اوچی سوتو تمایز بین گروه های درون گروهی (内، اوچی ، "درون") و گروه های بیرونی (外، سوتو ، "خارج") است . [1] این تمایز بین گروه‌ها بخش اساسی از عرف اجتماعی و زبان‌شناسی اجتماعی ژاپن است و حتی مستقیماً در خود زبان ژاپنی منعکس می‌شود. [2] [3]
مفهوم اساسی حول تقسیم افراد به گروه های درون گروهی و برون گروهی می چرخد. هنگام صحبت با فردی از یک گروه بیرونی، باید از گروه بیرونی تجلیل شود و درون گروه متواضع شود. این امر با ویژگی‌های خاص زبان ژاپنی به دست می‌آید که افعال را بر اساس زمان و ادب به هم پیوند می‌دهد . همچنین ممکن است شامل مفاهیم اجتماعی مانند هدیه دادن یا خدمت باشد. رابطه اوچی سوتو می‌تواند منجر به فداکاری شخصی بزرگی برای احترام به بازدیدکننده یا فرد دیگری در یک گروه شود.
یکی از پیچیدگی های رابطه اوچی سوتو در این واقعیت نهفته است که گروه ها ایستا نیستند. آنها ممکن است با هم تداخل داشته باشند و در طول زمان و با توجه به موقعیت تغییر کنند.
گروه‌های اوچی-سوتو ممکن است به عنوان یک سری از دایره‌های همپوشانی تصور شوند. موقعیت فرد در گروه و نسبت به سایر گروه ها به زمینه، موقعیت و زمان زندگی بستگی دارد. برای مثال، یک فرد معمولاً دارای خانواده، شغل و سایر گروه ها یا سازمان هایی است که به آنها تعلق دارد. موقعیت آنها در گروه های مختلف و در ارتباط با گروه های دیگر بر اساس شرایط در یک لحظه تغییر می کند.
یک کارمند شرکت ممکن است در یک شرکت خاص موقعیت برتری داشته باشد اما در رابطه با مشتریان شرکت پستی فروتنانه داشته باشد. همین کارمند ممکن است کمربند مشکی داشته باشد و به آنها موقعیت برتر در یک باشگاه کاراته بدهد، اما ممکن است در تنیس مبتدی باشد و بنابراین در باشگاه تنیس موقعیت پایین‌تری را اشغال کند.
محل کار یک مثال معمولی است: کارمندان زیر یک مدیر میانی در گروه او هستند و ممکن است از صحبت های معمولی استفاده کنند. روسای او یا حتی در شرکت‌های بزرگ، افراد در بخش‌های دیگر، در یک گروه بیرونی قرار دارند و باید مودبانه با آنها صحبت کرد. با این حال، هنگامی که با فردی از شرکت دیگری سروکار دارید، کل شرکت مدیر میانی، شرکت درون گروهی است و شرکت دیگر، گروه بیرونی است. بنابراین، برای مدیر میانی قابل قبول است که در مورد شرکت خود، حتی روسای خود، در سخنانی غیر افتخارآمیز صحبت کند. این امر تأکید می کند که شرکت او یک گروه است و اگرچه ممکن است این گروه در داخل خود دارای زیرمجموعه هایی باشد، اما شامل شرکت دیگر نمی شود.
به عنوان مثال، زمانی که یک مدیر با زیردستان صحبت می کند، ممکن است سان را حذف کند ، اما زمانی که مافوق خود را خطاب قرار می دهد، بعید است که این کار را انجام دهد. از سوی دیگر، هنگام برخورد با یک فرد خارجی، اساساً هر شخصی که مستقیماً با شرکت او ارتباط ندارد، از همه افتخارات برای صحبت در مورد هر کسی در شرکت، از جمله مافوق خود صرف نظر می کند.
با این حال، هنگامی که همان مدیر با یکی از زیردستان در مورد خانواده زیردستان صحبت می کند ، به خانواده زیردستان اشاره می کند که در گروه زیردستان است اما نه او. با این حال، او به زبان ساده به خانواده خود اشاره می کند که در گروه او هستند، اما نه زیردستان.
بنابراین، مدیر و زیردستان هر دو خانواده خود را به عنوان kazoku (خانواده) و خانواده دیگری را به عنوان go-kazoku (خانواده محترم) یاد می کنند.
علاوه بر ویژگی های زبان ژاپنی، اوچی سوتو به کنش های اجتماعی نیز گسترش می یابد. به عنوان مثال، در یک خانه ژاپنی، بزرگ‌ترین عضو خانواده، معمولاً پدر یا پدربزرگ، معمولاً ابتدا حمام می‌کنند. بقیه اعضای خانواده به ترتیب ارشدیت دنبال می شوند.
با این حال، به بازدیدکننده خانه اولین حمام داده می شود. به طور مشابه، به یک مهمان شبانه بهترین شرایط خواب ارائه می شود، حتی اگر باعث ناراحتی شدید بقیه اعضای خانواده شود. این مورد برای غربی‌ها در ژاپن که معمولاً با امتناع از امکاناتی که دیگران را آزار می‌دهند، مودب بودن را آموزش داده‌اند، مشکلی است. [ نیازمند منبع ]
برای اطلاعات دقیق، سخنرانی افتخاری به زبان ژاپنی را ببینید .
زبان افتخاری ژاپنی (" keigo ") به سه شکل تقسیم می شود: مؤدب، متواضع و محترمانه. در این فرم ها کلمات و پیشوندهای خاصی وجود دارد.
به عنوان مثال، فعل "غذا خوردن" ممکن است به صورت زیر داده شود:
اسم "نوشیدنی" را می توان به صورت زیر بیان کرد.
اسامی مربوط به خانواده، خانواده یا روابط خانوادگی معمولاً در هنگام نشان دادن یک گروه بیرونی و نه در هنگام نشان دادن یک درون گروه، پیشوندهای افتخاری دارند.
برخی از اسم ها به دلایل مشابه به طور کامل تغییر می کنند، مانند چیچی و هاها ("پدرم"، "مادر من") در مقابل o-tō-san و o-kā-san ("پدر شما" و "مادر شما"، و آنها همچنین برای مخاطب قرار دادن والدین خود با احترام استفاده می شوند).