stringtranslate.com

انجیل

قطعه ای از برگ مگس با عنوان انجیل متی ، ευαγγελιον κ̣ατ̣α μαθ᾽θαιον ( Euangelion kata Maththaion ). از پاپیروس 4 ( حدود  سال 200 پس از میلاد )، این اولین عنوان نسخه خطی متی و یکی از قدیمی ترین عناوین دست نوشته برای هر انجیل است.

انجیل ( یونانی : εὐαγγέλιον ؛ لاتین : evangelium ) در اصل به معنای پیام مسیحی (" انجیل ") بود، اما در قرن دوم از آن برای کتابهایی که پیام در آنها گزارش شده بود نیز استفاده شد. [1] به این معنا، انجیل را می‌توان به‌عنوان روایتی اپیزودیک و گشاد از سخنان و اعمال عیسی تعریف کرد که در محاکمه و مرگ او به اوج خود می‌رسد و با گزارش‌های مختلفی از ظهور او پس از رستاخیز به پایان می‌رسد . [2]

انجیل ها نوعی بیوس یا زندگی نامه باستانی هستند ، [3] که به منظور متقاعد کردن مردم به این موضوع است که عیسی یک مرد مقدس کاریزماتیک معجزه گر است، و نمونه هایی را برای خوانندگان ارائه می دهد تا از آنها تقلید کنند. [4] [5] [6] به این ترتیب، آنها پیام مسیحی نیمه دوم قرن اول پس از میلاد را ارائه می‌کنند، [7] و محققان مدرن کتاب مقدس از اتکای غیرانتقادی به اناجیل به عنوان اسناد تاریخی محتاط هستند، اگرچه آنها ایده خوبی از حرفه عمومی عیسی. به گفته گراهام استانتون ، به استثنای پولس رسول ، ما "درباره عیسی ناصری بسیار بیشتر از هر معلم مذهبی یهودی یا بت پرست قرن اول یا دوم می دانیم". [8] [یادداشت 1] [9] [10] [یادداشت 2] [11] مطالعه انتقادی در مورد عیسی تاریخی تا حد زیادی نتوانسته است ایده‌های اصلی عیسی را از ایده‌های نویسندگان مسیحی بعدی متمایز کند ، [12] [13] و تمرکز تحقیقات به عیسی تغییر یافته است، همانطور که پیروان او به یاد می آورند، [14] [15] [یادداشت 3] [یادداشت 4] و درک خود اناجیل. [16]

اناجیل متعارف چهار موردی هستند که در عهد جدید کتاب مقدس آمده است . آنها احتمالاً بین سال‌های 66 و 110 پس از میلاد نوشته شده‌اند. [17] [18] [19] اکثر محققان معتقدند که هر چهار نفر ناشناس بودند (با نام‌های امروزی « چهار انجیلی » در قرن دوم اضافه شد). شاهدان عینی، و همه محصول نهایی انتقال طولانی شفاهی و کتبی هستند. [20] به گفته اکثر محققان، مرقس اولین کسی بود که با استفاده از منابع مختلف نوشته شد، [21] [22] و متی و لوقا به دنبال آن نوشتند که هر دو به طور مستقل از مرقس برای روایت خود از زندگی عیسی استفاده کردند و آن را تکمیل کردند. با مجموعه ای از گفته ها به نام " منبع Q "، و مطالب اضافی منحصر به فرد برای هر یک. [23] دیدگاه‌های متفاوتی در مورد انتقال مطالبی وجود داشته است که به انجیل‌های سینوپتیک منتهی می‌شود، با دانشمندان مختلف که حافظه و/یا شفاهی را به‌طور قابل اعتمادی حفظ کرده‌اند که در نهایت به عیسی تاریخی بازمی‌گردد . [24] [25] [26] [27] دیگر محققان تردید بیشتری داشته اند و شاهد تغییرات بیشتری در سنت های قبل از اناجیل مکتوب هستند. [28] [29] تقریباً اتفاق نظر وجود دارد که یوحنا منشأ خود را به عنوان انجیل فرضی نشانه‌هایی که گمان می‌رود در جامعه یوهانین منتشر شده است، دارد . [30] در تحقیقات مدرن، اناجیل سینوپتیک منابع اولیه برای بازسازی خدمت مسیح هستند، در حالی که یوحنا کمتر مورد استفاده قرار می گیرد زیرا با همدیگرها متفاوت است. [31] [یادداشت 5] با این حال، با توجه به شواهد دست‌نویس و فراوانی استناد توسط پدران اولیه کلیسا، متی و یوحنا محبوب‌ترین اناجیل بودند در حالی که لوقا و مرقس در قرون اولیه کلیسا محبوبیت کمتری داشتند. [32]

بسیاری از اناجیل غیر متعارف نیز نوشته شده اند که همگی دیرتر از انجیل های چهارگانه متعارف هستند و مانند آنها از دیدگاه های الهیاتی خاص نویسندگان مختلف خود حمایت می کنند. [33] [34] نمونه های مهم عبارتند از انجیل توماس ، پطرس ، یهودا ، و مریم . انجیل های دوران کودکی مانند انجیل جیمز (اولین انجیل که بکارت همیشگی مریم را معرفی کرد ). و هارمونی های انجیلی مانند Diatessaron .

ریشه شناسی

انجیل ترجمه انگلیسی باستانی واژه یونانی هلنیستی εὐαγγέλιον است که به معنای «خبر خوب» است. [35] این را می توان از تحلیل ευαγγέλιον ( εὖ "خوب" + ἄγγελος "پیام آور" + پسوند کوچک -ιον ) مشاهده کرد. اصطلاح یونانی در Vulgate به عنوان evangelium لاتین شد و به لاتین به عنوان bona annuntiatio ترجمه شد . در انگلیسی قدیمی، به عنوان gōdspel ( gōd "خوب" + spel "اخبار") ترجمه شده است . اصطلاح انگلیسی قدیم به عنوان انجیل در ترجمه های انگلیسی میانه کتاب مقدس حفظ شد و از این رو در انگلیسی مدرن نیز استفاده می شود .

اناجیل متعارف: متی، مرقس، لوقا و یوحنا

مطالب

چهار انجیل متعارف طرح کلی زندگی عیسی مسیح را به اشتراک می گذارند: او خدمت عمومی خود را در پیوند با یحیی تعمید دهنده آغاز می کند ، شاگردان را فرا می خواند، تعلیم می دهد و شفا می دهد و با فریسیان مقابله می کند ، بر صلیب می میرد و از مردگان زنده می شود. . [36] هر یک درک متمایز خود را از او و نقش الهی او دارند [34] [37] و محققان تشخیص می‌دهند که تفاوت‌های جزییات میان اناجیل آشتی‌ناپذیر است و هر تلاشی برای هماهنگ کردن آنها تنها پیام‌های الهیات متمایز آنها را مختل می‌کند. [38]

متی، مرقس و لوقا انجیل های تلفیقی نامیده می شوند زیرا آنها گزارش های بسیار مشابهی از زندگی عیسی ارائه می دهند. [39] مرقس با غسل تعمید عیسی بالغ و اعلام آسمانی مبنی بر اینکه او پسر خدا است آغاز می شود. او پیروانی را جمع می کند و خدمت خود را آغاز می کند و به شاگردانش می گوید که باید در اورشلیم بمیرد، اما برخیزد. در اورشلیم، ابتدا مورد تحسین قرار می گیرد، اما سپس طرد می شود، خیانت می شود و مصلوب می شود، و هنگامی که زنانی که از او پیروی کرده اند به آرامگاه او می آیند، آن را خالی می یابند. [40] مرقس هرگز عیسی را «خدا» نمی‌نامد یا ادعا نمی‌کند که او قبل از زندگی زمینی‌اش وجود داشته است، ظاهراً معتقد است که او دارای والدین و تولد طبیعی انسانی بوده است و هیچ تلاشی برای ردیابی اصل و نسب او به پادشاه داوود یا آدم نمی‌کند . [41] [42] در ابتدا در مرقس 16:8 به پایان رسید و هیچ ظاهری پس از قیامت نداشت ، اگرچه مرقس 16:7، که در آن مرد جوان در مقبره کشف شد، به زنان دستور می دهد که به "شاگردان و پطرس" بگویند که عیسی آنها را دوباره در جلیل می بینم، اشاره به اینکه نویسنده از این سنت می دانسته است. [43]

نویسندگان متی و لوقا روایات دوران کودکی و معاد را به داستانی که در مرقس یافتند اضافه کردند، اگرچه این دو تفاوت قابل توجهی دارند. [44] هر یک همچنین تغییرات الهیات ظریفی را در مرقس ایجاد می کند: برای مثال، داستان های معجزه مارکان وضعیت عیسی را به عنوان فرستاده خدا تأیید می کند (که درک مرقس از مسیحا بود)، اما در متی آنها الوهیت او را نشان می دهند، [45] و «مرد جوان» که در مقبره عیسی در مرقس ظاهر می شود در متی به فرشته ای درخشان تبدیل می شود. [46] [47] لوقا، در حالی که توطئه مرقس را با وفاداری بیشتری نسبت به متی دنبال می‌کرد، منبع را گسترش داد، دستور زبان و نحو مرقس را تصحیح کرد، و برخی از قسمت‌ها را به‌طور کامل حذف کرد، به ویژه بیشتر فصل‌های 6 و 7. [48]

یوحنا، آشکارا الهیاتی ترین، اولین کسی است که قضاوت های مسیح شناختی را خارج از چارچوب روایت زندگی عیسی انجام داد. [34] او تصویر بسیار متفاوتی از شغل عیسی ارائه می‌کند، [39] که هیچ اشاره‌ای به اصل و نسب، تولد و کودکی، غسل تعمید ، وسوسه و تغییر شکل او را حذف نمی‌کند . [39] گاه‌شماری و ترتیب حوادث او نیز به‌طور مشخص متفاوت است، و به وضوح گذشت سه سال در خدمت عیسی را در تقابل با سال واحد سینوپتیک توصیف می‌کند، و پاکسازی معبد را در آغاز و نه در پایان قرار می‌دهد. شام آخر در روز قبل از عید فصح به جای اینکه یک غذای پسح باشد. [49] به گفته دلبرت بورکت، انجیل یوحنا تنها انجیلی است که عیسی را خدا می نامد، اگرچه دانشمندان دیگری مانند لری هورتادو و مایکل باربر یک مسیح شناسی الهی احتمالی در سینوپتیک ها را می بینند. [50] [51] [52] برخلاف مرقس، جایی که عیسی هویت خود را به عنوان مسیح پنهان می‌کند، در یوحنا آشکارا آن را اعلام می‌کند. [53]

ترکیب

منابع همدیگر: انجیل مرقس (سنت سه گانه)، Q (سنت دوگانه)، و مطالب منحصر به فرد متی ( منبع M )، لوقا ( منبع L )، و مرقس [54]

مانند بقیه عهد جدید ، چهار انجیل به زبان یونانی نوشته شده است. [55] انجیل مرقس احتمالاً مربوط به حدود سال 1390 است.  70-66 بعد از میلاد ، [17] متی و لوقا در حدود 85-90 پس از میلاد، [18] و یوحنا 90-110 پس از میلاد. [19] علیرغم اسناد سنتی، اکثر محققان معتقدند که هر چهار نفر ناشناس هستند [یادداشت 6] و اکثر محققان معتقدند که هیچ یک توسط شاهدان عینی نوشته نشده است. [20] تعداد کمی از محققان از انتساب‌ها یا اسناد سنتی دفاع می‌کنند، اما به دلایل مختلف، اکثریت محققین این دیدگاه را کنار گذاشته‌اند و یا به‌طور ضعیف به آن معتقدند. [57] [56]

بلافاصله پس از مرگ عیسی، پیروانش انتظار داشتند که او هر لحظه بازگردد، قطعاً در طول زندگی خود، و در نتیجه انگیزه کمی برای نوشتن چیزی برای نسل‌های آینده وجود داشت، اما به عنوان شاهدان عینی شروع به مردن کردند، و نیازهای تبلیغی کلیسا افزایش یافت، تقاضا و نیاز فزاینده ای برای نسخه های مکتوب زندگی و آموزه های بنیانگذار وجود داشت. [58] مراحل این فرآیند را می توان به شرح زیر خلاصه کرد: [59]

مرقس به طور کلی پذیرفته شده است که اولین انجیل باشد. [21] از منابع مختلفی استفاده می کند، از جمله داستان های درگیری (مرقس 2: 1-3: 6)، گفتار آخرالزمانی (4: 1-35)، و مجموعه ای از سخنان، اگرچه انجیل گفته ها معروف به انجیل توماس نیست. و احتمالاً منبع فرضی Q مورد استفاده متیو و لوقا نیست. [22] نویسندگان متی و لوقا که به طور مستقل عمل می کردند، از مرقس برای روایت خود از زندگی عیسی استفاده کردند و آن را با مجموعه فرضی گفته هایی به نام منبع Q و مطالب اضافی منحصر به فرد به نام منبع M (متی) و منبع L (لوک). [23] [یادداشت 7] مرقس، متی و لوقا به دلیل شباهت‌های نزدیک از نظر محتوا، ترتیب و زبان، انجیل‌های تلفیقی نامیده می‌شوند . [61] نویسندگان و ویراستاران یوحنا ممکن است سینوپتیک ها را می دانستند، اما از آنها به روشی که متی و لوقا از مرقس استفاده کردند استفاده نکردند. [62] تقریباً اتفاق نظر وجود دارد که این انجیل منشأ خود را به عنوان یک منبع «نشانه‌ها» (یا انجیل) داشت که در جامعه یوهانین (که یوحنا و سه رساله مرتبط با نام را تولید کرد) منتشر شد و بعداً با یک مصائب گسترش یافت. روایت و همچنین مجموعه ای از گفتمان ها. [30] [یادداشت 8]

هر چهار نفر نیز از متون مقدس یهودی، با نقل قول یا ارجاع قطعات، تفسیر متون، یا اشاره به مضامین کتاب مقدس یا انعکاس آنها استفاده می کنند. [64] چنین استفاده ای می تواند گسترده باشد: توصیف مارک از پاروسیا (دومین آمدن) تقریباً به طور کامل از نقل قول هایی از کتاب مقدس ساخته شده است. [65] متی مملو از نقل قول ها و اشارات است ، [66] و اگرچه یوحنا از کتاب مقدس به شیوه ای بسیار کمتر صریح استفاده می کند، تأثیر آن هنوز هم فراگیر است. [67] منبع آنها نسخه یونانی متون مقدس به نام Septuagint بود . آنها با عبری اصلی آشنا نیستند. [68]

ژانر و اعتبار تاریخی

اتفاق نظر در میان محققان مدرن این است که انجیل زیرمجموعه ای از ژانر باستانی بایوس یا زندگی نامه باستانی است . [3] زندگی نامه های باستانی به ارائه نمونه هایی برای خوانندگان برای تقلید در حین حفظ و ارتقاء شهرت و حافظه موضوع توجه داشتند. انجیل ها هرگز صرفاً بیوگرافی نبودند، بلکه تبلیغات و کریگما (موعظه) بودند ، [5] به منظور متقاعد کردن مردم به اینکه عیسی یک مرد مقدس کاریزماتیک معجزه گر بود. [4] [6] به این ترتیب، آنها پیام مسیحی نیمه دوم قرن اول پس از میلاد را ارائه می‌کنند، [7] و محققان مدرن کتاب مقدس از اتکای غیرانتقادی به اناجیل به عنوان اسناد تاریخی محتاط هستند [9] [31] [ 10] [یادداشت 2] [یادداشت 9] اگرچه به گفته سندرز آنها ایده خوبی از حرفه عمومی عیسی ارائه می دهند. [8] [نکته 1] به گفته گراهام استانتون ، به استثنای پولس رسول ، ما "درباره عیسی ناصری بسیار بیشتر از هر معلم مذهبی یهودی یا بت پرست قرن اول یا دوم می دانیم". [یادداشت 2] [69]

دیدگاه اکثریت در میان محققان منتقد این است که نویسندگان متی و لوقا روایت های خود را بر اساس انجیل مرقس قرار داده اند و او را مطابق با اهداف خود ویرایش می کنند و تناقضات و اختلافات بین این سه نسخه و یوحنا پذیرش هر دو سنت را به عنوان یکسان قابل اعتماد غیرممکن می کند. با توجه به عیسی تاریخی [70] بعلاوه، اناجیل‌هایی که امروزه خوانده می‌شوند در طول زمان ویرایش و خراب شده‌اند، و اوریگن را در قرن سوم شکایت می‌کند که «تفاوت‌های بین نسخه‌های خطی بسیار زیاد شده است [...] [زیرا نسخه‌نویس‌ها] یا از بررسی آنچه رونویسی کرده اند، یا در فرآیند بررسی، هر طور که بخواهند اضافات یا حذف می کنند." [71] بسیاری از این موارد ناچیز هستند، اما برخی از آنها قابل توجه هستند، [72] به عنوان مثال متی 1:18، تغییر داده شده تا دلالت بر وجود از قبل عیسی کند. [73] به این دلایل، محققان مدرن از اتکای غیرانتقادی بر اناجیل محتاط هستند و مطالعه انتقادی می تواند سعی کند ایده های اصلی عیسی را از ایده های نویسندگان بعدی متمایز کند. [74]

محققان معمولاً موافق هستند که یوحنا بدون ارزش تاریخی نیست: برخی از گفته‌های آن به همان اندازه قدیمی یا قدیمی‌تر از همتایان همدیدی خود هستند، و بازنمایی آن از توپوگرافی اطراف اورشلیم غالباً برتر از همدیگرها است. شهادت آن مبنی بر اینکه عیسی قبل از عید فصح اعدام شده است، ممکن است دقیق تر باشد، و ارائه آن از عیسی در باغ و جلسه قبلی که توسط مقامات یهود برگزار شده است احتمالاً از نظر تاریخی قابل قبول تر از مشابهت های همدید آنها است. [75] با این وجود، بسیار بعید است که نویسنده اطلاع مستقیمی از رویدادها داشته باشد، یا ذکرهای او از مرید محبوب به عنوان منبع خود را باید به عنوان تضمینی برای اعتبار او در نظر گرفت، [76] و اناجیل سینوپتیک منابع اولیه هستند. برای خدمت مسیح [31] [یادداشت 5]

ارزیابی پایایی اناجیل نه تنها شامل متون، بلکه مطالعه انتقال طولانی شفاهی و کتبی پشت آنها با استفاده از روش‌هایی مانند مطالعات حافظه و نقد شکل است و محققان مختلف به نتایج متفاوتی می‌رسند. جیمز دی جی دان این را باور داشت

اولین بازرگانان در کلیساهای مسیحی، بیش از مبتکران، حافظان [بودند] [...] به دنبال انتقال، بازگویی، توضیح، تفسیر، تفصیل، اما نه ایجاد de novo [...] از طریق بدنه اصلی سنت سینوپتیک [ ...] ما در بیشتر موارد دسترسی مستقیم به تعلیم و خدمت عیسی داریم، همانطور که از ابتدای فرآیند انتقال به یادگار مانده بود [...] و بنابراین دسترسی نسبتاً مستقیم به خدمت و تعلیم عیسی از طریق چشم و گوش کسانی که با او رفتند. [14]

آنتونی لو دان تز دان را به تفصیل توضیح داد و «تاریخ نگاری خود را دقیقاً بر این تز دان استوار کرد که عیسی تاریخی خاطره عیسی است که اولین شاگردان آن را به یاد آورده اند». [77] به گفته لو دان، خاطرات شکسته شده اند، و نه یادآوری دقیق گذشته. لو دان بیشتر استدلال می کند که یادآوری وقایع با ربط دادن آن به یک داستان مشترک یا «نوع» تسهیل می شود. نوع نحوه حفظ خاطرات را شکل می دهد، cq روایت می شود. این بدان معناست که سنت عیسی اختراع الهیات کلیسای اولیه نیست، بلکه سنتی است که از طریق چنین حافظه ای شکل گرفته و شکسته شده است. لو دان نیز از یک دیدگاه محافظه کارانه در مورد گونه شناسی، نقل و انتقالات شامل شاهدان عینی، و در نهایت یک سنت پایدار که منجر به اختراع کمی در انجیل می شود، حمایت می کند. [78]

به گفته بروس چیلتون و کریگ ایوانز ، «...یهودیت آن دوره با این سنت‌ها با دقت برخورد می‌کرد، و نویسندگان عهد جدید در بخش‌های متعددی، همان اصطلاحات فنی را که در جاهای دیگر یهودیت یافت می‌شود، در مورد سنت‌های رسولی به کار بردند. هر دو سنت های خود را به عنوان "کلام مقدس" شناسایی کردند و نگرانی خود را برای انتقال دقیق و دستوری آن نشان دادند." [79]

سایر محققان نسبت به سنت شفاهی کمتر خوش فکر هستند و Valantasis، Bleyle و Hough استدلال می‌کنند که سنت‌های اولیه سیال بوده و در معرض تغییر بوده و گاهی توسط کسانی که عیسی را شخصاً می‌شناختند، اما اغلب توسط پیامبران و معلمان سرگردان مانند پولس رسول منتقل شده‌اند. ، که شخصاً او را نمی شناختند. [80] ارمن توضیح می‌دهد که چگونه این سنت با انتقال آن توسعه یافت:

احتمالاً با بازی قدیمی جشن تولد " تلفن " آشنا هستید . گروهی از بچه ها به صورت دایره ای می نشینند، اولی داستان کوتاهی را برای کسی که کنارش می نشیند تعریف می کند، او آن را برای بعدی تعریف می کند، و برای بعدی، و به همین ترتیب، تا زمانی که دایره کامل به کسی که شروع کرده است بازگردد. آن را بدون تغییر، داستان در روند بازگویی آنقدر تغییر کرده است که همه به خوبی می خندند. تصور کنید که این فعالیت مشابه، نه در یک اتاق نشیمن انفرادی با ده کودک در یک روز بعد از ظهر، بلکه در وسعت امپراتوری روم (حدود 2500 مایل) با هزاران شرکت کننده - از پیشینه های مختلف، با نگرانی های مختلف و در زمینه های مختلف—بعضی از آنها باید داستان ها را به زبان های مختلف ترجمه کنند. [81]

در حالی که تلاش های متعددی برای بازسازی عیسی تاریخی انجام شده است، از اواخر دهه 1990 نگرانی ها در مورد امکان بازسازی عیسی تاریخی از متون انجیل افزایش یافته است. [12] به گفته دان، "آنچه که ما در واقع در اولین بازگویی های سنت همدیدی داریم... خاطرات اولین شاگردان است - نه خود عیسی، بلکه عیسی به یادگار. این ایده که ما می توانیم برگردیم. به یک واقعیت تاریخی عینی، که می‌توانیم آن را کاملاً از خاطرات شاگردان جدا کرده و جدا کنیم... به سادگی غیر واقعی است.» [82] [15] [یادداشت 4] به گفته کریس کیث، یک عیسی تاریخی "در نهایت دست نیافتنی است، اما می توان بر اساس تفاسیر مسیحیان اولیه ، و به عنوان بخشی از یک فرآیند بزرگتر برای محاسبه چگونگی و چرا مسیحیان اولیه عیسی را به همان شیوه ای که می دیدند می دیدند.» به گفته کیت، «این دو مدل از نظر روش‌شناختی و معرفت‌شناختی ناسازگار هستند»، که روش‌ها و هدف مدل اول را زیر سؤال می‌برد. [12] کیت استدلال می کند که انتقاد از معیارهای اصالت به این معنا نیست که محققان نمی توانند درباره عیسی تاریخی تحقیق کنند ، بلکه دانش پژوه باید به جای تلاش برای جستجوی تکه هایی از تاریخ، به دنبال درک اناجیل باشد. [16] صرف نظر از چالش های روش شناختی مطالعات تاریخی عیسی در سال های اخیر شکوفا شده است. دیل آلیسون اظهار تاسف می کند، "انتشار کتاب های دانشگاهی درباره عیسی تاریخی به سرعت ادامه می یابد، به طوری که دیگر هیچ کس نمی تواند ادامه دهد؛ همه ما غرق شده ایم." [83]

تاریخ متن و تقدیس

قدیمی ترین متن انجیل شناخته شده 𝔓 52 است ، قطعه ای از یوحنا که مربوط به نیمه اول قرن دوم است. [84] ایجاد یک قانون مسیحی احتمالاً پاسخی به حرفه مرسیون بدعت گذار ( حدود  85-160 ) بود، که تنها با یک انجیل، انجیل مارسیون ، قانونی را برای خود تأسیس کرد ، شبیه به انجیل لوک [85] قانون موراتوری ، اولین فهرست بازمانده از کتابهایی که (حداقل توسط نویسنده خود) برای تشکیل کتاب مقدس مسیحی در نظر گرفته شده است، شامل متی، مرقس، لوقا، و یوحنا است. ایرنائوس از لیون فراتر رفت و اظهار داشت که باید چهار انجیل وجود داشته باشد و فقط چهار انجیل وجود داشته باشد زیرا چهار گوشه زمین وجود دارد و بنابراین کلیسا باید دارای چهار ستون باشد. [1] [86] او به این چهار در مجموع به عنوان "انجیل چهارگانه" ( euangelion tetramorphon ) اشاره کرد. [87]

انجیل های غیر متعارف (آخریف).

انجیل توماس

بسیاری از اناجیل آخرالزمان از قرن اول به بعد، اغلب تحت نام های فرضی برای افزایش اعتبار و اقتدار خود، و اغلب از درون شاخه های مسیحیت که در نهایت بدعت نامیده می شدند، پدید آمدند. [88] آنها را می توان به طور کلی به دسته های زیر سازمان داد: [89]

انجیل های آخرالزمان را می توان بر حسب جوامعی که آنها را تولید کرده اند نیز مشاهده کرد:

همچنین ببینید

یادداشت ها

  1. ^ ab Sanders (1995، ص 5): "منابع اصلی برای دانش ما در مورد خود عیسی، اناجیل در عهد جدید، از دیدگاه مورخ، آلوده به این واقعیت است که آنها توسط مردم نوشته شده اند. که قصد داشتند قهرمان خود را تجلیل کنند [...] علیرغم این [...] ما تصور خوبی از سیر بیرونی زندگی او به ویژه حرفه عمومی او داریم."
  2. ^ abc اناجیل اسناد تاریخی هستند:
    • شوپس (1968، ص 261-262): "اناجیل را نمی توان با [...] زندگینامه [...] هدف اصلی [آنها] ارائه تصویر تاریخی دقیق از زندگی عیسی نبود. مطالب غیر مسیحی ما را با هیچ دانش جدیدی فراتر از گزارش های اناجیل در اختیار ما نمی گذارد باید بدانیم که مواد در دسترس ما را قادر نمی سازد که عیسی را همانطور که واقعا بود بازسازی کنیم [آنها] فقط عیسی را که شاگردان اولیه دیدند، مسیحی که در باورهای جامعه مسیحی زنده مانده است.
    • سندرز (2010): "اما جان به قدری متفاوت است که نمی توان آن را با سینوپتیک ها تطبیق داد مگر به روش های بسیار کلی [...] محققان به اتفاق آرا نسخه انجیل سینوپتیک از تعالیم عیسی را انتخاب کردند [...] بنابراین، انجیل های سینوپتیک، منابع اولیه برای شناخت عیسی تاریخی هستند، اما معادل زندگی نامه علمی یک شخصیت تاریخی اخیر نیستند، در عوض، انجیل های همدیگر اسناد الهیاتی هستند که نویسندگان آن را ضروری می دانند برای توسعه مذهبی جوامع مسیحی که در آن کار می کردند.»
    • اهرمن (1999، ص 53): «... مسیحیان اولیه که سنت‌ها را طی می‌کردند، گاهی اوقات تغییر یک واقعیت تاریخی برای بیان یک نکته تاریخی را مشروع و ضروری می‌دانستند، زیرا اناجیل سنت‌هایی را حفظ می‌کنند که با گذشت زمان در بازگویی آنها اصلاح شده است، نمی توان به سادگی این داستان ها را به صورت واقعی در نظر گرفت و به طور غیرانتقادی فرض کرد که آنها اطلاعات دقیق تاریخی را نشان می دهند."
  3. ↑ دان (1995، صفحات 371-372): "به عقیده من، از طریق بخش اصلی سنت همدیگر، ما در بیشتر موارد دسترسی مستقیم به تعلیم و خدمت عیسی داریم، همانطور که از ابتدای فرآیند انتقال به یادگار مانده بود. (که اغلب قبل از عید پاک است) و دسترسی نسبتاً مستقیم به خدمت و تعلیم عیسی از طریق چشم و گوش کسانی که با او رفتند.»
  4. ↑ ab در «عیسی به یاد آورد (2003)، دان «آنچه را که «به عیسی بازمی‌گردد» ارزیابی می‌کند. تنها چیزی که ما داریم، تأثیراتی است که عیسی، همان عیسی به یادگار گذاشت.»
  5. ^ ab Sanders (2010): "اما جان به قدری متفاوت است که نمی توان آن را با سینوپتیک ها آشتی داد مگر به روش های بسیار کلی [...] محققان به اتفاق آرا نسخه انجیل سینوپتیک از تعالیم عیسی را انتخاب کرده اند [... ] پس انجیل های همدیگر منابع اولیه برای شناخت عیسی مسیحی هستند، اما معادل زندگی نامه علمی یک شخصیت تاریخی اخیر نیستند برای توسعه مذهبی جوامع مسیحی که در آن کار می کردند ضروری است.»
  6. به گفته سایمون گاترکول ، موضوع ناشناس بودن اناجیل کمتر مورد توجه محققان قرار گرفته است و تعداد کمی از محققان مخالف استدلال کرده اند که اسناد سنتی به متی، مرقس، لوقا و یوحنا بدیع هستند. [56]
  7. ^ اولویت مارک توسط اکثر محققان پذیرفته شده است، اما نظرات مخالف مهمی وجود دارد: به مقاله Synoptic Problem مراجعه کنید .
  8. ^ بحث در مورد ترکیب جان بسیار پیچیده است که نمی توان به اندازه کافی در یک پاراگراف به آن پرداخت. برای دیدگاهی دقیق تر به آون (1987)، "انجیل یوحنا" مراجعه کنید. [63]
  9. همانطور که تلاش لوقا برای پیوند تولد عیسی با سرشماری کویرینیوس نشان می‌دهد، هیچ تضمینی وجود ندارد که اناجیل از نظر تاریخی دقیق باشند. (Reddish 2011, p. 22) در واقع، اکثر محققان منتقد، ولادت عیسی را به عنوان یک روایت الهیاتی و نه تاریخی، می دانند. رجوع کنید به: WD Davies و EP Sanders، "عیسی از دیدگاه یهودی"، در ویلیام هوربری (William Horbury). ed.)، The Cambridge History of Judaism , vol 3: the Early Roman Period, 1984; The New Interpreter's Dictionary of the Bible : Volume 3 Abingdon Press, 2008. pp. 42, 269-70.

مراجع

  1. ^ ab Cross & Livingstone 2005, p. 697.
  2. ^ الکساندر 2006، ص. 16.
  3. ^ ab Lincoln 2004, p. 133.
  4. ^ ab Ehrman 1999, p. 52.
  5. ^ ab Dunn 2005، ص. 174.
  6. ^ ab Vermes 2013, p. 32.
  7. ^ ab Keith & Le Donne 2012, p.  [ صفحه مورد نیاز ] .
  8. ^ ab Sanders 1995b, p. 4-5.
  9. ^ ab Schoeps 1968, p. 261-262.
  10. ^ ab Ehrman 1999, p. 53.
  11. ↑ استانتون، گراهام (2002). اناجیل و عیسی (ویرایش دوم). انتشارات دانشگاه آکسفورد ص 145. شابک  978-0199246168
  12. ^ abc Keith 2016.
  13. ↑ کیث و لو دان 2012.
  14. ^ ab Dunn 1995، صفحات 371-372.
  15. ^ آب دان 2003.
  16. ^ ab Keith 2012.
  17. ^ ab Perkins 1998, p. 241.
  18. ^ ab Reddish 2011، ص 108، 144.
  19. ^ آب لینکلن 2005، ص. 18.
  20. ^ ab Reddish 2011، صفحات 13، 42.
  21. ^ ab Goodacre 2001, p. 56.
  22. ^ ab Boring 2006، صفحات 13-14.
  23. ^ آب لوین 2009، ص. 6.
  24. ^ دان 1995.
  25. ^ رایت، NT (1998). "سنت های اولیه و خاستگاه مسیحیت". بررسی الهیات سوانی . 41 (2).
  26. ↑ Bockmuehl، Markus (2006). دیدن کلمه: تمرکز مجدد بر مطالعه عهد جدید . بیکر آکادمیک. ص 166-178. شابک 978-0801027611.
  27. ↑ مک آیور، رابرت (2011). حافظه، عیسی، و اناجیل سینوپتیک . انجمن ادبیات کتاب مقدس. شابک 978-1589835603.
  28. ^ ارمن 1997.
  29. ↑ Valantasis، Bleyle & Haugh 2009.
  30. ^ ab Burge 2014، ص. 309.
  31. ^ اب سی سندرز 2010.
  32. ^ هیل، چارلز؛ کروگر، مایکل (2012). "متن اولیه متی". متن اولیه عهد جدید . انتشارات دانشگاه آکسفورد ص 83. شابک 9780199566365.
  33. ^ پترسن 2010، ص. 51.
  34. ^ abc Culpepper 1999, p. 66.
  35. ^ وودهد 2004، ص. 4.
  36. ^ تامپسون 2006، ص. 183.
  37. ↑ ارمن، بارت (13 آوریل 2014). "عیسی به عنوان خدا در سینوپتیک (برای اعضا)". وبلاگ Ehrman . بایگانی شده از نسخه اصلی در 11 مارس 2015.
  38. ^ شولز 2009، ص. 192.
  39. ^ abc Burkett 2002, p. 217.
  40. ^ خسته کننده 2006، صفحات 1-3.
  41. ↑ بورکت 2002، ص. 158.
  42. ^ پارکر 1997، ص. 125.
  43. ^ تلفورد 1999، ص. 148-149.
  44. ^ حوا 2021، ص. 29.
  45. ^ Aune 1987, p. 59.
  46. ↑ بیتون 2005، ص 117، 123.
  47. ^ موریس 1986، ص. 114.
  48. ↑ جانسون 2010 الف، ص. 48.
  49. ^ اندرسون 2011، ص. 52.
  50. ↑ «عیسی در اناجیل». وبلاگ لری هورتادو . 16 مارس 2016 . بازبینی شده در 29 سپتامبر 2024 .
  51. ↑ باربر، مایکل (2023). عیسی تاریخی و معبد: حافظه، روش‌شناسی و انجیل متی- پیش‌گفتار دیل سی آلیسون جونیور . انتشارات دانشگاه کمبریج ص xi شابک 978-1009210850.
  52. ↑ بورکت 2002، ص. 216.
  53. ↑ بورکت 2002، ص. 214.
  54. ↑ Honoré 1986, pp. 95-147.
  55. ^ پورتر 2006، ص. 185.
  56. ↑ ab Gathercole، Simon (1 اکتبر 2018). " گمنامی ادعایی اناجیل متعارف ". مجله مطالعات الهیات . 69 (2): 447-476. doi :10.1093/jts/fly113.
  57. ↑ Lindars, Edwards & Court 2000, p. 41.
  58. ↑ Reddish 2011, p. 17.
  59. ↑ Burkett 2002، pp. 124-125.
  60. ^ مارتنز 2004، ص. 100.
  61. ^ گوداکر 2001، ص. 1.
  62. ^ پرکینز 2012، ص.  [ صفحه مورد نیاز ] .
  63. ^ Aune 1987، صفحات 243-245.
  64. ^ آلن 2013، صفحات 43-44.
  65. ↑ ادواردز 2002، ص. 403.
  66. ^ بیتون 2005، ص. 122.
  67. ^ Lieu 2005، ص. 175.
  68. ^ آلن 2013، ص. 45.
  69. ↑ استانتون، گراهام (2002). اناجیل و عیسی (ویرایش دوم). انتشارات دانشگاه آکسفورد ص 145. شابک 978-0199246168 
  70. ^ تاکت 2000، ص. 523.
  71. ↑ Ehrman 2005a، ص 7، 52.
  72. ↑ Ehrman 2005 a, p. 69.
  73. ↑ Ehrman 1996، صفحات 75-76.
  74. ↑ Reddish 2011، صفحات 21-22.
  75. ↑ Theissen & Merz 1998, pp. 36-37.
  76. لینکلن 2005، ص. 26.
  77. ↑ سیمپسون، بنجامین I. (1 آوریل 2014). "بررسی عیسی تاریخ نگاری. حافظه، گونه شناسی و پسر داوود". صدا . حوزه علمیه دالاس
  78. ↑ سیمپسون، بنجامین I. (1 آوریل 2014). "بررسی عیسی تاریخ نگاری. حافظه، گونه شناسی و پسر داوود". صدا . حوزه علمیه دالاس
  79. ^ چیلتون، بروس ؛ ایوانز، کریگ (1998). احراز هویت کلمات عیسی و احراز هویت فعالیت های عیسی، جلد 2 احراز هویت فعالیت های عیسی . بریل ص 53-55. شابک 978-9004113022.
  80. ↑ Valantasis، Bleyle & Haugh 2009، صفحات 7، 10، 14.
  81. ^ Ehrman 1997, p. 44.
  82. ↑ دان 2003، ص. 130-131.
  83. ↑ باربر، مایکل (2023). عیسی تاریخی و معبد: حافظه، روش‌شناسی و انجیل متی- پیش‌گفتار دیل سی آلیسون جونیور . انتشارات دانشگاه کمبریج ص ix شابک 978-1009210850.
  84. ^ Fant & Reddish 2008, p. 415.
  85. ↑ Ehrman 2005 a, p. 34: "مارسیون انجیلی را در قانون خود گنجاند، شکلی از آنچه اکنون انجیل لوقا است."
  86. ↑ Ehrman 2005 a, p. 35.
  87. ^ واتسون 2016، ص. 15.
  88. ^ Aune 2003, pp. 199-200.
  89. ^ Ehrman & Plese 2011, p. پسیم
  90. ^ Pagels 1989, p. xx
  91. ^ Ehrman 2005b, pp. xi–xii.
  92. ↑ برنهارد 2006، ص. 2.
  93. ↑ ab Cross & Livingstone 2005، "انجیل سنت پیتر".
  94. ↑ abcd Cross & Livingstone 2005، "انجیل توماس".
  95. ^ کیسی 2010، ص.  [ صفحه مورد نیاز ] .
  96. ^ مایر 1991، ص.  [ صفحه مورد نیاز ] .
  97. ↑ سمینار فانک، هوور و عیسی ۱۹۹۳، «انجیل توماس».
  98. ^ متزگر 2003، ص. 117.
  99. ↑ گمبل 1985، صفحات 30-35.
  100. ↑ Ehrman 2006، ص. پسیم
  101. ^ ویگرز 1995.

منابع

لینک های خارجی

ویکی‌نبشته دارای متن مقاله « انجیل » در دایره‌المعارف جدید بین‌المللی ۱۹۰۵ است .