conoajutorio del Codex Aemilianensis 60". لتراس 2 (72). Pontificia Universidad Católica Argentina Santa María de los Buenos Aires : 90. ISSN 0326-3363. بایگانی شده از نسخه اصلی در 6 اوت 2020 . بازبینی شده در 23 مه 2020 .
↑ لبانی، جو (2010). ادبیات اسپانیایی یک مقدمه بسیار کوتاه . انتشارات دانشگاه آکسفورد ص 18-19. شابک 978-0-19-920805-0.
↑ لبانی 2010، ص. 24.
↑ لبانی 2010، ص. 21.
↑ آموروس نگر، کارلا (2016)، «گسترش زبان کاستیلی/اسپانیایی در اسپانیا و قاره آمریکا: تجربه استانداردسازی زبان نسبتاً موفق»، Sociolinguistica ، 1 (30): 26–28، doi :10.1515/soci-2016-0003 ، ISSN 0933-1883، S2CID 132493573، بایگانی شده از نسخه اصلی در 31 مه 2022 ، بازیابی شده در 5 آوریل 2022
↑ گونزالس سوبیاس، خوزه لوئیس (2007). "La Extensión del Romanticismo en España". Cuadernos de Ilustración y Romanticismo: Revista del Grupo de Estudios del siglo XVIII (15). تحریریه UCA : 226; 228-229. ISSN 2173-0687. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 آوریل 2022 . بازبینی شده در 5 آوریل 2022 .
↑ آباد، فرانسیسکو (2007). "La 'Edad de Plata' (1868-1936) y las generaciones de la Edad de Plata: cultura y filología" (PDF) . اپوز. Revista de Filología (23): 244–245. بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 12 آوریل 2022 . بازبینی شده در 5 آوریل 2022 .
↑ اورینگر، نلسون آر. (1998). "تعریف مجدد عصر نقره ای اسپانیا و سال 98 در آن". Anales de la literatura Española Contemporánea . 23 (1/2). Society of Spanish & Spanish-American Studies: 317. JSTOR 25642011.
↑ لبانی 2010، ص. 61.
↑ کولوزی، پائولو (2007). برنامه ریزی زبان اقلیت و خرد ملی در ایتالیا: تحلیلی از وضعیت فریولی، سیمبرین و لومبارد غربی با ارجاع به زبان های اقلیت اسپانیایی. پیتر لانگ . ص 103. شابک 9783039110414. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 سپتامبر 2023 . بازبینی شده در 15 آوریل 2022 .
↑ Coluzzi 2007، صص 103-104.
^ آنتونوا، NV; Myagkov، GP; نیکولایوا، OA (2019). "مشکل پیدایش اندیشه فلسفی در تاریخ نگاری اسپانیایی" (PDF) . یوتوپیا و پراکسیس آمریکای لاتین . 24 (5). Universidad del Zulia : 66–67. بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 1 آوریل 2022 . بازبینی شده در 1 آوریل 2022 .
↑ Caponigri، A. Robert (1967). فلسفه معاصر اسپانیایی (PDF) . بایگانی شده از نسخه اصلی (PDF) در 2 آوریل 2022 . بازبینی شده در 1 آوریل 2022 .
↑ Antonova, Myagkov & Nikolaeva 2019, p. 67.
^ Caponigri 1967، ص. 169-170.
^ انیرود. "10 نقاشی معروف دیگو ولاسکز | لرنودو نیوتونیک". بایگانی شده از نسخه اصلی در 24 نوامبر 2020 . بازیابی شده در 21 نوامبر 2020 .
↑ Montes Fernández 2011، صفحات 602–603.
↑ مونتس فرناندز 2011، ص. 603.
↑ مونتس فرناندز، فرانسیسکو خوزه (2011). "Recordando la historia del cine español" (PDF) . Anuario Jurídico y Económico Escurialense . XLIV . ISSN 1133-3677. بایگانی شده (PDF) از نسخه اصلی در 17 آوریل 2022 . بازبینی شده در 1 آوریل 2022 .
↑ Montes Fernández 2011، صفحات 609–610.
^ جردن، بری؛ مورگان تاموسوناس، ریکی (1998). سینمای معاصر اسپانیا انتشارات دانشگاه منچستر.
↑ یوست، خاویر (13 دسامبر 2019). "Viaje por la cara B del cine español". ال فرهنگی . بایگانی شده از نسخه اصلی در ۱ آوریل ۲۰۲۲ . بازیابی شده در 1 آوریل 2022 - از طریق El Español .
↑ «El Festival de San Sebastián y El de Málaga, entre las diez iniciativas Culturees más importantes de España in 2021». سمعی و بصری451 . 9 فوریه 2022. بایگانی شده از نسخه اصلی در 9 فوریه 2022 . بازبینی شده در 1 آوریل 2022 .
↑ La Spina، V (2018). "زمین و گچ: از تئوری تا عمل در معماری بومی اسپانیا". در میلتو، سی. وگاس لوپز-مانزانرس، ف. گارسیا-سوریانو، ال. کریستینی، وی. معماری بومی و خاکی: حفاظت و پایداری . لندن: تیلور و فرانسیس . صص 153-154. شابک 978-1-138-03546-1.
↑ بلوم، جاناتان ام (2020). معماری غرب اسلامی. شمال آفریقا و شبه جزیره ایبری . نیوهیون و لندن: انتشارات دانشگاه ییل . ص 88. شابک 978-0-300-21870-1.
^ بلوم 2020، ص. 171.
↑ "جشنواره های موسیقی، جشنواره های بریتانیا و جشنواره های لندن". Spoonfed.co.uk بایگانی شده از نسخه اصلی در 28 اکتبر 2011 . بازیابی شده در 1 نوامبر 2011 .
↑ «تاریخچه گیتار در اسپانیا». Linguatics.com بایگانی شده از نسخه اصلی در 29 آوریل 2011 . بازبینی شده در 30 آوریل 2011 .
↑ ab Richardson، Paul (19 اوت 2007). "پائلا کامل اسپانیا". تایمز لندن. بایگانی شده از نسخه اصلی در 4 ژوئن 2010 . بازیابی شده در 6 آگوست 2010 .
↑ دی گرگوریو، سارا (1 دسامبر 2009). "بهبود اسپانیا در مرکات نگر". صدای دهکده . نیویورک. بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 دسامبر 2009 . بازیابی شده در 6 آگوست 2010 .
↑ اسمیلی، سوزان (18 ژانویه 2010). "گران ترین ژامبون جهان؟" نگهبان . ISSN 0261-3077. بایگانی شده از نسخه اصلی در 31 اکتبر 2019 . بازیابی شده در 31 اکتبر 2019 .
↑ لیمون، رائول (7 مارس 2016). گران‌ترین ژامبون جهان از هوئلوا است و هر پا 4100 یورو قیمت دارد. ال پایس ISSN 1134-6582. بایگانی شده از نسخه اصلی در 27 نوامبر 2019 . بازیابی شده در 31 اکتبر 2019 .
↑ «Primera División 2015/2016». worldfootball.net. بایگانی شده از نسخه اصلی در 13 جولای 2016 . بازبینی شده در 14 جولای 2016 .
↑ «تعطیلات بانکی در اسپانیا». bank-holidays.com. بایگانی شده از نسخه اصلی در 18 سپتامبر 2008 . بازبینی شده در 13 اوت 2008 .
↑ Nogués y Secall (1862)، 68.
↑ Paloma Aguilar، Carsten Humlebæk، "حافظه جمعی و هویت ملی در دموکراسی اسپانیا: میراث فرانکوئیسم و جنگ داخلی"، تاریخ و حافظه، 1 آوریل 2002، صفحه. 121-164
↑ «Acuerdo entre el Reino de España y Nueva Zelanda sobre participación en determinadas elecciones de los nacionales de cada país residentes en el territorio del otro, hecho en Wellington el 23 de junio de 2009». Noticias Jurídicas بایگانی شده از نسخه اصلی در 31 اوت 2016 . بازیابی شده در 14 نوامبر 2010 .

آثار ذکر شده

گیتس، دیوید (2001). زخم اسپانیایی: تاریخچه جنگ شبه جزیره . مطبوعات دا کاپو. شابک 978-0-306-81083-1.
"قانون اساسی اسپانیا" (PDF) . Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado. 1978 . بازبینی شده در 10 ژوئن 2022 .
مارکوس، اف خاویر (2006). La Sierra de Atapuerca y el Valle del Arlanzón. حامیان ماقبل تاریخ. سرمقاله دوسول. بورگوس، اسپانیا شابک 9788496606289.
مارکوس، اف. خاویر (2016). La Prehistoria Reciente del entorno de la Sierra de Atapuerca (بورگوس، اسپانیا). گزارش های باستان شناسی بریتانیا (آکسفورد، انگلستان)، BAR International Series 2798. ISBN 9781407315195.

در ادامه مطلب

کار، ریموند ، ویرایش. اسپانیا: یک تاریخ انتشارات دانشگاه آکسفورد، ایالات متحده آمریکا، 2000.
کالاگان از یوسف. تاریخ اسپانیا قرون وسطی . انتشارات دانشگاه کرنل 1983.
فرانک، والدو دی ویرجین اسپانیا: صحنه‌هایی از درام معنوی یک مردم بزرگ نیویورک: بونی و لایورایت، 1926.

لینک های خارجی

اسپانیا کتاب حقایق جهان . سازمان اطلاعات مرکزی .
اسپانیا از UCB Libraries GovPubs
اسپانیا از بی بی سی نیوز
پیش بینی های کلیدی توسعه برای اسپانیا از آینده بین المللی

دولت

پورتال دولت الکترونیک برای اسپانیا

نقشه ها

ویکی مدیا اطلس اسپانیا
داده های جغرافیایی مربوط به اسپانیا در OpenStreetMap

گردشگری

پورتال رسمی گردشگری اسپانیا

40 درجه شمالی 4 درجه غربی / 40 درجه شمالی 4 درجه غربی / 40; -4