جمله شرطی

جملاتی که مفاهیم واقعی یا موقعیت های فرضی و پیامدهای آنها را بیان می کنند

جملات شرطی جملاتی به زبان طبیعی هستند که بیان می کنند که یک چیز مشروط به چیز دیگری است، به عنوان مثال "اگر باران ببارد، پیک نیک لغو می شود." به این دلیل نامیده می شوند که تأثیر بند اصلی جمله مشروط به شرط وابسته است. بنابراین یک شرط کامل شامل دو بند است: یک بند وابسته به نام مقدم (یا protasis یا if-clause ) که شرط را بیان می‌کند، و یک بند اصلی به نام نتیجه (یا آپودوز یا سپس بند ) که نتیجه را بیان می‌کند.

زبان ها از انواع فرم ها و ساختارهای دستوری در جملات شرطی استفاده می کنند. اشکال افعالی که در مقدم و متعاقب استفاده می شوند اغلب تابع قوانین خاصی از نظر زمان , جنبه و حالت آنها هستند . بسیاری از زبان‌ها نوع خاصی از فرم فعل به نام حالت شرطی دارند - که به طور کلی معادل معنای انگلیسی "would (یک کاری)" است - برای استفاده در برخی از انواع جملات شرطی.

انواع جمله شرطی

روش های مختلفی برای طبقه بندی جملات شرطی وجود دارد. بسیاری از این دسته بندی ها به صورت متقابل زبانی قابل مشاهده هستند.

ضمنی و پیش بینی کننده

یک جمله شرطی که یک دلالت را بیان می کند (که جمله شرطی واقعی نیز نامیده می شود ) اساساً بیان می کند که اگر یک واقعیت صادق باشد، دیگری نیز صادق است. (اگر جمله یک جمله اعلانی نباشد ، ممکن است پیامد آن به‌عنوان یک دستور یا سؤال به جای یک بیانیه بیان شود). معمولاً الگوهای زمان یا حالت خاصی برای این نوع جملات شرطی وجود ندارد . چنین جملاتی ممکن است برای بیان یک یقین، یک گزاره جهانی، یک قانون علم و غیره استفاده شود (در این موارد اگر اغلب با چه زمانی جایگزین شود ):

اگر آب را تا 100 درجه سانتیگراد (درجه سانتیگراد) گرم کنید، به جوش می آید.

اگر دریا طوفانی باشد، امواج بلند است.

آنها همچنین می توانند برای استنتاجات منطقی در مورد شرایط خاص (که می توانند در مخلوط های مختلف گذشته، حال و آینده باشند) استفاده شوند:

اگر الان اینجا باران می بارد، پس امروز صبح در ساحل غربی باران می بارید.

اگر اکنون باران می بارد، پس لباس های شسته شده شما خیس می شوند.

اگر الان باران ببارد، هفته آینده قارچ هایی برای چیدن وجود دارد.

اگر در را قفل کرده باشد، کیتی داخل آن گیر افتاده است.

یک جمله شرطی پیش بینی کننده به موقعیتی وابسته به یک رویداد فرضی (اما کاملاً ممکن) آینده مربوط می شود. پیامد معمولاً بیانیه ای در مورد آینده است، اگرچه ممکن است بیانیه ای در مورد زمان حال یا گذشته (یا سؤال یا دستور) نیز باشد.

اگر من رئیس جمهور شوم، مالیات را کاهش خواهم داد.

اگر امروز بعد از ظهر باران ببارد، همه در خانه خواهند ماند.

اگر امروز بعدازظهر باران می بارد، پس پیش بینی هواشناسی دیروز اشتباه بوده است.

اگر امروز بعد از ظهر باران ببارد، جشن باغ شما محکوم به فنا است.

اگر او شما را دعوت کند چه خواهید کرد؟

اگر آنها را دیدید، شلیک کنید!

نشانگر و خلاف واقع

یکی از تمایزات مورد بحث در میان شرط‌ها، تمایز بین شرطی‌های نشان‌دهنده و خلاف واقع است که نمونه‌های انگلیسی زیر را نشان می‌دهند :

• شرطی نشانگر : اگر سالی الاغی داشته باشد ، آن را می زند .
• خلاف واقع گذشته ساده : اگر سالی الاغی داشت ، آن را می زد .

این شرط ها هم از نظر شکل و هم در معنا با هم تفاوت دارند. شرطی نشان‌دهنده از فرم‌های زمان حال «مالک» و «ضربه» استفاده می‌کند و بنابراین نشان می‌دهد که گوینده نسبت به اینکه آیا سالی در واقع صاحب الاغ است یا خیر، متعصب است. مثال خلاف واقع از شکل زمان جعلی «مالک» در بند «اگر» و «وَلِد » در بند «پس» استفاده می‌کند. ^[1] در نتیجه، نشان می دهد که سالی در واقع صاحب الاغ نیست. ^{[2] تضادهای مشابه از نظر زبانی متقابل رایج هستند، اگرچه نشانه گذاری} صرفی خاص از زبانی به زبان دیگر متفاوت است. ^{[3] [4] [5] [6]}

زبان شناسان و فیلسوفان زبان گاهی از اصطلاح خلاف واقع اجتناب می کنند زیرا همه مثال ها معانی خلاف واقع را بیان نمی کنند. به عنوان مثال، «مورد اندرسون» شکل دستوری مشخصه شرطی خلاف واقع دارد، اما در واقع به عنوان بخشی از استدلال برای صدق مقدمه خود استفاده می شود. ^{[7] [8]}

اندرسون کیس : اگر جونز آرسنیک مصرف می کرد، دقیقاً همان علائمی را نشان می داد که در واقع نشان می دهد. ^[9]

اصطلاح شرطی فرعی به عنوان جایگزین استفاده شده است، اگرچه به عنوان یک نام اشتباه نیز تصدیق شده است. بسیاری از زبان‌ها فاعل ندارند (مثلاً دانمارکی و هلندی )، و بسیاری از زبان‌ها از آن برای این نوع شرطی استفاده نمی‌کنند (مثلاً فرانسوی ، سواحیلی ، همه زبان‌های هندوآریایی که یک فاعل دارند). علاوه بر این، زبان‌هایی که از فاعل برای چنین شرط‌هایی استفاده می‌کنند، تنها در صورتی این کار را انجام می‌دهند که شکل فاعل گذشته خاصی داشته باشند. ^{[10] [11] [12]} اصطلاح X-Marked به عنوان جایگزینی استفاده شده است، با شرط‌های نشان‌دهنده که به شرط O-Marked تغییر نام داده‌اند . ^{[13] [14] [15]}

شرطی عمل گفتاری

شرطی‌های بیسکویت (همچنین به عنوان شرط‌های مربوط یا عمل گفتاری نیز شناخته می‌شوند ) شرط‌هایی هستند که صدق نتیجه به صدق مقدمه بستگی ندارد.

• اگر می خواهید بیسکویت روی میز است.
• اگر به چیزی نیاز دارید، اسم من جاشوا است.
• اگر بخواهم صادق باشم، ظاهر خوبی ندارید ^[16]

در شرایط فرازبانی ، مقدم استفاده از یک اصطلاح را واجد شرایط می کند. به عنوان مثال، در مثال زیر، گوینده بدون قید و شرط ادعا کرده است که شخص مربوطه را دیده است، خواه واقعاً آن شخص را باید شوهر سابق خود نامید یا خیر. ^[17]

• من شوهر سابقم را دیدم، اگر این کلمه برای او مناسب است.

شرط های غیراعلامی

در سؤالات شرطی ، مقدم سؤالی را که در نتیجه پرسیده می شود واجد شرایط می کند. ^{[18] [19]}

• اگر مری به مهمانی بیاید، کاترین هم می آید؟
• اگر فرشته گیتارش را فراموش کند، چه کنیم؟

در دستورات شرطی ، مقدم به فرمانی که در نتیجه داده شده است واجد شرایط می شود. ^[20]

• اگر در یک تقاطع هستید، به راست بپیچید!

تنوع میان زبانی

زبان ها قوانین متفاوتی در مورد ساختار دستوری جملات شرطی دارند. اینها ممکن است مربوط به ساختار نحوی بندهای مقدم و متعاقب، و همچنین اشکال افعال به کار رفته در آنها (به ویژه زمان و حالت آنها ) باشد. قوانین انگلیسی و برخی از زبان های دیگر در زیر توضیح داده شده است. اطلاعات بیشتر را می توانید در مقالات مربوط به دستور زبان هر زبان بیابید. (برخی از زبان ها نیز در مقاله در مورد حالت شرطی توضیح داده شده است .)

لاتین

جملات شرطی در لاتین به طور سنتی بر اساس ساختار دستوری به سه دسته طبقه بندی می شوند.

• شرایط ساده (پیامدهای واقعی یا منطقی)
  • زمان حال [اگر حال نشانگر است پس نشانگر ]

سی والس، گاودئو "اگر حالتان خوب است، خوشحالم"

• زمان گذشته [اگر کامل نشانگر پس نشانگر است ]

si peccavī, insciēns fēcī "اگر اشتباه کردم، ناخواسته انجام دادم"

• تعمیم های دوم شخص [در صورت وجود یا کامل فرعی پس نشان دهنده ]

memoria minuitur, nisi eam exerceās "حافظه ضعیف تر می شود، اگر آن را ورزش نکنید"

• شرایط آینده
  • "آینده واضح تر" [اگر آینده یا آینده نشانگر کامل است ، آینده نشانگر ]

haec sī attulerīs, cēnābis bene "اگر این چیزها را بیاورید (به معنای واقعی کلمه "به ارمغان آورده ام") خوب غذا می خورید"

• "آینده کمتر روشن" [اگر فاعل فعلی یا کامل پس فاعل فعلی ]

si negem, mentear "اگر من آن را انکار کنم، دروغ می گویم"

• شرایط خلاف واقع
  • «حال بر خلاف واقع» [اگر فاعل ناقص باشد ، فاعل ناقص ]

scrīberem plūra, si Rōmae essēs "اگر در رم بودی بیشتر می نوشتم"

• «گذشته بر خلاف واقع» [اگر مضارع مضاعف پس مضارع مضاعف ]

si Rōmae fuissem, tē vīdissem "اگر در روم بودم، تو را می دیدم"

فرانسوی

در زبان فرانسه ، حرف ربط مربوط به "اگر" si است . استفاده از زمان ها کاملاً شبیه به انگلیسی است:

• در جملات شرطی ضمنی، در هر دو بند از زمان حال (یا زمان مناسب دیگر، حالت و...) استفاده می شود.
• در جملات شرطی پیشگویی، زمان آینده یا امری عموماً در جمله اصلی ظاهر می شود، اما شرط شرط با زمان حال (مانند انگلیسی) تشکیل می شود. این در تضاد با عبارات وابسته ای است که توسط ربط های خاص دیگر معرفی می شوند، مانند quand ("وقتی")، که در آن فرانسوی از آینده استفاده می کند (در حالی که انگلیسی دارای حال است).
• در جملات شرطی خلاف واقع، از ناقص برای بیان شرط استفاده می شود (در جایی که انگلیسی به طور مشابه از زمان گذشته استفاده می کند). بند اصلی شامل حالت شرطی است (به عنوان مثال j'arriverais ، "من می رسیدم").
• در جملات شرطی خلاف واقع با چهارچوب زمانی گذشته، شرط با استفاده از حالت مضاعف به عنوان مثال ( s'il avait atheretu ، "اگر منتظر بود") و نتیجه با کامل شرطی بیان می شود (مثلا je l'aurais vu ، "I" او را می دیدم"). دوباره این فعل‌ها موازی با آنهایی هستند که در انگلیسی استفاده می‌شوند.

همانطور که در زبان انگلیسی، مخلوط ها و تغییرات خاصی از این الگوها امکان پذیر است. افعال فرانسوی را نیز ببینید .

ایتالیایی

ایتالیایی از الگوهای زیر استفاده می کند (معادل "اگر" se است ):

• زمان حال (یا دیگر در صورت مناسب) در هر دو بخش یک شرط ضمنی.
• زمان آینده در هر دو بخش یک جمله شرطی پیشگویانه (آینده در بندهای شرطی مانند انگلیسی یا فرانسوی با حال جایگزین نمی شود).
• در یک شرط خلاف واقع، از فاعل ناقص برای شرط و از حالت شرطی برای بند اصلی استفاده می شود. معادل غیررسمی تر، استفاده از نشانگر ناقص در هر دو بخش است.
• در یک شرط خلاف واقع با چهارچوب زمانی گذشته، از فاعل افراطی برای شرط و از شرط گذشته (کامل شرطی) برای بند اصلی استفاده می شود.

افعال ایتالیایی را نیز ببینید .

زبان های اسلاوی

در زبان‌های اسلاوی ، مانند روسی ، جملات شرطی عموماً در زمان طبیعی خود ظاهر می‌شوند (زمان آینده برای مرجع آینده، و غیره ) . بندهای بعدی، و این معمولاً با حالت گذشته فعل همراه است.

برای جزئیات بیشتر به دستور زبان روسی ، گرامر بلغاری و غیره مراجعه کنید .

منطق

در حالی که عملگر شرطی مادی که در منطق کلاسیک استفاده می شود ، گاهی اوقات به صورت یک جمله شرطی با صدای بلند خوانده می شود، تفسیر شهودی عبارات شرطی در زبان طبیعی همیشه با آن مطابقت ندارد. بنابراین، منطق دانان فلسفی و معناشناسان رسمی طیف گسترده ای از منطق های شرطی را توسعه داده اند که بهتر با زبان شرطی واقعی و استدلال شرطی مطابقت دارد. آنها شامل شرطی سخت و مشروط سخت متغیر متغیر هستند . ^{[21] [22] [23]}

همچنین ببینید

• آنانکاستیک مشروط
• خلق و خوی مشروط
• مدالیته
• نگرش پیشنهادی

مراجع

1. این استفاده از زمان گذشته اغلب گذشته جعلی نامیده می شود زیرا معنای گذشته عادی را ارائه نمی دهد. ایاتریدو (2000)، کاراوانی (2014)، مکی (2015) و دیگران را ببینید.
2. هادلستون، رادنی؛ پولوم، جف (2002). گرامر کمبریج زبان انگلیسی . انتشارات دانشگاه کمبریج ص 150. شابک 978-0521431460.
3. فون پرینس، کیلو (2019). " خلاف واقع و گذشته " (PDF) . زبان شناسی و فلسفه . 42 (6): 577-615. doi : 10.1007/s10988-019-09259-6 . S2CID  181778834.
4. کاروانی، حدیل (1393). جعلی واقعی، جعلی و جعلی در شرایط متضاد، به صورت مقطعی (PDF) (پایان نامه). دانشگاه ون آمستردام ص 186.
5. شولز، کاترین (2017). "Fake Perfect در X-Marked Conditionals". مجموعه مقالاتی از معناشناسی و نظریه زبان شناسی . معناشناسی و نظریه زبانی. انجمن زبانشناسی آمریکا. صص 547-570. doi : 10.3765/salt.v27i0.4149 .
6. هادلستون، رادنی؛ پولوم، جف (2002). گرامر کمبریج زبان انگلیسی . انتشارات دانشگاه کمبریج صص 85-86. شابک 978-0521431460.
7. فون فینتل، کای (1998). "پیش فرض شرط های موضوعی" (PDF) . در Sauerland، Uli; پرکوس، اورن (ویرایش‌ها). تراکت تفسیری . انتشارات دانشگاه کمبریج ص 29-44.
8. اگره، پل؛ کوزیک، میکائل (2016). "شرط". در آلونی، ماریا ؛ دکر، پل (ویرایش‌ها). کتاب معانی رسمی کمبریج . انتشارات دانشگاه کمبریج ص 515. شابک 978-1-107-02839-5.
9. اندرسون، آلن (1951). «یادداشتی در باب شروط فرعی و خلاف واقع». تحلیل . 12 (2): 35-38. doi :10.1093/analys/12.2.35.
10. ایاتریدو، سابین (2000). "مواد دستوری خلاف واقع". تحقیق زبانی . 31 (2): 231-270. doi :10.1162/002438900554352. S2CID  57570935.
11. کافمن، استفان (2005). "پیش بینی های مشروط". زبان شناسی و فلسفه . 28 (2). 183-184. doi : 10.1007/s10988-005-3731-9. S2CID  60598513.
12. اگره، پل؛ کوزیک، میکائل (2016). "شرط". در آلونی، ماریا ؛ دکر، پل (ویرایش‌ها). کتاب معانی رسمی کمبریج . انتشارات دانشگاه کمبریج ص 515. شابک 978-1-107-02839-5.
13. فون فینتل، کای؛ ایاتریدو، سابین. پیشروی نظریه ای برای علامت گذاری X اسلایدهای سخنرانی منتشر نشده.
14. فون فینتل، کای؛ ایاتریدو، سابین. امیال با علامت X یا: آنچه خواستن و خواستن به صورت متقابل زبانی می تواند به ما در مورد مواد تشکیل دهنده خلاف واقع بگوید اسلایدهای سخنرانی منتشر نشده.
15. شولز، کاترین (2017). مجموعه مقالاتی از معناشناسی و نظریه زبان شناسی . معناشناسی و نظریه زبانی. جلد 27. انجمن زبانشناسی آمریکا. صص 547-570. doi : 10.3765/salt.v27i0.4149 .
16. «گزارش زبان» اگر به آن فکر کنید».
17. دانسیگر، باربارا؛ Sweetser, Eve (1996). "شرط، فاصله گذاری و فضاهای جایگزین" (PDF) . در گلدبرگ، آدل (ویرایشگر). ساختار مفهومی، گفتمان و زبان . انتشارات CSLI. صص 83-98.
18. ولیساراتو، سوفیا (1901). سوالات مشروط و کدام پرسشی (کارشناسی ارشد). Universiteit van Amsterdam, ILLC.
19. اسحاق، جیمز؛ رالینز، کایل (2008). "سوالات مشروط". مجله معناشناسی . 25 (3): 269-319. doi :10.1093/jos/ffn003.
20. کافمن، استفان؛ شواگر، ماگدالنا (2009). تجزیه و تحلیل یکپارچه از الزامات شرطی. معناشناسی و نظریه زبانی. انجمن زبانشناسی آمریکا. pp. مجموعه مقالات نمک.
21. استار، ویل (2019). "تضادها". در زالتا، ادوارد N. (ویرایش). دایره المعارف فلسفه استنفورد .
22. اگره، پل؛ رات، هانس (2021). "منطق شروط". در زالتا، ادوارد N. (ویرایش). دایره المعارف فلسفه استنفورد .
23. اگره، پل؛ کوزیک، میکائل (2016). "شرط". در آلونی، ماریا ؛ دکر، پل (ویرایش‌ها). کتاب معانی رسمی کمبریج . انتشارات دانشگاه کمبریج ص 515. شابک 978-1-107-02839-5.

لینک های خارجی

• شرایط لاتین
• جملات شرطی در گرامر انگلیسی