نبرد ناچود ( به آلمانی: Nachod ) در 27 ژوئن 1866 اولین اقدام مهم در جنگ اتریش و پروس بود . گارد پیشروی سپاه پنجم ژنرال کارل فردریش فون اشتاینمتز برخی از مناطق مرتفع نزدیک ناچود را به عنوان بخشی از پیشروی پروس از سیلسیا به بوهمیا اشغال کرد . عناصر سپاه ششم اتریش به فرماندهی ژنرال فون رامینگ به صحنه آمدند و به پروس ها حمله کردند اما دفع شدند. با ورود اتریشی های بیشتر، دستور حملاتی به آنها داده شد که هم پرهزینه و هم ناموفق بود. سرانجام اتریشی‌هایی که به شدت آسیب دیده بودند از میدان عقب‌نشینی کردند. پیاده نظام پروس از مزیت فنی در داشتن تفنگ سوزنی برخوردار بود . در نتیجه، پیاده نظام اتریشی، که فقط به تفنگ‌های پرکننده مجهز بودند، متحمل تعداد نامتناسبی تلفات شدند.
ارتش دوم پروس که به بوهمیا حمله می کرد ، مجبور شد برای مذاکره در مورد گذرگاه های کوه های غول پیکر از هم جدا شود . سپاه پنجم ژنرال کارل فردریش فون اشتاینمتز تقریباً هنگام خروج از خندق در کنار شهر ناچود ، بوهمیا ، دستگیر شد . گرانادیرهای پادشاه در گارد پیشرو بودند و به جلو می دویدند تا ابتدا چند جنگل خارج از دهانه خندق را اشغال کنند و سپس ارتفاعات بالای واکلاویس (ونزلزبرگ) را در اختیار بگیرند.
برای مقابله با خطر پروس ها که در کنار ارتش او قرار گرفتند، در غروب 26 ژوئن، بندیک سرانجام تصمیم گرفت سپاه VI رامینگ را به ناچود بفرستد تا گذرگاه ها را مسدود کند. دستورات بندیک تنها در ساعت 1:30 بامداد 27 ژوئن توسط Ramming دریافت شد. اولین نیروهای اتریشی در ساعت 3:30 صبح شروع به کار کردند، بخش عمده ای از سپاه در ساعت 5:00 صبح بدون اینکه غذا بخورند شروع به کار کردند.
قرار بود سرهنگ اتریشی هرتوگ روستای بعدی ویسوکوف را اشغال کند تا راه را ببندد، اما در عوض، وقتی در ساعت 9 صبح به واکلاویس رسید، به ابتکار خود چرخید تا به پروس ها در خط الراس بالا حمله کند. نارنجک داران پادشاه به سادگی افراد او را دره کردند. اکنون بود که برتری تجهیزات پروس خود را نشان داد. تفنگ‌های سوزن‌دار جدید آنها به آنها این امکان را می‌داد تا سه گلوله به توپ‌گیر اتریشی شلیک کنند. سواره نظام پروس اکنون در امتداد جاده به جلو رفتند تا مانع رسیدن اتریشی ها به ویسوکوف شوند و در اینجا نبرد سواره نظام شکل گرفت.
گرانادیرهای پادشاه اکنون از سراشیبی بر روی اجساد مردان هرتوگ پایین آمدند و وکلاویس را اشغال کردند. در ساعت 10:45 صبح یک تیپ جدید اتریشی (یوناک) وارد شد و درگیری ترسناکی بر سر حیاط کلیسا در گرفت. نارنجک‌زن‌ها از آن بیرون رانده شدند، اما دو ساعت در بیشتر روستا ماندند و بقیه لشکر 9 وارد شدند.
سومین تیپ اتریشی (روزنزوایگ) ظاهر شد و این بار دستورات غیرقابل انکاری برای گرفتن ویسوکوف داشت. هنگامی که هنگ معروف Hoch-und-Deutschmeister وین، آخرین بقایای جنگی نظم قدیمی توتونی، به شهر نفوذ کرد، سرهنگ لوئیس فون بلومنتال به سر 52 پای در جناح راست آنها رسید. اگرچه درگیری ادامه داشت، اما اکنون در نتیجه تردید وجود نداشت.
در ساعت 1:00 بعد از ظهر رامینگ تصمیم گرفت با فرار به جلو گره گشایی کند و آخرین تیپ خود - والدشتتن - را متعهد کرد که جنگل های اطراف کلنی را پاک کند ، در سمت چپ روزنزوایگ بچرخد و شهر را بگیرد و سپس جناح اشتاینمتز را بچرخاند تا پروس ها را به عقب براند. به پاس. یک هنگ پروس با استفاده از قدرت توپخانه 42 تفنگی برتر خود - بخش عمده ای از تفنگ های اتریشی هنوز در ترافیک بود - برای ضربه زدن به والدشتاتن، یک هنگ پروس به روزنزوایگ در وکلاویس حمله کرد و یک هنگ جدید در کنار ستون های والدشتاتن قرار گرفت. در ساعت 2:00 بعد از ظهر، پس از صرف تمام ذخیره خود، رامینگ دستور عقب نشینی به Česká Skalice (اسکالیتز) را صادر کرد، جایی که با باتری های توپخانه خود یک باتری بزرگ 80 اسلحه ای را تشکیل داد و در پشت خاکریز راه آهن قرار گرفت.
اشتاینمتز تصمیم گرفت که اتریشی ها را دنبال نکند، اما تصمیم گرفت واحدهای پراکنده خود را در ارتفاعات متمرکز کند.
تیپ های سپاه VI اتریشی که از یک راهپیمایی شش ساعته خسته شده بودند، پس از اینکه خیلی دیر شروع شد تا به ارتفاعات فرماندهی برسند، به طور تکه تکه علیه پروس هایی که فرماندهی ارتفاعات را بر عهده داشتند، متعهد شدند. قدرت آتش پروس، اتریشی ها را وادار به انجام حملات سرنیزه ای شجاعانه اما پرهزینه کرد. افسران آنها کنترل خود را از دست دادند و پنج و نیم هزار نفر به دست هزاران پروس افتادند. این خبر برلین را برق انداخت. فون اشتاینمتز به عنوان "شیر ناچود" مورد ستایش قرار گرفت و بیسمارک برای اولین بار در زندگی خود دریافت که محبوبیت دارد. از نظر استراتژیک، باخت رامینگ به این معنی بود که اتریشی ها کنترل یکی از پاس های ورود به بوهمیا را از دست دادند. همچنین به این معنی بود که سپاه گلابنز در تروتنوف (Trautenau) در هوا رها شد و در نهایت به این معنی بود که ارتش پروس می تواند به سمت اتحاد با سایر ارتش های پروس پیشروی کند.
50°25′34″ شمالی 16°11′40″E / 50.42611° شمالی 16.19444°E / 50.42611; 16.19444