اعتراف یک رمان مهیج حقوقی از جان گریشام است که در سال 2010 منتشر شد، دومین رمان از دو رمان منتشر شده در سال 2010 است. این رمان در مورد قتل یک تشویق کننده دبیرستانی و دستگیری یک مرد بی گناه به دلیل جنایت است. این اولین رمان گریشام بود که به طور همزمان در قالب دیجیتال و جلد سخت منتشر شد. [1]
در سال 1998، تراویس بویت، نیکول "نیکی" یاربر، دختر نوجوان و دانش آموز دبیرستانی را در اسلون، تگزاس ربوده و به آنها تجاوز می کند. او جسد او را در جاپلین، میسوری که حدود شش ساعت با اسلون فاصله دارد، دفن کرد. او بدون نگرانی شاهد دستگیری و محکوم کردن دونته درام، بازیکن سیاهپوست فوتبال دبیرستانی توسط پلیس است که هیچ ارتباطی با جنایت ندارد.
درام علیرغم بی گناهی خود مجرم شناخته شده و به اعدام محکوم می شود. داستان پس از آن شروع می شود که او به مدت 9 سال در انتظار اعدام بود. در حالی که درام محکومیت زندان خود را می گذراند، وکیل رابرت "رابی" فلاک برای پرونده او مبارزه می کند. در همین حال، سیاهپوستان آمریکایی به محکومیت نادرست او اعتراض می کنند.
در این بین، بوییت به عنوان یک آزاده مشروط در کانزاس خدمت می کند. او در 9 سال گذشته از تومور مغزی رنج می برد و وضعیت سلامتی اش رو به وخامت گذاشته است. در سال 2007، در حالی که تنها یک هفته به اعدام درام باقی مانده بود، او تصمیم می گیرد تا آنچه را که درست است انجام دهد: اعتراف به انجام تجاوز جنسی. او با کشیش، کشیش کیت شرودر ملاقات می کند که او را به اسلون می برد. علیرغم اعترافات عمومی او، اعدام ادامه می یابد و درام با تزریق مرگبار اعدام می شود.
شهر با تنش نژادی محاصره شده است، اگرچه از شورش جلوگیری می شود. بویت سپس محل استراحت نیکی را نشان می دهد و نمونه های DNA نشانه هایی از تجاوز و تجاوز به بدن او را نشان می دهد. با این حال، قبل از صدور حکم بازداشت برای او، او فرار می کند. در اسلون، فلک حملات قانونی را به کسانی که مسئول محکومیت و اعدام نادرست هستند هدایت می‌کند، در حالی که کشیش شرودر از کاری که انجام داده عذاب می‌کشد: یک متجاوز محکوم به عنف - و قاتل احتمالی - را از منطقه آزادی مشروط خود (ایالت کانزاس) خارج کرد. شرودر کار خود را علنی می کند، جریمه می پردازد، از کلیسای خود استعفا می دهد و موقعیتی را در کلیسایی اصلاح طلب در تگزاس می پذیرد. مورد دوم پس از دستگیری بویت در حال تلاش برای تجاوز جنسی دیگر اتفاق می افتد.
مصیبت دونته به عنوان یک جوان 17 ساله ممتاز و خوش شانس آغاز می شود. او در دوران جوانی فقط درگیری های خفیفی با مجریان قانون برای نگهداری ماری جوانا داشته است. اکنون او یک ستاره در تیم فوتبال دبیرستان است و مورد علاقه جمعیت زن مدرسه اش است. پتانسیل او حسادت را در جوی گمبل ایجاد می کند که وقتی نیکول او را رد کرد، این موضوع را به دونته نشان می دهد. گمبل با یک تماس تلفنی ناشناس به پلیس راهنمایی می‌کند که بعداً با استفاده از تجزیه و تحلیل صدا ثابت شد که متعلق به اوست. وقتی پلیس دونته را برای بازجویی می‌برد، دونته ساده‌لوحانه - اما با حسن نیت - حقوق میراندا را امضا می‌کند . از آن به بعد، او را برای 9 سال آینده به اعدام محکوم می کنند و در نهایت اعدام می کنند.
مادر دونته که متقاعد شده است پسرش بی گناه است و دائما برای مهلت دعا می کند. او بخشی از یک خانواده بزرگ است. همسرش و پدر دونته، رایلی درام، در حالی که دونته در انتظار اعدام است، بر اثر بیماری قلبی می میرد.
دختری که تجاوز وحشیانه و قتل مشکوک او منجر به اتهام قتل شد، جنایتی که در صورت محکومیت، می تواند منجر به مجازات اعدام در ایالت تگزاس شود.
مادر نیکول یاربر. ریوا در رفتارش پر زبان، غیرمنطقی و نمایشی است. او شناخته شده بود که بیش از صد مایل به پایین رودخانه رانندگی می‌کرد تا جایی که گمان می‌رفت ممکن است جسد دخترش رها شده باشد. او مصمم است که مجازات اعدام درست است و خوشحال است که به کسی که گوش می دهد بگوید. ریوا با شوهر دومش که پدر نیکول نیست زندگی می کند (نیکول دو خواهر و برادر ناتنی از ازدواج دوم ریوا دارد) و به نظر می رسد که از رنج 9 ساله ریوا خشمگین است.
قاتل واقعی که در همان زمان در اسلون در بازداشت پلیس بود، دونته بازداشت شد. او یک متجاوز سریالی است که خود از هشت سالگی توسط عمویی که به والدین یا قیمش گفته بود به «ماهیگیری» می روند مورد آزار و اذیت قرار گرفت. او ادعا می کند که از سرطان نهایی مغز رنج می برد و به دلیل لنگی ظاهری، عصا را حمل می کند.
معلوم شد که تومور بدخیم نیست و عصا برای محافظت در خانه او در نیمه راه است . تشنج و سردردهای شدید او اما واقعی است. او بیش از نیمی از 44 سال خود را در زندان سپری کرده است. رفتار ترسناک او برای دیگران آشکار است، به ویژه مواردی که او به کشیش شرودر می گوید که چگونه فکر می کند همسرش دانا "بانمک" است.
وارث شرکت حقوقی فلاک که خستگی ناپذیر برای مشتریانش کار می کند. او دقایقی قبل از اعدام به دونته قول می دهد که قاتل واقعی را پیدا کرده و به خاطر خانواده اش تبرئه خواهد کرد. بعداً بر سر قبرش مهمانی می‌گیرد. رابی با پشتکار برای موکلان خود در محکومیت اعدام کار می کند و هر درخواست ممکن برای تجدید نظر را ارسال می کند. او کارش را تمام شده نمی‌داند تا زمانی که از همه مسئول اعدام نادرست دونته شکایت کند، حتی طرف‌هایی که از تعقیب مصونیت دارند. به نظر می رسد رابی خارج از قانون، زندگی اجتماعی چندانی ندارد و هم او و هم شریک عاشقانه اش خوشحال هستند که زندگی کاری خود را از هم جدا می کنند. رابی به ویژه مذهبی نیست. با این وجود، از سوی جامعه سیاه پوست اسلون برای سخنرانی در مراسم تشییع جنازه دونته دعوت شده است.
کشیش لوتری مستقر در کانزاس که در انتقال یک جنایتکار محکوم از طریق خطوط ایالتی کمک می کند. شرودر تلاش می کند تا بهترین ها را در همه افراد ببیند و بر بخشش تاکید دارد. او حس قوی ای از بی نظمی دارد و با خود می جنگد تا در موقعیت های پیچیده تشخیص دهد که چه چیزی درست است. در پایان کتاب دیده می‌شود که او تلاش می‌کند تا باور گذشته دونته به خدا را آشکار کند، در حالی که تمام امیدها برای مهلت لحظه آخری از سوی فرماندار کنار گذاشته شده است. کیت با دانا ازدواج کرده است که در روزی که بویت برای اولین بار با کیت ملاقات می کند، منشی معمولی خود را در ماموریت جایگزین می کند. در نهایت، دخالت او در یک عمل غیرقانونی، هر چند موجه، او را با اسقف خود به مشکل می اندازد، اما او توسط یک جماعت لوتری فعال تر در تگزاس استقبال می شود و به یک مخالف متعهد مجازات اعدام تبدیل می شود.
قاضی هنری تنها شخصیتی است که رابطه خوبی با رابی دارد. او مورد احترام است، اگرچه در گذشته در سیاست شکست خورد و دچار حمله عصبی شد. او در طول جنبش حقوق مدنی در دهه 1960 مقالات متعددی نوشت و در آن دوره در میان سفیدپوستان تگزاس کمی رادیکال به حساب می آمد. او همیشه پرونده دونته را کاملاً ناقص می‌داند و می‌گوید که اگر در آن زمان روی نیمکت بود، آن را در دادگاه کنار می‌گذاشت. قاضی هنری با همسرش زندگی می کند.
شهادت دروغ گمبل در پرونده دادستانی علیه دونته بسیار مهم است. او به دونته حسادت می کرد و می خواست مرگ دختری که عاشقانه به آن علاقه داشت به گردن دونته انداخته شود. او تصور می کرد که پلیس این پرونده را رد می کند. در آخرین لحظه، او با امضای سوگند نامه ای که شهادت خود را پس می گیرد و اعتراف به شهادت دروغ می کند، اما دیگر دیر شده است.
کارآگاهی که دونته را در جریان این پرونده دستگیر و بازجویی کرد. علیرغم اعتراض‌های بی‌شماری از سوی دونته، او همچنان در طول مکالمات آنها فریاد می‌زند و با عصبانیت او را متهم می‌کند. او در نهایت از طریق فریاد و فریاد از دونته اعتراف نادرست می‌گیرد، اگرچه گفته می‌شود که او حتی ممکن است دونته را کتک زده باشد، زیرا در پایان بازجویی کربر روی زمین دراز کشیده و گریه می‌کند. در خلال کنفرانس مطبوعاتی رابی فلاک، ذکر شده است که او "سابقه اعترافات دروغین" دارد، که به این معنی است که بسیاری از اعترافات دیگر ممکن است به اشتباه توسط او به دست آمده باشد.
دادستانی که پرونده نیکول یاربر را به عهده دارد. هم او و هم کربر در تلاش خود برای محکوم کردن دونته با شواهد نادرست و شهادت نادرست، بی امان و در نهایت موفق هستند. به نظر می‌رسد که احتمال بی‌گناهی دونته هرگز به ذهن پل خطور نمی‌کند، زیرا او فقط به اعتبار حقوقی‌اش اهمیت می‌داد که از زمان افشای رسوایی او با قاضی ویویان گریل به شدت آسیب دیده است. او حتی ادعا می کند که دونته ممکن است پس از پیدا شدن جسد نیکول "همدست" داشته باشد، همه اینها در تلاش برای حفظ آبرویش است.
فرماندار تگزاس. طرفدار مجازات اعدام که حتی پس از دیدن اعترافات تلویزیونی تراویس از تعویق اعدام خودداری می کند. هنگامی که او از بی گناهی دونته مطلع می شود، از دیدن اعترافات تراویس وانمود می کند که ناآگاه است و ناامیدانه تلاش می کند تا مسائل را در خاورمیانه حل و فصل کند تا بهانه ای برای ترک کشور باشد. مانند کوفی، کربر و قاضی ویویان گرال، او نیز فقط به شهرت خود اهمیت می دهد و با وجود شورش های خشونت آمیزی که در خیابان های اسلون رخ می دهد و شواهد فراوانی که نشان دهنده بی گناهی دونته است، دونته را مردی بی گناه نمی داند.
کریس ارسکین که در لس آنجلس تایمز می نویسد ، رمان را به خوبی بررسی کرد و در مورد توانایی ماهرانه گریشام در گام برداشتن در رمان هایش اظهار نظر کرد. [2]
دیوید نیکول در وبلاگ Religious Left Law می نویسد ، به دلیل انجام ندادن آنچه که احتمالاً برای دستیابی به آن در نظر گرفته شده (یعنی ارائه یک پرونده محکم علیه مجازات اعدام از طریق ادبیات داستانی) به شدت از رمان انتقاد کرد. او گفت که ناکامی‌های آن از این واقعیت ناشی می‌شود که وقایع پرونده دونته «آنقدر فاحش است که ... نیازی نیست که مخالف مجازات اعدام باشیم تا راه‌آهن آشکار کسی که به وضوح بیگناه است را نفرت‌انگیز بدانیم. ". [3]
مورین کوریگان در واشنگتن پست این رمان را از نظر روشی که گریشام پیامی را در مورد دیدگاه‌های خود در مورد مجازات اعدام که از کارش در پروژه بی‌گناهی به دست می‌آید به خواننده می‌رساند، بررسی کرد . این و موضوع نژادی که جامعه در تگزاس را بین سیاهپوستان و سفیدپوستان تقسیم می‌کند توسط کوریگان به عنوان «کار عالی نقد اجتماعی گریشام» توصیف می‌شود. کوریگان، با این حال، کتاب را آسان خواندن نمی داند: "اگر می خواهی فقط به درازی خود برگردی و آرامش داشته باشی، این کتاب را نخوان،" او می نویسد: "گریشام خوانندگانش یا خودش را از کارهای وحشتناک دریغ نمی کند. تجربیات یا سوالات سخت." [4]
ناتانیل راوارد در «راه طولانی لغو مجازات اعدام» خاطرنشان کرد که «گریشام به طور چشمگیری به خانه می‌رود یکی از استدلال‌های اصلی مورد استفاده مخالفان مجازات اعدام: این که اعدام کاملاً غیرقابل برگشت است. وقتی که مدرک بی‌گناهی پس از محکومیت زندانی پیدا شود. به قتل رسیده بود، خیلی دیر شده است (...) البته به ندرت اتفاق می افتد که همان روز بعد از اعدام یک مرد بی گناه، بهترین شاهکار ادبی گریشام پیدا شود سناریویی که در آن قابل قبول است - به دلیل شخصیت دمدمی مزاج و غیرقابل پیش بینی قاتل واقعی، که نوسانش در بیرون آمدن با اعترافاتش فقط بیست و چهار ساعت طول می کشد (...) پایان تلخ، با تصمیم گیری سیاستمداران بدبین ادامه مجازات اعدام با وجود چنین شواهد آشکار و آشکاری مبنی بر نادرستی آنها، نوعی ناامیدی است که همه مخالفان مجازات اعدام در دنیای واقعی با آن آشنا هستند." [5]
بسیاری از پرونده های تخیلی ارائه شده در رمان از برخی پرونده های واقعی مربوط به متهمان محکوم به اعدام گرفته شده است. ظاهراً ناشایستگی یک دادستان و یک قاضی در کنار هم خوابیدن در پرونده چارلز دی. هود رخ داده است. همچنین، یک دادخواست دیرهنگام به TCCA که به دلیل قفل بودن درها و امتناع قاضی ارشد (میلتون پرادلو در رمان) تمدید آن رد شد، در مورد مایکل وین ریچارد اتفاق افتاد .
آخرین اظهارات دونته تا حدی از آخرین اظهارات واقعی کامرون تاد ویلینگهام گرفته شده است ، همانطور که علم مشکوکی که برای محکوم کردن او (سگ مواد یاب) استفاده شده است. خود دونته در صحبت درباره نحوه مرگ زندانیان مستقیماً به پرونده ویلینگهام اشاره می کند: «بعضی ها یک کلمه هم نمی گویند، فقط چشمانشان را می بندند و منتظر سم هستند. چند نفر بیرون می روند. تاد ویلینگهام سه سال پیش درگذشت و همیشه ادعا می کرد که بی گناه است. آنها گفتند که او خانه ای را آتش زد که سه دختر کوچکش سوخت. با این حال او در خانه بود و او نیز سوخت. او یک مبارز بود. او در بیانیه پایانی خود آنها را مورد توهین قرار داد.
گریشام تحقیق کرده بود و کتابی در مورد پرونده واقعی یک فرد بی گناه محکوم به اعدام ( مرد بیگناه ) و بسیاری از جزئیات تحقیقات پلیس و محاکمه دونته و همچنین تأثیرات روانی سال های او در محکومیت اعدام، نوشته بود. به وضوح از آن مورد الهام گرفته شده است. پرونده واقعی در اوکلاهاما بود و اثبات بی گناهی به موقع برای نجات او آمد.
این رمان همچنین به چند قاتل واقعی در سال 1999 اشاره می کند که در زندگی واقعی در تاریخ های ذکر شده در رمان اعدام شده اند: دزموند جنینگز، جان لمب، خوزه گیترز، جیمز بیتارد، رابرت آتوورث و سامی فلدر جونیور. (به فهرست افراد اعدام شده در تگزاس، 1990-1999 مراجعه کنید )