stringtranslate.com

حنا دیاب

آنتون یوسف حنا دیاب ( عربی : اَنْطون یوسُف حَنّا دیاب ، به زبان رومیAnṭūn Yūsuf Ḥannā Diyāb ؛ متولد حدود ۱۶۸۸) نویسنده و داستان سرای مارونی سوری بود . او شناخته‌شده‌ترین نسخه‌های داستان‌های علاءالدین و علی بابا و چهل دزد را خلق کرد که پس از ترجمه و گنجاندن خاورشناس فرانسوی آنتوان گالان به هزار و یک شب اضافه شد و پس از آن به زودی در سراسر غرب رایج شد. [1]

دیاب برای مدت طولانی تنها با ذکر مختصری در دفتر خاطرات آنتوان گالاند شناخته شده بود، اما ترجمه و انتشار زندگینامه خطی عربی او در سال 2015 دانش را در مورد زندگی او گسترش داد. ارزیابی مجدد سهم دیاب در Les mille et une nuits ، نسخه بسیار تأثیرگذار گالاند از داستان های شرقی هزار و یک شب ، استدلال کرده است که دیاب در تاریخ ادبی داستان های معروفی مانند علاءالدین و علی بابا و چهل دزد نقش محوری دارد . با وجود اینکه دیاب در دفتر خاطرات گالاند تنها به عنوان «حنا از حلب» نامیده شده است. [2]

محققان ادبی روث بی. بوتیگهایمر [3] و پائولو لموس هورتا استدلال کرده اند که دیاب را باید به عنوان نویسنده اصلی برخی از داستان های منتشر شده توسط گالاند درک کرد، و حتی بسیاری از این داستان ها، از جمله علاءالدین ، تا حدی از داستان های خود دیاب الهام گرفته شده است. زندگی، همانطور که مشابهی با زندگی نامه او وجود دارد. [4] [5]

علاوه بر این، محققان استدلال کرده‌اند که این سفرنامه دیدگاه خارجی شرقی از پاریس در سال‌های 1708-1709 و همچنین اجمالی اجمالی به جنبه‌های دیگر دنیای دیاب ارائه می‌دهد. اگرچه ممکن است همیشه تجربیات شاهد عینی دیاب را منعکس نکند، زندگی‌نامه او همچنین اطلاعاتی درباره مکان‌ها و فرهنگ‌هایی که با آن‌ها مواجه شده و هویت او به‌عنوان یک پیشرو برجسته شرقی ارائه می‌دهد . [6]

نسخه خطی عربی قرن چهاردهم شب های عربی

زندگی

منابع

بیشتر آنچه در مورد زندگی دیاب شناخته شده است از زندگینامه او می آید که او در سال 1763 در سن حدود 75 سالگی سروده است. این کتاب به عنوان کتابخانه واتیکان MS Sbath 254 باقی مانده است، اگرچه چند صفحه اول آن وجود ندارد و روایت زنده آن شرح داده شده است. به‌عنوان پیکارسک ، [7] و نمونه‌ای ارزشمند از زبان عربی میانه‌ی محاوره‌ای قرن هجدهم در حلب ، تحت تأثیر آرامی و ترکی . [8] جزئیات دیگر زندگی دیاب از خاطرات آنتوان گالان و پل لوکاس ، که دیاب را برای همراهی او در سفر از حلب به پاریس استخدام کرده بودند، قرارداد ازدواج دیاب در سال 1717، و سرشماری حلب در سال 1740 شناخته شده است . ]

اوایل زندگی در سوریه و سفر به فرانسه

نمایی تاریخی از حلب در قرن هجدهم

دیاب در حدود سال 1688 در یک خانواده مسیحی مارونی در حلب، سوریه عثمانی به دنیا آمد و پدرش را در دوران نوجوانی از دست داد. دیاب که در جوانی برای بازرگانان فرانسوی در سوریه کار می کرد، فرانسوی و ایتالیایی را آموخت. به گفته گالاند، او همچنین به زبان های پروانسی و ترکی آشنایی داشت . همچنین ممکن است که او به عنوان یک مارونی، مقداری سریانی می دانسته باشد .

دیاب برای مدت کوتاهی به عنوان یک تازه کار به یک صومعه مارونی در کوه لبنان پیوست ، اما تصمیم گرفت راهب نشود. در ابتدای سال 1707 در حالی که به خانه می رفت، با پل لوکاس فرانسوی ملاقات کرد که از طرف لویی چهاردهم فرانسه در جستجوی آثار باستانی بود . لوکاس از دیاب دعوت کرد تا با او به فرانسه بازگردد و به عنوان خدمتکار، دستیار و مترجم کار کند و به او پیشنهاد کرد که ممکن است در کتابخانه سلطنتی پاریس کار بیابد. [10]

در فوریه 1707 حلب را ترک کردند، آنها از مصر ، طرابلس ، تونس ، کورس ، لیورنو ، جنوا و مارسی پیش از رسیدن به پاریس در اوایل سال 1708 دیدن کردند، جایی که اقامت دیاب با استقبال او در ورسای توسط لویی چهاردهم به اوج رسید. دیاب در پاریس با کمی هیجان مورد استقبال قرار گرفت، تا حدی به این دلیل که لوکاس او را مجبور کرد لباس ملی بپوشد و قفسی حاوی دو جربوا از تونس حمل کند. پس از حدود دو سال، دیاب از جستجوی پیشرفت خسته شد و در سال 1710 به حلب بازگشت. [2] [11]

قصه گفتن برای گالاند

زمانی که دیاب در پاریس بود، برای اولین بار در روز یکشنبه، 17 مارس 1709، مستشرق آنتوان گالان را ملاقات کرد . دفتر خاطرات گالاند شامل خلاصه های گسترده ای از داستان هایی است که دیاب در 25 مارس گفته است. گالاند داستان های بیشتری را، ظاهراً از گفتار شفاهی، در طول ماه می و تا ژوئن همان سال ضبط کرده است. . او در ادامه این آثار را در ادامه ترجمه فرانسوی خود از نسخه خطی ناقص هزار و یک شب عربی گنجاند و شامل برخی از داستانهایی است که محبوبترین و نزدیکترین داستانهای هزار و یک شب در جهان بعد شد. ادبیات [12] به نظر می‌رسد که دیاب این داستان‌ها را به زبان فرانسوی گفته است. [13] [14] زندگی‌نامه دیاب نشان می‌دهد که لوکاس دارای قابلیت‌های پزشکی معجزه‌آسا است، اما دیاب کمتر از همکاران فرانسوی‌اش استقبال می‌کرد: او هیچ اعتباری در کار منتشر شده گالان دریافت نکرد، و همچنین هیچ اشاره‌ای در نوشته‌های لوکاس دریافت نکرد. [6] بر اساس زندگی نامه، گالاند می ترسید که دیاب در کتابخانه سلطنتی جایگاهی را که برای خود می خواست به دست آورد و گالاند برای بازگرداندن دیاب به حلب توطئه کرد. [15] [16]

زندگی بعدی

صفحه عنوان علاءالدین و چراغ شگفت انگیز ، اثر ماکس لیبرت، 1912

دیاب پس از بازگشت به حلب در سال 1710، با کمک برادرش عبدالله به یک تاجر موفق پارچه تبدیل شد. او در سال 1717 ازدواج کرد و فرزندان زیادی داشت. در سال 1740، او در یکی از بزرگترین خانواده های جامعه، در کنار مادر و دو برادر بزرگترش زندگی می کرد. [7] [6] [9]

دیاب علاوه بر نوشتن زندگینامه خود در سال 1763، به نظر می رسد که نسخه خطی دیگری به نام کتابخانه واتیکان، سبث 108، شامل ترجمه عربی سفرنامه سفرنامه الیاس بن حنا الموسیلی در مورد سفرهای خود، تاریخ الیاس ، کپی کرده است (یا حداقل مالک آن بوده است). از فتح قاره آمریکا توسط اسپانیایی ها، و گزارش سفیر عثمانی ، یرمیسکیز زاده، محمد سعید پاشا، از سفارت او در فرانسه در سال 1719. [17]

پذیرایی

برنارد هایبرگر، مورخ فرانسوی، در پس‌نوشته‌اش برای چاپ آلمانی سفرنامه دیاب، آن را «به‌خاطر ویژگی‌های روایی، مشاهدات غنی، و آشنایی که از طریق شرح برداشت‌ها و احساساتش با خواننده برقرار می‌کند، سندی بی‌نظیر می‌خواند». علاوه بر این، او بر سبک شخصی دیاب تأکید می کند که ویژگی آن سخنان پر جنب و جوش راوی شرقی است که برای مجامع مردمی در قهوه خانه ها و باغ های حلب مشخص می شود. با توجه به خاستگاه اجتماعی فروتن دیاب، اعتماد به نفس او و تصویری که از مردم و رویدادهای اروپایی به تصویر می کشد، به گفته هایبرگر، این سفرنامه نمونه اولیه در ادبیات سوریه از دیدگاه «از پایین به بالا، [از] نقطه نظر است. نمای فرعی ". دیاب به دلیل آشنایی اولیه با بازرگانان اروپایی و زبان آنها، احساس نمی کرد که به فرهنگ کاملاً متفاوت و شرقی تعلق دارد. بلکه او تجربیات متعددی را به عنوان واسطه ای با اعتماد به نفس توصیف کرد که در خدمت مسافران و دانشمندان محترم اروپایی بود. [18]

همانطور که توسط اولریش مارزولف  [de] جدول‌بندی شده است ، داستان‌هایی که دیاب به گالاند گفته است، که بیشتر آنها در Les mille et une nuits گالاند آمده است ، عبارتند از: [19]

اگرچه معمولاً مربوط به انواع داستان های بین المللی گسترده است و هر دو توسط گالاند ارائه می شود و اغلب امروزه هنوز به عنوان داستان های عامیانه سنتی عربی تصور می شود، احتمالاً کارنامه و سبک روایت دیاب منعکس کننده تحصیلات و خوانش ادبی، چندزبانگی و سفرهای گسترده او در داخل و خارج از آن است. جهان عرب [12] [13]

کار می کند

در ادامه مطلب

مراجع

  1. Waxman، Olivia B. (23 مه 2019). "آیا علاءالدین بر اساس یک شخص واقعی بوده است؟ در اینجا دلیل این است که دانشمندان شروع به چنین فکری کرده اند". زمان ​بازبینی شده در 3 فوریه 2021 .
  2. ↑ اب رزاق، عرفات ا. (2017-09-14). «چه کسی علاءالدین را نوشته است؟ قصه گوی فراموش شده سوریه». مجموعه رسانه ای عجم . بازیابی شده در 2023-12-02 .
  3. ^ Bottigheimer, Ruth B. "East Meets West" (2014).
  4. هورتا، پائولو لموس (2018). علاءالدین: ترجمه ای جدید. انتشارات لایورایت . صص 8-10. شابک 9781631495175. بازبینی شده در 23 مه 2019 .
  5. پائولو لموس هورتا، دزدان شگفت‌انگیز: نویسندگان مخفی شب‌های عربی (کمبریج، کارشناسی ارشد: انتشارات دانشگاه هاروارد، 2017)، صفحات 24-95.
  6. ^ abc John-Paul Ghobrial، بررسی هانا دیاب، D'Alep à Paris: Les pérégrinations d'un jeune syrien au temps de Louis XIV ، ویرایش. و ترانس. توسط Paule Fahmé-Thiéry, Bernard Heyberger, and Jérôme Lentin (Sindbad, 2015), The English Historical Review , جلد 132, شماره 554 (فوریه 2017), 147–49, doi :10.1093/ehr/cew41.
  7. ^ ab Alastair Hamilton، بررسی Hanna Dyâb، D'Alep à Paris: Les pérégrinations d'un jeune syrien au temps de Louis XIV ، ویرایش. و ترانس. توسط Paule Fahmé-Thiéry, Bernard Heyberger, and Jérôme Lentin (Sindbad, 2015), Erudition and the Republic of Letters , 1.4 (2016), 497–98, doi :10.1163/24055069-001040.
  8. الی کالاس، «گویش حلب به روایت سفرنامه ابن رعد (1656) خانم سبث 89 و حنا دیاب (1764) خانم سبث 254، در De los manuscritos medievales a internet: la presencia del enobe فوئنتس اسکریتاس ، ویرایش. توسط M. Meouak، P. Sánchez، و Á. ویسنته (Saragoza: Universidad de Zaragoza, 2012) pp. 221–52.
  9. ^ ab Paulo Lemos Horta, Marvelous Thieves: Secret Authors of the Arabian Nights (کمبریج، کارشناسی ارشد: انتشارات دانشگاه هاروارد، 2017)، صفحات 25-27.
  10. کرزول، رابین (2021-10-07). "در جاده". نقد کتاب نیویورک . جلد 68، شماره 15. ISSN  0028-7504 . بازیابی شده در 2024-03-12 .
  11. Bottigheimer, Ruth B. (2014). شرق با غرب ملاقات می کند: حنا دیاب و هزار و یک شب. شگفتی ها و داستان ها . 28 (2): 302-324. doi :10.13110/marvelstales.28.2.0302. ISSN  1536-1802.
  12. ↑ اب اولریش مارزولف، «مردی که شب‌ها را جاودانه کرد: قصه‌های حنا دیاب، داستان‌نویس مارونیتی سوریه»، شگفتی‌ها و قصه‌ها ، 32.1 (2018)، 114–25، doi :10.13110/marvel.10.
  13. ^ ab Ruth B. Bottigheimer، "East Meets West: Hannā Diyāb and The Thousand and One Nights"، Marvels & Tales ، 28.2 (2014)، 302-24 (ص. 304-6).
  14. روث بی. بوتیگهایمر، هانا دیاب، آنتوان گالاند، و حکایات هانا دیاب: I. ضبط در محل، خلاصه های بعدی، و یک ترجمه. II. منابع غربی در متون شرقی. در Memoires de l'Association pour la Promotion de l'Histoire et de l'Archéologie Orientales. لیژ: پیترز، 2020. 51-72.
  15. جان پل غبریال، «آرشیو شرق‌شناسی و حافظان آن: تجسم مجدد تاریخ نسخه‌های خطی عربی در اروپای مدرن اولیه»، گذشته و حال ، جلد 230، شماره 11 (نوامبر 2016)، 90–111 (ص. )، doi :10.1093/pastj/gtw023.
  16. الی کالاس، «Aventures de Hanna Diyab avec Paul Lucas et Antoine Galland (1707–1710)»، Romano-Arabica ، 15 (2015)، 255–67.
  17. John-Paul A. Ghobrial، «داستان‌هایی که هرگز نگفته‌اند: اولین تاریخ عربی جهان جدید»، Osmanlı Araştırmaları / مجله مطالعات عثمانی ، 40 (2012)، 259-82 (ص. 5-6).
  18. پس‌نوشته برنارد هایبرگر. در دیاب، حنا، فون حلب ناچ پاریس: دیه ریسه اینس یونگن سیررز بیس آن دِن هوف لودویگز چهاردهم. Unter Berücksichtigung der arabischen Handschrift aus der französischen Übertragung übersetzt von Gennaro Ghirardelli، برلین: Aufbau Verlag، 2022، صفحات 442-482. ISBN 978-3-8477-2045-4 (به آلمانی)
  19. اولریش مارزولف، «مردی که شب‌ها را جاودانه کرد: قصه‌های حنا دیاب، داستان‌نویس مارونیتی سوریه»، شگفتی‌ها و قصه‌ها ، 32.1 (2018)، 114–25 (ص. 118–19)، doi :10.13.10. 32.1.0114.
  20. ویکتور شووین، Bibliographie des ouvrages arabes [...] ، جلد. 4-7 (Vaillant-Carmanne و Harrassowitz، 1900-1903).