تئودیون ( / ˌ θ iː ə ˈ d oʊ ʃ ə n / ؛ یونانی : Θεοδοτίων , ژن : Θεοδοτίωνος ؛ درگذشته حدود 200 ) دانشمند یهودی هلنیستی بود ، [1] احتمالاً در افهسوس کار می کرد ، [2] که در سال 2009. 150 بعد از میلاد کتاب مقدس عبری را به یونانی ترجمه کرد .
این که آیا او در حال تجدید نظر در سپتوآژینت بود یا از دست نوشته های عبری کار می کرد که نشان دهنده سنت موازی است که هنوز باقی نمانده است، مورد بحث است. در قرن دوم متن تئودیون در چوپان هرماس [ نیاز به نقل از ] و در گفتگوی جاستین شهید با تریفو [ نیاز به نقل ] نقل شده است .
نسخه تمام شده او، که برخی از خلاءهای نسخه هفتگانه کتاب ارمیا و کتاب ایوب را پر کرد ، یک ستون را در اوریگن اسکندریه هگزاپلا تشکیل داد . 240 بعد از میلاد. هگزاپلا، که اکنون تنها به صورت قطعات موجود است، شش متن عبری و یونانی را در کنار هم ارائه می‌کند: دو نسخه یونانی، توسط آکویلا و سیماکوس ، و نسخه تئودیون به دنبال آن، که ظاهراً بازتابی از درک معاصر از توالی تاریخی آنهاست.
احتیاط تئودیون در آوانویسی کلمات عبری برای گیاهان، حیوانات، لباس‌ها و مراسم آیینی، و کلمات با معنای نامشخص، به جای استفاده از ترجمه یونانی، به او شهرت «ناآموخته» بودن در میان ویراستاران مطمئن‌تر پس از رنسانس، مانند برنارد دی داد. Montfaucon [ نیازمند منبع ] .
ترجمه تئودیون به قدری در کلیسای اولیه مسیحیت کپی شد که نسخه آن از کتاب دانیال عملاً جانشین ترجمه هفتگانه شد. هفتادمین دانیال تنها در دو نسخه خطی شناخته شده، Codex Chisianus 88 (که در دهه 1770 دوباره کشف شد) و پاپیروس 967 (کشف شده در 1931) باقی مانده است. ژروم ، در پیشگفتار خود بر دانیال (407 پس از میلاد)، رد نسخه 77 از آن کتاب را در استفاده مسیحی ثبت می‌کند: «من... می‌خواهم به خواننده این واقعیت را تأکید کنم که این نه بر اساس نسخه 77، بلکه بر اساس نسخه هفتگانه بود. به نسخه خود تئودیون که کلیساها به طور عمومی دانیال را می خوانند. [3] پیشگفتار ژروم همچنین اشاره می‌کند که هگزاپلا نشانه‌هایی در خود دارد، که نشان‌دهنده چندین تفاوت عمده در محتوا بین Theodotion Daniel و نسخه‌های قبلی در یونانی و عبری است. با این حال، دانیال تئودیون به نسخه بازمانده متن عبری ماسورتیک نزدیکتر است ، متنی که اساس اکثر ترجمه های مدرن است. دانیال تئودیون نیز نسخه‌ای است که در نسخه مجاز Septuagint منتشر شده توسط سیکستوس پنجم در سال 1587 تجسم یافته است .