La Modification رمانی از میشل بوتور است که برای اولین بار در سال 1957 به زبان فرانسه منتشر شد. این اثر مشهورترین اثر نویسنده است. توسط ژان استوارت با عنوان افکار دوم (فابر و فابر، 1958) و همچنین با عناوین تغییر قلب (سایمون و شوستر، 1959) و تغییر مسیر (کالدر، 2017؛ ترجمه اصلاح شده) به انگلیسی ترجمه شد
خلاصه داستان کاملاً سرراست است: مردی میانسال به نام لئون دلمونت، با قطار از پاریس به رم می‌رود تا به دیدار معشوقش، سیسیل، که از ورودش به او اطلاعی نداده است، برود. آنها در دو سال گذشته هر ماه یک بار مخفیانه ملاقات کرده اند: هر بار که سفرهای کاری او را به پایتخت ایتالیا می برد. او اکنون قصد دارد به او بگوید که بالاخره تصمیم گرفته است همسرش را ترک کند، برای او (سیسیل) در پاریس کار پیدا کرده و آماده است او را به آنجا برگرداند و با او زندگی کند.
این رمان تغییر تدریجی ذهن او را توصیف می کند. شور و شوق اولیه و امیدهای او برای شروعی تازه به آرامی جای خود را به شک، ترس و بزدلی می دهد. او در نهایت تصمیم می گیرد آخر هفته را به تنهایی در رم بگذراند، دوشنبه بعد بدون اینکه چیزی به سیسیل بگوید به پاریس برود و وضعیت را به حال خود رها کند تا سرانجام رابطه آنها به پایان برسد. او درباره این شکست در کتابی خواهد نوشت که اتفاقاً خود La Modification است .
یکی از بارزترین ویژگی های کتاب، استفاده بسیار غیرمعمول از دوم شخص رسمی ("ووس" - "شما") برای اشاره به شخصیت اصلی است، تکنیکی که به عنوان روایت دوم شخص شناخته می شود . [1] «Vous»، جمع دوم شخص، شکلی محترمانه‌تر از خطاب است، برخلاف دومین شخص مفرد «Tu».
داستان از نظر زمان و مکان به طرز قابل توجهی متمرکز است. کل اکشن در کمتر از 24 ساعت اتفاق می افتد و هرگز از قطاری که شخصیت اصلی در آن سفر می کند خارج نمی شود، مگر در زمان فلش بک.
La Modification شامل عناصر واقع گرایانه و خارق العاده است. از یک طرف، مناظر مختلف، مسافران، فضای داخلی کالسکه تا آخرین جزئیات توصیف شده است. از سوی دیگر، بسیاری از قسمت های وهم انگیز وجود دارد. به عنوان مثال، هنگامی که قطار از جنگل فونتنبلو عبور می کند ، شخصیت اصلی " Grand Veneur " را می بیند، یک روح سوار که شایعه می شود او را تعقیب می کند و از افرادی که با آنها برخورد می کند سؤال می کند. چندین بار در کتاب ظاهر می شود (بنابراین تبدیل به یک انگیزه می شود ).
سوالات آن همیشه حالت ذهنی شخصیت اصلی را منعکس می کند: "می شنوی؟"، "می توانی مرا ببینی؟"، "تو کی هستی؟"، "چه می خواهی؟"، "کجا می روی؟" "، "به دنبال چه هستید؟" تمام این اپیزودهای سورئال در یک کابوس به اوج می رسد که در آن شخصیت اصلی توسط اجساد پوسیده امپراتورهای روم قدیمی و خدایان بت پرست که او را نالایق می دانند و از ورود او به شهر منع می کنند، قضاوت و محکوم می شود.
تقابل بین روم بت پرست (سیسیل) و مسیحی (همسر) نیز در کتاب مرکزی است. از این نظر، قابل توجه است که در چندین فلاش بک داستان، شخصیت اصلی در حال خواندن نامه های یولیان مرتد است ، امپراتوری که مسیحیت را رد کرد و به دنبال احیای شرک سنتی بود.
در واقع، او به تدریج متوجه می شود که عشق او به سیسیل به دلیل شیفتگی او به راز رم است، رازی که او هرگز قادر به درک آن نخواهد بود. زندگی با او در پاریس همه چیز را از بین می برد و باعث می شد که جذابیت خود را از دست بدهد زیرا او فقط از این جهت مهم بود که او را با اسرار شهر آشنا می کرد.
این رمان را می توان به عنوان یک مطالعه موردی روانشناختی نیز دید. در ابتدای کتاب، اراده و اشتیاق شخصیت اصلی تزلزل ناپذیر به نظر می رسد. با این حال، تجزیه و تحلیل بسیار دقیق و دقیق بوتور از عملکرد آهسته و تقریباً مکانیکی شک و ترس، تغییر نظر نهایی او را کاملاً اجتناب ناپذیر می کند.
این رمان در سال 1957 برنده جایزه Renaudot شد. میشل لیریس آن را ستود . [2] [3] یکی از منتقدان Kirkus Reviews آن را "رمان تجربی با مهارت" نامید، اما احساس کرد که "تقریباً از احساس جدا شده است". [4]