دونگوی بوگام ( به کره‌ای : 동의보감 ؛ ترجمه شده به عنوان «اصول و تمرین پزشکی شرقی» [1] ) یک کتاب کره‌ای است که توسط پزشک سلطنتی، هیو جون گردآوری شده و اولین بار در سال 1613 در دوره چوسون کره منتشر شد .
این کتاب در طب سنتی کره ای مهم تلقی می شود و امروزه یکی از کتاب های کلاسیک طب شرقی است. از جولای 2009، در برنامه خاطره جهانی یونسکو قرار دارد . [2] نسخه اصلی Dongui Bogam در حال حاضر توسط کتابخانه ملی کره نگهداری می شود. [3] نسخه اصلی به زبان هانجا نوشته شده بود و تنها بخشی از آن برای استفاده گسترده به زبان کره ای رونویسی شد، همانطور که فقط مقامات در هانمون فهمیدند . [4] در سال 2013 به انگلیسی ترجمه شد. [5]
این عنوان به معنای واقعی کلمه "آینه ای گرانبها از طب شرقی" ترجمه می شود. عبارت "آینه گرانبها" (보감 寶鑑) یک اصطلاح استعاری است به معنای "چیزی که می توان از آن الگوبرداری کرد". در همین حال، عبارت "پزشکی شرقی" (동의 東醫) متضاد "طب غربی" نیست. "Dongguk" (동국 東國) به معنی "کشور شرقی" یکی از نام‌های کره بود که به معنای کشوری در شرق چین است. بنابراین، این عنوان را می توان به عنوان "توضیح نمونه ای از پزشکی کره ای" ارائه کرد و در حافظه جهانی یونسکو به عنوان "اصول و عملکرد طب شرقی" ثبت شده است. [ نیازمند منبع ]
این کتاب که به عنوان یکی از آثار کلاسیک در تاریخ طب شرقی شناخته می شود، در بسیاری از کشورها از جمله چین و ژاپن منتشر و مورد استفاده قرار گرفت و همچنان یک اثر مرجع کلیدی برای مطالعه طب شرقی است. طبقه‌بندی و ترتیب علائم و درمان‌ها در زیر اندام‌های مختلف انسانی آسیب‌دیده، به جای خود بیماری، تحولی انقلابی در آن زمان بود. حاوی بینش هایی است که در برخی موارد تا قرن بیستم وارد دانش پزشکی اروپا نشده است. [6]
کار بر روی Dongui Bogam در بیست و نهمین سال سلطنت پادشاه سونجو (1596) توسط پزشکان اصلی Naeuiwon (내의원، "کلینیک سلطنتی") با هدف ایجاد مجموعه ای کامل از طب سنتی آغاز شد. پزشک اصلی Heo Jun پروژه را رهبری کرد اما کار به دلیل حمله دوم ژاپن به کره در سال 1597 متوقف شد . شاه سئونجو ندید که پروژه به نتیجه برسد، اما هیو جون استوارانه به پروژه پایبند بود و در نهایت کار را در سال 1610، دومین سال سلطنت شاه گوانگهاگان ، به پایان رساند. [3] [7]
این "2000 سال دانش پزشکی سنتی" از کره و چین را ترکیب کرد و شامل ایده های تائوئیستی ، بودایی و کنفوسیوس بود . [1]
Dongui Bogam شامل 25 جلد است. بر خلاف Hyangyak jipseongbang (향약집성방، "مجموعه نسخه های بومی کره")، نوشته شده در 1433، Dongui Bogam سیستماتیک تر است. این نه تنها به متون دارویی کره ای، بلکه به متون دارویی چینی نیز اشاره دارد و بیماری ها را عملاً با داروهای مربوطه ثبت می کند. [8]
این کتاب به 5 فصل تقسیم شده است: Naegyeongpyeon (내경편, 内景篇, Internal Medicine), Oehyeongpyeon (외형편, 外形篇, External Medicine), Japbyeongpyeon (잡,볣편잡병편). ایون (탕액편، 湯液編، Remedies)، و Chimgupyeon (침구편، 鍼灸編، طب سوزنی ). [8] [9]
دونگوی بوگام نه تنها حقایق پزشکی، بلکه ارزش های فلسفی آسیای شرقی را نیز ارائه کرد. هیو جون این پیام را منتقل کرد که حفظ انرژی های بدن در تعادل منجر به سلامتی فرد می شود. صفحه اول کتاب یک نقشه تشریحی از بدن انسان است که بدن انسان را با آسمان و زمین پیوند می دهد که مظهر چشم انداز آسیایی طبیعت است. [10]
چندین نسخه چاپی از Dongui Bogam علاوه بر نسخه اصلی Naeuiwon ، در داخل کره و خارج از کشور وجود دارد . اولین نسخه چینی در سال 1763 با چاپ های اضافی در 1796 و 1890 چاپ شد. نسخه ژاپنی ابتدا در سال 1724 و سپس در سال 1799 چاپ شد. [8]
در سال 2009، یونسکو تصمیم گرفت دونگوی بوگام را به دلیل سهمی که به عنوان یک اثر تاریخی دارد، به فهرست میراث فرهنگی اضافه کند و در برنامه حافظه جهانی یونسکو قرار گرفت و به هفتمین میراث فرهنگی کره تبدیل شد که به این ترتیب گنجانده شد. [11] با این حال، پزشکان بر سر Dongui Bogam پس از فهرست رسمی درگیر شدند. انجمن پزشکی کره (KMA) اهمیت این کتاب را کم اهمیت جلوه داد و گفت: "نباید آن را چیزی بیش از شناخت ارزش کتاب به عنوان یک اثر تاریخی در نظر گرفت. "، با گفتن اینکه کتاب پر از حیله گری است ، مانند اینکه چگونه پسری داشته باشیم یا چگونه خود را نامرئی کنی. KMA تأکید کرد که Dongui Bogam صرفاً یک مصنوع فرهنگی است و نه علم. انجمن پزشکی شرقی کره (AKOM) از پزشکان KMA به دلیل عدم درک تأثیر دونگوی بوگام و تاریخ انتقاد کرد و گفت که "به ارث بردن و پیشرفت طب سنتی" ضروری است. [12]
