پسوند

تکواژ در انتهای کلمه قرار می گیرد

پسوند در زبان شناسی پسوندی است که بعد از ریشه یک کلمه قرار می گیرد. مثال‌های رایج عبارتند از پایان‌های حرفی که نشان‌دهنده حالت دستوری اسم‌ها و صفت‌ها هستند، و پایان‌های فعل که صرف افعال را تشکیل می‌دهند. پسوندها می توانند حاوی اطلاعات دستوری ( پایان های عطفی ) یا اطلاعات واژگانی ( پسوندهای اشتقاقی / واژگانی) باشند . ^[1] عطف ویژگی‌های دستوری یک کلمه را در دسته نحوی آن تغییر می‌دهد . پسوندهای اشتقاقی به دو دسته تقسیم می شوند: اشتقاق تغییردهنده کلاس و اشتقاق کلاس نگهدار.

به ویژه در مطالعه زبان های سامی ، پسوندها را تصدیق می نامند ، زیرا می توانند شکل کلمات را تغییر دهند. در مطالعات هند و اروپایی ، بین پسوندها و پایان‌ها تمایز قائل می‌شود (به ریشه اولیه هند و اروپایی مراجعه کنید ).

بخش پایانی کلمه که جایی بین یک تکواژ آزاد و یک تکواژ محدود است، به عنوان پسوند ^[2] یا نیمه پسوند ^[3] شناخته می شود (به عنوان مثال، انگلیسی -مانند یا آلمانی- freundlich "دوستانه").

نمونه ها

انگلیسی

Girl s — جایی که پسوند -s کثرت را نشان می دهد .

او s را می سازد - جایی که پسوند -s سوم شخص مفرد زمان حال را نشان می دهد .

این بسته می شود - جایی که پسوند -ed زمان گذشته را مشخص می کند .

روشن است er — جایی که پسوند -er علامت مقایسه ای را نشان می دهد .

فرانسوی

De beau x jours — جایی که پسوند -x جمع را مشخص می کند .

Elle est passablement joli e — جایی که پسوند -e شکل مؤنث صفت را مشخص می کند .

آلمانی

mein Computer — که در آن فقدان پسوند به این دلیل است که حروف کوچک آن، اسمی، "بدون علامت" است

mein es Computer s - مورد جنسی

mein em Computer — مورد داده

mein en کامپیوتر - مورد اتهامی

روسی

мой компьютер— که در آن فقدان پسوند به این دلیل است که حروف آن، اسمی، «بدون علامت» است.

мо его компьютер а - مورد جنسی

мо ему компьютер у — مورد داتیو

мой компьютер - مورد اتهامی

за-туш- и-ть свеч у — جایی که اولین کلمه دارای پسوند -и- است، پایان -ть (شکل مصدر). کلمه دوم با پایان -у (مرتبه، مفرد، مؤنث).

добр-о-жел-а-тель-н-ый -добр- ریشه، -و- مضاف، -жел- ریشه، فعل -a- پسوند، اسمی -تلь پسوند، صفت -ن- پسوند، صفت -ый پایان ( حالت اسمی، مفرد، مذکر).

بارنگارلا

wárraidya " emu " - که در آن فقدان پسوند به این دلیل است که عدد دستوری آن، مفرد، "بدون علامت" است.

wárraidya lbili "دو emus" - دوگانه

wárraidya rri "emus" - جمع

wárraidya ilyarranha "emus بسیاری"، "انبوهی از emus" - فوق جمع ^{[4] : 227-228}

پسوندهای عطفی

عطف ویژگی های دستوری یک کلمه را در دسته نحوی آن تغییر می دهد . در چندین زبان، این امر با یک پسوند عطفی که به نام desinence نیز شناخته می شود، تحقق می یابد . در مثال:

من امیدوار بودم که پارچه پژمرده نشود، اما کمی رنگ و رو رفته است.

پسوند -d ریشه -کلمه fade را خدشه دار می کند تا فعل ماضی را نشان دهد.

پسوندهای عطفی کلاس کلمه کلمه را بعد از عطف تغییر نمی دهند. ^[5] پسوندهای عطفی در انگلیسی مدرن عبارتند از:

افعال

• -s سوم شخص مفرد ساده حال نشان دهنده فعال
• -ed زمان گذشته و ماضی
• -t زمان گذشته (ضعیف نامنظم)
• -ing مضارع و جیروند
• -en ماضی (بی قاعده)

اسم ها

• -s عدد جمع
• -en عدد جمع (نامنظم)

صفت و قید

• درجه مقایسه ای
• -est درجه عالی

اشتقاق

پسوندهای اشتقاقی را می توان به دو دسته تقسیم کرد: اشتقاق تغییر دهنده کلاس و اشتقاق کلاس نگهدار. ^[6] در زبان انگلیسی شامل

• -able / -ible (معمولا افعال را به صفت تغییر می دهد)
• -al / -ual (معمولاً اسم ها را به صفت تغییر می دهد)
• -ant (معمولاً افعال را به اسم تغییر می دهد و اغلب به یک عامل انسانی اشاره می کند)
• -ess (معمولا کلاس نگهدارنده، با باقی ماندن کلمه class به عنوان یک اسم)
• -ful (معمولاً اسم ها را به صفت تغییر می دهد)
• -fy (معمولاً اسم ها را به فعل تغییر می دهد)
• -hood (معمولاً کلاس نگهدارنده، با باقی ماندن کلمه class به عنوان یک اسم)
• -ise / -ize (معمولاً اسم ها را به فعل تغییر می دهد)
• -ish (معمولاً اسم ها را به صفت / کلاس نگهدارنده تغییر می دهد و کلمه class به عنوان صفت باقی می ماند)
• -ism (معمولاً کلاس نگهدار، با باقی ماندن کلمه class به عنوان یک اسم)
• -ist (معمولاً کلاس نگهدارنده، با باقی ماندن کلمه class به عنوان یک اسم)
• -ity (معمولاً صفت ها را به اسم تغییر می دهد)
• -less (معمولاً اسم ها را به صفت تغییر می دهد)
• -like (معمولاً اسم ها را به صفت تغییر می دهد)
• -logy / -ology (معمولاً کلاس نگهدارنده، با باقی ماندن کلمه class یک اسم)
• -ly (معمولاً صفت ها را به قید تغییر می دهد، اما برخی از اسم ها را نیز به صفت تغییر می دهد)
• -ment (معمولاً افعال را به اسم تغییر می دهد)
• -ness (معمولاً صفت ها را به اسم تغییر می دهد)
• -oid (معمولاً اسم ها را به صفت تغییر می دهد)
• -tion / -ion / -ation (معمولاً افعال را به اسم تغییر می دهد)
• -um (معمولا) موزه; ورزشگاه؛ سالن نمایش؛ آکواریوم؛ افلاک نما; متوسط
• -wise از wise ("شیوه، راه، شرط، جهت")

تغییر تلفظ در انگلیسی

یک پسوند غالباً الگوی تأکید یا تأکید یک کلمه چند هجایی را تغییر می‌دهد و الگوی واجی کلمه ریشه را تغییر می‌دهد، حتی اگر مورفولوژی ریشه تغییر نکند. ^[7] یک مثال، تفاوت بین «عکاسی» و «عکاسی» است. در این مورد، پایان «-y» بر الگوی تنش حاکم است و باعث می‌شود که تنش اولیه از هجای اول («pho-») به ماقبل آخر («-to-») تغییر کند. هجاهای بدون لهجه صدای مصوت معمولی آنها به schwa تغییر یافته است. این می تواند یک مشکل خاص برای نارساخوان ها باشد که بر آگاهی آوایی آنها تأثیر می گذارد، ^[8] و همچنین مانعی برای افراد غیر بومی زبان است.

مراجع

1. مید، جاناتان (1993). مجموعه مقالات یازدهمین کنفرانس زبانشناسی رسمی ساحل غربی. مرکز مطالعات زبان (CSLI). شابک 978-1-881526-12-4.
2. کرمر، ماریون. 1997. مرجع شخص و جنسیت در ترجمه: بررسی متضاد انگلیسی و آلمانی . توبینگن: گونتر نار، ص. 69، تبصره 11.
3. مارچند، هانس. 1969. مقوله ها و انواع واژه سازی انگلیسی امروزی: رویکرد همزمان-دیاکرونیک . مونیخ: بک، ص 356 به بعد.
4. Zuckermann, Ghil'ad 2020, Revivalistics: From Genesis of Israeli to Reclamation Language در استرالیا و فراتر از آن ، انتشارات دانشگاه آکسفورد. شابک 9780199812790 / ISBN 9780199812776  
5. جکسون و آمولا (2000): واژه، معنا و واژگان. درآمدی بر فرهنگ لغت نوین انگلیسی . لندن، انتشارات آتنائوم، ص. 83
6. جکسون و آمولا (2000): واژه، معنا و واژگان. درآمدی بر فرهنگ لغت نوین انگلیسی . لندن، انتشارات آتنائوم، ص. 88
7. نانسی کی لوکوویچ، "تلفظ کلمات طولانی تر: از ابتدا شروع نکنید". مجله خواندن ، جلد. 29، شماره 3 (دسامبر، 1985)، 226-237.
8. «راهنمای نارساخوانی: موفقیت از اینجا شروع می‌شود». دانشگاه میشیگان.

لینک های خارجی

• رسانه‌های مربوط به پسوندها در ویکی‌مدیا کامانز