stringtranslate.com

Damnatio memoriae

Severan Tondo , c.  199 پس از میلاد توندو خانواده سووران با پرتره های سپتیمیوس سوروس ، جولیا دومنا و پسرانشان کاراکالا و گتا . چهره یکی از پسران سوروس و جولیا پاک شده است. ممکن است مال گتا باشد، در نتیجه damnatio memoriae که توسط برادرش کاراکالا پس از مرگ گتا دستور داده شد.

Damnatio memoriae (تلفظ لاتین: [damˈnaː.ti.oː meˈmo.ri.ae̯] ) یکلاتینبه معنای "محکومیت حافظه" یا "لعنت به حافظه" است که نشان می دهد یک شخص باید از حساب های رسمی حذف شود. بسته به گستردگی، می تواند مصداقنفی گرایی تاریخی. راه‌های زیادی برای رسیدن به damnatio memoriae وجود دارد و بوده است، از جمله تخریب تصاویر، حذف نام‌ها از کتیبه‌ها و اسناد، و حتی بازنویسی در مقیاس بزرگ تاریخ. این اصطلاح را می توان در مورد سایر موارد شستشوی رسمی نیز به کار برد. این عمل در اوایلپادشاهی جدیدمصر ، جایی که فراعنههاتشپسوتوآخناتونتابع آن بودند، دیده شده است.

پس از آنکه هروستراتوس معبد آرتمیس ، یکی از عجایب هفتگانه دوران باستان را به آتش کشید ، مردم افسس ذکر نام او را ممنوع کردند. نام او از آن زمان به عنوان نامی برای افرادی تبدیل شده است که برای به دست آوردن بدنامی مرتکب جنایت می شوند.

ریشه شناسی

اگرچه اصطلاح damnatio memoriae لاتین است ، این عبارت توسط رومیان باستان استفاده نمی شد و اولین بار در پایان نامه ای که در سال 1689 در آلمان نوشته شد، ظاهر شد .

دنیای باستان

Damnatio memoriae Commodus بر روی کتیبه ای در موزه تاریخ روم Osterburken . مخفف "CO" بعداً با رنگ بازسازی شد.

بهترین نمونه های شناخته شده امروزی از damnatio memoriae از دوران باستان مربوط به اسکنه کتیبه های سنگی یا حذف عمدی اطلاعات خاصی از آنها است.

بین النهرین باستان

به گفته استفان زاوادزکی ، قدیمی‌ترین نمونه‌های شناخته شده از این گونه اعمال مربوط به حدود 3000 تا 2000 قبل از میلاد است. او از لاگاش (یک دولت شهر باستانی که توسط سومری ها در جنوب بین النهرین تأسیس شد ) مثال می زند، جایی که کتیبه های حفظ شده در مورد درگیری با دولت شهر دیگری به نام اما ، نامی از حاکم امّا نمی برد، اما او را به عنوان «مرد» توصیف می کند. از امت» که زاوادزکی آن را نمونه ای از تنزل عمدی حاکم امت به نقش فردی نالایق می داند که حاکمان لاگاش نمی خواستند نام و موقعیت او در تاریخ را برای آیندگان ثبت کنند. [2]

مصر باستان

تابوت گمان می رود متعلق به آخناتون باشد که در مقبره KV55 یافت شد . به محو شدن معمولی صورت توجه کنید.

مصریان نیز این کار را انجام می‌دادند، [3] همانطور که در آثار مقبره فرعون آخناتون و جاهای دیگر دیده می‌شود. تنها پرستش آخناتون از خدای آتن ، به جای پانتئون سنتی ، بدعت تلقی می شد. آخناتون در طول سلطنت خود تلاش کرد تا تمام ارجاعات به خدای آمون را حذف و حذف کند. [4] پس از سلطنت او، معابد آتن برچیده شد و سنگ‌ها دوباره برای ایجاد معابد دیگر مورد استفاده قرار گرفتند. تصاویر آخناتون از چهره‌شان جدا شد و تصاویر و اشاره‌هایی به آمون دوباره ظاهر شد. مردم بدبختی های خود را به دلیل تغییر پرستش آخناتون به آتنیسم ، دور از خدایان پیش از او می دانستند. [5] دیگر قربانیان مصری این عمل شامل فراعنه‌هایی هستند که بلافاصله جانشین آخناتون شدند، از جمله اسمنخکاره ، نفرنفرواتن و آی . [3] کارزار damnatio memoriae علیه آخناتون و جانشینان او توسط جانشین آی، هورمهب آغاز شد، که تصمیم گرفت همه فراعنه مرتبط با دوره نامحبوب عمارنا را از تاریخ پاک کند . این روند توسط جانشینان هورمهب ادامه یافت. [6] توت عنخ آمون نیز به این ترتیب از تاریخ پاک شد، حتی اگر مصر را به خدای آمون بازگرداند، زیرا او یکی از پادشاهانی بود که جانشین آخناتون شد. او همچنین ممکن است پسر آخناتون بوده باشد.

هیتی های باستان

نقش برجسته صخره ای پاک شده در سیرکلی هویوک که گمان می رود مربوط به مورسیلی سوم باشد. [7]

یکی از موارد damnatio memoriae برای امپراتوری هیتی باستان شناخته شده است . مورسیلی سوم در سال‌های 1282 تا 1275 قبل از میلاد به مدت حدود هفت سال پادشاه هیتی‌ها بود که سپس توسط عمویش هتوسیلی سوم که تاج و تخت را به دست گرفت، سرنگون شد.

نقش برجسته معروف پدر مرسیلی مواتلی دوم در نزدیکی روستای سیرکلی هویوک در ترکیه و همچنین نقش برجسته دوم بسیار مشابهی وجود دارد که گمان می‌رود مربوط به پسرش مرسیلی باشد. تا حد زیادی در دوران باستان تخریب شد، به احتمال زیاد توسط عموی کینه توز او. تسکین پدر دست نخورده باقی ماند.

یونان باستان

بخشی از فرمان افتخاری برای فیدروس اسپتوس که در سال 259/8 قبل از میلاد صادر شد. خطوطی که به تعاملات فادروس با آنتیگونیدها اشاره می کند، به عنوان بخشی از damnatio memoriae 200 سال قبل از میلاد بریده شده است.

این عمل در یونان باستان شناخته شده بود. [8] آتنی‌ها اغلب کتیبه‌هایی را که به افراد یا رویدادهایی اشاره می‌کرد که دیگر نمی‌خواستند به یادگار بگذارند، تخریب می‌کردند . [9] پس از اینکه تیموتئوس به خیانت محکوم شد و از سمت خود به عنوان ژنرال در سال 373 قبل از میلاد برکنار شد، تمام ارجاعات به او به عنوان یک ژنرال از فهرست دریایی سال قبل حذف شد. [10] کامل‌ترین نمونه حذف سیستماتیک تمام ارجاعات به آنتیگونیدها از کتیبه‌های شهرشان است، در سال 200 قبل از میلاد، زمانی که آنها توسط فیلیپ پنجم، پادشاه مقدونیه، فیلیپ پنجم مقدونیه در طول جنگ دوم مقدونی محاصره شدند . [11] یکی از فرمان های ستایش دمتریوس پولیورستس (پدربزرگ فیلیپ پنجم) شکسته شد و به پایین چاه پرتاب شد. [12]

در دلفی ، کتیبه‌ای افتخاری که بین سال‌های 337 و 327 قبل از میلاد برای ارسطو و برادرزاده‌اش کالیستنس ، دو فیلسوفی که ارتباط نزدیکی با مقدونی‌ها داشتند، ساخته شده بود، پس از مرگ اسکندر مقدونی در سال 323 قبل از میلاد ، شکسته شد و در چاهی انداخته شد . [12]

روم باستان

نام گتا پاک شده در کتیبه ای پس از damnatio memoriae او ( Museo Archeologico Nazionale di Cagliari )
لوسیوس ائلیوس سجانوس به دنبال یک توطئه ناموفق برای سرنگونی امپراتور تیبریوس در سال 31 پس از میلاد از damnatio memoriae رنج برد . مجسمه‌های او تخریب شد و نامش از تمام اسناد عمومی محو شد . سکه فوق از آگوستا بیلبلیس ، که در اصل برای نشان دادن کنسولگری سیجانوس ضرب شده است، دارای کلمات L. Aelio Seiano محو شده است.

در روم باستان، عمل damnatio memoriae محکومیت امپراتورها پس از مرگ آنها بود. اگر سنا یا امپراتور بعدی اعمال یک امپراتور را دوست نداشتند، می‌توانستند اموال او را مصادره کنند، نام او را پاک کنند و مجسمه‌هایش را دوباره کار کنند (معمولاً مخدوش شوند). از آنجایی که انگیزه اقتصادی برای مصادره اموال و بازسازی مجسمه ها وجود داشت، مورخان و باستان شناسان در تعیین زمان واقعی وقوع damnatio memoriae مشکل داشتند ، اگرچه به نظر می رسد بسیار نادر بوده است.

ترکیب این دشواری این واقعیت است که یک damnatio memoriae کاملاً موفق - بنا به تعریف - در پاک کردن کامل و کامل موضوع از سوابق تاریخی منتج می‌شود. در مورد شخصیت هایی مانند امپراتورها یا کنسول ها، بعید است که موفقیت کامل ممکن باشد، زیرا حتی محو کردن همه جانبه وجود و اقدامات شخص در سوابق و موارد مشابه از نظر تاریخی بدون بازنگری گسترده قابل مشاهده است. غیرعملی بودن چنین پوششی می‌تواند بسیار زیاد باشد - برای مثال در مورد امپراتور گتا ، حذف سکه‌هایی که مجسمه او را نشان می‌دادند برای چندین سال دشوار بود، حتی اگر صرف ذکر نام او مجازات اعدام داشت. [13]

همچنین در صورت عدم توافق کامل و پایدار با مجازات، مانند زمانی که محکومیت نرون توسط سنا اجرا شد - که منجر به حمله به بسیاری از مجسمه‌های او شد [14] - اما متعاقباً با تشییع جنازه عظیم او طفره رفت، در اجرا نیز مشکلاتی به وجود آمد. توسط ویتلیوس ​به همین ترتیب، جلوگیری از «احیای» خاطره شخص مورد تحریم توسط مورخان بعدی، اغلب دشوار بود.

عدم امکان پاک کردن واقعی خاطره یک امپراتور، محققان را به این نتیجه رسانده است که این در واقع هدف damnatio نبوده است . در عوض، آنها damnatio را درک می کنند :

نه آنقدر که تلاشی برای محو کامل خاطره که تبدیل مراسم افتخاری به نوعی تحقیر آشکار. یعنی: قدرت یک عمل damnatio حداقل تا حدی به این بستگی دارد که بیننده یک بنای تاریخی بتواند شکاف های موجود در یک کتیبه را با آگاهی خود از آنچه در آن شکاف ها وجود داشت و دلایل متن تکمیل کند. حذف شده بود

-  پولی لو، "به یاد آوردن، فراموش کردن و بازنویسی گذشته" [15]

معروف است که این امپراتورها از بناهای تاریخی پاک شده اند: [16]

قرون وسطی

پرتره دوج ونیز مارینو فالیرو (سمت راست) برداشته شد و با یک کفن سیاه به‌عنوان یادگاری برای کودتای کودتای او، روی آن نقاشی شد. این کفن عبارت لاتینی دارد: «اینجا فضای مارینو فالیرو است که برای جنایت سر بریده شده است».

در قرون وسطی، بدعت گذاران می توانستند حافظه خود را محکوم کنند. شورای کنستانس حکم damnatio memoriae جان ویکلیف را صادر کرد . [19]

عمل جایگزینی باورها و نقوش مشرکانه به جای مسیحی و عدم ثبت عمدی تاریخ بت پرستی با damnatio memoriae نیز مقایسه شده است. [20]

گابریل لنگدون در کتاب خود زنان مدیچی - پرتره هایی از قدرت، عشق و خیانت ، همچنین شواهد قانع کننده ای در مورد یک damnatio memoriae احتمالی صادر شده علیه ایزابلا د مدیچی ، شخصیت برجسته زن دربار مدیچی در قرن شانزدهم ارائه می دهد. [21]

قاره آمریکا

مایاهای باستانی

چندین حادثه آشکار damnatio mamoriae در تمدن مایا در طول دوره کلاسیک (250-900 پس از میلاد) در نتیجه درگیری‌های سیاسی بین رهبران پادشاهی‌های محلی رخ داد.

یک حادثه قابل توجه در پادشاهی پا چان ( Yaxchilan امروزی ، مکزیک ) در اواسط قرن هشتم رخ داد. در ژوئن 742، k'uhul ajaw (خداوند مقدس، یعنی پادشاه) پا چان، Itzamnaaj Bahlam III ، پس از یک حکومت 60 ساله درگذشت، که در طی آن پادشاهی خود را پس از تعداد زیادی به یکی از ثروت های بزرگ تبدیل کرد. از لشکرکشی‌های نظامی که روی چندین سنگ‌نما ، لنگه‌ها و پله‌های هیروگلیف معابد با کیفیت بالا ضبط و به تصویر کشیده شد که او به موفقیت نظامی خود (مثلاً معبد 44) و خانواده‌اش (مثلاً معبد 23) اختصاص داد. اگرچه او پسری داشت که در نهایت پس از مرگش به تخت سلطنت رسید، یک دوره اسرارآمیز یک دهه ای بین سلطنتی وجود داشت که در آن پا چان وجود هیچ پادشاهی را ثبت نکرد. پسر Itzamnaaj Bahlam، Yaxun Bʼalam IV ، همچنین معروف به پرنده جگوار چهارم، در آوریل 752، نزدیک به ده سال پس از مرگ پدرش، به سلطنت رسید. [22]

این دوره بین‌سلطنتی ممکن است با متنی از پادشاهی شمالی یوکیب ( Piedras Negras امروزی ، گواتمالا ) توضیح داده شود. پانل 3 این شهر که تا حد زیادی به عنوان یکی از زیباترین آثار هنری مایاها در نظر گرفته می شود ، تقریباً در سال 782 حک شده است و قسمتی از سلطنت Itzam Kʼan Ahk II (همچنین به نام Pawaaj Kʼan Ahk II) را نشان می دهد که در آن او جشن گرفته است. اولین kʼatun (دوره 7200 روزه) او به عنوان پادشاه، در 27 ژوئیه 749. پانل 3 ادعا می کند که این جشن "توسط ساک جوکوب یوپات بهلام، خداوند مقدس پا چان، شاهد بوده است." این فرمانروای اسرارآمیز که با نام یوپات بهلام دوم نیز شناخته می شود، در هیچ جای دیگری در پرونده تاریخی، حتی در وطن فرضی خود، دیده نمی شود. علاوه بر این، حضور محترمانه او در جشنی در یوکیب، رقیب صدها ساله و سرسخت پا چان (که در واقع در سال 726 در نبرد علیه ایتزمنااج بهلام سوم پیروز شد)، و همچنین تصویری از ایتزام کان آهک که ظاهراً خطاب به او بود. یک سخنرانی (اکنون به سختی قابل خواندن است، اما احتمالاً شامل رویدادی از گذشته پاچان است) به یک مهمانی از پا چان - که شامل پسرش و "وارث تاج و تخت" پاچان ( چوک پاچان آجاو )، سیهیاج آهکته می شود. اینکه او به عنوان یک دست نشانده ایتزام کان آهک حکومت می کرد، یا از این جشن به عنوان فرصتی برای درخواست حمایت ایتزام کان آهک در برابر یاکسون بلام چهارم، رقیب سیاسی خود استفاده کرد. [23] این به این نتیجه منجر شده است که اگر این مرد واقعاً بر پا چان حکومت می کرد، هر گونه سوابق وجودی او در طول سلطنت یاکسون بلام چهارم که به طور بدنام یک کمپین تبلیغاتی گسترده را در سراسر حکومت خود برای ادعای مشروعیت بر تاج و تخت رهبری می کرد، از بین می رفت. که شامل بازنویسی تاریخ سلسله پادشاهی او و بازسازی چندین پرونده تاریخی از پادشاهان قبلی بود. متون عظیمی که نسخه خود یاکسون بلام را از تاریخ سلسله پادشاهی خود می نویسند، ممکن است بر روی سوابق موجود حک شده باشد که عمداً با گچ پاک شده است و احتمالاً سوابق پادشاه (یا شاهان) دوره بین الملل را از بین می برد . [22]

این احتمال وجود دارد که یوپات بهلام و پسرش بقیه عمر خود را در تبعید در یوکیب سپری کردند و "وارث تاج و تخت" هرگز به قدرت نرسید. یوپات بهلام ممکن است در دفن 13 شهر دفن شده باشد، با قضاوت از روی متنی حک شده بر روی چهار پوسته Spondylus limbatus یافت شده در داخل آن که نام او را نشان می دهد و ذکر می کند که او قبلاً در ژانویه 747 از شهر بازدید کرده بود . [23]

اسپانیای جدید

پرتره Chapultepec از Moctezuma II، ساخته شده در 1519 و عمدا در اواسط قرن 18th آسیب دیده، تنها پرتره Chapultepec باقی مانده از یک پادشاه مکزیک است.

حوادث بدنام damnatio memoriae در زمان وجود نایب السلطنه اسپانیای جدید ، مستعمره اسپانیایی که پس از فتح مکزیک توسط اسپانیا در سال 1521 پدیدار شد، رخ داد. نایب های مختلف دستور تخریب بناهای تاریخی و اسنادی را دادند که قسمت های خاصی از تاریخ و شورشیان پیش از کلمبی را به تصویر می کشید. به فرمانروایی اسپانیا بر قاره آمریکا.

به عنوان مثال، موکتزوما اول (نباید با نوه معروف‌ترش موکتزوما دوم اشتباه شود)، huei tlahtoani (سخنران بزرگ، یعنی امپراتور) قرن پانزدهم از Excan Tlahtoloyan ( پایتخت سه‌گانه)، [24] که توسط مورخان شناخته شده است. همانطور که امپراتوری مکزیک یا آزتک (همچنین به عنوان اتحاد سه گانه آزتک شناخته می شود، که ساکنان آن خود را Culhua-Mexica می نامیدند)، دستور ساخت پرتره ای از خود و مشاور نظامی و سیاسی خود Tlacaelel در Chapultepec را صادر کرد که از نظر تاریخی و طبیعی مهم است. سایتی که امروزه در مکزیکو سیتی قرار دارد . این امر در بین حاکمان بعدی مکزیک به یک سنت تبدیل شد و پرتره‌هایی از آخایکاتل و آهویزوتل ، دو تن از جانشینان موکتزوما نیز در بقیه قرن ساخته شد ( غیبت تیزوک را می‌توان با مرگ ناگهانی او در اثر مسمومیت توضیح داد). موکتزوما دوم آخرین پرتره از این نوع را در سال 1519 (که هاجووسکی (2015، ص 118) معتقد است ممکن است "آخرین بنای یادبود آزتک" باشد) در آستانه فتح اسپانیا خلق کرد.

آنتونیو د لئون و گاما ، یک روشنفکر برجسته مکزیکی، در اواخر قرن هجدهم نوشت که این پرتره ها تا آن قرن به خوبی حفظ شده بودند. لئون ای گاما ادعا کرد که تنها پرتره ای که توانسته خود را ببیند، موکتزوما دوم بوده است، قبل از اینکه مقامات آن را در سال 1753 یا 1754 تخریب کنند. او اشاره کرد که پرتره آگزایکاتل هنوز در اوایل آن قرن وجود داشته است، قبل از اینکه "شکسته و حذف شود." " در واقع، بقایای پرتره موکتزوما با ارتفاع تقریبی 2 متر (بیش از 6 فوت) نشان می دهد که آسیب آن تصادفی یا طبیعی نبوده است. به گفته هاژوفسکی، روی آندزیت صورتی تا خاکستری حک شده است که "کمی سخت تر از مرمر است ". علامت گذاری در قسمت های آسیب دیده نشان می دهد که ظاهرا تخریب آن با انداختن یک تخته سنگ انجام شده است و سوراخ های عمیقی حفر شده است "شاید برای جدا کردن سنگ یا منفجر کردن آن".

در یک نمونه بدنام دیگر، اسقف اسپانیایی خوان دزوماراگا دستور داد پرتره ای که نزاهوالکویوتل ، پادشاه تککوکو را به تصویر می کشید ، در 7 ژوئیه 1539، همراه با مجسمه های مختلف دیگر در تپه تککوتزینگو "به گونه ای که دیگر در تپه تککوتزینگو قرار نگیرد، نابود کنند. به یاد آورد،» [25] نمونه بارز damnatio memoriae .

در طول جنگ استقلال مکزیک ، که در سال 1810 آغاز شد، یکی از اولین رهبران انقلابی، میگل هیدالگو و کوستیلا ، که امروزه به عنوان یک قهرمان ملی از او یاد می‌شود ، توسط مقامات اسپانیایی در سال 1811 اعدام شد. طبق گزارش‌های معاصر، پس از اعدام او، مقامات یک damnatio memoriae را اعلام کردند . به گفته یکی از سربازان هیدالگو، پدرو گارسیا (1790-1873)، "جنگ شدید علیه حافظه هیدالگو و ایده های او" از طریق سانسور شدید انجام شد.

صحبت در مورد هیدالگو در هر جایی غیرقانونی شد، این یک جنایت بزرگ شد که به شدت مجازات شد. به همین دلیل است که هیچ پرتره ای شبیه به او در هیچ کجای کشور یافت نمی شود، زیرا این ممنوعیت نزدیک به ده سال به طول انجامید. هیچ کس از صحبت کردن در داخل خانه خود احساس امنیت نمی کرد.

اما تلاش اسپانیایی ها برای پاک کردن خاطره او بی نتیجه ماند. جنگ استقلال ادامه یافت و رهبرانی که پس از مرگ هیدالگو به انقلاب ادامه دادند، تلاش زیادی برای بزرگداشت میراث او انجام دادند. به عنوان مثال، خوزه ماریا مورلوس در سال 1813 اعلام کرد که 16 سپتامبر، سالگرد آغاز جنگ، هر سال جشن گرفته می‌شود: «همیشه شایستگی قهرمان بزرگ دون میگل هیدالگو و شریک او دون ایگناسیو آلنده را به یاد می‌آوریم ». [26]

شیوه های مشابه در دوران مدرن

الکساندر مالچنکو، یک انقلابی اولیه سوسیالیست ، به دلیل حمایت از جی. مارتوف از سمت خود برکنار شد
نیکولای یژوف پس از اعدام در سال 1940 از سمت خود برکنار شد

در حالی که در دوران مدرن تلاشی برای damnatio memoriae انجام نشده است - نامگذاری یا نوشتن در مورد شخصی که مورد لطف قرار گرفته هرگز مشمول مجازات رسمی نشده است - کمتر نمونه های کلی از damnatio memoriae در دوران مدرن شامل نمونه های متعددی از اتحاد جماهیر شوروی ، روتوش عکس به افرادی مانند لئون تروتسکی ، [27] نیکولای یژوف ، [28] و حتی استالین را حذف کنید . [29] پس از دستور استالین به قتل همسر گریگوری کولیک ، کیرا کولیک-سیمونیچ، تمام سوابق عکاسی او از بین رفت. اگرچه او بسیار زیبا توصیف شد، هیچ عکس یا تصویر دیگری از او باقی نمانده است. [30] لاورنتی بریا و دیگران پس از سقوط آنها از مقالات دایره المعارف بزرگ شوروی حذف شدند . [31] پس از سقوط کمونیسم در اروپای شرقی، بسیاری از مجسمه های کمونیست، به ویژه لنین و استالین، از کشورهای اقماری شوروی سابق برداشته شدند. [32] پس از تصمیمی در سال 2015، یک فرآیند کمونیزاسیون در اوکراین با موفقیت تمام 1320 مجسمه لنین را پس از استقلال این کشور برچید ، و همچنین نام جاده ها و سازه هایی را که تحت حاکمیت شوروی نامگذاری شده بودند، تغییر داد. [33]

طراح گرافیک دیوید کینگ علاقه زیادی به هنر و طراحی شوروی داشت و مجموعه ای از بیش از 250000 تصویر را جمع آوری کرد. برجسته ترین نمونه های او از تغییرات قبل و بعد با عنوان The Commissar Vanishes منتشر شد .

لهستان

نویسندگان لهستانی قرن نوزدهم اغلب نام دو پادشاه را از فهرست پادشاهان لهستان به نام‌های بزپریم و ونسلاوس سوم از بوهمیا حذف می‌کردند ، که منجر به حذف آنها از بسیاری از آثار بعدی نیز شده است. [34]

چین

رفتار با سیاستمدار چینی ژائو زیانگ پس از سقوط او در حزب کمونیست چین به عنوان یکی دیگر از موارد مدرن damnatio memoriae در نظر گرفته می شود . [35]

آلمان

از بین بردن تمام نسخه های پیروزی ایمان به منظور پاک کردن ارنست روم یک اقدام نازی damnatio memoriae تلقی می شود . [36] در پایان، دو نسخه از آن باقی ماند: یکی در لندن و دیگری توسط دولت کمونیستی آلمان شرقی. [37]

کره شمالی

در دسامبر 2013، جانگ سونگ تاک به طور ناگهانی متهم به ضدانقلابی بودن شد و از تمام مناصب خود خلع شد، از حزب کارگران کره (WPK) اخراج شد، دستگیر و اعدام شد. عکس های او از رسانه های رسمی و تصویر او به صورت دیجیتالی از عکس های دیگر رهبران کره شمالی حذف شد. [38]

تجزیه و تحلیل

این اصطلاح در بورسیه های مدرن برای پوشش طیف گسترده ای از تحریم های رسمی و غیر رسمی استفاده می شود که از طریق آن بقایای فیزیکی و خاطرات یک فرد متوفی از بین می رود. [39] [40]

با نگاهی به موارد damnatio memoriae در تاریخ مدرن ایرلند ، گای بینر استدلال کرده است که وندالیسم شمایل شکن فقط باعث می شود که "بی شرف" شهید شود ، بنابراین تضمین می کند که آنها برای همیشه در یاد خواهند ماند . [41] با این وجود، بینر در ادامه استدلال می کند که هدف damnatio memoriae - به جای پاک کردن مردم از تاریخ - تنها تضمین خاطرات منفی کسانی بود که تا این حد مورد بی احترامی قرار گرفتند. [41] [42] با اشاره به اینکه damnatio memoriae مردم را از تاریخ پاک نکرد، بلکه در واقع حافظه آنها را زنده نگه داشت، [42] بینر به این نتیجه رسید که کسانی که در تخریب یک بنای تاریخی سهیم هستند باید عوامل حافظه در نظر گرفته شوند. [43]

نویسنده چارلز هدریک پیشنهاد می کند که بین damnatio memoriae (محکوم کردن یک فرد متوفی) و abolitio memoriae (پاک کردن واقعی دیگری از متون تاریخی) تفاوت قائل شود . [44]

در صورت حذف بناهای تاریخی شوروی در اروپای شرقی ، دلیل اصلی این بود که آنها به عنوان نمادی از اشغال، سلطه یا کیش شخصیت شناخته شدند ، نه یک نشانه تاریخی ساده. اشاره شده است که تمام بناهای تاریخی و نام خیابان‌های نازی‌ها پس از جنگ جهانی دوم حذف شده‌اند که در آن زمان به عنوان واکنش طبیعی پس از آزادی تلقی می‌شد. [45] [46]

همچنین ببینید

مراجع

  1. ↑ اومیسی، آدراستوس (۲۸ ژوئن ۲۰۱۸). امپراتورها و غاصبان در امپراتوری روم بعدی: جنگ داخلی، پانگیریک، و ساخت مشروعیت. OUP آکسفورد. ص 36. شابک 978-0-19-255827-5.
  2. ↑ زاوادزکی، استفان (2011). "Puścić w niepamięć, zachować złą pamięć: władcy w asyryjskich inskrypcjach królewskich w pierwszym tysiącleciu przed Chr." [رها، خاطره بدی نگه دار: فرمانروایان در کتیبه های سلطنتی آشوری در هزاره اول پیش از میلاد.]. در Gałaj-Dempniak، Renata; اوکون، دانوتا؛ Semczyszyn، Magdalena (ویراستار). Damnatio memoriae w europejskiej kulturze politycznej [ Damnatio memoriae در فرهنگ سیاسی اروپا ] (به زبان لهستانی). IPN. شابک 978-83-61336-45-7.
  3. ^ ab Wilkinson, Richard H. (1 ژانویه 2011). "خسارت کنترل شده: مکانیک و تاریخچه خرد Damnatio Memoriae انجام شده در KV-23، مقبره آی". مجله تاریخ مصر . 4 (1): 129-147. doi : 10.1163/187416611X580741. ISSN  1874-1665.
  4. ↑ جاروس، اوون (24 ژوئیه 2014). کشف حکاکی مصری توسط پدر احتمالی پادشاه توت. علم زنده بازبینی شده در 6 ژانویه 2021 .
  5. ↑ ردفورد، دونالد (1984). آخناتون: پادشاه بدعت گذار . انتشارات دانشگاه پرینستون صص 170-172. شابک 978-0-691-03567-3.
  6. ↑ کارنی، الیزابت دی. مولر، سابین (9 نوامبر 2020). روتلج همنشین زنان و سلطنت در دنیای مدیترانه باستان. تیلور و فرانسیس ص 64. شابک 978-0-429-78398-2.
  7. ↑ کوزال، اکین؛ نواک، میرکو (2017). مواجهه با مواتالی: برخی از افکار در مورد دید و عملکرد نقش برجسته های صخره ای در سیرکلی هویوک، کیلیکیا. جلد 445. اوگاریت-ورلاگ. صص 373-390. doi :10.7892/BORIS.106777. شابک 9783868352511. بازبینی شده در 17 ژوئن 2022 .
  8. ↑ کالاتا، فرانسوا دی (18 مه 2020). "4. دوباره ذوب شده یا بیش از حد: موارد پولی Damnatio Memoriae در دوران هلنیستی؟". مشاهیر، شهرت و بدنامی در جهان هلنیستی . انتشارات دانشگاه تورنتو ص 90-110. doi :10.3138/9781487531782-008. شابک 978-1-4875-3178-2. S2CID  234432435.
  9. ^ پایین 2020، صفحات 239-243.
  10. ^ پایین 2020، ص. 246.
  11. ^ بیرن، اس جی (2010). "آتنی damnatio memoriae آنتیگونیدها در 200 قبل از میلاد". در تامیس، ا. مکی، سی جی; بیرن، اس جی (ویرایشگران). Philathenaios: مطالعات به افتخار مایکل جی. آزبورن . Athēnai: Hellēnikē Epigraphikē Hetaireia. صص 157-177. شابک 9789609929707.
  12. ^ ab Low 2020, p. 240.
  13. ↑ «گتا: کسی که مرد». بایگانی شده از نسخه اصلی در 3 دسامبر 2010.
  14. ^ راسل، مایلز؛ مانلی، هری (2013). "در جستجوی نرون: تابیدن نوری جدید بر مجسمه رومی-بریتانیایی". باستان شناسی اینترنتی (32). doi : 10.11141/ia.32.5 .
  15. ^ پایین 2020، ص. 245.
  16. ↑ ساندیس، جان (1919). کتیبه لاتین: مقدمه ای بر مطالعه کتیبه های لاتین . کمبریج UP ص 232.
  17. ↑ abcdefg Gizewski، Christian (1 اکتبر 2006)، "Damnatio memoriae: Historisch"، Der Neue Pauly (به آلمانی)، Brill, doi :10.1163/1574-9347_dnp_e310400، S2CID re  2622 September 2443, 2443 res.
  18. ↑ ادواردو بیانچی (2014). "Il senato e la "damnatio memoriae" da Caligola a Domiziano". Politica Antica (1): 33–54. doi :10.7381/77974. ISSN  2281-1400.
  19. ↑ «مقاله». riviste.unimi.it . بازبینی شده در 31 مه 2020 .
  20. ↑ Strzelczyk، Jerzy (1987). Od Prasłowian do Polaków [ از پروتو-اسلاوها تا لهستانی ها ] (به زبان لهستانی). Krajowa Agencja Wydawnicza. ص 60. شابک 978-83-03-02015-4.
  21. ↑ لنگدون، گابریل (2007). زنان مدیچی - پرتره های قدرت، عشق و خیانت . انتشارات دانشگاه تورنتو ص 146. شابک 978-0-8020-9526-8.
  22. ^ آب مارتین، سیمون ؛ گروب، نیکولای (2008). کرونیکل پادشاهان و ملکه های مایا (ویرایش دوم). تیمز و هادسون ص 119، 123-130. شابک 978-0-500-28726-2.
  23. ^ آب گارسیا خوارز، سارا ایزابل؛ برنال رومرو، گیلرمو (2019). "El Panel 3 de Piedras Negras. Historias desafiantes y recuerdos ignominiosos" [پانل 3 Piedras Negras. داستان های چالش برانگیز و خاطرات شرم آور]. Arqueología Mexicana (به اسپانیایی). XXVI (156): 72-83. ISSN  0188-8218 . بازبینی شده در 31 مه 2024 .
  24. ↑ هررا مزا، ماریا دل کارمن؛ لوپز آستین، آلفردو؛ مارتینز باراکس، رودریگو (2013). "El nombre náhuatl de la Triple Alianza" [نام ناهواتلی اتحاد سه گانه]. Estudios de cultura náhuatl (به اسپانیایی). 46 : 7-35. ISSN  0071-1675 . بازبینی شده در 31 مه 2024 .
  25. ↑ هاژوفسکی، پاتریک توماس (2015). بر لبان دیگران: شهرت Moteuczoma در بناهای تاریخی و آیین‌های آزتک . آستین، تگزاس : انتشارات دانشگاه تگزاس . ص IX, 1, 118-119, 136. doi :10.7560/766686. شابک 978-0-292-76668-6.
  26. ↑ برنس تنسیو، گیلرمو (2010). "Miguel Hidalgo a la luz del arte: iconografía del héroe nacional - Padre de la Patria mexicana (siglos XIX و XX)" [میگل هیدالگو زیر پرتو هنر: شمایل نگاری قهرمان ملی - پدر ملت مکزیک]. کانینا Revista de Artes y Letras (به اسپانیایی). XXXIV (2). دانشگاه کاستاریکا : 53–71. ISSN  0378-0473 . بازبینی شده در 31 مه 2024 .
  27. ↑ کوهونن، آینا (1 ژوئیه 2017). تصویرسازی کیهان: تاریخ بصری تلاش فضایی شوروی اولیه. کتاب های عقل. صص 135-137. شابک 978-1-78320-744-2.
  28. ↑ The Newseum (1 سپتامبر 1999). "کمیسر ناپدید می شود" در کمیسر ناپدید می شود. بایگانی شده از نسخه اصلی در 8 فوریه 2007 . بازیابی شده در 30 سپتامبر 2012 .
  29. ^ هایدن، کارل تی. Sheckels, Theodore F. (14 ژانویه 2016). مکان های عمومی: سایت های ارتباطات سیاسی. رومن و لیتلفیلد ص 14. شابک 978-1-4985-0726-4.
  30. ↑ جوزف آبراهام، (2020) پادشاهان، فاتحان، روانی ها: از اسکندر تا هیتلر تا شرکت ، انتشارات هیدن هیلز، ص. 147 شابک 9780578680590 . 
  31. ^ پتروویچ، آندری؛ پتروویچ، ایوانا؛ توماس، ادموند، ویراستاران. (۲۲ اکتبر ۲۰۱۸). مادی بودن متن – قرارگیری، درک و حضور متون کتیبه ای در دوران باستان کلاسیک: قرارگیری، درک و حضور متون کتیبه ای در دوران باستان کلاسیک. بریل. ص 2-3. شابک 978-90-04-37943-5.
  32. ↑ نید، لیندا (اوت 1999). قانون و تصویر: اقتدار هنر و زیبایی شناسی قانون. انتشارات دانشگاه شیکاگو ص 47–. شابک 978-0-226-56953-6.
  33. ↑ ویلفورد، گرگ (۲۰ اوت ۲۰۱۷). اوکراین تمام 1320 مجسمه لنین را برداشته است. مستقل . بازیابی شده در 8 اکتبر 2020 .
  34. ↑ مروزیویچ، کارولینا (2020). «پادشاهان یکسان، روایت‌های مختلف: فهرست‌های مصور حاکمان لهستان، بوهمیا و مجارستان در قرن‌های شانزدهم و هفدهم». Zeitschrift für Ostmitteleuropa-Forschung . 69 (1): 27-67. ISSN  0948-8294.
  35. ^ جرارد، بانی. "Damnatio Memoriae در چین: ژائو زیانگ در حال استراحت است". thediplomat.com . دیپلمات . بازبینی شده در 15 نوامبر 2019 .
  36. ↑ خورخه آلوارز (۱۹ نوامبر ۲۰۱۹). ""La victoria de la fe"، el propagandístico del nazismo que Hitler mandó destruir. La Brújula Verde (به اسپانیایی) . بازبینی شده در 17 دسامبر 2021 . se aplicó una damnatio memoriae sobre el fallecido mandatario y, dado que salía en bastantes escenas de la victoria de la fe, se ordenó la destrucción de todas las copias existentes
  37. ↑ تریمبورن، یورگن (2008). لنی ریفنشتال: یک زندگی. فارار، استراوس و ژیرو. شابک 978-1-4668-2164-4. بازبینی شده در 12 آوریل 2020 .
  38. ↑ «Der retuschierte Onkel». اشپیگل . هامبورگ 10 دسامبر 2013 . بازیابی شده در 10 دسامبر 2013 .
  39. ↑ وارنر، اریک آر (2004). Monumenta Graeca et Romana: مثله کردن و دگرگونی: damnatio memoriae و پرتره امپراتوری رومی . بریل. ص 2.
  40. ^ فریدلند، الیز ا. سوبوچینسکی، ملانی گرونو؛ Gazda, Elaine K. The Oxford Handbook of Roman Sculpture . آکسفورد ص 669.
  41. ^ اب بینر، گای (2018). یاد فراموشی: فراموشی اجتماعی و زبان بومی; تاریخ نگاری یک شورش در اولستر. انتشارات دانشگاه آکسفورد صص 380-381. شابک 978-0198749356.
  42. ^ آب بینر، گای (2007). به یاد سال فرانسوی ها: تاریخ عامیانه ایرلندی و حافظه اجتماعی. مدیسون : انتشارات دانشگاه ویسکانسین . ص 305. شابک 978-0-299-21824-9.
  43. ↑ بینر، گای (2021). "وقتی بناها سقوط می کنند: اهمیت یادبود". ایرلند . 56 (1): 33-61. doi :10.1353/eir.2021.0001. S2CID  240526743.
  44. ↑ هدریک، چارلز دبلیو جونیور (2000). تاریخ و سکوت: پاکسازی و بازسازی حافظه در اواخر باستان. آستین : انتشارات دانشگاه تگزاس . ص 93. شابک 978-0292718739. بایگانی‌شده از نسخه اصلی در ۱۱ ژوئن ۲۰۲۲ . بازبینی شده در 20 فوریه 2021 .
  45. ↑ Andrejevs, Dmitrijs (17 اوت 2022). «جنگ اوکراین کشورهای بالتیک را وادار کرد تا بناهای یادبود شوروی را حذف کنند». گفتگو . بازبینی شده در 6 سپتامبر 2023 .
  46. ↑ «آیا بناهای تاریخی شوروی باید برچیده شوند یا حفظ شوند؟ – DW – 07/09/2023». dw.com ​بازبینی شده در 6 سپتامبر 2023 .

کتابشناسی

لینک های خارجی

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی مربوط به Damnatio memoriae موجود است .
به این مقاله گوش کنید ( 15 دقیقه )
نماد ویکی پدیا گفتاری
این فایل صوتی از بازبینی این مقاله در تاریخ 27 سپتامبر 2022 ایجاد شده است و ویرایش‌های بعدی را نشان نمی‌دهد. ( 2022-09-27 )
( کمک صوتی  · مقالات بیشتر گفتاری )