stringtranslate.com

آلمانی عالی قدیمی

آلمانی عالی قدیم ( OHG ؛ آلمانی : Althochdeutsch (Ahdt., Ahd.) ) اولیه ترین مرحله زبان آلمانی است که معمولاً به عنوان دوره ای از حدود 500/750 تا 1050 شناخته می شود. ، آلمانی عالی قدیم شامل گویش های متعدد آلمانی غربی است که دستخوش مجموعه ای از تغییرات همخوانی به نام تغییر صدا دوم شده اند .

در آغاز این دوره، مناطق گویش، قلمروهای پادشاهی قبیله‌ای عمدتاً مستقل را منعکس می‌کردند، اما تا سال 788، فتوحات شارلمانی، همه مناطق گویش OHG را در یک دولت واحد قرار داد . این دوره همچنین شاهد توسعه یک مرز زبانی پایدار بین آلمانی و گالو-رومنس ، بعدها فرانسوی بود .

آلمان عالی قدیم تا حد زیادی سیستم عطف مصنوعی را که از اشکال اجدادی ژرمنی خود به ارث برده بود حفظ کرد. اختلال نهایی این الگوها، که منجر به گرامر تحلیلی تر شد ، عموماً نشان دهنده گذار به آلمانی متوسط ​​​​بالا در نظر گرفته می شود .

صفحه اول سنت گال کدکس آبروگانس (Stiftsbibliothek، کد 911)، کهن ترین متن به زبان آلمانی عالی قدیم

متون باستانی آلمان عالی کهن باقی مانده، همگی در کتاب‌های رهبانی نوشته شده‌اند ، بنابراین اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها ماهیت مذهبی دارند یا، وقتی سکولار هستند، به فرهنگ ادبی لاتین مسیحیت تعلق دارند . اولین نمونه‌ها، که به نیمه دوم قرن هشتم باز می‌گردند، لغزشی هستند - یادداشت‌هایی که به حاشیه‌ها یا بین خطوط اضافه می‌شوند و ترجمه متن (لاتین) یا کمک‌های دیگری را برای خواننده فراهم می‌کنند.

دوره ای شدن

آلمانی عالی قدیم به طور کلی از حدود 750 تا حدود 1050 قدمت دارد. [1] [2] آغاز این دوره شاهد آغاز سنت مکتوب OHG است، در ابتدا فقط با لغزش، اما با ترجمه های قابل توجه و ترکیبات اصلی تا قرن نهم. . [2] با این حال، این واقعیت که ویژگی تعیین کننده آلمانی عالی قدیم، تغییر صدا دوم، ممکن است از اوایل قرن ششم شروع شده باشد و تا سال 750 کامل شده باشد، به این معنی است که برخی قرن ششم را آغاز این دوره می دانند. . [a] متناوباً، اصطلاحاتی مانند Voralthochdeutsch ("پیش از OHG") [3] یا vorliterarisches Althochdeutsch ("پیش ادبی OHG") [4] گاهی اوقات برای دوره قبل از 750 استفاده می شود. [b] صرف نظر از اصطلاحات، همه تمایزی بین دوره پیشادبی و شروع سنت پیوسته متون نوشتاری در اواسط قرن هشتم تشخیص دهد. [5]

رویکردهای متفاوتی نیز در مورد موقعیت لنگباردیک اتخاذ شده است . لنگباردی یک گویش آلمانی الب و در نتیجه آلمان بالایی است ، و شواهد اولیه برای تغییر صدا دوم را نشان می دهد. به همین دلیل، برخی از محققان لنگباردی را به عنوان بخشی از آلمانی عالی قدیم می‌دانند، [6] اما بدون متون باقی‌مانده - فقط کلمات و نام‌های فردی در متون لاتین - و سخنرانان شروع به ترک زبان در قرن هشتم کردند، [7] دیگران . Langobardic را از بحث OHG حذف کنید. [8] همانطور که هایدرمن مشاهده می کند، این حذف صرفاً بر اساس شرایط بیرونی حفظ است و نه بر ویژگی های درونی زبان. [8]

پایان دوره کمتر بحث برانگیز است. تغییرات صوتی منعکس شده در املا در قرن یازدهم منجر به بازسازی کل سیستم انحطاط اسم و صفت شد . [9] همچنین پس از مرگ Notker Labeo در سال 1022، صد سال "کمبود متون پیوسته" وجود دارد . [10]

قلمرو

منطقه قدیمی آلمانی زبان در امپراتوری مقدس روم در سال 962

آلمانی عالی قدیم شامل لهجه هایی می شود که در طول قرن ششم تحت تغییر صدا دوم قرار گرفته اند - یعنی همه ژرمنی های البه و بیشتر لهجه های ژرمنی وزر-راین.

فرانک ها در بخش غربی فرانسیا ( نوستریا و غرب استرالیا ) در آغاز دوره OHG به تدریج گالو-رومنس را پذیرفتند ، با مرز زبانی بعداً تقریباً در طول مسیر میوز و موزل در شرق و مرز شمالی تثبیت شد. احتمالاً کمی دورتر از مرز فعلی بین فرانسوی و هلندی در جنوب . [11] در شمال این خط، فرانک ها زبان خود را حفظ کردند، اما تحت تأثیر تغییر صدا دوم قرار نگرفت، که بدین ترتیب گونه های فرانکونی پایین یا هلندی قدیم را از گویش های شرقی فرانکونی که بخشی از آلمانی عالی قدیم را تشکیل می دادند، جدا کرد. [12]

در جنوب، لومباردها که در شمال ایتالیا مستقر شده بودند ، لهجه خود را تا زمان فتح آنها توسط شارلمانی در سال 774 حفظ کردند. پس از آن، جمعیت آلمانی زبان، که در آن زمان تقریباً به طور قطع دو زبانه بودند، به تدریج به زبان رومی بومی تغییر کردند. جمعیت ، به طوری که Langobardic در پایان دوره OHG مرده بود. [7]

در آغاز این دوره، هیچ زبان ژرمنی در شرق خطی از کیلر فورده تا رودخانه‌های البه و زائل صحبت نمی‌شد ، ژرمنی زبان‌های قبلی در بخش شمالی منطقه توسط اسلاوها آواره شده بودند . این منطقه تا زمان گسترش آلمان به شرق ("Ostkolonisation"، "Ostsiedlung") در اوایل قرن 12th آلمانی زبان نشد ، اگرچه برخی تلاش ها برای فتح و کار تبلیغی زیر نظر اوتونی ها انجام شد . [13]

دولت آلمانی در سال 496 توسط کلوویس اول فتح شد و در بیست سال آخر قرن هشتم، شارلمانی ساکسون‌ها، فریزی‌ها، باواریایی‌ها و لومباردها را تحت سلطه خود درآورد و همه مردم قاره آلمانی زبان را تحت فرمانروایی فرانک‌ها درآورد. در حالی که این منجر به درجاتی از نفوذ زبانی فرانک شد ، زبان دولت و کلیسا لاتین بود، و بنابراین این اتحاد منجر به هیچ گونه توسعه فرامنطقه ای از زبان فرانک و یا استاندارد شده آلمانی عالی قدیمی نشد. گویش های فردی هویت خود را حفظ کردند.

گویش ها

نقشه ای که اسکریپتوریاهای اصلی آلمان عالی قدیم و نواحی "گویش های صومعه" آلمان عالی قدیمی را نشان می دهد.

هیچ گونه استاندارد یا فرامنطقه ای در زبان آلمانی عالی قدیمی وجود نداشت - هر متنی به یک گویش خاص یا در برخی موارد مخلوطی از لهجه ها نوشته می شود. به طور کلی، به نظر می‌رسد که تقسیم‌بندی‌های گویش‌های اصلی آلمانی عالی باستان شبیه به دوره‌های بعدی بوده است - آنها بر اساس گروه‌بندی‌های سرزمینی تثبیت شده و تأثیرات تغییر صدا دوم هستند که تا به امروز تأثیرگذار بوده‌اند. اما از آنجایی که شواهد مستقیم برای آلمانی عالی قدیم فقط شامل نسخه‌های خطی تولید شده در چند مرکز کلیسایی بزرگ است، هیچ اطلاعات هم‌زبانی از نوعی که نقشه‌های گویش مدرن بر اساس آن است، وجود ندارد. به همین دلیل این لهجه ها را می توان "گویش های صومعه ای" (آلمانی Klosterdialekte ) نامید . [14]

گویش های اصلی با اسقف ها و صومعه هایشان : [15]

علاوه بر این، دو گویش ضعیف وجود دارد:

ادامه وجود یک گویش فرانک غربی در بخش غربی و رومی شده فرانسیا نامشخص است. ادعاها مبنی بر اینکه این زبان ممکن است زبان دربار کارولینژی بوده باشد یا این که در لودویگزلید تایید شده است ، که حضور آن در یک نسخه خطی فرانسوی حاکی از دوزبانگی است ، بحث برانگیز است. [15] [16]

سواد

سواد قدیمی آلمانی بالا محصول صومعه ها، به ویژه در سنت گالن ، جزیره رایچناو و فولدا است . منشأ آن در تأسیس کلیسای آلمانی توسط سنت بونیفاس در اواسط قرن هشتم نهفته است و در طول رنسانس کارولینژی در قرن نهم تشویق شد . وقف به حفظ شعر حماسی قدیمی آلمان عالی در میان محققان رنسانس کارولینژی به طور قابل توجهی بیشتر از آن چیزی بود که از بقای اندکی که امروز داریم (در مجموع کمتر از 200 سطر بین هیلدبراندسلید و موسپیلی ) مشکوک بود. آینهارد می گوید که چگونه خود شارلمانی دستور داد که آثار حماسی برای آیندگان جمع آوری شود. [18] این غفلت یا غیرت مذهبی نسل های بعدی بود که منجر به از بین رفتن این سوابق شد. بنابراین، این جانشین ضعیف شارلمانی، لویی پارسا بود که مجموعه شعر حماسی پدرش را به دلیل محتوای بت پرستانه آن نابود کرد. [19]

رابانوس مائوروس ، شاگرد آلکوین و بعداً یک راهبایی در فولدا، از مدافعان مهم پرورش سواد آلمانی بود. از شاگردان او والفرید استرابون و اوتفرید وایزنبورگ بودند .

در اواخر دوره آلمان عالی قدیم، Notker Labeo یکی از بزرگترین سبک شناسان این زبان بود و یک املای سیستماتیک را توسعه داد. [20]

سیستم نوشتاری

آلمانی عالی قدیم نقطه اوج دور شدن از رونیک نویسی دوره پیش از OHG [21] به الفبای لاتین بود . این تغییر به تغییرات قابل توجهی در قراردادهای املایی منجر شد، زیرا نویسندگان و اسکریپتوریاها مجبور بودند آوانگاری خود را از اصوات غیر بومی خط لاتین توسعه دهند . [22] Otfrid von Weissenburg ، در یکی از مقدمه های Evangelienbuch خود ، نظرات و نمونه هایی از برخی از مسائلی را ارائه می دهد که در تطبیق الفبای لاتین برای آلمانی به وجود می آیند: " ...sic etiam in multis dictis scriptio est propter litterarum aut. congeriem aut incognitam sonoritatem difficilis "... همچنین، در بسیاری از عبارات، املای آن به دلیل انباشته شدن حروف یا صدای ناآشنا آنها دشوار است.") [23] املای دقیق OHG Isidor یا Notker نشان می دهد. آگاهی مشابه [22]

آواشناسی

نمونه ای از آلمانی عالی قدیمی: دومین افسون مرسبورگ [24]

نمودارها سیستم های صدادار و همخوان گویش فرانکوین شرقی را در قرن نهم نشان می دهد. این گویش صومعه فولدا و به طور خاص تاتیان آلمانی قدیمی است . لغت نامه ها و دستور زبان های OHG اغلب از املای تاتیان به عنوان جایگزینی برای املای استاندارد شده واقعی استفاده می کنند، و این مزیت این است که به شکل قابل تشخیصی به شکل های آلمانی بالا از کلمات، به ویژه در مورد صامت ها، نزدیک هستند. [25]

حروف صدادار

آلمانی عالی قدیم دارای شش مصوت کوتاه واجی و پنج مصوت بلند آوایی بود. هر دو در هجاهای تاکید شده و بدون تاکید رخ داده اند. علاوه بر این، شش دیفتونگ وجود داشت. [26]

یادداشت ها:

  1. طول واکه ها در دست نوشته ها به طور متناقض نشان داده شده است (اگرچه کتاب های راهنمای مدرن سازگار هستند). دوبرابر کردن حروف صدادار، حاشیه یا لهجه تند معمولاً برای نشان دادن یک مصوت بلند استفاده می‌شد. [27]
  2. حروف صدادار کوتاه بلند و متوسط ​​ممکن است کمتر از همتای بلند خود مانند آلمانی مدرن بیان شده باشند. این را نمی توان از منابع مکتوب ثابت کرد.
  3. همه مصوت های پشتی احتمالاً در نتیجه umlaut دارای آلوفون های جلویی صدادار بودند . [28] آلوفون های جلویی صدادار احتمالاً در آلمانی میانه بالا به واج کامل تبدیل شدند. در دوره آلمان عالی قدیم، [e] (احتمالاً یک مصوت میانه نزدیک) از umlaut /a/ و /e/ [ توضیح لازم است ] وجود داشت ، اما احتمالاً تا پایان دوره واج‌سازی نشده بود. دست نوشته ها گهگاه دو صدای /e/ را از هم تشخیص می دهند . به طور کلی، گرامرها و لغت نامه های مدرن از ⟨ë⟩ برای مصوت وسط و ⟨e⟩ برای مصوت وسط بسته استفاده می کنند.

کاهش حروف صدادار بدون تاکید

در اواسط قرن یازدهم، بسیاری از حروف صدادار مختلف که در هجاهای بدون تاکید یافت می‌شوند، تقریباً همگی به ⟨e⟩ / ə / کاهش یافته بودند . [29]

مثال ها:

(اشکال جدید آلمانی عالی این کلمات به طور کلی مانند آلمانی عالی میانه است.)

صامت ها

تفاوت اصلی بین لهجه‌های آلمانی عالی قدیمی و لهجه‌های ژرمنی غربی که از آن‌ها توسعه یافت، این است که اولی تحت تغییر صدا دوم قرار گرفت . نتیجه تغییر صدا این بوده است که سیستم همخوانی آلمانی با سایر زبان های آلمانی غربی از جمله انگلیسی و آلمانی پایین متفاوت است .

  1. تنوع گسترده ای در سیستم های همخوان گویش های آلمانی عالی قدیمی وجود دارد که عمدتاً از میزان متفاوتی که آنها تحت تأثیر تغییر صدای آلمانی بالا قرار می گیرند ناشی می شوند . ایجاد اطلاعات دقیق در مورد بیان صامت ها غیرممکن است.
  2. در سری plosive و fricative، اگر در یک سلول دو صامت وجود داشته باشد، اولی fortis و دومی lenis است . صدای صامت های لنیس بین گویش ها متفاوت بود.
  3. آلمان عالی قدیم صامت های بلند و کوتاه را متمایز می کرد. املای دو صامت نشان دهنده یک مصوت کوتاه قبل نیست، همانطور که در آلمانی مدرن انجام می شود، بلکه همخوانی واقعی را نشان می دهد . صامت های دوگانه ای که در آلمانی عالی قدیم یافت می شوند عبارتند از pp، bb، tt، dd، ck (برای /k:/ )، gg، ff، ss، hh، zz، mm، nn، ll، rr.
  4. /θ/ در قرن نهم در تمام گویش ها به /d/ تغییر می کند. وضعیت در آلمان عالی قدیمی تاتیان ( حدود  830 )، همانطور که در لغت نامه ها و واژه نامه های مدرن آلمانی عالی قدیمی منعکس شده است، این است که th در موقعیت اولیه و d در موقعیت های دیگر یافت می شود .
  5. مشخص نیست که آلمانی عالی قدیمی /x/ پس از حروف صدادار جلویی آلوفون کامی [ç] به دست آورده است ، همانطور که در آلمانی مدرن چنین است.
  6. یک z دم مجعد ( ȥ ) گاهی اوقات در گرامرها و لغت نامه های مدرن برای نشان دادن اصطکاک آلوئولی استفاده می شود که از t آلمانی رایج در جابجایی همخوان آلمانی بالا به وجود آمده است . که آن را از آفریکیت آلوئولی که به صورت z نشان داده می شود متمایز می کند . این تمایز در نسخه های خطی اصلی مشابهی ندارد، به جز در ایزیدور آلمانی قدیمی که از tz برای افریکات استفاده می کند.
  7. اصطکاکی ژرمنی اصلی s در نوشتار معمولاً به وضوح از اصطکاکی z جوانتر که از جابجایی همخوان آلمانی بالا تکامل یافته بود متمایز می شد. به نظر می رسد صداهای هر دو حرف قبل از قرن سیزدهم با هم ادغام نشده باشند. از آنجایی که s بعداً قبل از سایر صامت ها /ʃ/ تلفظ می شود (مانند Stein /ʃtaɪn/ , Speer /ʃpeːɐ/ , Schmerz /ʃmɛrts / ( smerz اصلی ) یا تلفظ جنوب غربی کلماتی مانند Ast /aʃt/ ) امن به نظر می رسد. فرض کنیم که تلفظ واقعی آلمانی s جایی بین [s] و [ʃ] بوده است ، به احتمال زیاد در حدود [ s̠ ] ، در تمام آلمانی عالی قدیمی تا اواخر آلمان عالی میانه. بنابراین، کلمه ای مانند سواز ، «هرچه باشد» هرگز [swas] نبود ، بلکه [s̠was] ، بعدها (قرن سیزدهم) [ʃwas] ، [ʃvas] نبود .

تحولات واج شناختی

این فهرست دارای تغییرات صوتی است که ژرمنی غربی رایج را به آلمانی عالی قدیم تبدیل کرده است، اما تغییرات OHG متأخری را که بر آلمانی میانه عالی تأثیر گذاشته است، ندارد :

مورفولوژی

اسم ها

افعال

تنش

ژرمنیک یک سیستم دو زمانه ساده داشت، با فرم هایی برای حال و پیش از آن . اینها توسط آلمان عالی قدیمی به ارث رسیده بودند، اما علاوه بر این OHG سه زمان پیرامونی ایجاد کرد : کامل ، پرپرفکت و آینده .

زمان‌های گذشته تشریحی از ترکیب حال یا پیش‌تر یک فعل کمکی ( wësan ، habēn ) با فعل ماضی شکل می‌گیرد. در ابتدا فعل ماضی کارکرد اصلی خود را به عنوان صفت حفظ می کرد و پایان های حالت و جنسیت را نشان می داد - برای افعال ناگذر اسمی، برای افعال متعدی مضارع. [30] به عنوان مثال:

پس از thie thö argangana warun ahtu taga ( تاتیان ، 7،1)
"هنگامی که هشت روز گذشت"، به معنای واقعی کلمه "پس از آن هشت روز گذشت"
لاتین: Et postquam consummati sunt dies octo (لوقا 2:21) [31] ]


phigboum habeta sum giflanzotan (تاتیان 102،2)
"درخت انجیر بود که مردی کاشته بود"، به معنای واقعی کلمه "درخت انجیر خاصی ( یا کسی) کاشته بود"

لاتین: arborem fici habebat quidam plantatam (لوقا 13:6) [32] [33]

با این حال، با گذشت زمان، این پایان‌ها از کاربرد خارج شدند و این فعل دیگر نه به عنوان یک صفت، بلکه به عنوان بخشی از فعل، مانند آلمانی مدرن، دیده شد. این توسعه ناشی از نیاز به ارائه اشکال لاتین قرون وسطی است، [34] اما مشابهت در سایر زبان های ژرمنی (به ویژه گوتیک، جایی که متون کتاب مقدس از یونانی ترجمه شده است، نه لاتین) این احتمال را افزایش می دهد که این یک توسعه مستقل بوده است. . [35] [36]

ژرمنیک نیز زمان آینده نداشت، اما دوباره OHG با استفاده از یک فعل کمکی skulan (آلمانی مدرن sollen ) و مصدر، یا werden و فعل حال، اشکال پیرامونی ایجاد کرد:

Thu scalt beran einan alawaltenden (Otfrid's Evangelienbuch I, 5,23)
"شما یک قادر مطلق را تحمل خواهید کرد"
Inti nu uuirdist thu suigenti' (تاتیان 2,9)
"و اکنون شما شروع به سکوت خواهید کرد"
لاتین: Et ecce eris tacens (لوقا 1:20) [37]

زمان حال همچنان در کنار این اشکال جدید برای نشان دادن زمان آینده استفاده می شود (همانطور که هنوز در آلمانی مدرن است).

صرف

در زیر نمونه ای از صرف فعل قوی، درمان "گرفتن" آمده است.

ضمایر شخصی[38]

نحو

هر توصیفی از نحو OHG با یک مشکل اساسی روبرو است: متون ترجمه شده از یک اصل لاتین یا بر اساس آن از نظر نحوی تحت تأثیر منبع خود قرار می گیرند، [39] در حالی که آثار بیت ممکن است الگوهایی را نشان دهند که بر اساس نیازهای قافیه و متر تعیین می شوند، یا نشان دهنده باستان گرایی های ادبی است. [40] با این وجود، قواعد اصلی ترتیب کلمات به طور گسترده قوانین استاندارد مدرن آلمانی است . [41]

دو تفاوت با زبان امروزی امکان حذف ضمیر فاعل و فقدان حرف معین و مجهول است . هر دو ویژگی در آغاز اعتقادنامه آلمانیک قرن هشتم از سنت گال نشان داده شده است : [42] kilaubu in got vater almahticun (آلمانی مدرن، Ich glaube an Gott den allmächtigen Vater ؛ انگلیسی «من به خدای پدر قادر مطلق ایمان دارم»). [43]

با این حال، در پایان دوره OHG، استفاده از ضمیر فاعل واجب شده است، در حالی که حرف تعریف از ضمیر اثباتی اصلی ( der، diu، daz ) [44] و عدد ein ("یک") ایجاد شده است. به عنوان یک حرف نامعین استفاده می شود. [45] این تحولات عموماً به عنوان مکانیسم هایی برای جبران از دست دادن تمایزات صرفی که ناشی از ضعیف شدن حروف صدادار بدون تأکید در انتهای اسم ها و افعال است، دیده می شود (به بالا مراجعه کنید). [ج] [د]

متن ها

در اوایل این دوره، فعالیت های تبلیغی قابل توجهی مشاهده شد و تا سال 800، کل امپراتوری فرانک ، اصولاً مسیحی شده بود. تمام نسخه‌های خطی که حاوی متون آلمانی باستانی باستانی است توسط کاتبانی که وظیفه اصلی آنها نوشتن به زبان لاتین بود نه آلمانی، در کتاب‌های مقدس کلیسایی نوشته شده است. در نتیجه، اکثر متون باستانی آلمان عالی ماهیت مذهبی دارند و تأثیر قوی لاتین کلیسایی را بر واژگان نشان می‌دهند. در واقع، بیشتر متون منثور باقی مانده، ترجمه هایی از اصل لاتین هستند. حتی آثار سکولار مانند Hildebrandslied اغلب تنها به این دلیل حفظ می شوند که بر روی برگه های یدکی در کدهای مذهبی نوشته شده اند .

قدیمی‌ترین متن آلمانی عالی قدیم عموماً Abrogans است ، واژه‌نامه لاتین-قدیم آلمان عالی که تاریخ‌های مختلفی بین سال‌های 750 و 780 دارد، احتمالاً از Reichenau . طلسم های مرسبورگ قرن هشتم تنها بازمانده ادبیات آلمانی پیش از مسیحیت است . به نظر می‌رسد کهن‌ترین متن‌هایی که به نسخه‌های اصلی لاتین وابسته نیستند، دعای هیلدبراندسلید و وسوبرون هستند که هر دو در نسخه‌های خطی اوایل قرن نهم ثبت شده‌اند، اگرچه فرض بر این است که متون از نسخه‌های قبلی مشتق شده‌اند.

موسپیلی باواریایی تنها بازمانده آن چیزی است که باید یک سنت شفاهی گسترده باشد. آثار مهم دیگر عبارتند از Evangelienbuch ( هارمونی انجیل ) Otfrid von Weissenburg , Ludwigslied و Georgslied قرن 9 . مرز آلمان عالی میانی اولیه (از حدود  1050 ) مشخص نیست.

نمونه ای از ادبیات آلمانی اوایل میانه بالا، Annolied است .

متون نمونه

دعای خداوند به چهار گویش آلمانی باستانی در زیر آورده شده است. از آنجایی که اینها ترجمه های یک متن مذهبی هستند، بهتر است به عنوان نمونه هایی از زبان اصطلاحی در نظر گرفته نشوند، اما تنوع گویش را به وضوح نشان می دهند.

همچنین ببینید

یادداشت ها

  1. ^ برای مثال (Hutterer 1999, p. 307)
  2. ^ با جداول نشان دهنده موقعیت گرفته شده در اکثر آثار استاندارد قبل از سال 2000. (Roelcke 1998)
  3. ^ که مشکلات را با این دیدگاه مطرح می کند. (Salmons 2012, p. 162)
  4. ^ "اما غیرمستقیم تر از آنچه قبلاً فرض شده بود." (Fleischer & Schallert 2011, pp. 206-211)

نقل قول ها

  1. ^ Scherer 1878, p. 12.
  2. ^ ab Penzl 1986, p. 15.
  3. ^ Penzl 1986, pp. 15-16.
  4. ^ اشمیت 2013، صفحات 65-66.
  5. ^ ab Wells 1987, p. 33.
  6. ^ پنزل 1986، ص. 19.
  7. ^ ab Hutterer 1999, p. 338.
  8. ^ ab Braune & Heidermanns 2018، ص. 7.
  9. ^ ولز 1987، صفحات 34-35.
  10. ↑ Roelcke 1998، صفحات 804-811.
  11. ^ ولز 1987، ص. 49.
  12. ^ ولز 1987، ص. 43. Fn. 26
  13. ^ پیترز 1985، ص. 1211.
  14. ^ ولز 1987، ص 44، 50-53.
  15. ^ ab Sonderegger 1980, p. 571.
  16. ^ ab Wells 1987, p. 432.
  17. ^ هاترر 1999، صفحات 336-341.
  18. ↑ ویتا کارولی مگنی ، 29 ساله: "او همچنین آهنگ های بی ادبانه قدیمی را داشت که اعمال و جنگ های پادشاهان باستان را جشن می گرفتند تا به آیندگان منتقل شوند."
  19. ↑ Parra Membrives 2002، p. 43.
  20. ↑ فون راومر 1851، صفحات 194–272.
  21. ↑ Sonderegger 2003, p. 245.
  22. ^ ab Braune & Heidermanns 2018، ص. 23.
  23. ↑ مارچند 1992.
  24. ↑ متن: هاینر ایچنار، رابرت ندوما: Die Merseburger Zaubersprüche . Universität Wien، آخرین بازدید 28-04-2024.
  25. ↑ Braune, Helm & Ebbinghaus 1994, p. 179.
  26. ↑ Braune & Heidermanns 2018، ص. 41.
  27. ^ رایت 1906، ص. 2.
  28. ↑ اما Fausto Cercignani (2022) را ببینید. توسعه حروف صدادار قدیمی آلمانی عالی و بازتاب آلمانی عالی جدید /ɛ:/ در آلمانی استاندارد فعلی. Linguistik Online . 113/1: 45-57. آنلاین
  29. ↑ Braune & Heidermanns 2018، صفحات 87-93.
  30. ^ Schrodt 2004, pp. 9-18.
  31. ^ کورودا 1999، ص. 90.
  32. ^ کورودا 1999، ص. 52.
  33. ^ رایت 1888.
  34. ^ سوندرگر 1979، ص. 269.
  35. ↑ Moser, Wellmann & Wolf 1981, pp. 82-84.
  36. ↑ موریس 1991، صفحات 161-167.
  37. ^ سوندرگر 1979، ص. 271.
  38. ↑ Braune & Heidermanns 2018، صفحات 331-336.
  39. ^ Fleischer & Schallert 2011, p. 35.
  40. ↑ Fleischer & Schallert 2011, pp. 49-50.
  41. ^ اشمیت 2013، ص. 276.
  42. ↑ Braune, Helm & Ebbinghaus 1994, p. 12.
  43. ↑ Salmons 2012, p. 161.
  44. ↑ Braune & Heidermanns 2018، صفحات 338-339.
  45. ↑ Braune & Heidermanns 2018، ص. 322.
  46. ^ ab Braune, Helm & Ebbinghaus 1994, p. 56.
  47. ↑ Braune, Helm & Ebbinghaus 1994, p. 11.
  48. ^ ab Braune, Helm & Ebbinghaus 1994, p. 34.

منابع

گرامرها

گویش ها

لینک های خارجی

آلمانی قدیمی را در ویکی‌واژه، فرهنگ لغت رایگان، جستجو کنید .
آزمون قدیمی آلمانی عالی ویکی پدیا در انکوباتور ویکی مدیا
برای فهرستی از واژه‌های مربوط به آلمانی عالی قدیمی، به دسته‌بندی کلمات آلمانی عالی قدیمی در ویکی‌واژه ، فرهنگ لغت رایگان مراجعه کنید.