ابوعبدالله محمد الادریسی القرطبی الحسنی السبتی ، یا به سادگی الادریسی / æ l ɪ ˈ d r iː s iː / ( عربی : أبو عبد الله محمد الإدريسي القرطبي الحسني السبتي ؛ لاتین : Dreses ; ۱۱۶۵)، جغرافی‌دان و نقشه‌نگار مسلمان بود که در دربار پادشاه راجر دوم در پالرمو ، سیسیل خدمت می‌کرد . محمد الادریسی در سئوتا به دنیا آمد که در آن زمان از سلسله آلموروید بود . او Tabula Rogeriana ، یکی از پیشرفته ترین نقشه های جهان قرون وسطی را ایجاد کرد .
الادریسی از سلسله حمودیان شمال آفریقا و اندلس که از طریق سلسله قدرتمند ادریسیان از نسل محمد بود، تبار بود . [1] [2] اعتقاد بر این بود که الادریسی در سال 1100 در شهر سئوتا متولد شد ، در آن زمان تحت کنترل آلمورایدها ، جایی که پدربزرگش پس از سقوط حمودید مالاگا به زیریدهای غرناطا مجبور به سکونت در آنجا شده بود . . [3] او بیشتر دوران اولیه زندگی خود را در سفر به شمال آفریقا و اندلس (اسپانیا و پرتغال مسلمان آن زمان) گذراند و به نظر می رسد اطلاعات دقیقی در مورد هر دو منطقه به دست آورده است. او زمانی که به سختی 16 سال داشت از آناتولی دیدن کرد . او در دانشگاه کوردوبا تحصیل کرد . [1] سفرهای او او را به بسیاری از نقاط اروپا از جمله پرتغال ، پیرنه ، سواحل اقیانوس اطلس فرانسه، مجارستان ، و یورویک (که اکنون به نام یورک شناخته می شود ) برد. [ نیازمند منبع ]
یوسف راپوپورت، تاریخ‌دان، در گزارش‌های سفر الادریسی تردید دارد و می‌گوید: «اگر ادریسی سیسیل را ترک کرد، احتمالاً فقط برای سفر به شمال آفریقا و اسپانیا بوده است». [4]
به دلیل درگیری و بی ثباتی در اندلس، الادریسی به معاصرانی مانند ابوالسالت در سیسیل پیوست، جایی که نورمن ها عرب هایی را که قبلاً به فاطمیان وفادار بودند سرنگون کرده بودند .
الادریسی دانش آفریقا، اقیانوس هند و خاور دور را که توسط بازرگانان و کاشفان اسلامی گردآوری شده بود و با اطلاعاتی که مسافران نورمن آورده بودند بر روی نقشه‌های اسلامی ثبت کرد تا دقیق‌ترین نقشه جهان در دوران ماقبل مدرن را ایجاد کند. [6] که به عنوان تصویری ملموس از کتاب نزهت المشتاق او (لاتین: Opus Geographicum ) عمل می‌کند که می‌توان آن را انحرافی برای مردی که مشتاق سفر به مکان‌های دورتر است ترجمه کرد . [7]
Tabula Rogeriana توسط الادریسی در سال 1154 برای راجر دوم، پادشاه نورمن سیسیل ، پس از هجده سال اقامت در دربارش ترسیم شد، جایی که او بر روی توضیحات و تصاویر نقشه کار کرد. این نقشه با افسانه هایی که به زبان عربی نوشته شده است، در حالی که قاره اوراسیا را به طور کامل نشان می دهد، تنها قسمت شمالی قاره آفریقا را نشان می دهد و جزئیاتی از شاخ آفریقا و آسیای جنوب شرقی ندارد. [8]
برای راجر بر روی یک دیسک عظیم از نقره جامد به قطر دو متر حک شده بود.
اسکات اسکات در سال 1904 در مورد کار جغرافیایی الادریسی نوشت:
تألیف الادریسی دورانی را در تاریخ علم رقم می زند . نه تنها اطلاعات تاریخی آن جالب و ارزشمند است، بلکه توصیفات آن از بسیاری از نقاط زمین هنوز معتبر است. به مدت سه قرن جغرافی دانان نقشه های او را بدون تغییر کپی کردند. موقعیت نسبی دریاچه هایی که نیل را تشکیل می دهند، همانطور که در کار او مشخص شده است، تفاوت زیادی با آنچه بیکر و استنلی بیش از هفتصد سال پس از آن ایجاد کردند، ندارد و تعداد آنها یکسان است. نبوغ مکانیکی نویسنده کمتر از دانش او نبود. صفحه آسمانی و زمینی نقره ای که او برای حامی سلطنتی خود ساخت تقریباً شش فوت قطر داشت و چهارصد و پنجاه پوند وزن داشت. در یک طرف زودیاک و صور فلکی، از طرف دیگر - برای راحتی به بخش‌هایی تقسیم شده‌اند - بدنه‌های خشکی و آب، با موقعیت‌های مربوط به کشورهای مختلف، حک شده بودند. [6]
آثار ادریسی بر تعدادی از دانشمندان اسلامی از جمله ابن سعید مغربی ، حافظ ابرو و ابن خلدون تأثیر گذاشت ، اما آثار او در اروپای غربی ناشناخته بود و تأثیر چندانی بر توسعه نقشه‌کشی رنسانس نداشت . [9]
الادریسی در تبولا روجریانا معروف خود از ایرلند الکبیره ( ایرلند بزرگ ) یاد کرده است . [10] به گفته او، «از منتهی الیه ایسلند تا ایرلند بزرگ»، زمان کشتیرانی «یک روز» بود. اگرچه مورخان خاطرنشان می‌کنند که هم الادریسی و هم اسکاندیناوی‌ها تمایل دارند فاصله‌ها را کمتر نشان دهند، تنها مکانی که این مرجع احتمالاً به آن اشاره کرده است، احتمالاً در گرینلند بوده است . [11]
الادریسی اشاره کرد که آشغال های چینی چرم، شمشیر، آهن و ابریشم حمل می کردند. او از ظروف شیشه ای شهر هانگژو یاد می کند و ابریشم کوانژو را بهترین می داند. الادریسی در سوابق خود از تجارت چین، همچنین درباره سلسله سیلا (یکی از سلسله های تاریخی کره و شریک تجاری بزرگ چین در آن زمان) نوشت و یکی از اولین اعراب بود که چنین کرد. ارجاعات الادریسی به سیلا باعث شد تا سایر بازرگانان عرب به دنبال سیلا و تجارت آن بروند و به درک بسیاری از اعراب از سیلا به عنوان کشور ایده آل آسیای شرقی کمک کرد.
الادریسی علاوه بر نقشه ها، خلاصه ای از اطلاعات جغرافیایی را با عنوان کتاب نزهت المشتاق فیختیراق الافاق تهیه کرد . این عنوان به عنوان کتاب سفرهای دلپذیر به سرزمین های دور [12] یا لذت کسی که در آرزوی عبور از افق است ترجمه شده است . [13] در نه نسخه خطی نگهداری شده است که هفت نسخه آن حاوی نقشه است. [14]
عنوان ترجمه شده این اثر (در فرم "لذت او...") نظر مثبتی را از تیم انتخاب لیست اسامی ویژگی هایی که انتظار می رود توسط کاوشگر New Horizons شناسایی سیستم پلوتو کشف شود، به خود جلب کرد . مونتس الادریسی یک ویژگی جغرافیایی در آن منظومه است که به نام او نامگذاری شده است. [15]
ادریسی در مقدمه از دو منبع مختصات جغرافیایی یاد می کند : کلودیوس بطلمیوس و «یک منجم» که باید اسحاق بن الحسن الزیات باشد. و بیان می‌کند که گزارش‌های شفاهی خبرچین‌های مختلف را بررسی کرده است تا ببیند آیا مختصات جغرافیایی مطابقت دارند یا خیر. [14]
نسخه خلاصه شده ای از متن عربی در سال 1592 در رم با عنوان: De geographia universali یا کتاب نزهت المشتاق فی ذکر الامصار و الاقطار و البولدان و الجزور و المدا منتشر شد. در والافاق که در زبان انگلیسی بازآفرینی مشتاق در حساب شهرها، مناطق، کشورها، جزایر، قصبه‌ها و سرزمین‌های دور است . [16] [17] این یکی از اولین کتاب های عربی بود که تا کنون چاپ شده است. [13] اولین ترجمه از عربی اصلی به لاتین بود. مارونی‌ها ، گابریل سیونیتا و جوآن هسرونیتا ، نسخه‌ای مختصر از متن را ترجمه کردند که در سال 1619 در پاریس با عنوان Geographia nubiensis منتشر شد . [18] تا اواسط قرن 19 ترجمه کاملی از متن عربی منتشر نشد. این یک ترجمه به فرانسوی توسط Pierre Amédée Jaubert بود . [19] اخیراً بخش هایی از متن برای مناطق خاصی ترجمه شده است. در آغاز سال 1970 یک نسخه انتقادی از متن کامل عربی منتشر شد. [20]
متن جغرافیایی الادریسی، نزهت المشتاق ، اغلب توسط طرفداران نظریه های تماس آندلس-آمریکای پیش کلمبیایی مورد استناد قرار می گیرد . الادریسی در این متن در مورد اقیانوس اطلس چنین نوشته است:
امیرالمسلمین علی بن یوسف بن تاشفین دریاسالار خود احمد بن عمر را که به نام رقش العز معروف بود برای حمله به جزیره ای در اقیانوس اطلس فرستاد، اما او قبل از این کار درگذشت. [...] در ورای این اقیانوس مه، معلوم نیست چه چیزی در آنجا وجود دارد. هیچ کس دانش مطمئنی از آن ندارد، زیرا عبور از آن بسیار دشوار است. جو آن مه آلود، امواجش بسیار قوی، خطراتش خطرناک، جانورانش وحشتناک و بادهایش پر از طوفان است. جزایر زیادی وجود دارد که برخی از آنها مسکونی و برخی دیگر زیر آب هستند. هیچ دریانوردی از آنها عبور نمی کند، اما آنها را دور می زند و در نزدیکی ساحل خود باقی می ماند. [...] و از شهر لیسبون بود که ماجراجویان به نام موغامارین [ماجراجویان] به راه افتادند، به اقیانوس مه نفوذ کردند و خواستند بدانند چه چیزی در آن است و به کجا ختم می شود. [...] پس از دوازده روز دیگر، جزیره‌ای را دیدند که به نظر می‌رسید مسکونی است و مزارع کشت‌شده در آن وجود داشت. آنها به آن سمت رفتند تا ببینند چه چیزی در آن وجود دارد. اما به زودی بارک ها آنها را محاصره کردند و آنها را اسیر کردند و به دهکده ای نکبت بار واقع در ساحل منتقل کردند. آنجا فرود آمدند. دریانوردان آنجا افرادی را دیدند که پوست قرمز داشتند. روی بدنشان موی زیادی نبود، موهای سرشان صاف بود و قد بلندی داشتند. زنان آنها زیبایی فوق العاده ای داشتند. [21]
با این حال، این ترجمه توسط پروفسور محمد حمیدالله مشکوک است، زیرا گزارش می دهد، پس از رسیدن به منطقه ای از "آب های چسبنده و متعفن"، موقررین (که به عنوان "ماجراجو" نیز ترجمه شده است) به عقب رفتند و ابتدا به جزیره ای خالی از سکنه رسیدند و در آنجا یافتند " مقدار زیادی گوسفند که گوشت آن تلخ و غیرقابل خوردن بود» و سپس «به سمت جنوب ادامه داد» و به جزیره گزارش شده بالا رسید و به زودی توسط بارکی ها محاصره شدند و به «دهکده ای که ساکنان آن اغلب موهای سفید و بلند داشتند» آورده شدند. و موی کتان و زنان زیبایی نادر». در میان اهالی روستا، یکی عربی صحبت می کرد و از آنها می پرسید که از کجا آمده اند. سپس پادشاه دهکده به آنها دستور داد که آنها را به قاره بازگردانند و در آنجا از استقبال بربرها غافلگیر شدند. [22] [ تأیید لازم است ]
جدا از گزارش‌های شگفت‌انگیز و خیال‌انگیز این تاریخ، محتمل‌ترین تفسیر [ نیازمند منبع ] این است که موغاررین به دریای سارگاسو ، بخشی از اقیانوس پوشیده از جلبک دریایی ، که بسیار نزدیک به برمودا است و در عین حال هزار مایل دورتر از دریای سارگاسو است، رسیده است. سرزمین اصلی آمریکا سپس هنگام بازگشت، ممکن است در آزور ، یا در مادیرا یا حتی در غربی ترین جزیره قناری ، ال هیرو (به دلیل وجود گوسفند) فرود آمده باشند. در آخر، داستان جزیره مسکونی ممکن است در تنریف یا در گران کاناریا رخ داده باشد ، جایی که احتمالاً موگاررین با اعضای قبیله گوانچه ملاقات کرده است . این توضیح می دهد که چرا برخی از آنها می توانستند به زبان عربی صحبت کنند (برخی از تماس های پراکنده بین جزایر قناری و مراکش برقرار بود) و چرا آنها به سرعت به مراکش تبعید شدند، جایی که بربرها از آنها استقبال کردند. با این حال، داستانی که ادریسی گزارش می‌کند، روایتی غیرقابل انکار از دانش اندلسی‌ها و مراکشی‌ها درباره اقیانوس اطلس است.
بعلاوه، الادریسی گزارشی از هشت موقررین می نویسد که همگی از یک خانواده بودند که در نیمه اول آن قرن از لیسبون ( لاشبونا ) کشتی گرفتند و در دریاهای غنی از جلبک دریایی آن سوی آزور حرکت کردند. [23]
ادریسی جزیره ای از باکلان ها را توصیف می کند که به طور آزمایشی با آن به عنوان Corvo، آزور شناخته شده است ، اما در زمینه های ضعیف. [24]
از جمله آثار کمتر شناخته شده ادریسی، فرهنگ لغت پزشکی است که او گردآوری کرده و در آن فهرستی از داروهای ساده و گیاهان و اثرات درمانی آنها را که توسط پزشکان ، داروسازان و بازرگانان زمان خود استفاده می‌شده است، آورده است. [25] این فهرست منحصر به فرد است، زیرا شامل نام مواد مخدر به 12 زبان (از جمله اسپانیایی ، بربری ، لاتین ، یونانی و سانسکریت ) است، از جمله حدود شصت اصطلاح عبری که به عربی ترجمه شده و گمان می‌رود دارای آنها باشد. خبرچینان یهودی اندلسی به او رسیده اند . در پایان بخش گیاهان دارویی که در زیر هر حروف الفبا شرح داده شده است، فهرستی از مدخل های آنها را آورده است. [26] یکی از کتب طب گیاهی که ادریسی به طور مکرر به آن استناد می کند، کتاب تلخیز مروان بن گنجه است ، [27] که به نوبه خود تحت تأثیر پزشک اندلسی ابن ججلول قرار گرفته بود . [28]
Falls al-Idrisi Sizilien jemals verlassen hat, dann wahrscheinlich nur fürReisen ins muslimische Nordafrika und Spanien [اگر الادریسی سیسیل را ترک کرده، احتمالا فقط برای سفر به شمال آفریقا و اسپانیا بوده است]
