جامعه پروتو-هند-اروپایی فرهنگ بازسازی شده پروتو-هند-اروپایی ها ، گویشوران باستانی زبان پروتو-هند-اروپایی ، جد همه زبان های هند و اروپایی مدرن است .
بسیاری از ایده‌های مدرن در این زمینه شامل بحث نابسامان وطن هندواروپایی درباره منشأ دقیق خود زبان است. [1] چهار رویکرد اصلی محققان در تلاش برای مطالعه این فرهنگ به کار گرفته اند:
دیوید دبلیو. آنتونی باستان شناس و دونالد رینگ ، زبان شناس، سه مرحله فرهنگی مختلف را در تکامل زبان پروتو-هندواروپایی متمایز می کنند : [یادداشت 2]
گاوهای اهلی در حدود 4700 سال قبل از میلاد از دره دانوب به استپ های ولگا - اورال معرفی شدند ، جایی که فرهنگ خوالینسک اولیه (4900-3900) ظهور کرده بود، که توسط آنتونی با زبان اولیه پروتو-هند و اروپایی مرتبط شده بود . گاو و گوسفند در قربانی‌های آیینی مهم‌تر از رژیم غذایی بودند، و این نشان می‌دهد که مجموعه جدیدی از آیین‌ها و آیین‌ها به سمت شرق در سراسر استپ‌های پونتیک-کاسپین گسترش یافته‌اند ، با حیوانات اهلی در ریشه مفهوم پروتو-هندواروپایی از جهان. آنتونی اولین و پیشرونده اهلی کردن اسب ها، از رام کردن تا کار واقعی با حیوان را به این دوره نسبت می دهد. [10] بین سالهای 4500 و 4200، مس، پوسته‌های تزئینی عجیب و غریب و گرزهای سنگی صیقلی در سراسر استپ‌های پونتیک-کاسپین از وارنا ، در شرق بالکان، تا خوالینسک ، در نزدیکی رودخانه ولگا رد و بدل شد . [3] در حدود سال 4500، اقلیتی از گورهای مجرد با تزئینات غنی، که تا حدی با اقلام مسی وارداتی غنی شده بودند، در استپ ها ظاهر شدند، که در تضاد با قبرهای مجهز باقی مانده بود. [11]
خانواده فرعی متمایز آناتولی ممکن است از اولین موج مهاجرت هندواروپایی ها به اروپای جنوب شرقی در حدود 4200-4000، مصادف با مهاجرت سوورووو به سرناودا اول ، [12] در زمینه پیشرفت فرهنگ خوالینسک پدید آمده باشد. به سمت غرب به سمت ناحیه دانوب ، که از آن نیز فرهنگ های نوودانیلوکا (4400-3800) و اواخر سردنی استوگ (4000-3500) ظهور کرده بودند. [10]
مطالعات ژنتیکی اخیر نشان داده است که نرهای فرهنگ Khvalynsk متعلق به خوشه غربی استپ هردر (WSH) است که مخلوطی از اصل و نسب شکارچی-گردآورنده شرقی (EHG) و شکارچی-گردآور قفقازی (CHG) است. به نظر می‌رسد که این ترکیب در استپ شرقی پونتیک-کاسپین در حدود 5000 سال قبل از میلاد اتفاق افتاده است. [3]
اقتصادهای استپی بین سالهای 4200 تا 3300 قبل از میلاد، در تغییری از اتکای نسبی به گله‌داری، زمانی که حیوانات اهلی احتمالاً عمدتاً به‌عنوان ارز رسمی برای قربانی‌های عمومی استفاده می‌شدند، به وابستگی منظم غذایی بعدی به گاو، و گوسفند یا گوسفند، دچار تغییر انقلابی شدند. گوشت بز و لبنیات. [۱۲] فرهنگ‌های خوالینسک متأخر و رپین (۳۳۰۰–۳۹۰۰)، مرتبط با زبان کلاسیک (پس از آناتولی ) پروتو-هند و اروپایی، اولین آثار کشت غلات را پس از ۴۰۰۰، در زمینه انتشار آهسته و جزئی نشان دادند. کشاورزی از قسمت های غربی استپ به سمت شرق. [14] در حدود 3700-3300، موج دوم مهاجرت سخنوران اولیه توچاری به سمت سیبری جنوبی منجر به ظهور فرهنگ آفاناسیوو (3300-2500) شد. [15] [16]
واگن چرخ دار بدون پره در حدود سال 3500 از فرهنگ همسایه مایکوپ قفقاز شمالی (3700-3000) به استپ پونتیک-کاسپین معرفی شد، که هندواروپایی های پروتو-هند و اروپایی با آن پشم و اسب معامله می کردند. [17] تعامل با فرهنگ سلسله مراتبی مایکوپ، که خود تحت تأثیر فرهنگ اوروک بین النهرین ، [18] تأثیرات اجتماعی قابل توجهی بر شیوه زندگی پروتو-هند و اروپایی داشت. [3] در همین حال، فرهنگ های تحت تأثیر خوالینسک که پس از اولین مهاجرت در منطقه دانوب-دونتس پدیدار شده بودند، جای خود را به سرناوودا (4000-3200)، اوساتوو (3500-2500)، میخایلوفکا (3600-3000) و کیمیا دادند. (3700-2200) فرهنگ، به ترتیب از غرب به شرق. [19]
افق یامنایا ، مرتبط با زبان پروتو-هندواروپایی متأخر ( به دنبال دو انشعاب آناتولی و توچاری)، در منطقه Don - Volga قبل از گسترش به سمت غرب پس از 3300 ق. منطقه وسیع استپی بین رودخانه های دنیپر و ولگا . این در ابتدا یک جامعه مبتنی بر گله بود ، با کشت محصولات محدود در بخش شرقی استپ، در حالی که منطقه دنیپر - دونتس بیشتر تحت تأثیر فرهنگ کشاورزی Tripolye بود . [20] دیرینه‌زبان‌شناسی نیز گویشوران پروتو-هندواروپایی را جمعیتی نیمه عشایری و شبانی با کشاورزی فرعی فرض می‌کند. [21]
برنز در این دوره به استپ های پونتیک-کاسپین وارد شد. به دنبال گسترش یامنایا، تجارت از راه دور فلزات و سایر اشیاء با ارزش، مانند نمک در مناطق داخلی، احتمالاً اعتبار و قدرت را برای جوامع پروتو-هند و اروپایی به ارمغان آورد. [22] با این حال، سنت بومی ساخت سفال ضعیف توسعه یافته بود. [23] قربانی گاری، گاری، گوسفند، گاو و اسب در مراسم تشییع جنازه یامنایا، احتمالاً مربوط به آیین اجدادی بود که به تشریفات و دعاهای خاصی نیاز داشت، پیوندی بین زبان و فرقه که زبان پروتو-هندواروپایی متأخر را به زبان جدید معرفی کرد. بلندگوها [14] رؤسای یامنایا تفاوت‌ها را در اعتبار و قدرت نهادینه کرده بودند و جامعه آنها بر اساس رفتار متقابل حامی و مشتری، تبادل هدایا و محبت‌های متقابل بین حامیان خود، خدایان، و مشتریان انسانی سازماندهی شده بود. [24] میانگین امید به زندگی نسبتاً بالا بود و بسیاری از افراد بین 50 تا 60 سال زندگی می کردند. [25] خود زبان به عنوان یک پیوستار گویش در این دوره ظاهر شد، به این معنی که لهجه‌های همسایه فقط اندکی با یکدیگر تفاوت داشتند، در حالی که انواع زبان‌های دور احتمالاً به دلیل اختلافات انباشته در مکان و زمان دیگر قابل درک نبودند . [26]
از آنجایی که استپ بین سال های 3500 تا 3000 خشک و سردتر شد ، گله ها باید به دفعات بیشتری جابجا شوند تا به اندازه کافی تغذیه شوند. [27] هویت متمایز یامنایا بر اساس دامداری متحرک پایه گذاری شد که توسط دو نوآوری قبلی مجاز بود: معرفی واگن چرخدار و اهلی کردن اسب. گله داران یامنایا احتمالاً مراقب گاوهای خود بودند و سوار بر اسب حمله می کردند، در حالی که آنها واگن ها را برای حمل و نقل عمده آب یا غذا می راندند. [20] [25] خانه‌های دارای چارچوب نوری را می‌توان به راحتی جمع‌آوری و جدا کرد تا روی حیوانات بارکش حمل شود. [25]
یکی دیگر از تغییرات اقلیمی که پس از حدود 3000 رخ داد، منجر به ایجاد یک محیط مساعدتر شد که امکان بهره وری از علفزار را فراهم کرد. اقتصاد شبانی جدید Yamnaya سپس موج سوم گسترش سریع جمعیتی را تجربه کرد، آن زمان به سمت اروپای مرکزی و شمالی. [25] مهاجرت مردم Usatovo به سمت جنوب شرقی لهستان، عبور از فرهنگ قدیمی اروپای Tripolye از حدود 3300 قبل از میلاد، و به دنبال آن مهاجرت های Yamnya به سمت حوضه Pannonian بین سال های 3100 و 2800، توسط برخی از محققان به عنوان جنبش های ماقبل ایتالیک، قبل از میلاد تفسیر می شود. گویشوران سلتیک و ماقبل آلمانی. [29]
زبان پروتو-هندواروپایی احتمالاً پس از 2500 متوقف شد زیرا گویش های مختلف آن قبلاً به زبان های غیرقابل درک متقابل تبدیل شده بودند که در طول موج سوم مهاجرت های هند و اروپایی (1500-3300) در بیشتر اوراسیا غربی گسترش یافتند. . [30] زبان های هند و ایرانی پس از سال 2000 قبل از میلاد به آسیای مرکزی، ایران کنونی و آسیای جنوبی معرفی شدند. [29]
عموماً توافق بر این است که جامعه پروتو-هندواروپایی سلسله مراتبی بود، با نوعی رتبه بندی اجتماعی و درجات مختلفی از موقعیت اجتماعی. [31] [32] [33] با این حال، بعید است که آنها ساختار طبقه بندی شده سختی داشته باشند، یا کاست هایی مانند آنچه در هند تاریخی یافت می شود. [34] [35] بین افراد آزاد و بردگان، معمولاً اسیران جنگی یا بدهکارانی که قادر به بازپرداخت بدهی نیستند، تمایز کلی وجود داشت. [36] بخش آزاد جامعه از طبقه ای نخبه از کشیشان، پادشاهان و جنگجویان، همراه با مردم عادی تشکیل شده بود، [36] که هر قبیله به دنبال یک رئیس ( * wiḱpots ) از اعیاد و مراسم حمایت می کردند و در اشعار ستایش جاودانه می شدند. [32]
وجود قبرهای کورگان که به طور برجسته با لباس، زیور آلات بدن و سلاح تزئین شده است، همراه با ریشه های ثابت شده مفاهیمی مانند «ثروت» ( * h₂ép- )، «نیازمند بودن» ( * h1eg- ) یا «خدمتکار» ( * h₂entbʰi-kʷolos ، "کسی که از هر دو طرف حرکت می کند" و * h₂upo-sth2-i/o- ، "یکی پایین تر ایستاده است")، نشان می دهد که سلسله مراتبی از ثروت و فقر به رسمیت شناخته شده است. [11] [37] برخی از قبرها، بزرگتر از حد متوسط و نیاز به تعداد قابل توجهی از مردم برای ساختن، به همین ترتیب نشان دهنده وضعیت بالاتری است که به برخی افراد داده شده است. این مراسم تشییع جنازه معتبر لزوما به ثروتمندترین فرد اختصاص نداشت. به طور خاص به اسمیت ها قبرهای مجللی داده شد، احتمالاً به دلیل ارتباط آهنگری با جادو در اوایل عصر برنز . [32] به طور کلی، این قبرها بیشتر توسط مردان در استپ های دون-ولگا شرقی اشغال می شدند، در حالی که در منطقه دنیپر-دونتس غربی بیشتر برابری طلب بودند. [38]
زبانشناسی امکان بازسازی قابل اعتماد تعداد زیادی از کلمات مربوط به روابط خویشاوندی را فراهم کرده است. همه اینها در به نمایش گذاشتن بافت اجتماعی پدرسالارانه ، پدرسالاری و پدرسالاری موافق هستند . [31] [39] پدرمحلی با شواهد لغوی تأیید می‌شود، از جمله کلمه * h₂u̯edh - «رهنمود کردن [40] در نتیجه حقوق، دارایی‌ها و مسئولیت‌ها برای پدر به حساب می‌آمد و زن‌ها باید پس از ازدواج در نزدیکی خانواده شوهر، پس از پرداخت بهای عروس، اقامت می‌کردند. [41] [42]
خانواده (* domos ) عموماً توسط مرد ارشد خانواده، * dems-potis («ارباب خانواده») اداره می‌شد و همچنین می‌توانست از فرزندان، نوه‌ها و شاید برده‌ها یا خدمتکاران غیرمرتبط او تشکیل شود. احتمالاً همسر او نیز نقش مکمل را ایفا کرده است: برخی شواهد نشان می‌دهد که در صورت مرگ شوهرش، او موقعیت خود را به عنوان معشوقه (* pot-n-ih2 ) خانواده حفظ می‌کرد، در حالی که پسر بزرگتر استاد جدید می‌شد. . [43] سیستم خویشاوندی توسعه‌گرای پروتو-هند-اروپایی احتمالاً با برون‌همسری زناشویی (شامل زنان خارجی از طریق ازدواج) و مبادله فرزندان خوانده با سایر خانواده‌ها و قبیله‌ها، همانطور که شواهد ژنتیکی و گواهی‌های بعدی از هند پیشنهاد می‌کنند، پشتیبانی می‌شد. -گروه های اروپایی زبان [44]
پس از تأسیس، خانواده تا زمانی که ذخایر مرد مؤسس آن دوام می‌آورد، دوام می‌آورد و بنیان‌گذاران قبیله یا قبیله اغلب به‌عنوان موجوداتی افسانه‌ای که از گذشته‌ای افسانه‌ای در سنت‌های هندواروپایی سرچشمه می‌گیرند، به تصویر کشیده می‌شوند. [45] در این شکل از سازمان دهی خویشاوندی، فاصله ژنتیکی فرد از جد بنیانگذار طایفه، موقعیت اجتماعی او را تعیین می کرد. اما اگر از استعداد یا فضیلت استثنایی برخوردار بود، همان فرد می‌توانست به نوبه خود اعتبار اجتماعی در میان جامعه کسب کند و سرانجام گروه تبار خود را پیدا کند. [46]
در واژگان بازسازی شده که فرد را به قبیله پیوند می دهد، * h₂erós به معنای «عضو گروه خود»، «کسی که به جامعه تعلق دارد» (بر خلاف یک فرد خارجی) است. جای خود را به هندو-ایرانی * árya ( نام داخلی ) و احتمالاً سلتی * aryos ("نجیب، آزاده")، هیتی arā- ("همتا، همراه") و آلمانی * arjaz ("نجیب" داد. ، ممتاز'). [47] [42] [48] با این حال بعید است که این اصطلاح مفهوم قومی داشته باشد، و ما نمی دانیم که آیا گویشوران پروتو-هند و اروپایی اصطلاحی برای معرفی خود به عنوان یک گروه داشتند یا خیر. [42] کلمه دیگری، * h₁leudhos ، به معنای "مردم"، "آزادگان" به شیوه ای کلی تر است. [42]
پروتو-هندواروپایی چندین کلمه برای «رهبر» داشت: * tagós یک اصطلاح کلی بود که از * tā̆g- («قرار دادن، مرتب کردن») مشتق شده بود. * h₃rḗǵs به معنای فرمانروایی بود که دارای وظایف مذهبی نیز بود، با rex sacrorum رومی ("پادشاه مقدس") به عنوان میراث عملکرد کشیشی پادشاه.
جشن‌های عمومی که توسط این حامیان حمایت می‌شد راهی برای آنها بود تا با نشان دادن سخاوت خود نسبت به بقیه جامعه، سلسله مراتب سیاسی مبتنی بر بسیج نابرابر نیروی کار و منابع را ترویج و تضمین کنند. رقبا به‌دلیل بزرگی و پیچیدگی جشن‌هایشان به رقابت عمومی می‌پردازند، و اتحادها با هدیه دادن و وعده‌هایی که در آن گردهمایی‌های عمومی داده می‌شد تأیید می‌شد. میزبان این جشن، « گوستی پوتیس » نام داشت ، «ارباب مهمانان» که خدایان جاودانه و مهمانان فانی خود را با هدایایی از غذا، نوشیدنی و شعر تجلیل می کرد. [11]
نابرابری های اجتماعی عمودی تا حدی با تعهدات متقابل افقی مهمان نوازی بین مهمان و میزبان متعادل شد. [49] به گفته آنتونی، اهلی‌سازی اسب‌ها و معرفی واگن در استپ پونتیک-کاسپین بین سالهای 4500 تا 3500 قبل از میلاد منجر به افزایش تحرک در سراسر افق یمنایا و در نهایت به ظهور یک مهماندار سیاسی شد. ساختار از آنجایی که تیره‌های مختلف گله‌داری شروع به حرکت در استپ‌ها کردند، به‌ویژه در فصول سخت، تنظیم مهاجرت‌های محلی در قلمرو قبایلی که احتمالاً تا آن زمان این تعهدات را به خویشاوندان یا هم‌ساکنان خود (* h₂erós ) محدود می‌کردند، ضروری شد. [50] در پروتو-هند و اروپایی، اصطلاح * ghós-ti - که معنای اصلی آن باید «همراه سفره» باشد، [51] می تواند به معنای میزبان یا مهمان باشد. [50] مفهوم رابطه متقابل اجباری بین مهمانان و میزبانان در همزادگان نسلی مانند hospēs لاتین ("خارجی، مهمان، میزبان")، انگلیسی باستانی ġiest ("غریبه، مهمان")، یا gostĭ اسلاوی کلیسای قدیمی وجود دارد. ("مهمان") و gospodĭ ("استاد"). [52] [53]
میهمانان و میزبانان در واقع درگیر یک رابطه متقابل و متقابل با سوگند و فداکاری بودند. بخشش و احسان با مجموعه ای از اعمال آیینی همراه بود که مهمان را مدیون میهمان نوازی از میزبان خود در هر زمانی در آینده می کرد. این تعهد حتی می تواند موروثی باشد: جنگجویان هومر، گلاوکوس و دیومدس ، وقتی فهمیدند که پدربزرگشان رابطه ای مشترک با مهمان و میزبان داشته اند، از جنگ دست کشیدند و هدایایی به یکدیگر تقدیم کردند . [50] [54] نقض تعهدات میزبان مهمان غیراخلاقی، غیرقانونی و غیر مقدس تلقی می شد: در قوانین ایرلند ، امتناع از مهمان نوازی جرمی به اندازه قتل تلقی می شد. کشتن یک میهمان نیز با انزجار مفرد و همچنین سوء استفاده از مهمان نوازی مورد استقبال قرار گرفت. [54] [49]
به دلیل ماهیت باستانی عبارات حقوقی سنتی - که اشکال و معنای قدیمی کلمات را حفظ می کند - و لزوم اینکه جملات حقوقی هر بار دقیقاً به همان شیوه ادا شوند تا الزام آور باقی بمانند، می توان به طور ایمن برخی از عناصر اولیه را بازسازی کرد. نظام حقوقی هند و اروپایی [55] [56] به عنوان مثال، کلمه * serk - («یک دایره، کامل کردن») نوعی غرامت را مشخص می کند که در آن پدر (یا ارباب) باید خسارات ناشی از پسر (یا برده) را بپردازد. ) یا مرتکب را به طرف متخلف تسلیم کنید. این منشأ حقوقی و زبانی مشترک در قوانین رومی و هیتی تأیید شده است . [56] [22] ریشه دیگری که نشان دهنده غرامت است، * kwey- ، در زبان های دختر به معنای « بهای خون »، «انتقام» یا «گناه» بود، که نشان می دهد که به طور خاص برای جبران سرقت یا خشونت به کار می رفت. . [22] [57]
قانون ظاهراً برای حفظ «نظم» (* h₂értus ) جهان طراحی شده بود، با این ایده اساسی که هماهنگی کیهانی باید حفظ شود، چه در جهان فیزیکی و چه در جهان اجتماعی. [58] با این حال، احتمالاً هیچ اجرای عمومی عدالت وجود نداشت، و همچنین دادگاه‌های رسمی آنطور که امروز می‌شناسیم وجود نداشت. تعهدات قراردادی توسط افراد خصوصی که به عنوان ضامن عمل می کردند محافظت می شد: آنها متعهد شدند که در صورت عدم موفقیت شخص دیگری مسئول پرداخت بدهی های متحمل شده توسط شخص دیگری باشند. در صورت دعوا، می‌توان موضوع را به دست خود گرفت، مثلاً با ممانعت از دسترسی شخصی به دارایی‌اش برای اجبار پرداخت، یا این که پرونده را نزد قضات (شاید پادشاهان) که شامل شاهدان نیز می‌شدند، برد. [56] کلمه "سوگند"، * óitos ، از فعل * h₁ei- ("رفتن")، پس از تمرین راه رفتن بین حیوانات ذبح شده به عنوان بخشی از سوگند گرفته شده است. [59]
ریشه * h این یکی از امن‌ترین واژه‌های پروتو-هندواروپایی بازسازی‌شده است، با همزادگانی که در اکثر خانواده‌های فرعی تأیید شده است: لاتین artus («مشترک»). هنر آلمان عالی میانه ("ویژگی ذاتی، طبیعت، مد"). artús یونانی ( ἀρτύς , «آرایش»)، احتمالاً arete ( ἀρετή ، «عالی»). [60] ارمنی ارد ( ارد , 'زیور، شکل'); اوستایی arəta- ("نظم") و ṛtá ("حقیقت"); سانسکریت ṛtú- ( ऋतु ، "زمان مناسب، نظم، قانون")؛ هیتی āra ( 💀💀💊 , 'درست، مناسب'); [61] Tocharian A ART- («تحسین کردن، خشنود شدن با»). [62]
فرضیه سه کارکردی ، که توسط ژرژ دومزیل ارائه شده است ، یک ایدئولوژی سه جانبه را فرض می کند که در تقسیم بندی سه گانه بین طبقه روحانی (شامل کارکردهای مذهبی و اجتماعی کشیشان و حاکمان)، طبقه جنگجو (مرتبط با مفاهیم خشونت و شجاعت) است. و طبقه ای از کشاورزان یا کشاورزان (مرتبط با باروری و صنعتگری)، بر این اساس که بسیاری از گروه های شناخته شده تاریخی که به زبان های هند و اروپایی صحبت می کنند، چنین تقسیم بندی را نشان می دهند. [63] [64] دومزیل در ابتدا ادعا کرد که از یک تقسیم واقعی در جوامع هندواروپایی ناشی می شود، اما بعداً رویکرد خود را با نمایش سیستم به عنوان فونت ها یا اصول کلی سازمان دهی کاهش داد. [35] [65] نظریه دومزیل تأثیرگذار بوده است و برخی از محققان در چارچوب آن به فعالیت خود ادامه می‌دهند، [65] [66] اگرچه این نظریه نیز به‌عنوان پیشین‌گرایانه و بیش از حد فراگیر مورد انتقاد قرار گرفته است و بنابراین اثبات یا رد آن غیرممکن است. [65]
کیهان‌شناسی بازسازی‌شده هندواروپایی‌های اولیه نشان می‌دهد که قربانی آیینی گاو، به‌ویژه گاو، ریشه باورهای آنها، به‌عنوان شرایط اولیه نظم جهانی بود. [67] [68] اسطوره * تریتو ، اولین جنگجو، شامل آزادی گاوهایی است که توسط یک مار سه سر به نام * Ngwhi به سرقت رفته بود . پس از بازیابی ثروت مردم، تریتو در نهایت گاو را به کشیش تقدیم کرد تا از تداوم چرخه بخشش بین خدایان و انسان ها اطمینان حاصل کند. [69] اسطوره خلقت می‌توانست یورش را به‌عنوان بازیابی گاوهایی که خدایان برای مردمی که به‌درستی قربانی می‌کردند، در نظر گرفته باشد. بسیاری از فرهنگ‌های هند و اروپایی سنت حمله به گاو را حفظ کردند، که اغلب با اسطوره‌های حماسی مرتبط می‌شدند. [70] [67] ژرژ دومزیل پیشنهاد کرد که کارکرد دینی با یک دوگانگی نشان داده می‌شود، یکی منعکس‌کننده ماهیت جادویی-مذهبی کشیشی است، در حالی که دیگری درگیر تحریم‌های مذهبی برای جامعه بشری است (به‌ویژه قراردادها)، نظریه‌ای که توسط رایج پشتیبانی می‌شود. ویژگی هایی در سنت های ایرانی، رومی، اسکاندیناوی و سلتی. [71] مطالعه نجوم در میان پروتو-هند و اروپایی ها چندان توسعه نیافته بود، و آنها احتمالاً تنها برای چند ستاره و گروه ستاره (مثلاً سیریوس ، دب اکبر ) نامی را ایجاد کرده بودند. [72]
کلمه اصلی برای "خدا" در زبان اولیه هند و اروپایی * deiwós ("آسمانی") است که خود مشتق شده از * dei - ("درخشیدن، درخشان بودن") است. [73] [2] از سوی دیگر، کلمه برای "زمین" (* dʰéǵʰōm ) ریشه هر دو "زمینی" و "انسان" است، همانطور که به طور قابل توجهی در همزاد لاتین humus و homo گواهی شده است . [74] [2] این نشان دهنده یک برداشت سلسله مراتبی از وضعیت بشر در مورد خدایان است که با استفاده از اصطلاح "فانی" ( *mr̩tós ) به عنوان مترادف "انسان" در مقابل خدایان هرگز نمی‌میرند تأیید می‌شود. سنت های هند و اروپایی [2] این ایده در عبارت هومری "خدایان جاودانه و انسانهایی که روی زمین راه می روند" بیان شده است . [75]
باورهای پروتو-هندواروپایی تحت تأثیر یک زیرلایه جانوری مقاوم قرار گرفتند ، و معدود نام هایی که می توان بر اساس شواهد زبانی ( همزادگان ) و مضمونی ( بازتاب ) بازسازی کرد، خدایان کیهانی و عنصری هستند: «آسمان روز» ( *) Dyḗus )، شریک او «زمین» ( *Dʰéǵʰōm )، دخترش «سپیده دم» (* H₂éwsōs )، و پسران دوقلوی او ، «خورشید» ( *Séh₂ul ) و دختر خورشید، و خدایان باد، آب، آتش ، رودخانه ها و چشمه ها. [76] اسطوره آفرینش پروتو-هندواروپایی از قربانی اولیه ای می گوید که توسط اولین انسان *مانو ("انسان") بر برادر دوقلویش *یمو ("دوقلو") انجام شد، که از او عناصر کیهانی پدید آمدند. [77] خدایان دیگر، مانند خدای آب و هوا * Perkʷunos و نگهبان راه ها و گله ها، * Péh2usōn ، احتمالاً نوآوری های متأخر هستند زیرا به ترتیب در تعداد محدودی از سنت های غربی (اروپایی) و یونانی-آریایی تأیید شده اند . . [76]
پروتو-هندواروپایی ها مذهبی مشرکانه ای را انجام می دادند که بر مراسم قربانی گاو و اسب متمرکز بود، که احتمالاً توسط طبقه ای از کشیشان یا شمن ها اداره می شد . حیوانات ( *gʷʰn̥tós ) سلاخی می‌شدند و به خدایان ( *déiwos ) تقدیم می‌شدند به امید جلب لطف آنها. شاه به عنوان کاهن اعظم می‌توانست شخصیت اصلی در برقراری روابط خوب با جهان دیگر باشد. [71] فرهنگ Khvalynsk ، مرتبط با اولیه پروتو-هند و اروپایی، قبلاً شواهد باستان شناسی برای قربانی کردن حیوانات اهلی نشان داده بود. [68] پروتو-هندواروپایی ها همچنین سنت مقدس قربانی اسب برای تجدید خویشاوندی شامل جفت گیری آیینی ملکه یا پادشاه با اسب داشتند، که سپس قربانی و بریده می شد تا به سایر شرکت کنندگان در مراسم تقسیم شود. . [78] [79]
اگرچه ما اطلاعات کمی در مورد نقش جادو در جامعه پروتو-هند-اروپایی داریم، اما شکی نیست که این جادو به عنوان یک پدیده اجتماعی وجود داشته است، زیرا چندین شاخه استفاده از طلسمات و نفرین هایی با کلمات مشابه را تأیید می کنند، مانند لعن علیه کرم ها. علاوه بر این، طلسم ها و طلسم ها اغلب به عنوان یکی از سه دسته پزشکی در کنار استفاده از ابزار جراحی و گیاهان یا داروها در نظر گرفته می شدند. [78] از آنجایی که اولین شواهد برای سوزاندن این گیاه در کورگان های رومانیایی مربوط به 3500 سال قبل از میلاد یافت شد، برخی از محققان پیشنهاد می کنند که شاهدانه برای اولین بار توسط هند و اروپایی ها در طول مراسم آیینی به عنوان یک ماده مخدر روانگردان مورد استفاده قرار گرفت. اوراسیا غربی در طول مهاجرت آنها . [80] [81] همزادگان ریشه *kanna- ("حشیش") در سانسکریت śaná ، یونانی kánnabis (κάνναβις)، آلمانی *hanipa (آلمانی Hanf ، کنف انگلیسی )، روسی konopljá ، آلبانیایی Kanap ، ارمنی پیشنهاد شده است . کاناپ و کناپیوهای قدیمی پروس . [82] [83] [84] سایر زبان شناسان پیشنهاد می کنند که میراث زبانی رایج به دوره هند و اروپایی باز نمی گردد و ادعا می کنند که کلمه حشیش احتمالاً بعداً در سراسر اوراسیا به عنوان Wanderwort ("کلمه سرگردان") که در نهایت به عاریت گرفته شده است گسترش یافته است. به یونانی باستان و سانسکریت از زبانی غیر هند و اروپایی. [85] [86]
شعر و ترانه در جامعه پروتو-هند-اروپایی محور بود. [87] [88] شاعر-خواننده پردرآمدترین حرفه‌ای جامعه بود، احتمالاً عضوی از یک حرفه موروثی که در خانواده‌های خاصی وجود داشت. هنر و تسلط بر مجموعه گسترده ای از موضوعات سنتی. [89] [90] او در برابر پاداش‌های زیبا-مانند هدایای اسب، گاو، واگن و زن- عمل می‌کرد و از احترام بالایی برخوردار بود. در برخی موارد، شاعر-خواننده با یک شاهزاده یا خانواده نجیب خاص رابطه پایداری داشت. در موارد دیگر، او با افراد تحت تکفل خود سفر می کرد و خود را یکی پس از دیگری به دادگاه می چسباند. [90]
این شاعر که انتقال دهنده دانش فرهنگی موروثی بود، به یاد دوران پهلوانی قدیم می سرود و ستایش قهرمانان، پادشاهان و خدایان را به او سپرده بود. [88] [89] سرودن سرودهای مقدس تضمین می‌کرد که خدایان به نوبه خود سرنوشت مطلوبی را برای جامعه رقم می‌زنند و برای پادشاهان که خاطره آنها در نسل‌های زیادی زنده می‌ماند. [89] واژگانی برای یک آهنگ خاص، *erkw ("ستایش هدیه") در اوایل پروتو-هند و اروپایی شناسایی شده است. چنین اشعار ستایشی سخاوت خدایان (یا حامی) را اعلام می‌کردند و هدایای آنها را برمی‌شمردند و شهرت حامی را گسترش می‌دادند، راهی به سوی جاودانگی که در غیر این صورت فقط از طریق اعمال آشکار جنگ یا تقوا برای انسان‌ها قابل دستیابی است. [11]
مفهوم شهرت ( *ḱléwos ) در شعر و فرهنگ پروتو-هندواروپایی اهمیت داشت. بسیاری از جملات شعری ساخته شده بر اساس این اصطلاح را می توان بازسازی کرد، از جمله * ḱléwos wéru ("شهرت گسترده")، *léwos meǵh2 ("شهرت بزرگ")، * ḱléuesh2 h2nróm ("اعمال معروف مردان، قهرمانان") یا *دو قهرمانان -حلوس ("بد نام داشتن"). [91] [92] [93] سنت شعری هندواروپایی احتمالاً شفاهی-فرمولی بود : فرمول‌های سهام، مانند شهرت فنا ناپذیر ( *léwos ń̥dʰgʰitom ) ، [94] [95] اسب‌های تندرو ( *h₁éōsḱh ) 96] زندگی ابدی ( *h₂iu-gʷih3 )، [97] استعاره از چرخ خورشید ( *sh₂uens kʷekʷlos )، [93] یا عنوان انسان قاتل ( *hₐnr̥-gʷhen )، متصل به هکتور و رودرا به طور مشابه، [98] در میان شاعران-خوانندگان برای پرکردن ردیف های شعر سنتی در اشعار آهنگ حماسی منتقل شد. [91] وظیفه شاعر هندواروپایی این بود که در طول نسل ها کارهای معروف قهرمانان را حفظ کند. [98] او اشعاری را بر اساس صورت‌بندی‌های قدیمی و گاه مبهم می‌سرود و بازگو می‌کرد و نقش‌ها را دوباره با مهارت‌ها و بداهه‌پردازی‌های خود پیوند می‌داد. [91] بنابراین شعر با اعمال واژه‌بافی ( *wékʷos webh- ) و ساختن گفتار ( *wékʷos teḱs- ) همراه بود. [88] [95]
اگرچه پروتو-هند-اروپایی ها اغلب به عنوان فاتحان جنگجو معرفی شده اند، زرادخانه بازسازی شده آنها چندان گسترده نیست. [102] [103] شکی نیست که آنها تیراندازی با کمان داشتند، مانند چندین کلمه به معنای " نیزه " ( *gʷéru ; *ḱúh₁los )، "عصای نوک تیز" ( *h₂eiḱsmo ) یا "پرتاب نیزه" ( *ǵʰai-). só-s ) تأیید می شوند. [104] اصطلاح *wēben به معنای «سلاح برنده»، احتمالاً یک چاقو، و *h2/3n̩sis یک «چاقوی تهاجمی بزرگ» است، که احتمالاً شبیه خنجرهای برنزی موجود در سراسر اوراسیا در حدود 3300 تا 3000 قبل از میلاد است. پروتو-هند و اروپایی ها مطمئناً شمشیرها را نمی شناختند ، که بعداً در حدود 2000-1500 ظاهر شد. [105] [102] [106] تبر به عنوان *h₄edʰés شناخته می شد ، در حالی که کلمه *spelo/eh2 یک سپر چوبی یا چرمی را نشان می داد. [102] اصطلاح *leh2wós به معنای «واحد نظامی» یا «اقدام نظامی» است، [107] [108] در حالی که *teutéh2- ممکن است به «مرد بالغ با مالکیت» اشاره داشته باشد که در طول جنگ بسیج می‌شود، شاید در اصل یک نیروی اولیه باشد. اصطلاح هند و اروپایی به معنای "مردم زیر اسلحه". [52] [108]
تعدادی از محققین پیشنهاد می‌کنند که آیین‌های پروتو-هندواروپایی شامل این شرط است که مردان مجرد جوان با پیوستن به گروهی جنگجو به نام * kóryos به مردانگی راه پیدا کنند . آنها توسط یک مرد ارشد رهبری می شدند و در خارج از کشور با شکار و شرکت در یورش و غارت جوامع خارجی زندگی می کردند. [109] اعضای Kóryos برای چندین سال در چنین برادری ( Männerbünde ) خدمت کردند و سپس به خانه بازگشتند تا هویت‌های محترمانه‌تری را به عنوان مردان بالغ اتخاذ کنند. [68] نرهای جوان در دوران آغاز به کار، پوست می پوشیدند و نام حیوانات وحشی، به ویژه گرگ (* wl̩kʷo ) و سگ ( *ḱwōn ) را می پوشیدند تا ماهیت خود را به خود بگیرند و از قوانین و تابوهای میزبان خود فرار کنند. جامعه [49] [31] [110]
بیشتر سنگ‌نماهای کورگان که در استپ پونتیک-کاسپین یافت می‌شوند ، مردی را نشان می‌دهند که کمربند بسته و سلاح‌هایی بر روی سنگ حک شده است. در سنت‌های بعدی هند و اروپایی، به ویژه شخصیت‌های جنگجوی (نیمه) برهنه هنر ژرمنی و سلتی، مهاجمان کوریو کمربندی می‌بندند که آنها را به رهبر و خدایانشان و چیزهای دیگر می‌بندد. سنت استلاهای کورگان که شامل جنگجویان کمربند هستند نیز در فرهنگ های سکایی رایج است . [101] تداوم یک "فرهنگ حمله به شکل حیوانات" نیز بر اساس عناصر مختلفی که در فرهنگ‌های هندواروپایی زبان متأخر به اثبات رسیده است، مانند Berserkers آلمانی ، ایتالیایی Ver Sacrum ، و Crypteia اسپارتی ، [111] فرض شده است. ] [112] و همچنین در اسطوره‌های سلتی فیانا و ماروتس ودایی ، [113] و در افسانه گرگینه ( "انسان-گرگ") که در سنت‌های یونانی، ژرمنی، بالتیک و اسلاوی به طور یکسان یافت می‌شود. [114] [115]
در یک اقتصاد عمدتاً مردسالار مبتنی بر رقابت عروس، افزایش قیمت عروس در دوره‌های تغییرات اقلیمی می‌تواند منجر به افزایش حمله به گاو توسط مردان مجرد شود. [116] محققان همچنین پیشنهاد می‌کنند که در کنار جذابیت روابط مشتری-مشتری و میهمان-میزبان، * کوریوها می‌توانستند نقش کلیدی در انتشار زبان‌های هندواروپایی در بیشتر اوراسیا داشته باشند . [117] [22] [110]
استفاده از کلمات مرکب دو کلمه‌ای برای نام‌های شخصی، معمولاً اما نه همیشه که برخی از شاهکارهای نجیب یا قهرمانانه را به دارنده آنها نسبت می‌دهند، در زبان‌های هند و اروپایی آنقدر رایج است که قطعاً یک ویژگی موروثی است. این نام‌ها اغلب در گویش‌های اولیه به کلاس واژه‌های مرکب تعلق داشتند که در سنت سانسکریت باهووریحی نامیده می‌شوند . [118] [119] همانطور که در bahuvrihi ودایی (به معنای واقعی کلمه "موچ برنج"، به معنی "کسی که برنج زیادی دارد")، آن ترکیبات به عنوان ساختارهای فعالی که نشان دهنده مالکیت است تشکیل می شوند و به ریشه لفظی نیاز ندارند. [118] از نام شخصی پروتو-هندواروپایی *Ḱléwos-wésu (به معنای «خوش شهرت»، به معنای «دارای شهرت خوب») مشتق شده از Liburnian Vescleves ، یونانی Eukleḗs (Εὐκλεής)، Huçavah پارسی باستان ، اوستایی Haosravah- و سانسکریت Suśráva . [120] [92] [121]
نوع دوم ترکیب شامل یک اسم است که به دنبال آن یک ریشه یا ریشه لفظی قرار می گیرد و فردی را که یک عمل را انجام می دهد توصیف می کند. ترکیبات بیشتر شبیه به ترکیبات مصنوعی در سانسکریت Trasá-dasyus ("کسی که باعث لرزش دشمنان می شود")، Archelaus یونانی (Ἀρχέλαος، "کسی که بر مردم حکومت می کند") و پارسی باستان Xšayāršan ("کسی که بر مردم حکومت می کند" یافت می شود. ). [118]
بسیاری از نام‌های شخصی هندواروپایی به ویژه با اسب (* h₁éḱwos ) مرتبط است، که بیانگر ثروت و اشراف دارنده آن‌هاست، از جمله اوستایی هواسپا ("صاحب اسب‌های خوب")، هیپونیکو یونانی ("برنده شدن با اسب‌هایش". ")، یا اپومدووس گالی ("استاد اسب ها"). از آنجایی که حیوانات اهلی نیز قربانی می‌کردند، اغلب به‌عنوان ساختارهای برون‌مرکزی در نام‌های مرکب استفاده می‌شد (بر خلاف نام‌های شخصی درون‌مرکزی که بیشتر با حیوانات وحشی مرتبط است، حاملان خود «اسب» نیستند، بلکه به نحوی «کاربران اسب» هستند. گرگ، به عنوان مثال در آلمانی Rudolf ("گرگ معروف") یا صربی Dobrovuk ("گرگ خوب"). [122]
پروتو-هند و اروپایی ها دارای یک اقتصاد ترکیبی نوسنگی مبتنی بر دامداری و کشاورزی فرعی بودند، با طیف گسترده ای از رژیم های اقتصادی و درجات مختلف تحرک که می توان در سراسر استپ بزرگ پونتیک-کاسپین انتظار داشت . [123] قبایل معمولاً بیشتر تحت تأثیر کشاورزی در منطقه غربی دنیپر - دونتس بودند ، جایی که کشت غلات انجام می شد، در حالی که استپ های دون - ولگا شرقی توسط جمعیت های نیمه عشایری و چوپانی که عمدتاً به گله داری تکیه می کردند سکونت داشتند . [14] [25]
پروتو-هند و اروپایی بین ثروت منقول و منقول تمایز قائل شد ( *péḱu ، "دام"). در مورد بقیه افراد جامعه، اقتصاد بر مبنای عمل متقابل استوار شد. یک هدیه همیشه مستلزم یک هدیه متقابل بود، و هر یک از طرفین در یک رابطه متقابل که توسط اعتماد مستحکم شده بود، به دیگری وابسته بودند. [54] [75]
فرهنگ اولیه خوالینسک ، واقع در استپ های ولگا - اورال و مرتبط با دوره های اولیه پروتو-هند و اروپایی ، [124] دارای روابط تجاری با فرهنگ های قدیمی اروپایی بود . گاوهای اهلی، گوسفند و بز، و همچنین مس، در حدود 4700-4500 از دره دانوب به سمت شرق معرفی شدند. اشیاء مسی تأثیر هنری از اروپای قدیم را نشان می‌دهند، و ظاهر حیوانات قربانی نشان می‌دهد که مجموعه‌ای از آیین‌های جدید پس از معرفی گله‌داری از غرب پدیدار شده‌اند. [10] فرهنگ قدیمی اروپایی Tripolye همچنان بر بخش غربی استپ‌ها، در منطقه Dnieper - Donets تأثیر گذاشت ، جایی که فرهنگ Yamnaya بیشتر کشاورزی و کمتر مرد محور بود. [125]
سخنرانان پروتو-هند-اروپایی نیز در حدود 3700-3500 از طریق فرهنگ مایکوپ قفقاز شمالی ، یک مسیر تجاری که واگن چرخدار را وارد استپ های خزر-پونتیک کرد، با اوروک تماس غیرمستقیم داشتند . سفال های چرخ دار وارداتی از بین النهرین در قفقاز شمالی یافت شد و رئیس مایکوپ با پوشیدن نمادهای قدرت بین النهرینی - شیر جفت شده با گاو نر - به خاک سپرده شد. فرهنگ‌های متأخر خوالینسک و رپین احتمالاً پشم و اسب‌های اهلی را در ازای مبادله می‌کردند، همانطور که با ظهور گسترده اسب‌ها در مکان‌های باستان‌شناسی در سراسر ماوراء قفقاز پس از سال 3300 پیشنهاد می‌شود . زبان پروتو-هند-اروپایی تعدادی تشابه واژگانی با زبان قفقازی-شمال غربی را نشان می دهد . [126] پروتو-هندواروپایی همچنین وام واژگانی به یا از دیگر زبان های قفقازی، به ویژه پروتو-کارتولی را نشان می دهد . [127]
پروتو-هندواروپایی ها احتمالاً با زبان های پروتو-اورالیک در اطراف کوه های اورال نیز روابط تجاری داشتند . [128] واژه‌های «فروش» و «شست‌وشویی» در زبان پروتو-اورالیک وام گرفته شدند و کلمات «قیمت» و «کشیدن، سرب» در زبان پروتو-فینو-اورالیک معرفی شدند. جیمز پی مالوری پیشنهاد کرد که گسترش زبان‌های اورالیک در سراسر منطقه جنگلی شمالی ممکن است توسط تغییرات سازمانی در جوامع جوینده اورالی تحریک شده باشد، که تا حدی ناشی از تعامل با پیچیده‌تر و سلسله مراتبی‌تر پروتو-هندواروپایی و (بعدها) هند و ایرانی است. جوامع چوپانی در مرز اکولوژیکی استپ/جنگل-استپ. [127]
از فرهنگ لغت قابل بازسازی، واضح است که هند و اروپایی های پروتو-هند و اروپایی با وسایل نقلیه چرخدار آشنا بودند - قطعاً واگن های اسب کشیده ( *weǵʰnos ) - زیرا آنها چرخ ( *kʷekʷlóm )، محور ( *h₂eḱs- ) و میل را می شناختند. ( *h2/₃éih1os )، و یوغ ( *yugóm ). [129] اگرچه چرخ‌ها به احتمال زیاد توسط هند و اروپایی‌های اولیه اختراع نشده‌اند، کلمه *kʷekʷlóm یک مشتق بومی از ریشه *kʷel - ("چرخش") است نه یک عاریه ، که نشان دهنده تماس کوتاه با افرادی است که معرفی کردند. مفهوم به آنها [130]
فناوری مورد استفاده یک چرخ جامد ساخته شده از سه تخته بود که با لبه های بیرونی آنها به صورت دایره ای بریده شده بود. [129] ارابه سریع با چرخ‌های پره‌ای، که شیوه حمل و نقل را بسیار سریع‌تر و سبک‌تر می‌کرد، بعداً در فرهنگ سینتاشتا (1800-2100) ظاهر شد که با هندوایرانی‌ها مرتبط بود . [131] [132] از آنجایی که کلمه "قایق" ( *néh2us ) به طور گسترده در بین گروه های زبانی تأیید شده است، ابزار حمل و نقل (احتمالاً قایق رانی کاوشگر ) قطعاً توسط پروتو-هند و اروپایی ها شناخته شده بود. [129]
واژگان مرتبط با متالورژی بسیار محدود است و در بهترین حالت می توانیم وجود مس / برنز، طلا و نقره را تأیید کنیم. کلمه اصلی برای "فلز" ( *h2ey-es ) به طور کلی به معنای "مس" یا آلیاژ مس-قلع "برنز" فرض می شود. "طلا" به طور قابل اعتماد به عنوان *h2eusom بازسازی شده است ، و *h2erǵ-n̩t-om یک "فلز سفید" یا "نقره" است. هندواروپایی‌های اولیه همچنین با داس ( *sr̩po/eh2 )، بال ( *h1óleh2 ) برای کار کردن چرم یا سوراخ کردن چوب آشنا بودند و از یک گاوآهن اولیه ( * h [133]
اصطلاح «فر» یا «ظروف پخت و پز» ( *h2/₃ukʷ ) بر اساس چهار شاخه بازسازی شده است، مانند «پخت» ( *bʰōg- ) و «جوش» ( *yes- ). [134] [135] آنها مطمئناً آبجو ( *h₂elut ) و مید ( *médʰu ) می نوشیدند، و کلمه "شراب" (* wóinom ) پیشنهاد شده است، اگرچه این موضوع همچنان مورد بحث است. [136] [135] پروتو-هند و اروپایی ها منسوجات تولید می کردند، همانطور که توسط ریشه های بازسازی شده برای پشم ( *wĺh2neh2 )، کتان ( *linom )، دوخت ( *syuh1- )، ریسندگی ( *(s)pen- )، بافتن ( *h2/3webʰ- ) و بافتن ( *pleḱ- )، و همچنین سوزن ( *skʷēis ) و نخ ( *pe/oth2mo ). آنها همچنین با شانه ( *kes ) و مرهم با مرهم ( *h₃engʷ- ) آشنا بودند. [137] [135]
حیوانات ( به ویژه پستانداران ) در واژگان بازسازی شده نسبتاً فراوان هستند. ما می‌توانیم حدود هفتاد و پنج نام را به گونه‌های مختلف جانوری نسبت دهیم، اما به سختی می‌توان تمام حیواناتی را که در زبان اولیه متمایز شده‌اند بازیابی کرد. [138] در حالی که *kʷetwor-pod یک حیوان چهار پا ( tetrapod ) را تعیین می کرد، به نظر می رسد *gʷyéh₃wyom اصطلاح کلی برای حیوانات بوده است که از ریشه *gʷyeh3 -، "زندگی کردن" مشتق شده است. سخنرانان پروتو-هند و اروپایی همچنین بین حیوانات وحشی ( *ǵʰwḗr ) و دام ( *péḱu ) تمایز قائل شدند . [74]
فرهنگ واژگان بازسازی شده اقتصاد نوسنگی را با ارجاعات گسترده به حیوانات اهلی نشان می دهد. [138] آنها با گاو (* gʷṓus )، گوسفند (* h₃ówis )، بز ( *díks ، یا * h₂eiĝs ) و خوک ( *sūs ؛ همچنین *pórḱos ، "خوکک") آشنا بودند . [74]
آنها سگ ( *ḱwōn )، شیر ( *ǵl̩ákt ؛ همچنین *h₂melǵ- ، «به شیر دادن») و غذاهای لبنی، پشم ( *wĺh₂neh2 ) و منسوجات پشمی، کشاورزی، واگن و عسل ( *mélit ) را می دانستند. [127] [74] اهلی کردن اسب (* h₁éḱwos )، که تصور می شود یک گونه منقرض شده تارپان است، [139] احتمالاً از این مردمان سرچشمه گرفته است، و محققان از این نوآوری به عنوان عاملی برای افزایش تحرک و گسترش سریع آنها استفاده می کنند. [50]
سگ به عنوان نماد مرگ تلقی می شد و به عنوان نگهبان جهان دیگر در فرهنگ های هند و اروپایی ( سربروس یونانی ، هندی Śārvara ، نورس گرمر ) به تصویر کشیده می شد. [140] این اسطوره احتمالاً از یک باور قدیمی‌تر اوراسیا شمالی باستان سرچشمه می‌گیرد ، همانطور که نقوش مشابه در اساطیر بومی آمریکا و سیبری نشان می‌دهد ، در این صورت ممکن است یکی از قدیمی‌ترین اسطوره‌هایی باشد که از طریق اسطوره‌شناسی تطبیقی قابل بازیابی است . [141] در سنت های مختلف هند و اروپایی، بدترین پرتاب در بازی تاس "سگ" نامیده می شد و بهترین پرتاب به عنوان "سگ قاتل" شناخته می شد. [142] دندان های نیش سگ اغلب به عنوان آویز در گورهای یامنایا در استپ های غربی پونتیک، به ویژه در دره اینگول استفاده می شد . [101]
شواهد زبانی نشان می دهد که گویشوران پروتو-هند و اروپایی با حیوانات وحشی مختلفی مانند روباه قرمز (* wl(o)p )، گرگ (* wl̩kʷo )، خرس (* h₂ŕ̩tḱos )، گوزن قرمز (* h1elh₁ēn ) در تماس بوده اند. ، گوزن (گوزن) (* h₁ólḱis )، عقاب (* h₃or)، سمور (* udrós )، مار (* h₁ógʷʰis )، موش ( *mūs ؛ از *mus- ، "دزدیدن")، یا قزل آلا ( *l ) . [143] [144]
برخی از آنها در نقوش اساطیری و فولکلور به نمایش درآمدند. بزها ارابه های ثور و پوشان خدایان نورس و هند را می کشند و با خدای بالتیک Perkūnas و خدای یونانی پان مرتبط هستند . کلمات گرگ و خرس در تعدادی از شاخه‌ها دچار تغییر شکل تابو شدند، که نشان می‌دهد در فرهنگ پروتو-هند و اروپایی از آنها به عنوان نمادهای مرگ می‌ترسیدند. [145]
در فرهنگ هند و اروپایی، اصطلاح "گرگ" به طور کلی به دزدان و یاغی هایی که در طبیعت زندگی می کنند اطلاق می شود. [146] مفاهیم آیینی و اساطیری مرتبط با گرگ ها، در برخی موارد مشابه با باورهای بومیان آمریکا ، ممکن است نشان دهنده میراث مشترک باستان اوراسیا شمالی باشد : mai-coh در میان ناواهوها هم به معنای "گرگ" و هم "جادوگر" بود و مانیتای تانکا a" روح قدرتمند سگ مانند" در میان Očhéthi Šakówiŋ ، در حالی که ریشه پروتو-هندواروپایی *ṷeid ("دانش، روشن بینی") گرگ را در هر دو زبان هیتی ( ṷetna ) و اسکاندیناوی باستان ( witnir ) و یک "زبان گرگینه" (Slavic) نامیده است. vjedogonja و vukodlak صربی ، vedanec اسلوونیایی ، ویشچون اوکراینی ). [147]