تراژدی رستم و سهراب بخشی از شاهنامه حماسی ایرانی قرن دهم اثر فردوسی شاعر ایرانی است . داستان غم انگیز قهرمانان رستم و پسرش سهراب است . [1]
رستم پهلوان در زابلستان زندگی می کرد و یکی از محبوبان پادشاه کیکاووس بود . یک بار در پی رد اسب گمشده رخش خود وارد پادشاهی سمنگان می شود و در جستجوی شاه میهمان شاه می شود. رستم در آنجا با شاهزاده خانم تهمینه آشنا می شود . رستم را می ستاید و از آوازه او می داند. شب به اتاق او می‌رود و از او می‌پرسد که آیا فرزندی به او می‌دهد و در مقابل، اسب او را می‌آورد. رستم پس از آبستن تهمینه و بازگرداندن اسبش می رود. قبل از رفتن، دو نشان به او می دهد: یک جواهر و یک مهر. اگر دختر دارد، جواهر را بگیرد و در موهای دختر ببافد. اگر پسر دارد باید مهر را بگیرد و بر بازوی پسر ببندد.
نه ماه بعد، تهمینه فرزندش را به دنیا می آورد – پسری که نام او را سهراب گذاشت. سال ها می گذرد تا رستم و سهراب سرانجام به هم می رسند - جنگ زابلستان و توران در افق است. دو ارتش با یکدیگر روبرو می شوند و برای نبرد قریب الوقوع آماده می شوند. تا آن زمان سهراب به عنوان بهترین جنگجوی ارتش توران شناخته شد. اما افسانه رستم پیش از اوست و لشکر توران در برابر پهلوان خمیده می شود. هیچ کس دیگری جرأت جنگ با رستم را ندارد، پس سهراب به کشتی با قهرمان افسانه ای فرستاده می شود. سهراب اگرچه نام پدرش را می‌داند، اما نمی‌داند که مرد پیش از او رستم است. رستم و سهراب در میدان نبرد برای چیزی که ابدی به نظر می رسد می جنگند و نام واقعی حریف خود را نمی دانند. [1]
در اولین مبارزه سهراب رستم را شکست می دهد، اما رستم سهراب را فریب می دهد و می گوید: «ای جوان، مگر نمی دانی که قانون جنگ این است که بعد از دو بار شکست دادن من را بکشی؟» سپس رستم پس از دعای درگاه یزدان برای شکست دادن جوان جنگجو از او یاری می طلبد. رستم در مبارزه دوم پس از یک کشتی بسیار طولانی و سنگین، کمر سهراب را می شکند و او را با چاقو می زند. سهراب که اکنون در حال مرگ است به رستم می گوید که پدرش انتقام مرگ او را خواهد گرفت. او حرز بازوبندی را که رستم زمانی به تهمینه داده بود به او نشان می‌دهد و او آن را به پسرش می‌دهد تا او را در طول جنگ حفظ کند و تنها در این صورت است که رستم به هویت او پی می‌برد. رستم سخت اندوهگین می شود و گودرز را می فرستد تا دارو بیاورد ( پاناسه ) اما دیر می رسد. تهمینه وقتی متوجه می شود پسرش مرده است، خانه سهراب را می سوزاند و تمام ثروت او را می بخشد. داستان این گونه به پایان می رسد که «نفس از بدنش خارج شد و روحش به دنبال پسرش سهراب بیرون رفت». [2] [1]