stringtranslate.com

ماندل کریتون

ماندل کریتون ( / ˈ m æ n d əl ˈ k r aɪ t ən / ؛ 5 ژوئیه 1843 - 14 ژانویه 1901) مورخ بریتانیایی، کشیش انگلیسی و اسقف بود . کریتون که پسر یک نجار سختگیر اما موفق بود، در دانشگاه آکسفورد تحصیل کرد و بورسیه تحصیلی خود را بر روی دوره پاپ رنسانس متمرکز کرد . او در سال 1884 به عنوان اولین عضو کرسی تاریخ کلیسایی دیکسی در دانشگاه کمبریج منصوب شد. سال بعد، او همچنین به عنوان اولین ویراستار English Historical Review ، قدیمی‌ترین مجله دانشگاهی انگلیسی زبان در حوزه خود مشغول شد. او در این پست ها به ایجاد تاریخ به عنوان یک رشته دانشگاهی مستقل در انگلستان کمک کرد.

کریتون از اواسط دهه 1870 تا زمان مرگش، شغلی موازی در روحانیت کلیسای انگلستان داشت. او به عنوان کشیش محله در امبلتون، نورثامبرلند و بعدها، متوالی، به عنوان محل اقامت کلیسای جامع ورسستر (1885)، اسقف پیتربورو (1891) و اسقف لندن (1897) خدمت کرد. اعتدال و عملی بودن او مورد تحسین ملکه ویکتوریا قرار گرفت و توجه سیاستمداران را جلب کرد. در سال‌های بعد، او به سمت‌های مختلف اعتماد منصوب شد، از جمله شورای خصوصی ، و عموماً تصور می‌شد که در صورت عدم سرپرستی مرگ او در سن 57 سالگی، اسقف اعظم کانتربری خواهد شد .

کار تاریخی کریتون نقدهای متفاوتی دریافت کرد. او را به دلیل یکنواختی دقیق مورد ستایش قرار دادند، اما به دلیل عدم موضع گیری در برابر افراط های تاریخی مورد انتقاد قرار گرفتند. او در این ادعا که شخصیت‌های عمومی برای اعمال عمومی‌شان مورد قضاوت قرار می‌گیرند، نه کارهای خصوصی، محکم بود. ترجیح او برای امر ملموس به انتزاع در نوشته هایش درباره کلیسای انگلستان دیده می شود. او معتقد بود که کلیسا به طور منحصر به فردی با شرایط خاص انگلیسی اش شکل گرفته است و آن را روح ملت می دانست.

کریتون با نویسنده و فعال آینده حق رای زنان لوئیز کریتون ازدواج کرد و این زوج صاحب هفت فرزند شدند. کریتون که مردی با هوش پیچیده و نیرومندی استثنایی بود، هم در نقاط قوت و هم در ضعف‌هایش نماد دوران ویکتوریا بود.

اوایل کودکی، 1843-1857

خانواده کریتون در کارلایل ج. 1870 زمانی که ماندل 26 ساله بود. از چپ به راست: جیمز، رابرت، مری الن (پولی)، و ماندل.

ماندل کریتون در 5 ژوئیه 1843 در شهر مرزی کارلایل ، کامبرلند (اکنون در کامبریا ) به دنیا آمد . او فرزند ارشد سارا ( با نام خانوادگی ماندل) و رابرت کریتون بود. [1] [2] مادر او دختر توماس ماندل، کشاورز یومن از بولتون ، کامبرلند بود. [1] پدرش که یک نجار بود، یک تجارت موفق کابینت سازی در کارلایل ساخت. خواهر و برادرهای کوچکتر ماندل جیمز (متولد 1844)، مری (متولد و درگذشته در 1845) و مری الن (پولی، متولد 1849) بودند. در سال 1850، زمانی که ماندل هفت ساله بود، سارا کریتون به طور غیر منتظره درگذشت. [1] رابرت، که هرگز دوباره ازدواج نکرد، و به ندرت دوباره از همسرش صحبت می‌کرد، بچه‌ها را با کمک خواهر مجردش که برای زندگی با خانواده آمده بود و مادر مهربانی برای بچه‌ها بود بزرگ کرد. [3]

رابرت کریتون که مردی خودساخته بود ، دائماً پسرانش را تشویق می کرد که کار کنند و احساس استقلال را در آنها آغشته می کرد. این بعداً به ماندل اجازه داد تا انتخاب های شغلی را انجام دهد که برای پیشینه او غیرمتعارف بود. [a] محل زندگی خانوادگی، بالای مغازه، جادار اما اسپارتی بود، با تزئینات کمی و کتاب‌های کمی. از آنجایی که رابرت دمدمی مزاج بود، زندگی خانوادگی ممکن بود پر از مشکلات باشد. در خانواده احساس وظیفه شدیدی وجود داشت، اما به ندرت محبت آشکارا ابراز می شد. [1]

تحصیل کریتون در مدرسه ای در همان نزدیکی آغاز شد که توسط یک مدیر سرسخت اداره می شد. بی قراری و شیطنت او به تنبیه مکرر انجامید. [7] در سال 1852 او به مدرسه کلیسای جامع کارلایل نقل مکان کرد . او تحت تأثیر یک مدیر مدرسه الهام بخش، کشیش ویلیام بل، شروع به خواندن با حرص و ولع کرد و از نظر علمی عالی بود. در نوامبر 1857 او در امتحان بورسیه پادشاهی برای پذیرش در مدرسه دورهام واقع در 70 مایل (112 کیلومتر) شرکت کرد. از آنجایی که معلمان کارلایل او را برای ترجمه آیات لاتین آماده نکرده بودند ، او بخشی از امتحان را بی پاسخ گذاشت و احساس کرد که شکست خورده است. ممتحنین عملکرد کلی او را خوب ارزیابی کردند و تصمیم گرفتند او را بپذیرند و به او بورس تحصیلی دادند. [2] در فوریه 1858 کریتون 15 ساله کارلایل را به مقصد دورهام ترک کرد . [8]

مدرسه دورهام، 1858-1862

کریتون، 15 ساله، سالی که کارلایل را به مقصد مدرسه دورهام ترک کرد

مدرسه دورهام از دانش‌آموزان خود می‌خواهد در روزهای یکشنبه و روزهای مقدس در کلیسای جامع دورهم شرکت کنند . مراسم کلیسای مرتفع کلیسای جامع قرون وسطایی تأثیر ماندگاری بر کریتون گذاشت. این موضوع به کانون زندگی مذهبی او تبدیل شد و بعداً بر انتخاب شغل او تأثیر گذاشت. [9] مدیر دورهام، هنری هولدن، یک محقق کلاسیک و یک اصلاح طلب آموزشی، به زودی به دانش آموز جدید علاقه مند شد. با تشویق هولدن، کریتون شروع به کسب جوایز در موضوعات کلاسیک و همچنین انگلیسی و فرانسوی کرد. دانش‌آموزان دیگری برای ترجمه بخش‌هایی از مطالعات کلاسیک خود از او کمک خواستند. آنها به دلیل سرعت بالای او در تفسیر، به او لقب « هومر » دادند. [1] در آخرین سال تحصیلی خود در دورهام، او به عنوان رئیس مدرسه ارتقاء یافت ، موقعیتی که تمایل شدید او را برای تأثیرگذاری بر مردم، به‌ویژه پسران جوان‌تر جلب کرد. [10] اگرچه او با الگو قرار دادن اخلاق خود این کار را هدف قرار داد، اما تنبیه بدنی در آن زمان در مدارس عادی بود و از استفاده از آن ابایی نداشت. او در نامه‌ای جدی که به جانشین خود به عنوان پسر رئیس نوشته بود، درباره مجازات مستی، حیوان‌پروری، قلدری و دزدی نوشت : «اکیداً توصیه می‌کنم که به یک هم‌نوع کوبیده شود... و به یاد داشته باشید، هرگز کسی را کمی کتک نزنید . همیشه سخت ". [12]

کریتون به شدت کوته بین بود . او همچنین دوبینی داشت که او را مجبور به خواندن با یک چشم بسته کرد تا اینکه یک چشم‌پزشک لندنی برای رفع عیب عینک تجویز کرد. [13] از آنجایی که بینایی ضعیف او مانع از شرکت او در ورزش می شد، با اشتیاق به پیاده روی می رفت. [13] تورهای او در حومه شهر، که اغلب با همراهان انجام می شد، می توانست بیش از بیست مایل (32 کیلومتر) در روز را طی کند و چندین روز طول بکشد. پیاده روی به او فرصت های زیادی داد تا کنجکاوی دائمی خود را در مورد گیاه شناسی و معماری محلی به کار گیرد. [13] عادت این بود که تا آخر عمر با او بماند. [1] [2]

در بهار سال 1862 کریتون برای بورسیه تحصیلی به کالج بالیول، آکسفورد ناموفق درخواست کرد . او در کنار کالج مرتون، آکسفورد برای کارشناسی ارشد کلاسیک درخواست داد. [ج] درخواست موفقیت آمیز بود و کریتون در اکتبر 1862 وارد آکسفورد شد. [2] او همچنان علاقه شدیدی به مدرسه دورهام داشت و یک بار طی سه روز از آکسفورد به آنجا رفت تا سخنرانی‌هایی را در یک مدرسه بشنود. [15]

دوره کارشناسی آکسفورد، 1862-1866

کمک هزینه سالانه کارشناسی ارشد کریتون به مبلغ 70 پوند (معادل 8251 پوند در سال 2023) برای پوشش شهریه او در مرتون کافی بود، اما کمی بیشتر. برای سایر مخارجش باید به پدرش مراجعه می کرد، پدرش با سخاوت متوسطی با او رفتار می کرد. [16] کریتون بیشتر اوقات خود را در مرتون از نظر اقتصادی در اتاق های زیر شیروانی کالج زندگی می کرد. در آخرین سال تحصیلی خود از کالج خارج شد تا با جورج سنتزبری ، نویسنده و منتقد آینده ادبیات انگلیسی و فرانسوی، و شراب شناس، که علاقه مشترکی به آبسنت داشت، اتاق هایی را در بالا به اشتراک بگذارد . [17] [18]

کریتون در گروه "چهارضلعی"، در کالج مرتون، آکسفورد ، 1864. از چپ به راست: RT Raikes، Creighton، CT Boyd، و WH Foster.

مرتون یک کالج کوچک بود که کرایتون بعداً آن را به عنوان "مکانی بسیار جهانی، متشکل از انواع مردان، با انواع سلیقه ها، توصیف کرد. مردان ثروتمند، مردان فقیر، مردان کتابخوان، مردان بیکار، همه با هم ملاقات می کردند. احترام متقابل و با صراحت کامل». [19] مرتون مورد علاقه بسیاری از دانش‌آموختگان مدارس دولتی بود که تمایل بیشتری به ورزش داشتند تا مطالعه جدی. [2] کریتون یکی از این افراد نبود، و بینایی ضعیف او مانع از بازی کردن کریکت و فوتبال شد ، اما او توانست به تیم قایقرانی کالج بپیوندد. پیاده روی همچنان اصلی ترین تفریح ​​فیزیکی او بود. [1] او به یاد می آورد: "من سوار قطار می شدم و به جایی می رفتم و در روستاها قدم می زدم، کلیساها را می دیدم، معماری را مطالعه می کردم و در مورد شرایط زندگی که باید نتیجه این اطراف بوده باشد، حدس و گمان می زدم." [13]

کریتون با حرص و ولع می خواند. در میان دوستان مرتون او به او لقب "پروفسور" یا "P" داده شد. [2] نویسندگان و شاعرانی که او به آثارشان علاقه مند شد عبارتند از: کارلایل ، براونینگ ، تنیسون و سوینبرن . [20] او از نظر سیاسی آگاه می شد و لیبرالیسم معتدل را پذیرفت. [ 21] او به اتحادیه آکسفورد پیوست و اگرچه به ندرت در مناظره‌های آنجا صحبت می‌کرد، اما در سال 1867 به عنوان رئیس اتحادیه انتخاب شد . چیزی که گلادستون بعداً آن را "عذاب آکسفورد" نامید - عادت بیش از حد بها دادن به اهمیت اختلافات روزمره آکسفورد. [23] [24]

در سال دوم کریتون و سه دانش‌آموز دیگر، هم در دوره‌های تحصیلی و هم در تعطیلات، گروهی به نام «چهارضلعی» را تشکیل دادند. [25] دوستی گروهی شدید بود، مانند بسیاری از دوستان در آن زمان. [26] اگرچه کریتون دایره بزرگی از دوستان مرد داشت، اما در این مدت هیچ دوستی نزدیکی با زنان برقرار نکرد. در دوره پایانی خود، او به یکی از دوستانش نوشت: "خانم ها به طور کلی غذای ذهنی بسیار نامطلوبی هستند: به نظر می رسد که آنها هیچ فکر یا ایده خاصی ندارند". [27] درباره اعمال مذهبی کریتون در این زمان، مورخ جیمز کربی خاطرنشان می‌کند که او «در مراسم عشای ربانی شرکت می‌کرد، روزه می‌گرفت و به عبادت علاقه نشان می‌داد و همانطور که زندگی‌نامه‌نویس او – همسرش لوئیز – بعداً گفت، «یک مقام عالی تصمیم‌گیری شد. کلیسایمن "". [28]

از نظر آکادمیک، هدف کریتون دریافت درجه ممتاز در ادبیات انسانی ، مطالعه ادبیات کلاسیک یونان و روم، فلسفه و تاریخ باستان بود. [29] در امتحانات نهایی، در بهار سال چهارم، او افتخارات درجه یک را دریافت کرد . [21] او از تاریخ کلاسیک به قرون وسطی توسط سخنرانی WW شرلی ، استاد Regius تاریخ کلیسا کشیده شد . آثار ویلیام موریس ، جان راسکین و دانته گابریل روستی این علاقه را بیشتر افزایش داد. [30] برخلاف مورخان یک نسل قبل، مانند ویلیام استابز و EA فریمن ، دانش‌آموزان اکنون می‌توانند مدرک تکمیلی در حقوق و تاریخ دریافت کنند. [ 30 ] پس از شش ماه مطالعه، کریتون در امتحانات آن مدرسه در پاییز 1866 شرکت کرد . [31] اولین او در literae humaniores اولویت داشت و پروفسور کلاسیک بنجامین جووت پیشنهاد کرد که کریتون برای کمک هزینه تحصیلی در بالیول درخواست دهد. در صورتی که نیازی نداشت: کالج خودش، مرتون، او را در دسامبر 1866 به عنوان یک عضو آزمایشی انتخاب کرد. [2]

آموزش و ازدواج، 1867-1874

کریتون در سال 1870، یک سال قبل از ملاقات با همسر آینده‌اش، لوئیز، به عنوان یک دانشجوی آموزشی کالج مرتون

در مرتون، کریتون معلم تاریخ مدرن شد، که کربی آن را به عنوان "موضوع نسبتا جدیدی که پس از آن تعداد کمی برای تدریس آماده شدند" توصیف می کند. [30] در نیمه دوم قرن نوزدهم، بسیاری از اصلاحات آکادمیک در آکسفورد ایجاد شد که با قانون دانشگاه آکسفورد در سال 1854 آغاز شد . در دهه 1860، اصلاحات در کالج‌ها فروکش کرد. از جمله تغییرات، مسئولیت‌های جدیدی بود که به معلمان کالج داده شد، که کار اصلی آنها تا کنون ارائه آموزش شخصی در اتاق‌های خود به دانشجویان کارشناسی بود. آنها اکنون وظیفه آماده سازی دانشجویان برای امتحانات دانشگاه را برعهده داشتند که قبلاً به عهده مربیان سراسر دانشگاه مانند اساتید بود. [32] از آنجایی که معلمان از میان فارغ التحصیلان ممتاز اخیر انتخاب شدند، کادر آموزشی جدید جوان تر از قدیمی ها بودند. [33]

در این زمان نارضایتی در میان دانشجویان مرتون از آنچه به عنوان فقدان رهبری در دانشکده تدریس تلقی می شد وجود داشت. [34] [35] بسیاری از هموطنان، اعم از مقیم و غیر مقیم، به حضوری دور تبدیل شده بودند. [35] کریتون در بین دانش‌آموختگان محبوب بود و به عنوان فردی که رهبری لازم را اعمال می‌کرد به او نگاه می‌شد. به گفته زندگی‌نامه‌نویسش جیمز کاورت، او این کار را با توسل به استدلال دانش‌آموزان و حس خوب آنها و با غوطه‌ور شدن همزمان در میان آنها انجام داد. [35] به او مسئولیت های بیشتری داده شد که باعث ارتقاء و افزایش حقوق شد. پس از چهار سال تدریس، حقوق او بیش از دو برابر شده بود. [36] با تأیید کالج، او با یکی دیگر از معلمان مرتون، ویلیام اسون ، پیوست تا سخنرانی‌های دانشگاهی را برای دانشجویان کالج‌های دیگر باز کند. [37] [38] به زودی، انجمن معلمان، و همچنین مجموعه ای از سخنرانی های آکسفورد که هر دانش آموزی می توانست در آن شرکت کند، متولد شد. [39] [40] سخنرانی‌ها قرار بود بر انتخاب او برای تحقیقات آینده تأثیر بگذارند. او بعداً نوشت:

ما در میان خود طرحی از سخنرانی‌ها را طراحی کردیم که کل حوزه (تاریخ) را در بر می‌گرفت و پیشگامان «سخنرانی‌های بین دانشگاهی» بودیم که اکنون در هر دو دانشگاه رایج است. نیازهای این طرح تاریخ کلیسایی و به ویژه پاپی را بر من انداخت که هیچ کس دیگری آن را نپذیرفت. [37]

اعتقادات دینی نیز دستخوش تحول بود. بسیاری از روشنفکران ویکتوریایی که در خانواده‌های مسیحی بزرگ شده بودند، در بزرگسالی شروع به تجربه شک و تردید مذهبی کرده بودند و در جهت سکولار حرکت می‌کردند. [41] در مقابل، کریتون به تدریج در حال تحکیم اعتقادات مذهبی خود بود. [42] اگرچه دیدگاه‌های کلیسایی عالی او تعدیل شده بود، اما او باید در طول زندگی خود به آموزه‌های حضور واقعی و جانشینی رسولی پایبند بماند، اگرچه او همدلی چندانی با آیین‌گرایی نداشت . [30] او هرگز بحران اعتماد نداشت. [33] او هیچ علاقه ای به علوم طبیعی جدید نداشت و برای خواندن داروین تحریک نشد ، زیرا نوشته های او را بیش از حد گمانه زنی می دانست. [33] دوست کریتون، هنری اسکات هالند، درباره او نوشت: "در پایان دهه شصت برای ما در آکسفورد تقریباً باورنکردنی به نظر می رسید که یک جوان با هر شهرت فکری برای مدرنیته باید در سمت مسیحی باشد". [43] پس از برخی گمانه‌زنی‌های دوستان در مورد اینکه آیا کریتون متعهد به انجام دستورات مقدس است یا خیر، او توسط جان مککارنس ، اسقف آکسفورد در سال 1870 به عنوان شماس منصوب شد . او اولین موعظه خود را در آوریل 1871 موعظه کرد. [44]

کریتون تعطیلات زیادی را در اروپا گذراند. او عاشق ایتالیا، مناظر، فرهنگ و مردم آن شد. این منجر به شیفتگی به ایتالیای دوره رنسانس شد که به علاقه علمی او تبدیل شد. [45] او از ستایشگران والتر پاتر و جنبش زیبایی‌شناسی بود . اتاق های او در آکسفورد با کاغذ دیواری ویلیام موریس و سفال های آبی و سفید تزئین شده بود . این اثاثیه باعث تحسین دوستان و درخواست مشاهده آنها از سوی آشنایان شد. کریتون اکنون در حال گذراندن زندگی‌ای بود که از دوران دانشجویی‌اش بسیار دور بود. [46] به گفته کربی:

زیبایی‌شناسی دهه 1860 آکسفورد نیز بر زندگی تاریخی او تأثیرگذار بود و او را به سمت ایتالیا کواتروسنتو سوق داد. تصمیم او در سال 1877 برای وقف خود به تاریخ پاپ ، که دوره ای از انشعابات بزرگ تا اصلاحات را در بر می گرفت ، در کنار هم قرار دادن این موضوعات ایتالیایی با علایق قرون وسطایی و کلیسایی بود که او در دوره کارشناسی توسعه داده بود. [30]
لوئیز فون گلن در زمان نامزدی با ماندل کریتون، 1871

ازدواج

کرایتون پس از بازگشت از تعطیلات در سرزمین اصلی اروپا در اوایل سال 1871 در سخنرانی جان راسکین منتقد هنری در تئاتر شلدونین شرکت کرد . پس از سخنرانی، او متوجه شد که دوستش، نویسنده آینده، هامفری وارد ، در حال صحبت با یک زن جوان ناآشنا که روسری زرد به سر داشت، صحبت می کند. زرد رنگ مورد علاقه کریتون بود. روسری به قدری علاقه او را برانگیخت که از وارد در مورد زنی که لوئیز فون گلن نام داشت بپرسد . [47] فون گلن کوچکترین دختر یک تاجر لندنی، رابرت فون گلن، یک شهروند بریتانیایی تابعیت شده بود که اصالتاً از Reval در استان روسیه استونی بود . [48] ​​[2] به زودی وارد کریتون و فون گلن را برای ناهار روز ولنتاین که در اتاق‌هایش در کالج برازنوس برگزار می‌شد دعوت کرد . [49] در چند هفته فون گلن جذب جذابیت کریتون شد و قبل از اینکه او آکسفورد را در پایان ماه ترک کند، آن دو به طور غیر رسمی نامزد کردند. [50] معاشقه بعدی آنها شامل بازدید از گالری ملی و موزه ویکتوریا و آلبرت ، و بررسی حکاکی های اولیه ایتالیایی در اتاق چاپ موزه بریتانیا بود . کریتون متعهد شد که به نامزدش ایتالیایی آموزش دهد. او به او کمک کرد تا آلمانی خود را بهبود بخشد. [48] ​​آنها موافقت کرده بودند که در زمستان سال بعد ازدواج کنند، اما با نزدیک شدن به کریسمس، هنوز مطمئن نبود که آیا مرتون از الزام تجرد خود برای معلمان خود چشم پوشی می کند یا خیر. در شب کریسمس، کالج قانون خاصی را تصویب کرد که چهار نفر از جمله کریتون را قادر می‌سازد تا پس از ازدواج در سمت خود باقی بمانند. [21] فون گلن و کریتون در 8 ژانویه 1872 در شهر زادگاهش سیدنهام ، کنت ازدواج کردند . آنها قبل از بازگشت به آکسفورد برای ترم جدید تدریس کریتون، یک هفته را در ماه عسل در پاریس گذراندند. [51]

مانند بسیاری از محققان ویکتوریا، کریتون فرض می‌کرد که همسرش در فعالیت‌های آکادمیک او کمکی خواهد بود و او شریک ارشد روابط فکری آنها خواهد بود. [52] در دوران نامزدی آنها به او نوشته بود:

مزاحم زندگی زناشویی [این است که] هر چقدر من یا شما ممکن است تلاش کنید، باز هم جنبه عملی زندگی باید برای من بسیار برجسته تر از شما باشد. من باید تعدادی کار انجام دهم؛ در حالی که حوزه شما تماماً در دسترس من و دانش من خواهد بود، از طرف دیگر قلمرو من به طور کامل در دسترس شما نخواهد بود. [52]

در تابستان 1873 این زوج اولین سفر مشترک خود را به ایتالیا انجام دادند. در طول این سفر بود که کریتون تصمیم خود را برای مطالعه پاپ های دوره رنسانس برای تحقیقات زندگی خود ثابت کرد. [53] در طول این سال ها، اضافه شدن به خانواده وجود داشت: یک دختر در پاییز 1872 و دیگری در تابستان 1874 به دنیا آمد. -دوام ماندن دوره کمک هزینه تحصیلی مرتون او. او می‌خواست بیش از آنچه که وظایف دانشگاهی‌اش اجازه می‌داد به نوشتن تاریخ اختصاص دهد. [2] او در سال 1873 منصوب شد، [54] و سال بعد فرصتی برای زندگی روستایی در محله ای دورافتاده در نورثامبرلند ساحلی که مرتون حق انتصاب را داشت به وجود آمد . کریتون بعداً گفت:

سپس بحران زندگی من پیش آمد، زمانی که به طور غیرمنتظره یک زندگی در کشور به من پیشنهاد شد. من در آن زمان سی و دو ساله بودم و باید تصمیم می‌گرفتم که آیا در آکسفورد، جایی که واقعاً خوشحال بودم، بمانم یا از دانشگاه بروم. با این حال، احساس می‌کردم وظیفه‌ام این است که کشیش محله باشم. [...] انگیزه دیگر برای پذیرفتن زندگی من این بود که پس از آن تاریخ پاپ را که می خواستم بنویسم در ذهنم ترسیم کرده بودم. به این نتیجه رسیدم که باید بیشتر از آکسفورد شانس نوشتن آن را در خلوت خلوت یک نیابت روستایی داشته باشم. [19]

اگرچه توصیه‌های متفاوتی توسط لوئیز ارائه شد، اما همکاران متاهل کریتون، همکاران مجرد و حتی دانش‌آموزانش توصیه‌های متفاوتی را ارائه کردند، اما تصمیم او گرفته شد. هنگامی که در اواخر سال 1874، کالج رسماً به او سمت نائب محله امبلتون را پیشنهاد کرد ، کریتون پذیرفت و خانواده در دسامبر به آنجا نقل مکان کردند. [55]

جانشین امبلتون، 1875-1884

نیابت امبلتون با برج پله

روستای امبلتون در نزدیکی دریای شمال در نورثامبرلند تقریباً در میانه راه بین ادینبورگ و نیوکاسل آپون تاین قرار دارد . معاونت - که در آن زمان متعلق به کالج مرتون بود و متشکل از یک برج پله مستحکم بود که در قرن چهاردهم ساخته شد و در کنار آن الحاقات بعدی ساخته شد - یک موسسه بزرگ با اتاق‌های زیادی برای خانواده رو به رشد کریتون، میهمانان و خدمتکاران آنها بود. این محله متشکل از تعداد انگشت شماری از روستاها و تقریباً 1700 سکنه بود که در میان آنها کشاورزان، معدنچیان سنگ شکن ، ماهیگیران شاه ماهی و شاه ماهی ، زنان کارگر در محوطه های پرورش ماهی و راه آهن بودند . [56]

گرچه کریتون ها دلتنگ جامعه آکسفورد و محرک های آن بودند، اما به تدریج با محیط جدید خود سازگار شدند. کرایتون با کمک یک سرپرستی که از سرمایه شخصی خود پرداخت می کرد، روال معمولی را ایجاد کرد که او را قادر می ساخت که هم وظیفه شبانی را انجام دهد و هم تاریخ بنویسد. [57] هر روز صبح، او چهار ساعت را به مطالعه در کتابخانه نیابت می گذراند. بعدازظهرها، ماندل، و هر زمان که ممکن بود، لوئیز، از خانه‌های اهل محله‌شان دیدن می‌کردند، به حرف‌هایشان گوش می‌دادند، نصیحت می‌کردند، دعا می‌کردند، خدماتی را برای خانه‌نشینان انجام می‌دادند، و در مواردی، درمان‌های پزشکی خانگی را پخش می‌کردند. آنها اعضای محله خود را محتاط، مغرور و مستقل می‌دانستند، اما نمی‌توانستند آنها را فاقد اخلاق ببینند. [57]

گرچه کریتون مردی کامل نبود - او تمایز آشکاری بین سرکوب مستی و سرکوب نوشیدنی قائل بود - او یک بخش محلی از انجمن اعتدال کلیسای انگلستان را تأسیس کرد و در نتیجه باعث نارضایتی برخی از مردم محلی شد. [58] [د] لوئیز جلسات اتحادیه مادران و همچنین انجمن دوست دختران را سازماندهی کرد که هدف آن توانمندسازی دختران بود و برای مثال آنها را تشویق می کرد تا تا سن چهارده سالگی در مدرسه بمانند. [60]

«(معلم خوب) دانش و شاگردش را وارد یک رابطه حیاتی می‌کند؛ و هدف آموزش برقراری آن رابطه بر مبنایی قابل فهم است. همه دانش، کنجکاوی و مشاهده با ما به دنیا می آیند، هر کودکی به طور طبیعی آنها را پرورش می دهد و این وظیفه معلم است که آنها را به اهداف مناسب هدایت کند.

 - از اندیشه های ماندل کریتون در مورد آموزش: سخنرانی ها و موعظه ها
ص. 77 (1902)

خانواده کریتون در حال رشد بود: چهار فرزند دیگر در طول سال‌های امبلتون به دنیا آمدند، و همگی در خانه تحصیل کردند ، عمدتاً توسط لوئیز. [61] کریتون، که علاقه زیادی به مدارس محلی داشت، به عنوان ممتحن مدارس دیگر در منطقه خدمت کرد و شروع به تدوین برخی ایده‌ها در مورد آموزش کودکان کرد. او به عضویت نهادهای دولتی محلی مانند هیئت نگهبان که قوانین ضعیف منطقه را اجرا می کرد، و به عنوان مرجع بهداشتی محلی انتخاب شد . [62] در سال 1879 او اولین سمت اداری خود را در کلیسای انگلستان پذیرفت: او به عنوان رئیس روستایی منطقه النویک اسقف نشین منصوب شد و مسئول - علاوه بر وظایف محلی خود در امبلتون - برای نظارت بر روحانیون در کلیسای مجاور نیز بود. [21] بعداً، او به عنوان کشیش معاینه اسقف نیوکاسل ، ارنست رولند ویلبرفورس منصوب شد و وظیفه بررسی نامزدهای احکام مقدس را بر عهده گرفت. [21]

در طول ده سالی که در امبلتون کریتون ها زندگی می کردند - او در 30 سالگی و او اکثراً در 20 سالگی - بین آنها پانزده کتاب نوشت. [63] آن‌ها هر دو کتاب‌های تاریخی برای جوانان نوشتند، لوئیز رمان ناموفقی نوشت، و ماندل دو جلد اول کار بزرگ خود را به نام «تاریخ پاپ در دوره اصلاحات» نوشت . [64] جلدهای پاپی که در سال 1882 منتشر شد، دوره منتهی به اصلاحات را پوشش می دهد و بیست سال قبل از تولد لوتر به پایان می رسد . آنها به خوبی مورد استقبال قرار گرفتند و به دلیل رویکرد یکنواختشان مورد تحسین قرار گرفتند. [65] [66] لرد اکتون ، که آنها را در آکادمی بررسی کرد و آگاه بود که آنها طی چند سال در یک معاونت شمالی دور از مراکز علمی نوشته شده اند، نوشت:

تاریخ افزایش فسق و زوال ایمان، اصلاحاتی که با جدیت خواسته شده اند، تلاش های ضعیفی انجام شده و به تعویق افتاده اند، توسط آقای کریتون با دقتی کامل در آثاری که شغل یک عمر هستند، بیان می شود. [67]

کریتون همچنین ده ها کتاب نقد و مقاله علمی نوشت. [68] از جمله اولین حملات او به نقش کلیسای انگلستان در زندگی ملت بود. در طول قرن نوزدهم، کلیسا دچار فرسایش عضویت شده بود. در اواسط قرن، بسیاری از محققان مانند توماس آرنولد مربی هویت کلیسا و ملت را مطرح کرده بودند. با ورود قرن به دو دهه آخر خود، کریتون در میان اقلیت کوچکی بود که به همین کار ادامه می داد. [69]

در سال 1884 از کریتون دعوت شد تا برای کرسی استادی تازه ایجاد شده تاریخ کلیسایی , کرسی دیکسی , در دانشگاه کمبریج و کمک هزینه تحصیلی همزمان در کالج امانوئل درخواست دهد . [21] درخواست او موفقیت آمیز بود، [70] و در 9 نوامبر 1884 کریتون آخرین خطبه خود را در کلیسای امبلتون موعظه کرد. بعداً او گفت: "من ده سال در امبلتون گذراندم و هیچ تردیدی ندارم که بگویم آن ها ده سال شادترین سال زندگی من بودند. در آنجا با مردم و انگلیسی ها آشنا شدم: دو چیز ... آدم در دانشگاه یاد نمی گیرد». [19] اعضای محله او ابراز احساسات خود را به طور آشکار دشوار می یافتند. یک زن گفت: "خب، اگر هیچ کار مفیدی انجام نداده ای، هیچ ضرری نکرده ای"، که از یک شهروند نورثومبریایی او به عنوان ستایش بزرگ تلقی می شود. [71]

استاد کمبریج، 1884-1891

"من به گذشته روی می‌آورم تا داستان آن را بدون هیچ پیش‌اندیشه‌ای بیاموزم که آن داستان چه می‌تواند باشد. تصور نمی‌کنم که یک دوره یا یک خط مطالعه آموزنده‌تر از دیگری باشد، اما آماده هستم تا هویت واقعی آرمان انسان را تشخیص دهم. در همه زمان‌ها برخی از قسمت‌های تاریخ به‌عنوان تحقیرآمیز نادیده گرفته می‌شوند، زیرا در برخی اعصار، بازیگران غرق در بی‌حالی و تنبلی هستند این تمایز بزرگ».

 - از "آموزش تاریخ کلیسایی"، سخنرانی افتتاحیه، کرسی تاریخ کلیسایی دیکسی ، دانشگاه کمبریج ، 23 ژانویه 1885. [72]

کریتون ها در اواخر نوامبر 1884 به کمبریج رسیدند و با دعوت به مشارکت اجتماعی غرق شدند. تعامل با جامعه دانشگاهی پس از ده سال منجر به دوستی های جدیدی به خصوص برای لوئیز شد. یکی از آشنایان جدید، بئاتریس وب ، که دوست همیشگی لوئیز شد، [73] درباره او نوشت: "به نظر من او قلب گرمتر و ذهن بزرگتری نسبت به شوهرش دارد". [74] کریتون قبلاً با لرد اکتون مورخ مکاتبه کرده بود و اکنون با او ملاقات کرده بود، همانطور که دیگر سرشناسان کمبریج، مانند رابرتسون اسمیت ، محقق عبری و عربی ، و آلفرد مارشال ، اقتصاددان، با او ملاقات کرد. [75]

کریتون، 38 ساله، امضا کرد، "با احترام، M. Creighton"
کریتون با سه دخترش (از چپ به راست)، لوسیا، بئاتریس و مری، در سال 1888. چهارمین دختر و هفتمین فرزند کریتون ها، جما، که سال قبل به دنیا آمد، نشان داده نشده است.

از بدو ورود او به کمبریج، همکاران برای مشاوره به کریتون مراجعه کردند. او به تغییراتی در سه‌پرده‌های تاریخی کمک کرد و آن را از تاریخ منحصراً سیاسی دور کرد و دامنه آن را گسترش داد. کرودر می‌نویسد: « به‌عنوان یک مورخ، او به جای انباشت اطلاعات، به آنچه گذشته درباره شخصیت بازیگران و زمانه‌شان می‌گفت، توجه داشت». [2]

کریتون هفته‌ای دو بار در دانشگاه سخنرانی می‌کرد و به طور گسترده آماده می‌شد، اما بدون یادداشت سخنرانی می‌کرد. [76] او همچنین در نمازخانه کالج امانوئل موعظه کرد. یکی از همکارانش در مورد شیوه موعظه اش می گوید: «او به فصاحت اهمیت نمی داد، بلکه آن را تحقیر می کرد؛ هدف او آموزش بود و برای این کار همیشه بیشتر به اصول می نگریست تا حقایق». [77] او هفته‌ای یک‌بار به‌طور غیررسمی برای دانشجویان کارشناسی در کالج امانوئل سخنرانی می‌کرد. او از دو کالج جدید زنان کمبریج، نیونهام و گیرتون حمایت کرد و کلاس‌های هفتگی غیررسمی را در نیونهام تدریس کرد. دو دانش‌آموز از آن کلاس‌ها، مری بیتسون و آلیس گاردنر ، بعداً مورخین حرفه‌ای شدند. هر دو توسط کریتون راهنمایی شدند. [78] [79]

کریتون به انجام هر کاری که از او خواسته می شد، واگذار شد. در سال 1885 او دو انتصاب را پذیرفت که به میزان قابل توجهی بر حجم کاری او افزود. یک مجله تاریخی که مدت‌ها برنامه‌ریزی شده بود، The English Historical Review با ویراستار آن کریتون راه‌اندازی شد و او تبدیل به یکی از کانون‌های مسکونی کلیسای جامع ووستر شد . کرودر می نویسد که کرایتون در مورد کار ویرایش مجله هیچ توهمی نداشت: "او بدون وظیفه، قبل از تنظیم هر گونه خط مشی ویراستاری، کاملا جدا از هدفش برای ترویج علاقه به این رشته و بهبود تحقیقات، پذیرفت." [2]

کاننری در ورچستر از دارنده آن می‌خواست که در مجموع سه ماه هر سال در آنجا اقامت داشته باشد. کریتون این را در برنامه تحصیلی خود قرار داد: او و خانواده اش در طول تعطیلات دانشگاه در آنجا زندگی می کردند . او در طول هفته‌های اقامتش در کلیسای جامع هر یکشنبه عصر برای جماعت‌های بزرگ موعظه می‌کرد. [21] او به زندگی فکری و عبادی کلیسای جامع کمک کرد و سخنرانی کرد و دانشمندان میهمان را برای سخنرانی برای روحانیون اسقف نشین آورد. [2]

تجربیات کریتون در ووستر او را به این فکر واداشت که چگونه رابطه رقابتی بین کلیسای جامع و کلیساهای کلیسای اسقف نشین می تواند به همکاری تبدیل شود، موضوعی که او مقالات علمی در مورد آن بنویسد. [80] او جنبه تلخ زندگی شهری را نادیده نگرفت. او به انجمن ندامتگاه اسقف نشین ورچستر پیوست و از وضعیت اسفبار زندانیان تحت تأثیر قرار گرفت. [80] او در خطبه‌ای در کنگره بهداشت ورسستر در سال 1889 در مورد تأثیر زندگی فیزیکی سخت بر زندگی اخلاقی صحبت کرد:

هوای ناسالم کارخانه، کارگاه شلوغ، اتاق با تهویه نامناسب، همه آن چیزها نشاط بدن را از بین می برند، چگونه باید بر روح نیز تأثیر بگذارند! ... ناپاکی، نفرت، اختلاف، مستی، خوشگذرانی. آیا به نظر شما این چیزها عمدتاً از شرایط فیزیکی که در آن زندگی می شود ناشی نمی شود و تأثیر زیادی بر آنها نمی گذارد؟ [81]

کالج امانوئل آلما مادر کشیش جان هاروارد بود که کالج هاروارد در ایالات متحده به نام او نامگذاری شده است. آن کالج در نوامبر 1886 دویست و پنجاهمین سالگرد تاسیس خود را جشن گرفت و کریتون به همراه لوئیز به نمایندگی از امانوئل در جشن ها شرکت کرد. در طول این دیدار طولانی، آنها با مردان برجسته آمریکایی، از جمله مورخ غرب آمریکا، فرانسیس پارکمن ، ملاقات کردند . قاضی دادگاه عالی آینده ، الیور وندل هلمز جونیور . و شاعر و منتقد جیمز راسل لاول . [82] کریتون دکترای افتخاری هاروارد دریافت کرد. [54]

در فوریه 1887 جلدهای سوم و چهارم از تاریخ پاپ کرایتون توسط لانگمنز منتشر شد. این مجلدات تمرکز را بر پاپ‌های خاص، عمدتاً سیکستوس چهارم ، اسکندر ششم و ژولیوس دوم محدود می‌کند و دوره‌ای کمی بیش از نیم قرن را پوشش می‌دهد و روایت را به سال 1518 و شروع مؤثر اصلاحات می‌رساند. [83] کرایتون در رویکرد خود برای حفظ تعادل تاریخ‌نگاری و در نظر گرفتن افراد به‌عنوان محصول دوره‌های تاریخی‌شان، کسی را برای محکومیت خاص خود انتخاب نکرد، حتی پاپ بورجیا ، الکساندر ششم، که کرایتون احساس می‌کرد «بد نامی استثنایی» او «تا حد زیادی» بود. از آن جهت که ریاکاری را بر دیگر رذیلت های خود اضافه نکرد». [84]

کریتون از اکتون دعوت کرد تا دو جلد را برای مرور تاریخی انگلیسی بازبینی کند . اکتون در این زمان آنچه را که مورخ JP Kenyon آن را «نفرت او از پاپ، [که] با مطالعات تاریخی او برافروخته شده بود، هیچ حد و مرزی نداشت» توسعه داده بود. [85] بررسی اکتون تا حد زیادی خصمانه بود، به این معنی که روش‌های کرایتون روش‌های «نویسنده‌ای دقیق و محترمانه» نبود و در مورد «اقتصاد شواهد و شدت سرکوب مواد خام» اظهارنظر نامطلوبی داشت. [86] در هفته‌های بعد، تبادل‌نظرهای مشاجره‌آمیزی بین این دو مرد صورت گرفت، که در نهایت به دو دیدگاه آن‌ها از تاریخ، رویکرد هنجاری اکتون در مقابل رویکرد نسبی‌گرایانه‌تر کرایتون، دو قطبی شد . [e] سخت گیری های اکتون باعث شد که کریتون در موقعیت خود تجدید نظر کند و کمی قضاوت کننده تر شود. او در مقاله‌ای در سال 1895 می‌نویسد که پاپ، «که برای ترویج اخلاق تأسیس شده بود» در واقع «وسایلی را برای نهایت بی‌اخلاقی فراهم کرده بود». [89]

اسقف پیتربورو، 1891-1896

کریتون در باغ قصر اسقف در پیتربورو، 1893

در دسامبر 1890 کریتون نامه‌ای از لرد سالزبری ، نخست‌وزیر، دریافت کرد که در آن از وی پرسیده شد که آیا حاضر است کاننری ووسستر را با کاننری ویندزور که خالی شده بود، مبادله کند. [90] پس از مدتی تردید، کریتون پذیرفت، اما قبل از اینکه بتواند قرار جدید را انتخاب کند، با نامه دیگری از سالزبری، در فوریه، مانع شد. این انتصاب به عنوان اسقف پیتربورو را پیشنهاد داد ، دفتری که پس از ترجمه ویلیام کانر مگی ویلیام کانر مگی، رئیس فعلی آن به یورک ، در دسترس بود . [91] کریتون تا حدودی به این دلیل انتخاب شد که عشق او به مناسک این تصور را در میان دیگران ایجاد کرده بود که او دیدگاه کلیسایی بالایی دارد. اسقف نشین پیتربورو کلیساهای بلندپایه زیادی داشت، و احساس می شد که کریتون مناسب است. [92] در واقع، کریتون از نظر اعتقادی کلیسای بسیار وسیعی بود . دیدگاه های معتدل او بعداً باعث محبوبیت او در بین ملکه ویکتوریا شد . [92]

"مرد بردبار نظرات خود را تعیین می کند، اما روند رسیدن به آنها را تشخیص می دهد و این حقیقت را پیش روی خود نگه می دارد که آنها را فقط با تکرار در مورد دیگران روندی مشابه با آنچه که خود از آن طی کرده است به طور سودمند منتشر می کند. همیشه امید به اشاعه عقاید خود را دارد، اما سعی می‌کند این کار را با ایجاد اعتقاد و فضیلت انجام دهد، نه به این دلیل که عقاید خود را دور از چشم می‌گذارد، و نه به این دلیل که فکر می‌کند نظرات دیگر به خوبی نظرات خودش است. اما به این دلیل که عقاید او آنقدر برای او واقعی است که هیچ کس دیگری آنها را با واقعیت کمتری نمی پذیرد.

 - از، ماندل کریتون، آزار و شکنجه و تساهل ، سخنرانی‌های هولسین ، دانشگاه کمبریج ، زمستان 1893–1894

برای کریتون، انتصاب در پیتربورو، که او خود را موظف به پذیرش آن می دانست، به معنای پایان مؤثر زندگی آکادمیک او بود. کریتون‌ها، به‌ویژه لوئیز، آشکارا از احتمال ترک کمبریج افسرده بودند. [93] در نامه ای به یکی از دوستان قدیمی دانشگاه، کریتون نوشت: "هیچ مردی نمی توانست کمتر از من برای مقام اسقف میل داشته باشد. هیچ چیز جز بزدلی فرار از مسئولیت و ترس از خودخواهی باعث تسلیم شدن من نشد." [92]

چند هفته قبل از تقدیس کرایتون به عنوان اسقف در کلیسای وست مینستر در اواخر آوریل 1891، او به روماتیسم عضلانی بیمار شد . [94] بلافاصله پس از به تخت نشستن خود در کلیسای جامع پیتربورو در اواسط ماه مه 1891 او دوباره بیمار شد، این بار به آنفولانزا . هر بار، بهبودی طولانی شد. [95] اسقف نشین پیتربورو، که در آن زمان شامل 676 محله و از جمله لستر و نورث همپتون بود ، چالش کلیسایی گسترده ای را ارائه کرد. کریتون آن را به روشی که در امبلتون به کار گرفته بود، ملاقات کرد: او از هر گوشه ای بازدید کرد. کرایتون با سفر با قطار به بخش‌های دوردست، شب‌ماندن با کشیش‌های محله و انجام خدمات در کلیساهای آنها، در سال اول زمان بسیار کمی را در خانه با خانواده خود سپری کرد. [96] غوطه ور شدن او در میان روحانیون، رفتار برابر با آنها و اعزام به دغدغه های آنان، به تدریج بر محبوبیت او افزود. این تجربه همچنین به او کمک کرد تا موضع اعتقادی خود را تعیین کند. اگرچه او شخصاً لیبرال بود، اما قاطعانه به این باور رسید که انگلیسی بودن به معنای آنگلیکان بودن است و باعث شد مخالفان را گم کرده و کاتولیک های رومی را بی وفا بداند. [97]

کریتون همچنین مصمم شد که طبقه کارگر حوزه اسقف خود را بهتر درک کند. [97] اعتصاب تجارت چکمه و کفش لستر در سال 1895، که در ماه مارس به عنوان تعطیلی 120000 کارگر توسط کارفرمایان آغاز شد، دقیقاً چنین فرصتی را به او داد. کریتون نامه ای سرگشاده به روحانیون خود نوشت، آنها را تحت تأثیر وخامت اوضاع قرار داد و از آنها خواست که بی طرفانه برای تسهیل ارتباط بین طرف های مقابل تلاش کنند. به گفته کاورت، «تاکتیک کریتون این بود که به عنوان مجرای همه طرف‌های چانه‌زنی، به اشتراک گذاشتن اطلاعات و احساسات ناشی از روحانیون محلی‌اش، که در محل حضور داشتند، دارای بینش‌ها و همدردی‌هایی بودند که باید شناخته و ابراز می‌شد، عمل کند». [98] در اواخر آوریل، مصالحه ای حاصل شد که کرایتون به خاطر آن تحسین های زیادی را به دست آورد و همچنین شهرت فزاینده ای به عنوان یک دولتمرد به دست آورد. [98]

یک سال پیش از آن، در سال 1894، جلد پنجم و آخرین جلد از کرایتون تاریخ پاپی در دوره اصلاحات توسط لانگمن منتشر شد . این کتاب با عنوان فرعی شورش آلمانی، 1517-1527 بود و تاریخچه تا غارت رم در سال 1527 را پوشش می داد . کریتون زمان کمی برای نوشتن آن پیدا کرده بود و منتقدان عموماً از نتیجه آن ابراز ناامیدی کردند. اگرچه او در ابتدا برنامه ریزی کرده بود که تاریخ را تا آخرین جلسه شورای ترنت در سال 1563 ادامه دهد، کریتون اکنون این وظیفه را انجام نمی دهد. از آنجایی که این مجلدات دوره ادعا شده در عنوان خود را پوشش نمی داد، ناشر، در سال 1897، ویرایش دومی را با عنوان تاریخچه پاپی از شکاف بزرگ تا غارت رم، 1378-1527 منتشر کرد که بازتاب کاهش دامنه بود. کرایتون، با این حال، یک سخنران محبوب باقی ماند. در طول سال‌های پیتربورو، او سخنرانی‌های زیادی ایراد کرد که بیشتر آنها بعداً به صورت کتاب منتشر شد و عناوین آنها منعکس کننده علایق فکری متنوع او بود. از جمله سخنرانی‌های او می‌توان به سخنرانی‌های Hulsean در کمبریج در زمستان 1893-1894 در مورد "آزار و شکنجه"، سخنرانی Rede در سال 1895 در کمبریج در مورد "اوایل رنسانس در انگلستان"، سخنرانی Romanes در سال 1896 در آکسفورد در مورد "شخصیت ملی انگلیسی" اشاره کرد. و سخنرانی او در 1896 در کلیسای وست مینستر در مورد "قدیس ادوارد اعتراف کننده". [99]

در ژوئن 1896 کریتون نماینده کلیسای انگلستان در مراسم تاجگذاری تزار نیکلاس دوم در مسکو بود، و جانشین اسقف اعظم کانتربری ، ادوارد وایت بنسون ، بیمار بود، و همچنین راندال دیویدسون ، اسقف وینچستر ، که به عنوان پیشوای نظم بود. بند بند می‌توانست جایگاه رسمی آن باشد. [f] کریتون که عاشق مجلل و مجلل بود، به جای لباس اسقفی ساده‌تر که در آن زمان در انگلستان آشنا بود، لباس اسقف و میتر سفید و طلایی می‌پوشید. [101] در بازگشت، او گزارشی بیست صفحه ای از تاجگذاری برای مجله کورن هیل نوشت ، [100] که توجه ملکه ویکتوریا را به خود جلب کرد، او نامه ای برای کریتون فرستاد و درخواست چندین نسخه برای خانواده سلطنتی کرد. [102]

اسقف لندن، 1897-1901

قرار ملاقات

در اکتبر 1896 اسقف اعظم بنسون درگذشت. [103] سه جانشین احتمالی در نظر گرفته شد: فردریک تمپل (اسقف لندن)، دیویدسون و کریتون. ملکه ویکتوریا می خواست که دیویدسون به عنوان اسقف اعظم پیشنهاد شود. اسقف اعظم یورک ( ویلیام مکلاگان ) و شاهزاده ولز از کریتون حمایت می کردند، اما نخست وزیر، لرد سالزبری ، که تصمیم عملاً بر عهده او بود، ترجیح داد که تمپل را به کانتربری منتقل کند و کریتون را در لندن جایگزین کند. [104] تایمز اظهار داشت: «تردید قابل توجهی در مورد مناسب بودن انتصاب به اسقف اعظم کانتربری مردی به اندازه دکتر تمپل در زندگی پیشرفته وجود دارد»، [g] اما به کریتون ابراز اطمینان زیادی کرد. [106] او در آن زمان، بیش از هر زمان دیگری، مشتاق پیشرفت کلیسایی نبود، که احساس می‌کرد به او تحمیل شده و کار علمی او را مختل کرده است. با این حال، او وظیفه خود می‌دانست که آنچه از او خواسته شده است، انجام دهد، هرچند امیدوار بود که در پایان به تلاش‌های علمی بازگردد. [107]

کریتون در 30 ژانویه 1897 به عنوان اسقف لندن بر تخت نشست. [2] در ابتدا روحانیون زیردست او درباره او مطمئن نبودند. به گفته یکی از مفسران:

روحانیون لندن... دکتر کریتون را معمایی می دانند. طعم بدبینی که هنوز به او چسبیده است آنها را گیج می کند. شوخ طبعی تند او همیشه با ذهن بزرگوار سازگار نیست. و صراحت وحشتناک او، گاه به گاه، آنها را نسبتاً می ترساند، مانند زمانی که گفت که وظیفه اسقف موعظه در جشن های برداشت محصول یا "برکت دادن به خرفه ها " نیست، بلکه وظیفه اداره اسقف خود است. [59]

همان مفسر (ناشناس) گفت که علاقه کریتون به جلیقه نباید باعث شود مردم تصور کنند که او با تشریفات همدل است یا هرگونه اعمالی را که در کتاب دعای رایج مجاز نیست تحمل می کند . [59]

من نمی‌خواهم آنقدر دستور بدهم که متقاعد کنم. می‌خواهم مردم را وادار کنم که خودشان را آن‌طور که دیگران می‌بینند ببینند، به کارهایی که انجام می‌دهند با توجه به تأثیرات دور از ذهن آن بر وجدان دیگران توجه کنند، تا یک انسان واقعی‌تر پرورش دهند. حس تناسب چیزها، پرداختن به ایده ها تا لباس ایده ها، توجه بیشتر به دلیل یک چیز تا قدمت آن گیج کردن یعنی با هدف بررسی کامل خود، مبادا غیرت مسیحی را با میل به داشتن راه خود اشتباه بگیرند.

 - ماندل کریتون، اسقف لندن ، در کنفرانس اسقفی، آوریل 1899. [108]

ماندل کریتون، اسقف لندن، پرتره تمام قد در لباس

اصلاحات آموزشی

یکی از اولین تلاش‌های کریتون پس از اسقف شدن در لندن، حمایت از تصویب لایحه مدرسه داوطلبانه در سال 1897 بود. تقریباً سی سال قبل از آن، قانون آموزش ابتدایی 1870 مدارس ابتدایی غیر مذهبی را تأسیس کرده بود که مدارس هیئت مدیره نیز نامیده می‌شدند . مالیات های محلی مدارس دینی که "مدارس داوطلبانه" نیز نامیده می شوند، این حمایت را دریافت نکرده بودند. این لایحه خواستار گسترش حمایت مالیات دهندگان از مدارس داوطلبانه بود. در مارس 1897 کریتون در حمایت از این لایحه به مجلس اعیان سخنرانی کرد، [109] که در نهایت توسط هر دو مجلس به تصویب رسید. کریتون به شدت احساس می کرد که تمام آموزه های دینی مذهبی است. [110] او در نامه‌ای به هیئت‌های مدرسه منطقه لندن نوشت: «ما فقط می‌خواهیم که خواسته‌های والدین در مورد آموزش [مذهبی] فرزندانشان مورد مشورت قرار گیرد و هر کودک در انگلستان باید در مورد اعتقادات مذهبی آموزش ببیند. از فرقه ای که پدر و مادرش به آن تعلق دارند». [110] کریتون همچنین جانشین فردریک لیتون به عنوان رئیس کمیته بررسی لندن شد که ساختمان های اصلی پایتخت و هنر عمومی را مستند می کرد. [111]

جنجال های کلیسا بالا-v-کم

در سال 1898 کریتون به طور فزاینده ای مشغول بحث در مورد اعمال آیینی در اسقف نشین لندن، و به طور کلی، در کلیسای انگلستان بود. او در بدو ورود به لندن متوجه شده بود که روحانیون پایین کلیسا در اسقف نشین او از آداب و رسوم برخی از کلیساهای بلندپایه مستثنی می شوند، اعمالی که برخی تصور می کردند نفوذ کاتولیک رومی را نشان می دهد. این مناقشه در پی جنبش آکسفورد آغاز شده بود که احیای آنگلو-کاتولیک در کلیسا ایجاد کرده بود. یک آژیتاتور انجیلی ، جان کنسیت ، اعتراض کرده بود که خود کریتون گهگاهی کوپ و میتر می پوشیده است . کنسیت از کریتون خواست تا موضع عمومی محکم تری در برابر مراسم عالی کلیسا، مانند استفاده از شمع و بخور، اتخاذ کند. [112] اگرچه به نظر می رسید کریتون از نظریه شاخه ای گسترده پیروی می کرد ، که کلیسای کاتولیک واقعی مجموعه ای از کلیساهای ملی است که شامل کلیسای انگلستان، کلیسای رم و کلیسای ارتدکس شرقی می شد ، اما او در مورد ادعای دکترین آنگلیکن قاطع بود. - آن عمل عبادی، فراتر از آنچه که او «آزادی مجاز» نامید، باید با آنچه در کتاب دعای عمومی آمده است مطابقت داشته باشد . [113] او در بخشنامه ای به روحانیون خود نوشت:

کاملاً ضروری است که هیچ کاری انجام نشود که بر انجام خدمات کلیسا که در کتاب دعای عمومی آمده است تأثیر بگذارد، و هر خدمات اضافی که استفاده می شود باید کاملاً با روح و نیت کتاب دعا مطابقت داشته باشد. . [114]

این برای راضی کردن کنسیت و حامیان انجیلی پر سر و صدایش که تهدید به ایجاد اختلال بیشتر در جامعه می کردند کافی نبود. سرانجام اسقف اعظم کانتربری و یورک جلسه ای را در کاخ لمبث برگزار کردند و در آگوست 1899 علیه استفاده از شمع و بخور، که به نظر یک پیروزی برای نیروهای ضعیف کلیسا بود، حکم دادند. با این حال، تعارض عقیدتی گسترده‌تر، فراتر از دوران ویکتوریا و ادواردین ادامه داشت . [115] [ساعت]

حجم کار، روزهای پایانی و مرگ

در تمام این مدت، کریتون تجارت بی پایانی را که با حوزه بزرگ خود همراه بود انجام داد. در یک سال، او 294 خطبه و خطبه رسمی ایراد کرد. او برای انجام خدمات برای ملکه ویکتوریا به قلعه ویندزور و ساندرینگهام سفر کرد . در سال 1897 او به مناسبت بزرگداشت جشن الماس او مراسم شکرگزاری ویژه ای را در خارج از سنت پل برگزار کرد . [117] مقام برجسته او، علاوه بر این، مسئولیت های دیگری نیز به همراه داشت. او به شورای خصوصی منصوب شد . او متولی موزه بریتانیا، گالری پرتره ملی و بسیاری از سازمان‌های دیگر شد. [118]

سلامتی کریتون باعث نگرانی خانواده و دوستانش شد. از سال 1898، او شروع به تجربه حملات معده درد کرده بود. در سال 1899 شدت آنها افزایش یافت و در تابستان 1900 پزشکان او مشکوک به تومور معده بودند. او در دسامبر همان سال دو بار تحت عمل جراحی قرار گرفت، اما جراحی ها ناموفق بود. در اوایل ژانویه او دو خونریزی شدید معده را تجربه کرد و وضعیت او به سرعت رو به افول رفت. او در 14 ژانویه 1901 در سن 57 سالگی درگذشت. [119]

در 17 ژانویه 1901، پس از تشییع جنازه در کلیسای جامع سنت پل با حضور اسقف اعظم، اسقف ها و دیگر روحانیون، سیاستمداران، دانشگاهیان، نمایندگان کلیساها و مذاهب دیگر، و اعضای بسیاری از عموم مردم، [120] [121] اسقف اعظم معبد ریاست آن را بر عهده داشت . دفن جسد کریتون در دخمه . [122] این اولین بار بود که اسقف لندن در رنز سنت پل دفن شد ، که پس از آتش سوزی بزرگ لندن در سال 1666 جایگزین سنت پل قدیمی شد. [120] [121]

شخصیت و زندگی شخصی

مجسمه چوبی اندرو فراست در باغ های کاخ فولهام که کریتون را در حال بالا رفتن از "درخت اسقف" نشان می دهد.

فیلسوف ادوارد کایر ، یکی از همکاران مرتون در دوران دانشجویی کرایتون در آنجا، درباره او گفت: "کریتون دارای عقل سلیم در درجه ای است که به نبوغ می رسد". [123] بعدها، در کمبریج، برخی از همکاران از شخصیت او گیج شدند. او هنگام تدریس یا انجام معاملات آکادمیک، هوش زیرکانه و زیرکانه ای از خود نشان می داد. اما در مجامع اجتماعی، برای خوشحالی دانش آموزان حاضر، او دائماً خشمگین و تندخو بود. [124] رابطه او با لوئیز به راحتی قابل توصیف نیست. در ماه‌های پس از قرار ملاقات در پیتربورو، زن و شوهر اغلب با هم دعوا می‌کردند، گاهی اوقات به شدت، همانطور که خواهرزاده‌ای بعداً به یاد می‌آورد. اما این زوج می‌توانند به‌طور شگفت‌انگیزی برای زمانه‌شان تظاهر کنند: در همین دوره، برادرزاده‌ای چشمش به لوئیز و شوهرش افتاد که در آغوش پرشور قفل شده بودند. [125] کریتون ها هفت فرزند داشتند، [21] و او می توانست با آنها سختگیر باشد، در یک مورد دختری را به پای میز بست تا به او در تشخیص حماقتش کمک کند. [126] با این حال، او همچنین می‌توانست با آنها در خانه بچرخد، به اسب‌بازی بپردازد، و داستان‌های مزخرف بسازد - همه اینها، سال‌ها بعد، آنها به نکات برجسته دوران کودکی خود فکر می‌کردند. [127]

کریتون در طول زندگی خود به پیاده روی های طولانی می رفت (همانطور که او دوست داشت آنها را "رامبل هایش" بخواند). وقتی بچه ها بزرگتر شدند، سرگرمی انتخابی خانواده در فضای باز تبدیل به هاکی شد . [128] بسیاری از روحانیون که او را در اقامتگاه لندن، کاخ فولام ، ملاقات می‌کردند، نتوانستند دعوت‌های مشتاقانه کریتون را برای پیوستن رد کنند. [110]

اگرچه کریتون در مصرف الکل صرفه جویی می کرد، اما یک سیگاری زنجیره ای مادام العمر بود. یک مصاحبه کننده به یاد می آورد که او را در حال غلت زدن و کشیدن "سیگارهای بی شمار" دیده است. [59] هنگامی که نویسنده ساموئل باتلر در سال 1894 دعوتی برای بازدید از کریتون ها در پیتربورو دریافت کرد، او در مورد پذیرش مشکوک بود تا اینکه منشی او در نامه متوجه تکه ای از تنباکو شد که کرایتون به طور ناخواسته به جا گذاشته بود. [129]

کریتون عاشق مجلل بازی بود و این حدس و گمان را ایجاد کرد که دیدگاه های کلیسایی بالایی دارد. [59] با این حال، هنگامی که یک کشیش کلیسا اعتراض کرد که بخور برای درمان روح لازم است، کریتون پاسخ داد: "و شما فکر می کنید که روح هایی مانند شاه ماهی بدون دود درمان نمی شوند؟" [130] دیدگاه‌های معتدل او - که به همان اندازه مخالف انجیلی‌های رادیکال و کاتولیک‌های محافظه‌کار انگلیس بود- او را برای ملکه ویکتوریا دوست داشت. [131] از سوی دیگر، اخلاق کاری او به دور از حد اعتدال بود. او به ندرت پیشنهادهای مسئولیت اضافی را رد می کرد، و بیش از یک بار هم به سرنوشت گرایی پایدار در مورد تحمل مسئولیت بیشتر و هم احساس گناه در مورد فرار از آن اعتراف کرد. [107] دوست قدیمی او اسکات هالند، که در آن زمان یکی از کانون های سنت پل بود، در سال 1897 از کریتون به اسقف نشین لندن استقبال کرد، گفت: "امیدوارم همه را به جز خودتان مصرف کنید. ما می خواهیم اسقف ما سرش را بالای آب بگذارد. - تحت فشار سختی عظیم قرار نگیرید». [132]

میراث و شهرت

در آگهی های ترحیم در روزنامه ها و مجلات علمی معاصر از کریتون به عنوان یکی از مورخان بزرگ انگلستان و یک رهبر با صداقت قابل توجه استقبال می شود. [133] کوارترلی ریویو خاطرنشان کرد: «مسلماً به ندرت می‌توان چنین نیروی فکری و استانداردهای رفتاری بالا را در یک مرد یافت». [134]

تصور می‌کنم تعداد کمی از مردان که بزرگ‌تر می‌شوند کار خود را با قصد تبدیل شدن به آن آغاز کردند. این نیت عموماً با افراد ناموفق همراه است. آنها به ندرت خود را به شکلی نشان می دهند که آماده سازی دقیق شما را قادر به مقابله با آن می کند."

 - ماندل کریتون، "قهرمانان". نشانی داده شده به لیگ آموزش اجتماعی و سیاسی، 4 نوامبر 1898. [135]

مورخ

امروزه کریتون بیشتر به عنوان یک مورخ شناخته می شود تا یک روحانی. [136] آثار او به عنوان بخشی از یک دوره در تاریخ نگاری بریتانیا دیده می شود. بسیاری از نقاط عطف زندگی آکادمیک کریتون، مانند تأسیس مجله تاریخی انگلیسی در سال 1885، با او به عنوان اولین ویراستار، همان دوران نیز هستند. [137] به گفته مورخ فیلیپا لوین:

این بررسی نقطه اوج یک سری تحولات مرتبط بود که برای اثبات برتری مورخ حرفه ای مرکزیت داشت. در سال 1884، سه نفر از مردان بسیار برجسته، همگی با ترجیحات آکادمیک پاداش گرفتند: ماندل کریتون اولین استاد تاریخ کلیسایی دیکسی در دانشگاه کمبریج شد، EA فریمن جانشین دوستش استابز در مقام استادی تاریخ مدرن در آکسفورد و حقوقی شد. مورخ فردریک میتلند خواننده حقوق انگلیسی در کمبریج شد . سال بعد، اصلاحات تریپوی تاریخی در کمبریج و تقسیم دانشکده هنر آکسفورد به سه حوزه ادبیات انسانی ، زبان های شرقی و تاریخ مدرن اعلام کرد که تاریخ سرانجام به عنوان یک حوزه مطالعاتی مستقل مورد احترام آکادمیک قرار گرفته است. [137]

کریتون را یکی از اولین مورخان بریتانیایی با دیدگاهی مشخص اروپایی می دانند. آر جی دبلیو ایوانز در مورد کار بزرگ خود، تاریخ پاپ در دوره اصلاحات ، می نویسد: «[این] یکی از اولین تلاش های بزرگ برای معرفی بریتانیایی ها به صراحتاً تاریخ مدرن و اروپایی است ». [138]

کریتون و همتایانش میراثی ناهمگون از خود بر جای گذاشتند. از یک طرف، کریتون یک محقق متوازن بود. حتی منتقد او، لرد اکتون، قدرت کریتون را "بی طرفی حاکمیتی" توصیف کرد. [139] کریتون بر خلاف اکتون که او را علاقه مند به ایده ها می دانست، خود را فردی علاقه مند به اعمال می دید. اگرچه کریتون شخصاً پاپ ها را بی گناه نمی دانست (برای مثال، در میان نوشتن جلد سوم پاپ، او در نامه ای به یکی از دوستانش نوشت که کار بر روی بورجیا مانند "گذراندن روز خود در یک دادگاه ضعیف پلیس" است). کریتون تأکید داشت که مردان عمومی به دلیل اعمال عمومی و نه خصوصی شان مورد قضاوت قرار گیرند. او در یک سخنرانی درباره "اخلاق تاریخی" که در پی اختلافش با اکتون ایراد کرد، گفت: "من دوست دارم بر دلایل روشنی بایستم که قابل اثبات و تخمین باشد. من دوست ندارم خودم را در لباس وقار خشمگین بپوشانم. زیرا مردان در گذشته کارهایی را برخلاف اصولی انجام می‌دادند که به نظر من در حال حاضر صحیح‌تر است». [140]

از سوی دیگر، نگرش تاریخی کریتون، و نیز دیدگاه همتایان مورخ او، مهر فرهنگی و اجتماعی موقعیت خود را به همراه داشت. [141] به گفته مورخان رابرت هریسون، آلد جونز و پیتر لمبرت، «برای مثال، تأکید آنها بر انگلیسی بودن مؤسسات کلیدی بریتانیا، گروه‌های قومی غیرانگلیسی را عملاً از «بخش اصلی» حذف کرد، همانطور که کریتون گفته بود. موضوع تاریخ». [141]

به قول جان ولف مورخ:

او هم دقت علمی و هم دسترسی عمومی را به رشته نوظهور تاریخ، به ویژه در اثر بزرگ اما ناتمام خود History of the Papacy ، مطالعاتش در مورد تأثیر اصلاحات در انگلستان، و خدمات خود به عنوان اولین ویراستار English Historical Review از از 1886 تا 1891. او تحت تأثیر مکتب تاریخی آلمان، رویکردی روشن، بی‌علاقه و دانش‌آمیز را نسبت به موضوعات بحث‌برانگیز اتخاذ کرد. [142]

مرد کلیسایی

تأکید بر عینیت و واقعیت یکی از ویژگی‌های اسقف‌های کریتون باقی می‌ماند. او کلیسای انگلستان را نه به عنوان یک موجود انتزاعی که به طور مستقل در مکان و زمان وجود دارد، بلکه ریشه در انگلستان، مردم آن و تاریخ آنها می‌دانست. به قول رابینز، "این یک تصدیق شرم آور از سوی او بود که شکل، ساختار، اخلاق و آموزه آن کلیسا در شرایط تاریخ انگلیس شکل گرفته است". [143] به طور مشابه، کریتون کلیسای زنده را تجسمی از آرزوهای معاصر مردم انگلیس می دانست. او نوشت: «() روند کلی کلیسا، باید بر اساس خواسته های (مردم انگلیسی) تنظیم شود. کلیسا نمی تواند خیلی از آنها دور شود». [144] در نتیجه کرایتون می‌توانست کلیسا را ​​با خود ارزیابی‌ها و آرمان‌های ویکتوریایی آغشته کند: "کارکرد کلیسای انگلستان این بود که کلیسایی از انسان‌های آزاد باشد. کلیسای رم کلیسای مردمان منحط بود: این کلیسا فقط در گذشته، و آینده ای ندارد... کلیسای انگلستان فتح جهان را در پیش دارد». [144]

یادبود ماندل کریتون، کلیسای جامع پیتربورو

به عنوان نتیجه این دیدگاه، کریتون به صراحت مخالف جدایی کلیسا و دولت بود. در طرز تفکر او، کلیسا و دولت دو جنبه از ملت بودند که از دو نقطه نظر دیده می شد. علاوه بر این، هرگونه تلاش برای تصویب قانون جدایی، باعث ایجاد اختلالات اجتماعی در بریتانیای اواخر دوره ویکتوریا می‌شد: بسیاری از روحانیون عالی‌رتبه با مردان برجسته عمومی پیوندهای آموزشی و دوستی داشتند. [145]

در خلاصه ولف:

اسقف‌های او به‌ویژه در برخورد با منازعات بر سر تشریفات، ویژگی دولت‌مردی، کارآمدی دقیق و درایت داشتند. آنها همچنین با تعهد عمیق او به تأسیس کلیسای انگلستان شکل گرفتند که او آن را روح ملت می دانست. [142]

افتخارات و یادبودها

کریتون در طول زندگی خود دکترای افتخاری از بسیاری از موسسات، از جمله دانشگاه های آکسفورد ، کمبریج ، هاروارد و گلاسکو و ترینیتی کالج دوبلین دریافت کرد . چند سال پس از مرگ او، سخنرانی کریتون در کینگز کالج لندن تأسیس شد . این مجموعه سخنرانی در سال 2007 صدمین سالگرد خود را جشن گرفت. [136]

کریتون در سال 1897 به عضویت انجمن باستانی آمریکا انتخاب شد . [146] او عضو متناظر انجمن تاریخی ماساچوست و انجمن تاریخ کلیسای آمریکا، و عضو جامعه رومانا دی استوریا پاتریا بود. [54]

یادبودی از کریتون در کلیسای جامع پیتربورو درست در شمال معبد وجود دارد که به شکل یک موزاییک قابل توجه تصویر او، جزئیات زندگی او و شعارهای «من مصمم شدم که در میان شما چیزی جز عیسی مسیح ندانم» و «او سعی کرد تاریخ واقعی بنویس». بنای یادبود کریتون در سنت پل دارای همان دو کتیبه است. [2]

ویکی‌نبشته دارای آثار اصلی از یا درباره:
ماندل کریتون است

آثار کریتون

کریتون در مقاله Who's Who خود ، پانزده کتاب خود را فهرست کرد (با علامت † در زیر). [54] اینها و سایر کتابهای او عبارتند از: [21] [54]

پس از مرگ او بسیاری از سخنرانی‌ها، سخنرانی‌ها و موعظه‌های کریتون جمع‌آوری و در قالب کتاب منتشر شد: [21] [54]

بعلاوه، کریتون در بسیاری از نشریات، از جمله 9 مطالعه بیوگرافیک در جلدهای اولیه Dictionary of National Biography که با سنت آیدان و پاپ آدریان چهارم شروع شده و با لیدی مری کییز ختم می شود، نظرات و مقالاتی ارائه کرد . [21] دو مقاله او با تجدید نظرهای بعدی در فرهنگ نامه بیوگرافی ملی آکسفورد (2024) - در مورد چارلز بارینگ و جان هاجسون - باقی مانده است . [147] [148]

یادداشت ها، منابع و منابع

یادداشت ها

  1. ↑ جیمز برادر کوچکتر کریتون به تجارت پدرش پیوست، دو بار به عنوان شهردار کارلایل انتخاب شد و بعداً مدیر راه آهن شمال بریتانیا شد . [4] پولی از دوران کودکی خود به عنوان "به طرز وحشتناکی ناراضی" یاد کرد. [5] تحصیلات رسمی او محدود بود، اما او زندگی بزرگسالی خود را وقف ترویج آموزش کودکان کرد و در سال 1927 اولین زنی بود که شهر کارلایل را آزاد کرد. [6]
  2. ^ در این زمینه توسط فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد به عنوان "عامیانه انگلیسی. به ویژه در مدارس شبانه روزی پسران بریتانیا: فعالیت جنسی که به عنوان مضر، گناه یا غیرطبیعی مشخص می شود؛ به ویژه رابطه جنسی همجنسگرا" تعریف شده است. [11]
  3. ↑ در کالج مرتون، عنوانی است که از قرن شانزدهم به دریافت کننده یک خیریه که در سال 1380 تأسیس شده است، پست استادی داده می شود. [14]
  4. ↑ لوئیز کریتون، پس از سخنرانی با مادران طبقه کارگر، از شنیدن این که یکی به دیگری می گفت، "بله، خیلی خوب بود، او یک خانم خوب و یک سخنران درجه یک است، بسیار سرگرم شد. اما من می خواهم بپرسم. او این را می گوید: وقتی کریتون پیر مست به خانه می آید، چه می کند؟ » [59]
  5. ↑ در یکی از این تبادلات بود که اکتون سه جمله نوشت که دومی تبدیل به متن بسیار نقل‌شده (و اشتباه نقل‌شده) شد [87] [88] . "مسئولیت تاریخی باید فقدان مسئولیت قانونی را جبران کند. قدرت تمایل به فساد دارد و قدرت مطلق فاسد مطلق است. مردان بزرگ تقریباً همیشه مردان بدی هستند، حتی زمانی که اعمال نفوذ می کنند و نه اقتدار." [85]
  6. ↑ کریتون گزارش داد که علاوه بر کلیسای انگلستان، فرقه های دیگر توسط «دو روحانی کاتولیک رومی، دو ناظر لوتری [و] دو اسقف ارمنی» نمایندگی می شدند. کریتون تنها غیر روسی بود که پس از تاجگذاری به ضیافت دولتی دعوت شد. [100]
  7. ↑ تمپل در سال 1896 75 ساله شد. [105]
  8. ↑ جانشین بلافصل کریتون به عنوان اسقف لندن، آرتور وینینگتون-اینگرام ، که تا سال 1939 خدمت کرد، در تمام دوران تصدی خود برای آشتی دادن دو بال کلیسا در اسقف نشین خود تلاش کرد. جرمی موریس، زندگی نامه نویس او می نویسد که او "بر سر خصومت معترضان مبارز با روحانیون مناسکی با مشکلات خاصی روبرو بود. سیاست او در تحمل بیشتر نوآوری ها در آیین، و در عین حال منع برخی از اعمال، نتوانست هیچ یک از افراطی ها را برآورده کند". [115] جانشین او، ویلیام وند، توسط انجیلی های افراطی به "عمل پاپ" متهم شد و در معرض اعتراضات شدیدی قرار گرفت که پلیس مجبور به احضار شد. [116]

مراجع

  1. ^ abcdefg Fallows 1964, p. 1.
  2. ^ abcdefghijklmno crowder 2004.
  3. ^ Creighton 1904a, p. 2.
  4. ↑ «مرگ یک شاهزاده شمالی». شفیلد ایونینگ تلگراف.
  5. ^ جلد 2000، ص 26-27.
  6. ↑ «آزادی برای زنان». اخبار روز.
  7. ^ Creighton 1904a, p. 6.
  8. ^ جلد 2000، صفحات 27-28.
  9. ^ Creighton 1904a, pp. 9-10.
  10. ^ جلد 2000، صفحات 29-30.
  11. ↑ «حیوانی». فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد.
  12. ^ بنتلی 1993، ص. 145.
  13. ^ abcd Cordova 1899, p. 527.
  14. ↑ «مدیر پست». فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد.
  15. ^ Creighton 1904a, p. 15.
  16. ^ Creighton 1904a, p. 16.
  17. ^ ری 1969، ص. 38.
  18. ^ Creighton 1904a, p. 22.
  19. ^ abc Cordova 1899, p. 528.
  20. ↑ Creighton 1904a, pp. 29-30.
  21. ^ abcdefghijkl Prothero 1901.
  22. ^ Creighton 1904a, p. 39.
  23. ^ جلد 2000، صفحات 41-42.
  24. ↑ ساترلند 1990، صفحات 148-149.
  25. ^ Creighton 1904a, p. 20.
  26. ^ ساترلند 1990، ص. 50.
  27. ^ Creighton 1904a, p. 33.
  28. ↑ کربی 2016، صص 29–30.
  29. ↑ "literae humaniores". فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد.
  30. ^ abcde Kirby 2016، ص. 30.
  31. ^ Creighton 1904a, pp. 41-42.
  32. ^ جلد 2000، صفحات 49-50.
  33. ^ abc Covert 2000, pp. 51-52.
  34. ^ جونز 2000، ص. 528.
  35. ^ abc Covert 2000, pp. 53-54.
  36. ^ جلد 2000، ص 55-56.
  37. ^ ab Creighton 1904a, pp. 60-61.
  38. ^ براک 2000، ص. 47.
  39. ^ Creighton 1904a, p. 60.
  40. ^ براک 2000، صفحات 45-46.
  41. ^ براک 2000، ص. 20.
  42. ^ جلد 2000، ص. 65.
  43. ↑ گری 1907، ص. 230.
  44. ↑ Creighton 1904a, pp. 75-76.
  45. ↑ Creighton 1904a, pp. 72-73.
  46. ^ جلد 2000، صفحات 61-62.
  47. ^ ساترلند 1990، ص. 52.
  48. ^ ab Fallows 1964, p. 4.
  49. ^ جلد 2000، ص 20-22.
  50. ^ جلد 2000، صفحات 5-7.
  51. ^ جلد 2000، صفحات 83-84.
  52. ^ ab Tosh 2007, p. 65.
  53. ^ جلد 2000، صفحات 96-98.
  54. ^ abcdef Who's Who 2001.
  55. ^ Fallows 1964, p. 5.
  56. ↑ جلد 2000، صص 105-107.
  57. ^ ab Covert 2000, pp. 111-113.
  58. ^ کوردووا 1899، صص 533-534.
  59. ^ abcde "اسقف کریتون". چشم انداز.
  60. ↑ جلد 2000، صص 116-117.
  61. ↑ جلد 2000، صص 133-134.
  62. ^ Creighton 1904a, p. 205.
  63. ^ جلد 2000، صص 155-156.
  64. ^ Creighton 1904a, p. 1225.
  65. ↑ «پاپی». صبح پست.
  66. ↑ «ادبیات کنونی». اخبار روز.
  67. ↑ اکتون 1882، ص. 407.
  68. ^ جلد 2000، ص. 160.
  69. ↑ جلد 2000، صص 171-173.
  70. ^ ACAD & CRTN885M.
  71. ^ Creighton 1904a, p. 251.
  72. ↑ Creighton 1903، صفحات 7-8.
  73. ↑ جلد 2000، صص 175-176.
  74. ^ وب 2000، ص. 108.
  75. ↑ جلد 2000، صص 179-180.
  76. ^ فالوز 1964، ص. 12.
  77. ^ Fallows 1964, p. 14.
  78. ↑ داکری میلر 2004.
  79. ^ گاردنر 1901، صفحات 1-2.
  80. ^ ab Covert 2000, pp. 189-190.
  81. ↑ Creighton 1903، صفحات 183-184.
  82. ↑ Creighton 1904a، ص 358 و 365.
  83. ↑ «بررسی». کارلایل پاتریوت.
  84. ↑ کریتون 1887، ص. 44.
  85. ^ ab Kenyon 1983, p. 128.
  86. ↑ اکتون 1887، صفحات 571-573.
  87. ↑ «سرمقاله». الهیات.
  88. ^ کنیون 1983، ص. 125.
  89. ^ جلد 2000، ص 206-210.
  90. ^ Creighton 1904a, p. 396.
  91. ^ Creighton 1904a, p. 398.
  92. ↑ abc Covert 2000, pp. 213-214.
  93. ^ جلد 2000، صفحات 215-218.
  94. ^ Creighton 1904b, p. 16.
  95. ↑ Creighton 1904b، صفحات 1 و 5.
  96. ^ جلد 2000، صفحات 219-220.
  97. ^ ab Covert 2000, pp. 221-222.
  98. ^ ab Covert 2000, pp. 223-224.
  99. ↑ جلد 2000، ص 226-227.
  100. ^ ab Creighton 1896، ص. 322.
  101. ↑ «اسقف کریتون در مسکو». ورسسترشر کرونیکل.
  102. ↑ جلد 2000، صص 243-245.
  103. ^ چپمن 2009.
  104. ^ بل 1935، ص. 284.
  105. ↑ «خاطرات». تایمز.
  106. ↑ «اعلانی که امروز صبح می‌دهیم». تایمز.
  107. ^ ab Covert 2000, pp. 253-254.
  108. ^ Fallows 1964, p. 97.
  109. ↑ جلد 2000، صص 257-258.
  110. ↑ abc Covert 2000, pp. 259-260.
  111. ↑ «اعضای کمیته بررسی صفحات 4-7 بررسی مونوگراف لندن 12». تاریخ آنلاین بریتانیا.
  112. ^ جلد 2000، صفحات 271-272.
  113. ↑ جلد 2000، صص 273-274.
  114. ^ Creighton 1904a, p. 298.
  115. ^ ab Morris 2011.
  116. ↑ «صحنه غمگین در کلیسا». لیورپول دیلی پست.
  117. ^ Creighton 1904b, p. 236.
  118. ^ جلد 2000، صص 256-257.
  119. ^ جلد 2000، صفحات 286-290.
  120. ↑ ab "تدفین اسقف لندن". تایمز.
  121. ↑ اب "دکتر کریتون فقید". ورسسترشر کرونیکل.
  122. ^ سینکلر 1909، ص. 465.
  123. ^ Creighton 1904a, p. 27.
  124. ↑ جلد 2000، صص 177-178.
  125. ^ جلد 2000، صفحات 215-216.
  126. ^ جلد 2000، ص. 138.
  127. ↑ جلد 2000، صص 132-133.
  128. ^ Creighton 1904b, p. 72.
  129. ↑ جونز 1920، صفحات 176-177.
  130. ^ جلد 2000، ص. 280.
  131. ↑ جلد 2000، ص 213 و 275.
  132. ↑ هلند 1921، ص. 209.
  133. ↑ جلد 2000، ص 290-292.
  134. ↑ «ماندل کریتون». بررسی فصلی.
  135. ↑ کریتون 1903، ص. 319.
  136. ^ ab Evans 2009, p. 320.
  137. ^ آب لوین 2003، ص. 164.
  138. ^ ایوانز 2009، صفحات 320-321.
  139. ^ Fallows 1964, p. 30.
  140. ↑ کریتون 1905، ص. 46.
  141. ^ ab Harrison, Jones & Lambert 2004, p. 46.
  142. ^ ab Wolffe 2022.
  143. ^ رابینز 2008، ص. 37.
  144. ^ ab Robbins 1993, p. 89.
  145. ^ رابینز 1993، ص. 120.
  146. ↑ «دایرکتوری اعضای انجمن باستانی آمریکا». بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 مه 2015 . بازبینی شده در 7 سپتامبر 2024 .
  147. ↑ کریتون و متیو 2014.
  148. ↑ کریتون و فریزر 2008.

منابع

کتاب ها

مجلات و مجلات

وب

اخبار

دیگر

لینک های خارجی

ویکی نقل قول‌هایی در رابطه با ماندل کریتون دارد .
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی مربوط به ماندل کریتون وجود دارد .