stringtranslate.com

میزقی

دشت میزقی که از شهر باستانی آپولونیا دیده می شود .

میزقی ( آلبانیایی: [myzɛˈcɛ] ؛ شکل معین آلبانیایی : Myzeqeja ؛ آرمانیایی : Muzachia ) دشتی در دشت‌های غربی آلبانی است . [1] Myzeqe بزرگترین و وسیع ترین دشت است که بر اساس مساحت اندازه گیری می شود، در سرزمین های پست.

مکان

دشت میزق دشت آبرفتی بزرگی است که سه رودخانه اصلی شکمبین ، سمان و وجوسه از آن عبور می‌کنند . [2] Vjosë تقریبی تقریبی از وسعت جنوبی Myzeqe ارائه می‌دهد، در حالی که Shkumbin تقریباً وسعت شمالی آن است. [3] از نظر اداری، این منطقه عمدتاً در محدوده لوشنج و ناحیه فیر قرار دارد .

اصطلاحات دیگری مانند Myzeqeja e Vogël (Myzeqe کوچک)، Myzeqeja e Beratit (Myzeqe Berat)، یا Myzeqeja e Vlorës (Myzeqe of Vlora) به ترتیب برای اشاره به بخش Fier از منطقه، و به بخش های کوچکی که در نواحی مجاور قرار می گیرند، استفاده می شود. برات و ولوله [4] 65 کیلومتر شمال-جنوب و 50 کیلومتر شرق-غرب امتداد دارد و مساحت آن حدود 1350 کیلومتر مربع است. [5] قدیمی ترین جمعیتی که در دشت میزق زندگی می کنند، قبیله آلبانیایی لاله هستند . [6]

ریشه شناسی

نام این منطقه از دوران قرون وسطی گرفته شده است، این نام از نام خاندان حاکم موزاکا (1280 - 1600) گرفته شده است که این منطقه را در اختیار داشتند. این نام برای اولین بار به عنوان Musachia در سال 1417 ثبت شده است .

تاریخچه

در دوران باستان، مستعمره یونانی آپولونیا در نزدیکی ساحل تأسیس شد. مکان آپولونیا در قلمرو Taulantii قرار داشت ، دسته ای از قبایل ایلیاتی که قرن ها از نزدیک با این سکونتگاه در ارتباط بودند و در کنار استعمارگران یونانی زندگی می کردند. [7] Taulantii کنترل بسیاری از دشت Myzeqe در دوران باستان کلاسیک بود.

در قرون وسطی ، و توسط خانواده های نجیب آلبانیایی مختلف از جمله خانواده Skuraj و Muzaka اداره می شد . در زمان‌های مختلف در امپراتوری بیزانس و امپراتوری بلغارستان گنجانده شد ، اغلب با خانواده‌های حاکم محلی به عنوان دست نشاندگان فرمانروایان قلمرو. تعداد زیادی از نام های زبان اسلاوی در Myzeqe وجود دارد. [8]

در اواخر قرن سیزدهم، این منطقه تحت حاکمیت رسمی کاتولیک و پادشاهی آنژوین آلبانی وابسته به فرانسه قرار گرفت . در ابتدا، روابط بین حاکمان پادشاهی و اشراف محلی بد بود، و در برخی مواقع اشراف، مانند جین موزاکا، با بیزانسی ها علیه پادشاهی همکاری می کردند. با این حال، با گذشت زمان، خاندان محلی موزاکا به خانواده سلطنتی آنژوین آلبانی به عنوان متحدان و حامیان خود نگاه کرد، به ویژه با افزایش تهدید توسعه صرب ها ، و وفادارتر به آنها شد. چون منطقه تحت تأثیر سبک فئودالیسم غربی قرار گرفت به آنها القاب داده شد . در همان زمان، آنژوین ها به حاکمان محلی اجازه دادند تا ایمان ارتدوکس خود را حفظ کنند. در سال 1318، آندره آ اول موزاکا اولین آلبانیایی ارتدوکس بود که فرمانده ارتش پادشاهی شد و موزاکاها در نبردهای شاه چارلز علیه صرب‌ها نقش داشتند. در درگیری‌های دیگر، موزاکاها مجدداً در کنار بیزانس قرار گرفتند و آندره دوم موزاکا به دلیل خدمتش به آرمان بیزانس در سال 1335 پس از شکست دادن ارتش صرب در کوه‌های پلیستر در نزدیکی بیتولا مورد افتخار قرار گرفت . بقایای کنترل بیزانس بر این منطقه در طول جنگ داخلی بیزانس 1341-1347 فروپاشید و فرصتی را ایجاد کرد که توسط حاکم صرب استفان دوشان و به هزینه پادشاهی آلبانی استفاده شد.

در اواسط قرن چهاردهم، این منطقه توسط استفان دوشان برای صربستان فتح شد، اما طولی نکشید که کنترل امپراتوری صربستان بر این منطقه تجزیه شد، زیرا خانواده‌های محلی کنترل را دوباره به دست گرفتند. چهار دهه بعد، نبرد ساورا (به عنوان یکی از دشت‌های میزقی در قرون وسطی شناخته می‌شد) نشان‌دهنده برتری امپراتوری عثمانی در این منطقه بود. در قرن پانزدهم، خانواده موزاکا و دیگر اربابان محلی آلبانیایی به اتحادیه لژه اسکندربیگ پیوستند تا تسلط فزاینده عثمانی را مهار کنند، اما پس از یک درگیری طولانی، میزقی و همچنین آلبانی وسیع‌تر به طور قطعی تحت سلطه عثمانی قرار گرفتند. اوایل قرن بیستم برخی از حاکمان محلی آلبانیایی و همچنین برخی از مردم در نهایت به کشورهای خارجی گریختند، اما برخی از حاکمان ماندند و در دستگاه قدرت عثمانی ادغام شدند.

در قرن هجدهم، علی پاشا تپلنه ، حکومت استبدادی بزرگی را که بخش‌های وسیعی از آلبانی، مقدونیه و یونان را در بر می‌گرفت، حکومت کرد و عملاً برای مدتی از مرکز قدرت عثمانی استقلال یافت. با این حال، در نهایت، Myzeqe و همچنین بقیه جنوب آلبانی یک بار دیگر تحت کنترل عثمانی قرار گرفت. [9]

در اواخر عصر عثمانی، Myzeqeja دارای نرخ بالای مالاریا بود ، همانطور که به طور کلی در مورد مناطق مرطوب تر در منطقه وسیع تر در آن زمان صادق بود.

در سال 1835 منطقه علیه دولت عثمانی شورش کرد، شورشیان پیروز شدند اما به دلیل رهبران فاسد شورش شکست خورد. [10] در سال 1837 منطقه دوباره شورش کرد، اما به سرعت توسط عثمانی ها سرکوب شد. [10]

در قرن بیستم، این منطقه در آلبانی تازه استقلال یافته قرار گرفت. اواسط قرن تغییرات عظیمی را در منطقه به وجود آورد زیرا تعداد زیادی از پناهندگان آلبانیایی چم از یونان در آن اسکان داده شدند و تالاب های آن به سرعت در زمان کمونیسم خشک و صنعتی شدند و آن را به "غله انبار" آلبانی تبدیل کردند.

جمعیت

Myzeqe از لحاظ تاریخی محل سکونت لاله ، یک قبیله محلی آلبانیایی بوده است . خانواده موزاکا در قرون وسطی با این قبیله ارتباط داشتند که نام زادگاه آن لعل مزحقی نشان می دهد . [6] در دوره عثمانی، تعدادی از سکونت‌گاه‌های آلبانیایی در دشت Myzeqe، به ویژه از همسایگان Toskria و Labëria ، رخ داد . از اواخر قرن هجدهم، گروه کوچکی از ارمنی‌های منطقه کورچه نیز در این منطقه ساکن شدند. در نیمه اول قرن بیستم، پناهندگان کوزوو و ساندژاک نیز پس از الحاق آن به صربستان و مونته نگرو و سپس در یوگسلاوی به این منطقه آمدند.

این امواج استقرار، Myzeqe را به عنوان منطقه ای که همه زیرگروه های آلبانیایی: گگ ، توسک ، و جمعیت آزمایشگاهی در آن قرار می گیرند، نشان می دهد. [3] بیشتر ساکنان آلبانیایی هستند، [11] اما ولخی‌هایی نیز وجود دارند که عمدتاً در شهر دیوجاکه ، و برخی از روستاهای فیر و برخی از مردم رومی ، و همچنین بوسنیایی‌های لیبوفشه که از نظر زبانی جذب شده‌اند، ساکن هستند . [12] همه مردم این منطقه را میزقاره (مردم اهل میزقی) می نامند که از نظر جغرافیایی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

Myzeqe در ساختار مذهبی خود به عنوان یکی از معدود مناطق نسبتاً بزرگ آلبانی قابل توجه است که اکثریت ساکنان آن در تمام دوران حکومت عثمانی مسیحی ارتدوکس باقی مانده بودند. در قرن نوزدهم، فیر به مرکز اقتصادی و تجاری دشت میزقی تبدیل شد که شامل آبادی‌ها و روستاهای کوچکی بود که ساکنان آن آلبانیایی‌های ارتدکس و مسلمان و ارمنی‌ها بودند. [13] در حوالی دوران استقلال آلبانی، آمار نشان می‌دهد که در اطراف فییر، تقریباً 65٪ از جمعیت مسیحی بودند، در حالی که در لوشنا تعداد مسیحیان و مسلمانان قابل مقایسه بود. [14] در طول قرن بیستم، به دلیل اخراج آلبانیایی‌های چم ، بسیاری از آلبانیایی‌های چم با پیشینه مسلمان در میزقی ساکن شدند . علاوه بر این، در لیبوفشه، برخی از ساکنان بوسنیایی هستند که در اوایل دهه 1920 در این روستا ساکن شدند و از نظر زبانی جذب و ادغام شدند.

اقتصاد

این منطقه به دلیل پتانسیل کشاورزی که همیشه مورد استفاده قرار نگرفته، برجسته است. بیشتر مزارع امروزی تا بعد از جنگ جهانی دوم عملاً باتلاق و زمین های متروک بودند . این امر باعث مهاجرت فصلی جمعیت شد. [15] [16] پس از جنگ جهانی دوم، دولت کمونیستی کمپین های گسترده ای را برای تخلیه این منطقه به راه انداخت. به دنبال افزایش ظرفیت کشاورزی، این منطقه اهمیت قابل توجهی پیدا کرد. از آن به بعد، میزقی را «غله آلبانی» می نامند. صنعتی شدن قابل توجهی در اطراف فیر در طول رژیم کمونیستی در Myzeqeja برجسته شد، اگرچه زوال صنعتی پس از فروپاشی رژیم کمونیستی آلبانی بین 1990-1992 آغاز شد. در حال حاضر دشت Myzeqe یک منطقه مهم برای صنعت نفت آلبانی علاوه بر کشاورزی است.

مراجع

  1. ↑ «جان موساچی: وقایع نگاری مختصر درباره نوادگان سلسله موساچی ما». بایگانی شده از نسخه اصلی در 2010-09-10.
  2. ^ سنجش از دور برای داده های زیست محیطی در آلبانی: استراتژی برای مدیریت یکپارچه (مانفرد اف. بوکریتنر ed.). Springer Science & Business Media, 2012. 6 دسامبر 2012. ISBN 9789401143578.
    - تام استرایسگوث (ژوئیه 2010). آلبانی در تصاویر . کتابهای قرن بیست و یکم، 2010. ص. 9. ISBN 9780761363781.
  3. ^ ab Eno Koco (2010)، آواز Iso(n): حفظ سنت ها در تمرین شمال شرق مدیترانه، Acta Studia Albanica، صفحات 74-75
  4. ^ Emil Lafe, Nikoleta Cikuli, Mevlan Kabo (Instituti i Gjuhësisë dhe i Letërsisë, Akademia e Shkencave e RSH) (2002), Fjalor i emrave gjeografikë të Republikës së Shqipërisë [ Dictionary of the geographical names of the Republic of Albania ], Shtëpia Botuese «شکنکا»، ص 70، 200، 317، شابک 9992778334{{citation}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  5. ^ ab Robert Elsie (19 مارس 2010)، فرهنگ لغت تاریخی آلبانی، فرهنگ لغت تاریخی اروپا، چاپ مترسک، صفحات 318–319، شابک 978-0810861886
  6. ^ آب زوجزی، رُک؛ داجاکا، اباز; جرجی، آندرومقی; قتیپی، حسن (1341). Etnografa Shqiptare. آکادمی علوم آلبانی. ص 55.
  7. ↑ Wilkes, John J. (1995). ایلیاتی ها آکسفورد: انتشارات بلک ول. ص 98. شابک 0-631-19807-5.
  8. ↑ پتار اسکوک (۱۹۳۴). دولازاک اسلوونا و مدیتران. Hrvatska s̆tamparija S. Vidović. ص 106. Čitava plodna Muzakija prepuna je slovenskih toponima
  9. ↑ Ushtelenca، Ilir (2009). دولت و حکومت e Ali Pashë Tepelenës (به زبان آلبانیایی). آدا. ص 105. شابک 9789994358595.
  10. ^ ab Pollo, Stefanaq (1984), Historia e Shqipërisë: Vitet 30 të shek. XIX-1912 (به آلبانیایی)، Akademia e Shkencave e RPS të Shqipërisë, Instituti i Historisë, p. 123، OCLC  165705732
  11. ↑ دانیلا-کارمن استویکا. تطابقات واژگانی و صرفی بین زبان آرمانی و آلبانیایی در روزنامه فراتیا . سومین کنفرانس بین المللی «آموزش فرامرزی» آموزش و پژوهش در زمان و مکان : 297. بنابراین، تحلیل ویژگی خاصی خواهد داشت و تصویری محدود و تکه تکه از گویش ارمانی که در منطقه میزقی صحبت و نوشته می شود، ارائه می دهد. جوامع ارمنی ساکن در این منطقه، در میان جمعیت آلبانیایی که اکثریت را نمایندگی می کنند، به گروه (شاخه) فرشروت تعلق دارند که به نام موزاچهاری (میزوکیاری)، زیرشاخه ای از گروه فرشروت نیز شناخته می شوند. آنها مدتها پیش در این منطقه اقامت گزیدند که در آنجا می آمدند و با گوسفندان خود زمستان گذرانی می کردند و در کنار حرفه سنتی خود که چوپانی بودند، به کشاورزی نیز پرداختند. بسیاری از ارمنی‌هایی که در اینجا (حدود دهه 1930) ساکن شدند، از نواحی کورچه، پوگرادس، بئالا دی سوپرا یا بیلا دی گیوس می‌آمدند. از نقطه نظر زبانی، اکنون آنها عمدتاً دو زبانه هستند و از زبان آرمانی (بیشتر در خانه، در محیط خانواده و در جامعه آرمانیایی) و آلبانیایی هم در روابط اجتماعی و هم در ارتباطات رسمی استفاده می کنند. نسل های جوان تر تمایل دارند که زبان مادری خود را ترک کنند و از زبان آلبانیایی در تعاملات کلامی در خانواده یا جامعه استفاده کنند، که انگیزه آن تأثیر شدید زبان آلبانیایی بر کودکان و جوانان آرمانیایی در طول فرآیند تحصیل است.
  12. ^ استاینکه، کلاوس؛ یلی، خلال (1392). Die slavischen Minderheiten in Albanien (SMA). 4. تیل: Vraka - Borakaj. مونیخ: Verlag Otto Sagner. شابک 9783866883635.ص 137. «Die Bosniaken sind wahrschlich nach 1875 aus der Umgebung von Mostar, und zwar aus Dörfern zwischen Mostar und Čapljina, nach Albanien gekommen... Einzelne bosnische Familien wohnen in versänech,Durress,2,4,4,Durs, 137, 2013, 2013, 2013, 2013, 2013, 2013, 2013, 2013 bofsha in der Nähe von Fier eingewanderte Gruppe ist inzwischen sprachlich fast vollständig assimiliert, SHEHU-DIZDARI-DUKA (2001: 33) bezeichnet sie ehenfalls als bosniakisch."
  13. ↑ کوکودیس، آستریوس (2003). Vlachs: متروپلیس و دیاسپورا. تسالونیکی: انتشارات زیتروس. ص 359. شابک 9789607760869.فیر به مرکز اصلی تجاری و اقتصادی سکونتگاه‌ها و روستاهای کوچک اطراف در دشت میزقی تبدیل شد که توسط آروانیتولاچ‌ها و عمدتاً مسیحیان و مسلمانان آلبانیایی سکونت داشتند.
  14. ↑ زیگفرید گروبر. "تنوع منطقه ای در الگوهای ازدواج در آلبانی در آغاز قرن بیستم". www-gewi.uni-graz.at . بازیابی شده در 2014-06-11 .
  15. ↑ علی فرازمند (۸ خرداد ۱۳۸۰)، راهنمای مدیریت دولتی تطبیقی ​​و توسعه، مدیریت دولتی و سیاست عمومی، ش. 94، CRC Press، ص. 804، شابک 978-0824704360
  16. ↑ Iz istorije Albanaca: zbornik predavanja: priručnik za nastavnike. Zabod za izdavanje udžbenika Socijalističke Republike Srbije. 1969. ص. 61. معلومи пољопривредни рејон Музакија ازласка луди у печалбу није био довољно обрађен.

40°55′N 19°40′E / 40.917°N 19.667°E / 40.917; 19.667